Curaçao – Aruba
Dit is een goede dag varen, we hebben super zeildag met veel wind. We liepen af en toe zo’n 9’. We kwamen dan ook mooi voor in de middag aan op Aruba en gaan direct naar immigratie en Customs. Je MOET hierin en uitklaren met je boot, d.w.z. naar een aftandse plek op een industrieterrein. Hier is een steiger die ligt op zo’n 50 meter van een ondiepte, bolders zijn gevaarlijk verroest en er is géén stootwil o.i.d. gemonteerd. Laat staan dat er iemand een lijntje aanneemt. We waren voorbereid, doch klant onvriendelijker kan niet!
Ingeklaard, kras rijker! Baal nou al van dit eiland, aankomst was ook niet mooi met een zeer grote buitenwerking zijnde olieraffinaderij o.i.d.
Verblijf Aruba 15-20 oktober
We lagen exact onder de landingsbaan van een eiland waar zo’n 1 miljoen. Amerikanen op vakantie komen. Op onze ankerplek met zeer slechte bodem (krabben allemaal hier, maar wij niet!) wordt opgeleukt door snel varende taxibootjes van het Renaissance hotel, liefst dicht langs de voor anker liggende schepen …
We gaan samen 1 maal naar Oranjestad en kopen een lokaal simkaartje, hierna heb ik het wel gezien. We steppen nog een keer naar de stad, een slechte keuze we betalen zo’n 45,=/uur blijkt, wat naïef van ons om zo genept te worden.
We liggen voor een baai met diverse restaurants met ’s avonds zo ieder zijn eigen muziek, we gaan dan maar lekker 2 maal eten bij Pinchos Bar Hier zijn we zelfs eenmaal het gesprek van de avond:
Ik leg onze dinghy slecht vast (blijkt later) en de serveerster snelt naar ons, aan de bar zittend met een corona, en zegt jullie dinghy drijft weg. Ik schakel, en spring in het water! Dit gebeurt bij het floating restaurant, wat vol zit met gasten, ik klim in de dinghy en vaar naar de Zeerob om 10 minuten later met droge kleren binnen te varen en aan de maaltijd te beginnen.
Onweer
Op Aruba zitten we een avondje met onze Ierse zeiler Rhys bij ons aan boord, aardige vent 30 jaar en al 2 jaar onderweg. Werkt aan boord zo’n 40 uur per week, ook zijn vrouw komt en werkt ook 40 uur. Hij als proces-ingenieur en zij als hoofd administratie van een leisure bedrijf. Rhys gaat ongeveer dezelfde weg terug en kwam ik tegen in de OCC app. Zijn schip heeft hij in 3 jaar dag en nacht werken met zijn vriendin gereed gemaakt, een stalen Koopmans, 36’.
Wat zijn de grootste angsten aan boord, bij hem blikseminslag! Nou daar had hij een punt, het gebied waar we naar toe gaan is zeer veel onweer. Ik had al een mailtje naar de havenmeester aldaar met de vraag, hoe voorkomen jullie het op jachten dat er een inslag komt/is (wacht nog op een antwoord).
Zeerob en bliksemveilig: we besluiten de zaterdag e.e.a. aan te pakken. Ik ga op de fiets naar de autospeciaalzaak en koop zo’n 20 meter 100 kwadraat kabel, een investering! Met diverse accuklemmen, tape en slangklemmen.
We bevestigen de topwanten aan de kiel, bak & stuurboord. We bevestigen onze railing aan de kiel. Hiermee is een ‘kooi van Faraday’ ontstaan.
We mailen met de werf en krijgen een opbeurend bericht, spreken een drill af wat te doen en hoe te handelen. Maar we besluiten ook aan bb en sb hoofdwand een kabel te bevestigen die we zo’n 3 meter in het water hangen.
Wij zijn goed voorbereid, ondertussen maakt Johannes in Heeg een plaatje RVS met gaten en bouten/moeren om de bevestiging aan de kiel professioneel te maken.
Goed gevoel geeft deze actie! Stom dat we dit niet jaren eerder hebben geregeld.
ScubaDiving
Vrijdag was onze dag, er was in de ochtend weinig wind voorspeld dus we durfden wel een paar uur saampjes weg van het schip.
Aruba was ons 1e eiland waar we gingen duiken in 2015 met Milou, dus dit keer gaan we weer. We selecteren een dive-centre waar we met de dinghy kunnen landen met al onze dive-gear. SE-Diving. Een met vlotten aan elkaar gebouwde uitspanning met huisjes, boten etc. We gaan 2 mooie duiken maken, de service is top en ook de 2 dive-spots zijn gaaf. We duiken hier vanaf een boot, weer een totaal andere ervaring dan van de kant het water in lopen zoals op Bonaire.
Vertrek vanuit Aruba
We besluiten voor dat we landen op Panama nog even Colombia aan te doen. Van de Pacific Blue hoorden we dat het ‘aardig’ was, in ieder geval krijgen we weer een dynamische cultuur mee. De tocht beginnen we al een aantal dagen van tevoren te plannen, weer, eten en boot. We merkten enige laksheid laatste keren. Dus scherpen we e.e.a. aan:
-alles zeevast
-grabbag in orde
-betere weersvoorbereiding.
Het lijkt allemaal logisch, maar ook wij zijn van die mensen dat als het altijd 30 graden en windje 3-5 is we hieraan gaan wennen. De weersvoorbereiding is al bijzonder. Door het hurricane seizoen is het rond de ABC eilanden vaak windstil, zo ook op onze tocht naar San Andres. De koers die we moeten varen blijkt dagelijks af te wijken, van zo’n 900” met grote boog om toch nog wind te hebben naar een koers bijna op de rumplijn.
BENG!
What the fu!X?! Een mega knal, ik zit op de knieën binnen en Dianne buiten, we kijken en zien een Arubaan met ‘speedboot’ bij de RebelRebel binnen varen. We pakken camera, verrekijker en leggen alles vast. Hij ziet dit en komt naar ons toe, blijkt hij met enorme gang op de achterkant van de RebelRebel gevaren te zijn. Dianne appt de eigenaren, boot tegen jullie schip aangevaren, we hebben mobiel van de eigenaar’. Zo’n uurtje later komen de eigenaren, een groot drama! Wat een krasje leek is : Arch in elkaar met zonnepanelen eraf, scepters eraf, zware schade berghout en polyester!
De mannen komen bij ons aan boord de schrik met een kop thee ‘verwerken’ en stappen aan boord van de RebelRebel waar blijkt dat de verf van de boot van de Arubaan tot ver boven (zo’n 4 meter) hoog te zitten……..Sneu, kost een hoop geregel en stress voor je verder kunt met je reis.
Uitklaren
Even langs de immigratie & douane, we varen zo’n 4 mijl naar ’t oosten, leggen op een onmogelijk plek aan! Gaat net goed, een boegschroefje was wel handig geweest. Maar alles in orde en WEG!
Aruba-San Andres, ruim 800”
Tocht, 5 dagen
Het is een prachtige tocht, we genieten van de rust en het samen zeilen. Nou waren we ook wel blij weg te zijn van Aruba, zeker ik. Zeerob loopt lekker en we zitten alle dagen zo rond de rumplijn, maar het idee van geen wind is volledig van tafel. We hebben op 1 dag na alle dagen top wind. We maken dagen van 170”, in 5 dagen zijn we dan ook op San Andres.
Aankomst 23 oktober 2023!
Na ankeren, de bodem was hier als boter……..oefenen dus wat voor dat we redelijk liggen. We krijgen dinghy bezoek dat René, de inklarings-agent, over een uurtje terug is van de lunch en op ons wacht. Top.
Inderdaad, René is daar en iedereen komt naar hem toe: ‘touristenbelasting’, immigratie en customs en hij haalt ook 2 simkaartjes. Dit alles voor een mooi bedrag zijn ‘service fee’.
San Andres
Het is een erg toeristisch eiland, de toeristen zijn de Colombianen zelf. Onze baai, tussen het rif en eiland is een gezellige boel met zeer veel toeristen bootjes. Allemaal muziek, dansen, 3 para-sailboten varen de hele dag rond en daarna is er veel waterverkeer.
Onze rondwandeling is leuk, we zien veel van de Colombiaanse toeristen en ook van het ‘oude’ centrum waar de eilandbewoners leven.
Ankergrond als boter
Dag 2 zou het door een hurricane depressie tot 40” gaan waaien, iedereen is bezig het schip gereed te maken. Wij horen het anker alarm, een buurboot toeteren en gaan van het anker af en drijven dicht door de andere voor anker liggende boten. Iedereen is ook bang dat wij met ons slepend anker hun anker ook losrukken. Hierna is de lol er hier af, we slaan zo nog een keer of 4 los. Captain Rick komt nog met zijn dinghy achter ons aan om hulp aan te bieden en te vragen of alles goed is, dit alles in een stromende regen!
We besluiten niet meer van boord te gaan, liggen achteraan de rij met ‘open’ water achter ons. We kunnen hier makkelijk opnieuw ankeren, lukt het niet dan kunnen we de zee op.
Uitklaren is dus al 2 dagen later, maar René doet zijn werkt en alles is dinsdag al geregeld. Jeromy loopt op de haven rond als man van het water/diesel ed. Ik vraag 200 liter diese: ‘prima morgen om 0900 ben ik bij de Zeerob en vullen wij de tanks. Hierna gaan we samen op mijn brommer naar de bank zodat je mijn service-fee kunt betalen en ook de diesel.’ En zo geschiede! 200 liter getankt zonder 1 druppel te knoeien, handige vent!
Al zittend op de brommer door San Andres gaat het hard, zeer hard regenen. Dus even wachten, max 10 minuten. We stappen weer op en ik zie dat het ineens hard!!! Gaat waaien, dus Dianne is aan boord met een krabbend anker. En jawel, in de haven staat er een serieuze wapper en zie ik aan de positie van de Zeerob dat we van het anker zijn, scheur met de dinghy al klappend zo snel mogelijk naar de boot en leg het schip een half uurtje later met Dianne weer voor anker. We gaan pas over een uurtje of 4 naar Bocas del Torro. We roepen nog 1 maal op op VHF 17 en bedanken de voor ankerliggende cruisers en speciaal captain Rick.
Youtube: Aruba-San Andres-Bocas del Torro
Weg! Richting Panama.
