Castro Urdiales

Om dat je in Getxo zo’n prachtige promenade hebt (zo’n 10 km), zonder helling deze keer, had ik (D) veel zin om te gaan hardlopen . Eindelijk een keer geen klim. Robert z’n achillespees laat dat niet toe, maar R heeft weer een enorme afstand gezwommen. Na deze sportieve activiteiten in de ochtendmiezer lijkt het boven zee op te klaren. Kortom we gaan verder. Len en Kay gaan nog even op zoek naar een supermarkt en dan koersen we naar Castro Urdiales. Weer zo’n mooi Spaans oud stadje dat je volgens de pilot niet mag missen. Het is wel 9 Mijl, waarvan 4 mijl door de haven van Bilbao. Desondanks veel swell en golven waar Kay even flink aan moest wennen.

Geen marina, maar een plek tegen de (rauwe, ongelijke) kade zoeken of ankeren. We proberen de kade! Met schuurplanken klaar, Len en Dianne op de kant is het een aanlegmanoeuvre om door een ringetje te halen. Maar we hebben daar zo’n swell en schommelen zo dat we snel weggaan, motto is boel heel houden. Later blijken de lijnen aan de schuurplanken in die paar minuten al redelijk doorgesleten, ketting? We gaan een een mooie ankerplek zoeken. Belangrijkste is binnen de kade en niet in alle oude kettingen verzand te raken.

Harrie wordt weer overboord gezet en we ankeren op 13 meter diepte - op dat moment. We steken 3 keer de diepte, handig zo’n ketting met om de 10 meter een kleurtje.  Weer in 1 x vast. Later zien we toch nog een boot tegen de kade afmeren en die krijgt zelfs een dubbelligger (die midden in de nacht wordt weggestuurd en alsnog voor anker moet). 

In Makkum wordt ook geankerd, lezen we op de familieapp door Harrie, Rianne, Hanneke en Marc. 

Alvorens naar de kant te kunnen maak ik, Robert, met Len de rubberboot klaar met motortje, en jawel na 3 keer trekken AAN! Sterke vent die Len, net zijn vader. R&D gaan op expeditie met de rubberboot, vinden een mooie landingsplek en we zijn alweer helemaal enthousiast over dit stadje. Heel sfeervol, een combinatie van kleine smalle straatjes met een ruimere promenade aan de zeekant. Een prachtige kerk en een kasteel op een heuvel. En er worden tenten opgebouwd en afgebroken. Het zal toch niet weer een feestdag zijn (sinds Motrico in elk stadje....). Ook op afstand zien we de Zeerob mooi en stabiel liggen.

Robert trekt z’n baantjes

Doel in zicht: Castro Urdiales 

Zo liggen we dan.

Weer terug aan boord genieten we vanuit de kuip van het mooie zicht op de stad en dan weer op zee, want we draaien door de stroom, swell en wind lekker om Harrie heen. Na het eten gaan Kay en Len naar de wal. D en R kijken het even aan omdat er een dreigende lucht aankomt. Die leidt uiteindelijk niet tot regen, maar wel tot prachtige regenbogen! Kay en Len melden bij thuiskomst dat het weer een feestdag/nacht is. En dat hebben we geweten. Tot 4 uur ‘s nachts gaat de muziek door. Daarnaast hadden we een flinke swell en nog een keer ankeralarm ‘s nachts. Kortom... we zijn de feesten hier wel zat. Zo’n GPS heeft helaas nog niet tot op de m2 een positie, de mobiel heeft gemiddeld 16 meter afwijking... dus het alarm moeten we nog ruimer zetten, want we lagen zo vast als en huis.

Zo’n doorwaakte nacht heeft wel iets, ‘gezellige’ praat, de een droomt al van een ‘power-nap’ en de ander vindt het erbij horen. We laten ons niet kisten en gaan door met genieten van de plek! Want wat weer alles goed maakt is dat de zon schijnt, we weer heerlijk gezwommen hebben (waarbij Lennard ons drie keer heeft ingehaald (onze jonge God lag dus uiteindelijk 210 meter voor zijn Pa, gelukkig kan mijn ego dit wel hebben) maar nu wel de hele dag klaagt over spierpijn ....) .... en we konden ontbijten in de kuip.  Daarna nog een keer met z’n vieren in de dinghy naar het stadje. We bekijken de kerk en proberen nog een Bretons shirt voor Len te scoren, helaas te zwaar gespierd. 

Haven Laredo

Veel pelgrims zien we hier, allen met zo hun eigen doel onderweg. Bijzonder leuk om zo hun de outfit van de pelgrims te bekijken. Na een prachtige koffie nog een laatste ronde waar we Len’s Hotel bekijken gaan we ons klaarmaken voor vertrek richting Laredo.

Na een mooi bokkige tocht, motorzeilen komen we in de middag aan bij de giga-haven. Wij hebben lekker gevaren en Kay heeft lekker van de zon genoten....hoewel....verbrand! Binnen na een Engelse oproepmanouvre we krijgen een mooie box met 20 mtr langsteiger. Na inklaren en de ontvangst van een mega-EUstekker halen zijn we er klaar voor. We hadden een lekkere nacht voor ogen dus we liggen lekker in de veren. (Eigen RVS veren tussen de landvasten) Komende dagen komt er een klein front door Biscay en hierdoor loopt er dinsdag een swell van 3 meter, nu 1. Deze hoogte is 1/3, maw er zit wel eens een stevige jonge tussen. Hierdoor blijven we nog een dagje liggen, Santander is pal West en kruisen met deze swell waar wind golven bovenop komen is geen lolletje. ‘S middags krijgen we de kans om in een hippe lounge tent nog een witte wijn te scoren, top plekje.  

Morgen gaan we uiteten dus vandaag maakt Dianne uit eigen keuken een zalige maaltijd, Len neemt haalt zelfs 3 lepels rijst door de pan. 

Bilbao

Het is niet te geloven! Het regent dat het giet als we opstaan. Dat zijn we niet meer gewend! Binnen ontbijten.... Len en Kay blijken geen jassen bij zich te hebben; ze hadden immers alleen maar mooi weer-verhalen van ons gehoord en in Nederland was het ook niet bepaald jassenweer (41 graden).

Maar daaraan valt natuurlijk een mouw, of liever een jas, te passen. We blijven in elk geval een dagje liggen. Het setje wil ook graag naar Guggenheim en wij kunnen ons ook nog wel een dagje vermaken in de stad.

Dus na een uitgebreid ontbijt zoeken we de (regen)jassen en paraplu’s op om op pad te gaan. Wat verveelt die regen snel! Vlakbij de boot heb je een mooie zweefbrug (zelfde architect als Eiffeltoren en Unesco werelderfgoed). Wij gaan met de zweefbrug naar de andere kant van de rivier en liggen er op onze route roltrappen naar het hogere gedeelte, dit deel is ook voor de Caminino San Diago. Af en toe schuilen we, regelmatig een lekker café solo,  even als het te erg wordt met de regen. Via de Tourist Office lopen we naar de oude stad; ook hier heb je de ‘7 straatjes’ en lopen daar lekker rond. Er wordt wat geshopt, we lunchen bij een hip tentje dat net open is, dat streekproducten (wijn, kazen, vis) onder de aandacht brengt. 

Eind van de middag hebben we nog de fietsen uit het luik gehaald om Getxo te verkennen. Onze haven ligt namelijk in een mooi gebied met prachtige promenades. Fietsen tussen de buien door. Was het idee.... Nou niet dus. In een stevige middag-/avondregen scheurden we naar Getxo centrum en weer terug, doorweekt..... Terug op de boot ging de kachel zelfs aan om weer droog en warm te worden!! We zouden met Lennard en Kay bij een leuk tentje gaan eten. Gelukkig heeft onze haven een top-restaurant in de mooie Yachtclub en kon Lennard daar nog een mooi tafeltje reserveren. Een aanrader! En de jassen konden gelijk mooi drogen. Weer heerlijke Spaanse specialiteiten uitgeprobeerd!

‘Zwevend in/onder de zweefbrug’

Bilbao Guggenheim en gasten!

Na een flinke zwemtocht (10 rondjes rondom Harry en de boot), zo’n 500 meter schatten we in, lichten we het anker en gaan we naar een van de twee havens. De goedkoopste natuurlijk. Als je hier ankert, zoals we deden ben je een ‘budgetzeiler’ lezen we, dus de keuze is terecht. We krijgen een mooie box op maat en bij aankomst staan er 2 havenmeesters te wachten om ons op te vangen. De haven is gezellig, er wordt veel geklust links en rechts. Alle schepen liggen aan zware veren, dus die van ons komen ook uit het ‘vooronder’, en jawel een heerlijke nacht gehad. Nu we goed liggen mbt de deining is het besluit genomen om NU te poetsen ipv vanmiddag. In zwembroek is het lekker poetsen op het dek, Len zal trots zijn...hoop dat hij het straks ziet. 

 

De dag staat in het teken van Guggemheim. We gaan met de metro richting stad, dan neem ik de oortjes mee en kan lekker het luisterboek ‘lezen’, ‘Een goede man slaat zijn vrouw’ van Joris Luijendijk. De metro is van eind 90-er jaren en ziet er schitterend uit. Na 20 minuten metro en 0,5 uur wandelen, staan wij voor een immens van titanium, marmer en glas geconstrueerd gebouw: het Guggenheimmuseum. Na een geweldige lunch in de Brasserie van het museum  bekijken we het gebouw. Vanaf de brug over de loopbrug waar net als in Dan Browns ‘De Oorsprong’ de stoom over ons heen kwam. Het is veel groter dan we hadden verwacht en - ook al hadden we wel plaatjes gezien- veel en veel imposanter. Het was ook een machtig gevoel in het gebouw te zijn, over het algemeen waren het heftige thema’s waar aandacht voor werd gevraagd. Doch we kwamen er met een blij gevoel uit, blij dat we in vrijheid geboren zijn en mogen leven. 

De hele dag blijven we onafhankelijk van elkaar terug komen op zaken die we gezien hebben, Len en Kay gaan morgen ook. We zijn benieuwd wat ze ervan vinden. De temperatuur, zo’n 10 graden minder dan in NL, toch nog steeds 28. 

Het is weer een feestdag: Don Juan, dus alles dicht en een bijna autoloze stad. We komen om 1800 op de boot en nog geen halfuur later melden Len en Kay zich. Gezellig! Mooi op tijd, geen last van de brandstofproblemen op Schiphol, de mazzelaars.  Tijdens de borrel ben ik nog even voor Annick bezig zodat Mente als ‘familielid’ ook gebruik kan maken van onze navigatieapps bij het ‘schipperen’ rond om Sardinië. Na een borrel is het tijd voor inschepen en eten we gezellig in de kuip onze favoriete gnocchi & broccoli schotel. Om 2300 gaan we allen te kooi, Netflix en de boeken gaan open. Helaas is mijn boek uit wat we van Janny en Erik kregen ‘Carlos Ruiz Zafon’ Het spel van de engel. Een aanrader. D is nu bezig met Hotel Europa: genoeg gespreksstof.

 Troffen we aan in het museum

Ze zijn er! En met hun komst begint het ook t regenen. Weersomslag die een paar dagen duurt.

Bermeo Bilbao

Weliswaar een gastenplek met stroom en water, maar wat een onrustige nacht! Tegenover onze boot meren ‘s nachts vissers af om hun vis af te leveren. En dat gaat de hele nacht door. Als ze nog niet terecht kunnen blijven ze draaien voor de kade. Dat en de swell (oceaandeining) zorgt ervoor dat we liggen te stuiteren in bed. En dan ook nog veel herrie en licht van de vissers.We gaan er midden in de nacht uit om de lijnen nog anders te leggen. Dat lukt en alleen met behulp van de motor, zoveel kracht staat erop. Volgens Robert zit er tenminste 30 centimeter rek in de lijnen. (De volgende dag krijgen we ze ook bijna niet los. Onze aktie helpt wel, want daarna vallen we in slaap en R wordt ook pas om 10.00 uur wakker!

We gaan hier in elk geval weg. Na een bezoekje aan de supermarkt (D) en het klaarmaken van de boot (R)zijn we beide oververhit en weten we niet hoe snel we de zee op moeten. Ook een duik zit er niet in vanmorgen, want er drijft een enorme olieplas op het water. Het was alleen lekker in het pilothouse, hier hebben we ‘screens op de ruiten’.

Eenmaal op zee is het geweldig. We kunnen de hele tocht (zo’n 20 mijl) zeilen, ruime wind, kracht 4 tot 5. Dat hebben we hier nog niet gehad, Kortom genieten. De aanloop van Bilbao is weer even serieus. Veel vrachtschepen op de rede. Ik roep op; op de 2 kanalen die in de Reeds staan, maar krijg te horen dat ik naar een ander kanaal moet. We willen namelijk wel toestemming om binnen te varen. Daar melden we ons en blijven we stand-by maar horen vervolgens niets. We varen op zeil naar binnen (zien we alle locals ook doen en de haven ligt nog een eind de rivier op). Ondertussen zien we een pilot uitvaren en een vrachtschip achter ons loopt ons snel op. De pilot komt vervolgens op ons af en geeft instructies. We worden verzocht om om een hoek even te wachten zodat het vrachtschip een hoek kan maken en dan kunnen wij er weer achterlangs. We kunnen gelijk even strijken en zo gezegd zo gedaan. Vervolgens gaan we op ons gemak verder. In Bilbao heb je twee havens in Gexto een voorstadje, verder in de stad kan je nergens liggen. Tussen de havens is een baai waar je kunt ankeren. Dat gaan we doen vanavond.

We gooien ons anker uit samen met ‘Harrie’. Harrie is een ankerboei met een (25 meter) neuringlijn en een lampje dat boven het anker blijft drijven en dus ook licht geeft in het donker, zodat je altijd weet waar je anker ligt. Je draait immer steeds om het anker heen. Maar omdat je toch regelmatig kijkt waar het ding is, kreeg hij al snel een naam en om de een of andere reden werd het Harrie, zoals onze wijlen grasrobot Bobby heette. Als we liggen natuurlijk eerst weer een duik en daarna zitten we tot laat in de avond in de kuip, te genieten van de mooie avond, de skyline van Bilbao en de rust. Geweldig!

Harry drijft tevreden naast de boot.

HTTP://www.youtube.com/watch?v=r_a-fLk-qvQ (1e vlog)

Ochtend Guernica

T zou vandaag 34 graden worden! Ons plan is als volgt. ‘S ochtens naar Guernica en rond de siësta terug. We pakken de koele en moderne trein en hebben een prachtige tocht door een soort wetlands naar Guernica.

Guernica heeft een heftige geschiedenis. We willen naar het oorlogsmuseum daar. Guernica was een bolwerk van nationalisten. In 1937 is er een burgeroorlog uitgebroken en na 4 dagen heeft er een Duits bombardement plaatsgevonden op burgers waarbij de 1600 inwoners zijn omgekomen en een groot deel van de binnenstad is platgebombardeerd. Er gaan geruchten dat de Duitsers Franco steunden, maar dat is nooit officieel bevestigd. Iedereen die probeerde te vluchten werd neergeschoten. Het is een indrukwekkend museum, met verhalen van overlevenden en veel beelden. Kennelijk was dit het eerste burgerbombardement in de geschiedenis.

Picasso is gevraagd om dit in beeld te brengen. En dat heeft hij gedaan op een 8 meter breed doek. De totstandkoming wordt ook uitgelegd en in beeld gebracht in het museum. Het schilderij hangt (nu) in Madrid. 

Beetje verhit

Voor het museum

Na afloop verkennen we de stad, nemen een heerlijke pinxto en als het echt heel heet wordt gaan we weer richting trein. In Bermeo is de havenmeester nu aanwezig en we kunnen op een van de gastenplekken gaan liggen. Prachige plek. Uitstekende plek voor vele duiken. Aan het begin van de avond begint het (gelukkig) te onweren en regenen. Hopelijk morgen weer wat koeler. Wel even tijd voor deze blog. Vanavond een hapje eten in de stad. 

Nieuwe plek, gasten plek bij de haven van Bermeo

Motrico foto’s

Mutriku -Ondarroa

Uitslapen na een gebroken nacht (R), zware regen en een stad in feestsgedruis, maar om 10.00 lagen we baantjes te trekken in het natuurzwembad. Heerlijk ‘cruisen’ zoals Dianne zegt, en jawel de 10 baantjes werden volgemaakt. Terwijl we dit deden “genoten” we van een bizar tafreel van dronken, zeer dronken mannen die even dachten te urineren......jawel op een pad en hierna gingen zwemmen om weer “mens” te worden. Wij konden vanuit het water loeren en hoefden niet via zijn “pis” het water uit. Maar ach zeiden we later, ook wij zijn jong geweest. Vanzelfsprekend deden wij nooit dit soort zaken maar dronken ook wel een biertje. 

We staan hier versteld van de enorme vissen die hier worden gevangen. Grote tonijnen en andere vissen. Zware kerels moeten ze vaak met 2 ma dragen, zo zwaar. Robert heeft inmiddels een tonijnhengel aangeschaft. Het wachten is nu op Lennard en Kay .. de verwachtingen zijn hoog gespannen!

In deze haven stikt het van de Fransen. Zelfs de havenmeester spreekt ons aan in het Frans (bon bateau). Is wel even schakelen met het Spaans, we komen er niet echt uit! De Fransen gaan allemaal al vroeg varen, wij hadden een lekkere zondagse brunch aan boord en maakte plannen voor de middag. Eerst paar krantjes downloaden via de haven WiFi  en dan met de bus naar het naburige dorpje, hier zouden we met de Zeerob niet in kunnen, maar ‘t zou wel een mooi stadje/dorp zijn. (Van het fietsen zagen we af; enorme hoogteverschillen hier). 

Na 30 minuten wachten bleken we niet bij de juiste halte te staan......jammer! Bus had een omleiding vanwege de feesten.... Twee aardige oude dames zagen ons wachten en spraken ons aan. De een konden we goed verstaan en wees ons de weg, van wat de ander vertelde verstonden we geen woord: Baskisch denk ik. We liepen volgens de instructies naar de centrale bushalte en zagen tot ons genoegen meer wachtenden, hij zou dus toch gaan. Het dorpje was 10 minuten rijden a € 1,80: Ondarrea. Een geweldig mooi dorpje, de rivier was prachtig ingezet voor locale vissers en jachtjes. Daarnaast was het een zeer drukke vissershaven, wij zouden er wel kunnen liggen maar dan aan langelijnen en met schuurplanken, doen?? 

Om 1700 waren we terug en genoten van het chillen, ik ging met RVS poets aan de gang. We hebben links en rechts wat roest uitslag, het ankerbeslag tm de 1e scepters zijn weer clean, nu de rest nog. In mijn domein de berging heb ik wat zaken veranderd zodat we bij zeer zware zeegang ook alles overzichtelijk hebben hangen. Heerlijk zo een beetje klussen. 

  

‘S Avonds belandden we na een wandeling op een terras, Het is echt opvallend hoe  relaxed ze hier met kleine kinderen omgaan. Om 22.30 ‘s avonds zijn ze nog gewoon buiten aan het spelen, hebben vrijwel altijd lol.. Ze gaan mee uit eten, zitten er bij als hele gezelschappen lekker op het terras zitten. De ouders zijn heel relaxed, je hoort geen onvertogen woord, niet van de kinderen en niet van de ouders, maar ziet vooral veel plezier. Wij hadden weer veel te kijken onder het genot van 2 wijntjes voor € 2,50. Ook hier!

Gisteren tbv onze lezers een filmpje gemaakt, dit tijdens het overpeinzen dat we nichtje Milou volgend jaar pas weer zien. Maar ze zal het goed maken, een zelfstandige meid.

Compilatie van de mooiste momenten tijdens varen:

HTTP://www.youtube.com/watch?v=EelvndvNMy8

Bermeo

Op veel plekken in deze regio hangen spandoeken voor onafhankelijkheid. We zien leuzen die wat zeggen over politieke gevangenen. En als we wegvaren uit Motrico zien we vanaf zee op de rotsen in grote letters ‘Independentzia’ geschilderd. We kunnen er niet omheen; het leeft zo te zien enorm.Veel boten voeren alleen de Baskische vlag. Wij hebben zowel een Spaanse als een Baskische. Tot en met Bilbao en dan moet ie er echt uit.

        

Wij gaan vandaag naar Bermeo. Maar natuurlijk eerst een duik (Robert) en run (Dianne). Bermeo ligt op zo’n 16 mijl en vandaar uit zou je makkelijk met de trein naar Guernica kunnen en dat zijn we van plan.

Na een bewolkte dag is het vandaag, volop zon, heel warm en weinig wind. We proberen nog even de code 0, maar door de deining klappert die alleen maar. Kortom een motortocht, die onderbroken wordt door een zwempauze. Het is even spannend of we in Bermeo kunnen liggen. Er is een jachthaven, maar die is alleen voor locale. Er zouden 7 bezoekersplekken zijn, maar die zijn vol. En dan zou je nog op bepaalde plekken aan de Noordkade an de buitenhaven kunnen liggen. We varen voorzichtig langs alle moorings (ook alleen voor locals en vissers) en zien wel een plek maar twijfelen of we daar kunnen liggen; blijkt voor een fabriek te zijn. Een havenmeester kunnen we niet vinden, want ja hoor ... het is vandaag hier een feestdag. Na twee dagen feest en herrie horen we hier de mensen al weer zingen. Iedereen zingt hier namelijk van alles mee! We lezen onze pilots nog eens na, meten een plek op voor de afgemeerde boten voor ons en gaan toch maar verliggen. Nu met 4 hele lange lijnen naar de kant (4 meter verval), de schuurplanken (souvenirs van de Orkneys) bewijzen hun dienst. En daarna liggen we eerste klas. 

Zodra we liggen, springen we over boord. Zo lekker hier! Het is schoon water, oceaanwater en er vindt er een continue aan- en toevoer plaats. Dit doen we nog een paar keer deze middag. Net als veel locals om ons heen. 

In het dorp is iedereen, maar dan ook iedereen van baby tot mensen op zeer hoge leeftijd gekleed in iets blauws. Shirts, jurkjes, maakt niet uit. Een heel gezellig feest. Wij drinken een biertje en kijken lekker rond. Ondertussen wordt er wat afgeschoten (lijkt wel carbid) waar iedereen op af loopt en daarna gaat het feest weer door. Vanaf de Zeerob zien we afgeladen bootjes mensen afzetten. Dat wordt weer een gezellige nacht!

Het feest gaat door tot 01.00 uur en dan stop opeens de muziek. Lekker! De hele avond hadden wij vissers op de kade die in de kuip keken. Dat was iets minder. Morgen toch maar een ander plekje zoeken.

Uitzoeken en dan zie je ons liggen tegen de kade.

Guetaria (Getaria) in Motrico (Mutriku)

Wat een mooi en heerlijke plaats. Henk Oosterbaan mailt ons nog dat hij hier een paar jaar geleden ook geweest was met Godi; toeval! En leuk om de ervaringen te kunnen delen.

 Dianne rende ’s ochtens naar de top van de berg voor Guetaria en keek even langs de vuurtoren over de oneindige atlantische oceaan. Ik besteedde meer tijd aan de workout, de Achilles laat het afweten, en hierna lekker naar het strand om een aantal banen te zwemmen, zo’n 600 meter schat ik....voor mij een forse afstand. Het schip wordt vandaag afgesopt. Rubberboot opgeblazen; jawel hoor met de elektrische pomp. Fluitje van een cent :). En  vervolgens Robert met de slang in de rubberboot...het zout vliegt eraf.

We lopen nog eens door het stadje en verwonderen ons over de bouw in, op en over rotsen. Het schip van de kerk loopt in hoogte op naar het altaar. Heel bijzonder gevoel als je er loopt. En we gaan natuurlijk weer zwemmen tijdens de siësta en kleuren al aardig bij. 

Hierna chillen, ik kreeg nog een artikel binnen wat herschreven moest worden voor het GA blad. Vic laat af en toe van zich horen als aanmoediger en bij het inhalen van de RASSERS die de Vierdaagse hebben uitgelopen. De dag vliegt zo voorbij met strand, zwemmen, loeren en lezen, kortom het lijkt te gaan lukken....geen snelheid in de dag. Na het eten, jawel een lekkere preitaart krijgen we buren een Polaris 50, doordat ze geen Spaans kenden kregen ze met geen havenmeester contact. Kennelijk hadden ze diverse havens geprobeerd en niemand spreekt Engels of Frans. Men kwam vragen of wij buren wilden, natuurlijk en even later bleken het 3 Zuid-Brusselaren te zijn die hun schip in de kop van Frankrijk hadden. Ze waren bekaf, hadden 40 uur gevaren en bij 25 knopen was het schip niet makkelijk te varen :).  Wij lijken weer een klein scheepje naast zo’n bakbeest!

We leggen lijnen en zetten een krukje op de wal voor onze kleine Belgische buurvrouw. 

‘S avonds lopen we nog een prachtige kustroute en komen uiteindelijk in het hart van Guetaria, jawel op vrijdagavond, een genot. We zakken op een terrasje en drinken er nog een glaasje op het mooie Noord Spanje. Niet te geloven hoe goedkoop: 1 rosé en en een witte wijn voor € 2,50! En de tweede keer weer dus kennelijk geen foutje. (En geen hoofdpijn de volgende dag).

   

20 juli 2019

10.00 Vertrek naar Motrico (Mutriku), zo’n 2 uur motoren. We hadden 3 dagen al geen stroom van de wal aan....en de meter stond op 72%. De kustlijn volgde we op de waterdieptelijn van 35 meter, een geweldig gevarieerde kust met prachtige rotsen. Heb er een filmpje van dat op YouTube komt. Rond 1200 komen we binnen en worden ook hier door een collega zeiler opgevangen en liggen in een mum van tijd. Grappig, soms lastig, is te zien dat men het niet kent om een lijn terug te geven.....ze knopen hem snel vast. Maar zeer behulpzaam.

Nog geen Nederlandse boot gezien sinds we in Spanje zijn gezien. Ook deze haven is veel moderner dan in onze pilots; we houden e.e.a. goed bij om aan de redactie van de Vaarwijzer te sturen (i.t.t. De Vaarwijzer (laatste druk 2012) zou je hier alleen kunnen ankeren en er is inmiddels een prachtige haven). Het is hier wel drukker, vol met Fransen. Het lijkt of die nu vakantie hebben? En hier begint morgen een feestweek. We gaan het beleven: nu zien we al veel verkleden jeugd, ‘t lijkt wel carnaval, stierenvechten, muziek, vuurwerk volgens de havenmeester een groot feest. Maar als we de drukte even zat zijn hebben we een heerlijke ligplaats, met uitzicht op de het havenhoofd en een stukje zee. 

Motrica is totaal anders dan de eerder stadjes. Tegen een hele steil berg gebouwd met heel veel en lange steile trappen. Als we een plattegrond bemachtigd hebben zien we dat er op diverse plekken van de stad ook liften zijn. Dat is echt geen luxe. Ook hier wordt weer veel gezwommen in en om de haven. Het is ook heel groen. Morgen pakken we de fiets (eerst met de lift omhoog denk ik) en gaan we via de kustweg richitng Lekeitio (tip uit de Vaarwijzer).  Zou te doen moeten zijn.....

Voor een beeld zie het filmpje:

Www.youtube.com/watch?v=FUWjlHoF4d4

Geteria

Robert haalt om half 9 het zeil op met zijn nieuwe vriend, de havenmeester. De zeilmaker had voor 100,= keurig werk verricht, en in een moment van topdrukte. Hierna met mijn vriend nog even langs een leverancier van verf, hierna even shoppen in zijn winkel “belonen voor de service”, heb een mooie RvS beugel gekocht voor vissen op binito’s en tonijntjes. Vervolgens kunnen we om 11.00 uur tanken (op afspraak), laagwater dus ik klauter een keer of 3 op en neer. Toch al weer zo’n 195 liter verstookt vanuit IJmuiden. Maar ja, als je niet wilt motoren mag je geen tijdsdruk hebben en zijn doelen lastig te halen. Tja en dan gaan we Pasajes toch echt verlaten. Wat een mooi plekje. Met een speed van 2,5” varen we al foto’s makend de baai uit. Vandaag hebben we een tocht van wel 10 mijl voor de boeg (!). We gaan naar Geteria. Volgens onze pilot (Vaarwijzer) misschien wel het mooiste plaatsje aan de Baskische kust. Dat belooft ook weer wat. 

Na vertrek uit Pasajes komen we op zee. Weinig tot geen wind, maar wel een flinke ‘swell’ /deining, Je moet je met beide handen vasthouden aan de reling om niet van links naar rechts te knallen. Niet erg comfortabel. We hadden gelezen dat je beste naar de 100 meter dieptelijn kunt varen en vanaf daar naar de bestemming. Dan is er minder swell. Dat doen we en daar is het gelukkig een stuk aangenamer. En het tochtje wordt zo ook gelijk een paar mijl langer.

        

De kustlijn is prachtig, ruig, groen. We varen langs San Sebastian en komen een paar uur later bij Geteria. We konden niet reserveren (wel geprobeerd met een Spaans mailtje). Er zouden maar enkele bezoekersplekken zijn en anders moeten we ankeren. In het Spaans oproepen en ja hoor... we begrijpen elkaar. Aan een langssteiger achter een Fransman (aluminium ) en een Engelsman (rustler 37) en met ons erbij is de steiger vol. De Engelsman schuift nog snel een paar meter op voor ons. De havenmeester komt ons zelf opvangen. Een prachtige plek; naast een baai met strand. Het is midden op de middag, siësta, lekker warm ... we gaan weer zwemmen! Dit keer vanaf het prachtige strand. Wie had dat verwacht VdP, na een duik op een matje op ‘t strand. Duidelijk wordt na een analyse van zo’n 400 dames dat je nooit een badpak aan hoeft maar gewoon een bikini kunt blijven dragen.... Ik spotte er gelukkig 2....tja en dat was ook niet nodig. Het zeewater is tussen de 22-24 graden, heerlijk.

De Engelse buurman Chris loopt al een paar keer langs onze boot. Blijkt dat hij ook bijna een Breenhorn 37 had gekocht in 2005; nu heeft hij een Rustler 37 nieuw laten bouwen 3 jaar geleden, ook prachtig. Iets meer ruimte dan de B37 lijkt het, bredere stern. De steigerpraat van Chris en VdP eindigt met een biertje in de kuip; een zeer ervaren zeiler met veel verhalen. Is nu 70 maar heeft al ideeën hoe hij kan blijven zeilen als hij 80 is :), Rond de wereld is Chris al geweest in 1975 met de clipper van Knox.

Geteria is van oudsher bekend van de walvisvaart, maar nu  een grote en levendige vissershaven. Bekend om de calamares en de gegrilde vis. En dat trekt ons wel. Tegen achten hebben we echt honger (vroeg voor de Spanjaarden) en gaan we op zoek naar een tafeltje. Het eerste beste tafeltje (met linnen), dat vrij is wordt het onze.  We gaan voor de zeebaars op de grill (en een salade en de ansjovis in olie vooraf). 

Na mijn vraag voor een fotootje van de vis en gril gaat de kok met de rug naar me toe staan, grappige reactie.

Als we na afloop verder op verkenning gaan zijn we weer onder de indruk van het mooie stadje. Enorm sfeervol en verzorgd. Via een serie roltrappen belanden we op een heuvel. En als we boven komen wijst een man ons op een lift in een gebouw waarmee nog verder naar een uitzichtpunt kunnen. Zo slim bedacht! We hebben zo een prachtig uitzicht over de baai.

Sommige delen loopt VdP achterste voren, een ober (v) denkt dat hij het voor haar doet en lacht uiters charmant. Maar nee.....de achillespees....