Cherbourg - Aber Wrach

De wekker staat, shit Robert…..waarom! Er is een afspraak om bij de Chiara: “ even” de Iridium te installeren ( de satelliettelefoon). Tijdens het ontbijt is Robert zich aan het inlezen en ketst een paar instructies naar de Chiara. Dianne kan een paar uurtjes werken terwijl ‘even’ ruim 2 uur wordt. Robert brengt de fiets van Annet mee voor een bezoekje aan de Carrefour, helaas dicht :(.

Ondertussen geeft Robert de ‘autohelm’ voor aan de windvaan te leen aan een mede zeiler die een kapotte stuurautomaat heeft, Jaap van de Elsa uit Marken. 2 uur later horen we dat hij naar behoren werkt, leuk! Hoop dat ze nu nog een mooie reis maken en bij Beute een nieuwe automaat bestellen. 

Na diesel tanken gaan we rond 1600 de haven uit. In de reusachtige kom voor de marina is het ruzie met de Code 0. Shit waarom draait dat ding niet op/uit. Dan maar strijken, zak lag al klaar. Zeil op gevouwen en dan ziet Robert dat het de bovenste top-wartel vergeten is!!!! Stomstom… hij blijft maar roepen wat een stommerd hij is. Hierna loopt de Code-0 weer als een zonnetje. Tocht in de plotter en belangrijke havens genoteerd als ‘alternatief’ en we varen prachtig de havenkom van Cherbourg uit, grootzeil en code 0.

We varen om Alderney heen richting Brest. We denken zo uiteindelijk toch sneller te zijn dan via de Alderney Race op de hele tocht. Maar uiteindelijk blijkt dat toch niet zo te zijn. We zien de Chiara en Iskander nog lang op de AIS. De Chiara loopt uit (of motoren ze meer?) Er is weinig wind en de snelheid was lange tijd maar 3 knopen en met stroom mee gelukkig weer wat sneller. Het grootste deel van de tocht deden we ‘vlinderend’. (Voorzeil uitgeboomd en grootzeil naar de andere kant.  De tocht naar Camaret gaat door het Chenal du Four en daar moet je toch echt stroom mee hebben. Als we door zouden varen kwamen we daar op het meest ongunstigste moment.  De scheepsraad was weer kort. We gaan de rivier op naar Aber Wrach en daar voor anker. Een ‘Tij-stop’ dus. Niet nog een nachtje doorvaren, maar ankerend op een getijde-rivier. Zodra we stil liggen, gaat de onze nieuwe rubberboot, of beter de rib de eerste keer het water in. Met harde bodem (heel fijn) en een heel snelle motor zodat we kunnen planeren.  (D moet hier even aan wennen, hij gaat wel heel hard als je wilt (en maakt een hoop herrie), maar je wordt niet nat!).

Geteria

Robert haalt om half 9 het zeil op met zijn nieuwe vriend, de havenmeester. De zeilmaker had voor 100,= keurig werk verricht, en in een moment van topdrukte. Hierna met mijn vriend nog even langs een leverancier van verf, hierna even shoppen in zijn winkel “belonen voor de service”, heb een mooie RvS beugel gekocht voor vissen op binito’s en tonijntjes. Vervolgens kunnen we om 11.00 uur tanken (op afspraak), laagwater dus ik klauter een keer of 3 op en neer. Toch al weer zo’n 195 liter verstookt vanuit IJmuiden. Maar ja, als je niet wilt motoren mag je geen tijdsdruk hebben en zijn doelen lastig te halen. Tja en dan gaan we Pasajes toch echt verlaten. Wat een mooi plekje. Met een speed van 2,5” varen we al foto’s makend de baai uit. Vandaag hebben we een tocht van wel 10 mijl voor de boeg (!). We gaan naar Geteria. Volgens onze pilot (Vaarwijzer) misschien wel het mooiste plaatsje aan de Baskische kust. Dat belooft ook weer wat. 

Na vertrek uit Pasajes komen we op zee. Weinig tot geen wind, maar wel een flinke ‘swell’ /deining, Je moet je met beide handen vasthouden aan de reling om niet van links naar rechts te knallen. Niet erg comfortabel. We hadden gelezen dat je beste naar de 100 meter dieptelijn kunt varen en vanaf daar naar de bestemming. Dan is er minder swell. Dat doen we en daar is het gelukkig een stuk aangenamer. En het tochtje wordt zo ook gelijk een paar mijl langer.

        

De kustlijn is prachtig, ruig, groen. We varen langs San Sebastian en komen een paar uur later bij Geteria. We konden niet reserveren (wel geprobeerd met een Spaans mailtje). Er zouden maar enkele bezoekersplekken zijn en anders moeten we ankeren. In het Spaans oproepen en ja hoor... we begrijpen elkaar. Aan een langssteiger achter een Fransman (aluminium ) en een Engelsman (rustler 37) en met ons erbij is de steiger vol. De Engelsman schuift nog snel een paar meter op voor ons. De havenmeester komt ons zelf opvangen. Een prachtige plek; naast een baai met strand. Het is midden op de middag, siësta, lekker warm ... we gaan weer zwemmen! Dit keer vanaf het prachtige strand. Wie had dat verwacht VdP, na een duik op een matje op ‘t strand. Duidelijk wordt na een analyse van zo’n 400 dames dat je nooit een badpak aan hoeft maar gewoon een bikini kunt blijven dragen.... Ik spotte er gelukkig 2....tja en dat was ook niet nodig. Het zeewater is tussen de 22-24 graden, heerlijk.

De Engelse buurman Chris loopt al een paar keer langs onze boot. Blijkt dat hij ook bijna een Breenhorn 37 had gekocht in 2005; nu heeft hij een Rustler 37 nieuw laten bouwen 3 jaar geleden, ook prachtig. Iets meer ruimte dan de B37 lijkt het, bredere stern. De steigerpraat van Chris en VdP eindigt met een biertje in de kuip; een zeer ervaren zeiler met veel verhalen. Is nu 70 maar heeft al ideeën hoe hij kan blijven zeilen als hij 80 is :), Rond de wereld is Chris al geweest in 1975 met de clipper van Knox.

Geteria is van oudsher bekend van de walvisvaart, maar nu  een grote en levendige vissershaven. Bekend om de calamares en de gegrilde vis. En dat trekt ons wel. Tegen achten hebben we echt honger (vroeg voor de Spanjaarden) en gaan we op zoek naar een tafeltje. Het eerste beste tafeltje (met linnen), dat vrij is wordt het onze.  We gaan voor de zeebaars op de grill (en een salade en de ansjovis in olie vooraf). 

Na mijn vraag voor een fotootje van de vis en gril gaat de kok met de rug naar me toe staan, grappige reactie.

Als we na afloop verder op verkenning gaan zijn we weer onder de indruk van het mooie stadje. Enorm sfeervol en verzorgd. Via een serie roltrappen belanden we op een heuvel. En als we boven komen wijst een man ons op een lift in een gebouw waarmee nog verder naar een uitzichtpunt kunnen. Zo slim bedacht! We hebben zo een prachtig uitzicht over de baai.

Sommige delen loopt VdP achterste voren, een ober (v) denkt dat hij het voor haar doet en lacht uiters charmant. Maar nee.....de achillespees....