Wat voor mij een lastige dag was, was voor Dianne een heerlijke dag met nog een uurtje tennissen met Ineke. Geen internet meer, huis leeg, opgeruimd en de spullen die nog mee moesten hadden we al klaar staan. Zou ik nog een klus doen, nee…weer kleren vuil. Ik loop nog even rond het pand en spreek diverse aardige buren, allen vinden het maar wat interessant. En jammer natuurlijk. Kortom het wachten is op de woensdag. Pa is er al om 0800, had de duikspullen bij Herman Lieven opgehaald. We hadden de duikhorloges en de duikfles opnieuw laten keuren zodat we er overal mee kunnen werken. Op het laatst vind ik ook nog een van de duiklogboekjes, Yes!
Pa gaat na een koffie en dan is Reinoud er al, wagen gewassen…. Deze blijkt voorheen van het koninklijk huis te zijn geweest. Wij filosoferen Maxima of Mabel…we zullen het nooit weten maar hebben er veel lol om.
Een zeer geanimeerde tocht naar Hindeloopen waar we rond de middag aankomen, we laden de spullen aan boord en gaan bij Ame Gijs aan de oude haven even een lunch scoren. Rein gaat om 1300 terug en wij tanken nog even de diesel vol, jawel 1.050,= aftikken en ons pasje van de haven verzilveren en good bye!
Nou ben ik wel van het weer, maar kijk vandaag voor ’t eerst. Hey! Morgen 0 Bft, dan besluiten we om nu lekker voor ’t lapje door te varen. Gaande de tocht beslissen we om te ankeren achter het eiland Pampus, dan liggen we echt ‘voor Pampus’. Om 22.30 liggen we vast, rust aan boord. We evalueren de dag en gaan met zo’n 17” wind te kooi, slapen als een blok en als we wakker worden is het een blauwe lucht en bladstil op het water. Dianne duikt als eerste al een echte Eva te water, Adam komt later en we maken ruim 5 rondjes om de boot. Lekker 19 graden is goed te doen, doorzwemmen ;).
Dianne, als digital nomad, werkt tot de middag en ik ben bezig met een aantal ‘actielijsten’ te maken en over te dragen. Rond 1400 peddelen we in de rubber naar het eiland en lopen daar zo’n 1,5 uur rond en zijn verbaasd over wat er gemaakt is voor de 1e wereldoorlog. Gaaf gedaan, zo kijken we zeer geïnteresseerd een film die goed laat zien hoe de waterlinie van Amsterdam was bedacht. Strategie sprak men niet over, maar was het zeker! Na 40 jaar was het gereed, gelukkig besloot NL in de 1e wereld oorlog onafhankelijk te blijven en dat zal de reden zijn dat alle forten van de waterlinie nog in tact zijn.
We besluiten donderdagavond al in de Marina te gaan liggen zodat we zaterdag geen onnodige risico’s hebben. Vrijdag zien we nog even Barend aan boord, een goede relatie van mij die van oudsher iets met bootjes heeft en ook al eens op de 41 heeft meegevaren. Gezellig zo even, en bijzonder. Hierna sloffen we naar de IJkantine om te kijken hoe we gaan aanleggen en of alles geregeld is. De schrik slaat om ons hart, ons menuutje komt niet/dan wel fout is matig van kwaliteit, te weinig personeel…….als dit de service wordt morgen?!! Dan om 2100 worden we door Annick verrast die ons wilde verwelkomen als wereldreizigers in Amsterdam, gezellig.
Zaterdag, soms ga je vaker dan gemiddeld naar de plee…….dat was bij Dianne en mij het geval. Tijd kroop, we zouden om 1030 gaan. Maar we gooien los om 1000 en varen. naar de IJkantine (is het diep genoeg, worden we niet weggejaagd..) Hier een lastige manoeuvre in de volle zon; die bracht ons goed in het zweet. Dan denk je even bij de IJkantine te gaan kijken en is hun plan niet het onze . Maar samen regelen we een andere opzet en jawel, Ome Piet &. Lily zijn er al en ook spotten we Bart en Nuray. We hebben rust, laat maar komen. Annick stuurt links en rechts bij, ervaring die ze duidelijk missen. Het is gezellig, een bonte verzameling aan karakters die ons om verschillende redenen lief zijn. We lunchen en speechen, we heffen het glas en gaan dan onder toeziend oog van de drone van Mente vertrekken. Rond 1400 gooien we los en zwaaien/vergeten te zwaaien varen we weg……. Mooi om zo te vertrekken, op het hoogtepunt van ‘het feest’, maar ook lastig om dat je ineens wegbent…
De Blauwe Parel van Annick/Mente een zalmschouw, lag met oranje versiering bij de IJkantine en komt ons samen met Victor & Tessa halen om een toertje door Amsterdam te maken. We genieten en kijken lekker rond terwijl we worden rondgevaren. Rond 1800 is er op de Iris Magdelena (woonboot van Annick/Mente) een aangeklede borrel en tegen 1900 vertrekken we met de Blauwe Parel naar Pont 13 om lekker in de zon op het achterdek een hapje te eten, heerlijk dagje.
Zondag, een dagje ‘cooling down, afkicken….’ Hoe noem je het na een feest. Rond 1200 komt Mariëlle langs, we stonden nl. vrijdagavond bijna in de fik toen een stekker door vocht een verhoogde weerstand had. De verlengkabel kon je niet meer vasthouden zo ook niet de stekkers. Bij Dekker is door Mariëlle de stekker/stopcontact opgehaald en zondagmiddag heeft Annick dit gemonteerd.
Rond 1800 zien we Lennard en Kay bij MasMais, restaurant van Jim, schoonzoon Ruud & Els. De jongelui staan met de camperklusbus bij Zandvoort, een heerlijk avondje met ze en een laat afzakkertje op de Zeerob. Ondertussen maken we heerlijk gebruik van Uber, leren we ook weer dat een geaccepteerde rit gecanceld kan worden door de chauff. Maar handig!
23.00 rust, te kooi, morgen maandag is het plan om rond 0800 de trossen los te gooien.
Maandag dan echt vertrek; na een mooie ochtendtocht komen we in IJmuiden. We hebben geluk na 15 minuten wachten kunnen we met een beroeps mee naar ‘buiten’. En jawel hoor: Agnes meldt dat ze bij de 1e binnen paal op de pier staat te wachten met ‘rode’ lap. Wij hijsen vol tuig en zwaaien naar Agnes. Zeer leuk, dankjewel. Naast dit momentje krijgen we een leuk shot toegestuurd vanaf de pier. We jagen rond de zuidpier, mooie stroming en golven die voor een spektakel zorgen in de monding van de haven. Fotomomentje, maar we zijn niet alleen! In Zandvoort worden we door Len & Kay uitgezwaaid, zij zoeken ons op de kaart en denken ons gezien te hebben (oranje top in ’t zeil). We zeilen lekker en zijn allebei stil in onszelf en proberen ‘gemak & rust’ te vinden. Rond 1500 komt er een vliegtuig in glijvlucht naar beneden, zwaaiende mensen. En ja hoor Maurits aan het stuur met Annick er naast; Mente en Roos achterin... De Cesna duikt nogmaals naar beneden en dan verdwijnt hij weer richting Hilversum. Zo’n adrenaline krijg je niet vaak, een kadootje hoorde ik later. Super cool zeker ook de foto’s en ‘t filmpje. Dit was een ‘one’s in your lifetime’ momentje.
Rotterdam, Maasmond was rustig we melden ons en varen zuid zonder noemenswaardige beroepsvaart. Wel zagen we hoe druk Amsterdam is en hoe druk het op de rede is voor Rotterdam, Antwerpen, honderden schepen achter het anker. Recessie of gewoon wachten op lading omdat leeg varen met deze brandstofprijzen notdone is, ik weet het niet, zou het graag van een econoom horen.
Dianne krijgt de katterigheid niet onder controle, dat ondanks de scoppoderm (beetje laat geplakt). Maar dan om 1930, volgens mij is het over! Ga een maaltje (snel) in elkaar fixen. Heerlijk zo in de zon terwijl we worden vooruit getrokken door de witte lappen! Op naar ’t zuiden.
De nacht sla ik in ’t verhaal liever over, uiteindelijk met mijn koptelefoon op noise canceling en op de rug liggen ben ik even in een andere wereld. Dianne had een goede nacht, We ontbijten separaat en zijn weer vol wakker na een doucheje bij Oostende. We besluiten de gennaker met ‘nieuwe-furler’ te monteren en na wat gepiel worden we door zo’n 140m2 voortgesleurd. En jawel we hebben stroom mee bij Calais, zien geen ‘bootvluchtelingen’, we bespreken nog even wat te doen als we ze zien: we roepen dan de kustwacht met panpanpan op, en dan is het aan hen. Blij dat we er geen zien, van Mente en Annick kennen we de verhalen van de clipper en de stress aan boord.
We merken dat we de gennaker te laat opruimen, 20’ gaat het waaien….Ik denk nog dat zo’n 12 ‘ schijnbare wind wel moet kunnen. Het lukt met vereende krachten zonder stress, blijkt zo’n furler systeem toch wel top te zijn. We ruimen de boel direct op en spreken af dat hij er volgende keer eerder af moet.
De drill, man overboord wordt ook nog doorgenomen. Zeker nadat mijn zwemvest een melding gaf, telkens een MOB op de plotter……bleek ik het te zijn… Gefixed en jawel, het werkt!
Zeebrugge is voor Dianne een druk avontuur met meerdere malen marifooncontact, leuk detail: Zeebrugge port control roept zeilschip: Z”eiljacht xx, wat gaat u doen? Ziet u oa die visser, zo gaat het zeker niet goedkomen…..”
Zo’n 10-15’ uit de kust vliegen de app’s binnen en ben ik optijd voor mijn call met DG. Zij denken dat ik in de haven lig . Tja we hebben het goed voor elkaar al zeg ik het zelf. Een van de appjes uit Vertrekkers2022 verteld dat ze tot ’s avonds 20.00 hebben liggen wachten bij IJmuiden omdat er geen personeel was, om 12.00 was de laatste schut…wij?!
Na 2 nachten komen we mooi rond 2100 Cherbourgh binnen en hebben een top plekje aan de buitenzijde van de haven, de H-steiger. We hoorden ondertussen dat de Breehorn een 2e 48 met pilothuis afgeleverd heeft, foto’s worden direct gedeeld. Schitterend schip, de Zeelust! Als we aanleggen pak ik een lijntje aan van een Boreal, mooi alu-schip. Zegt de schipper leuk als Robert van der Plas je opvangt, dan breekt je klomp! Wist totaal niet wie hij was, na een antecedentenonderzoek bleken we elkaar zakelijk te kennen. Small-world! Als aandenken foto van hem in MarineTraffic geupload en naar zijn ex- zakenpartner Coen gestuurd (deze spreek ik regelmatig).
326 Mijl, 13 motoruren en 59 uur onderweg. Heerlijke tocht, weer lekker kunnen oefenen en gezien dat we nog een paar zaken eenvoudiger moeten maken. Dianne gaat even naar de havenmeester en betaald voor een paar nachten. Cherbourgh here we come!
