Om dat je in Getxo zo’n prachtige promenade hebt (zo’n 10 km), zonder helling deze keer, had ik (D) veel zin om te gaan hardlopen . Eindelijk een keer geen klim. Robert z’n achillespees laat dat niet toe, maar R heeft weer een enorme afstand gezwommen. Na deze sportieve activiteiten in de ochtendmiezer lijkt het boven zee op te klaren. Kortom we gaan verder. Len en Kay gaan nog even op zoek naar een supermarkt en dan koersen we naar Castro Urdiales. Weer zo’n mooi Spaans oud stadje dat je volgens de pilot niet mag missen. Het is wel 9 Mijl, waarvan 4 mijl door de haven van Bilbao. Desondanks veel swell en golven waar Kay even flink aan moest wennen.
Geen marina, maar een plek tegen de (rauwe, ongelijke) kade zoeken of ankeren. We proberen de kade! Met schuurplanken klaar, Len en Dianne op de kant is het een aanlegmanoeuvre om door een ringetje te halen. Maar we hebben daar zo’n swell en schommelen zo dat we snel weggaan, motto is boel heel houden. Later blijken de lijnen aan de schuurplanken in die paar minuten al redelijk doorgesleten, ketting? We gaan een een mooie ankerplek zoeken. Belangrijkste is binnen de kade en niet in alle oude kettingen verzand te raken.
Harrie wordt weer overboord gezet en we ankeren op 13 meter diepte - op dat moment. We steken 3 keer de diepte, handig zo’n ketting met om de 10 meter een kleurtje. Weer in 1 x vast. Later zien we toch nog een boot tegen de kade afmeren en die krijgt zelfs een dubbelligger (die midden in de nacht wordt weggestuurd en alsnog voor anker moet).
In Makkum wordt ook geankerd, lezen we op de familieapp door Harrie, Rianne, Hanneke en Marc.
Alvorens naar de kant te kunnen maak ik, Robert, met Len de rubberboot klaar met motortje, en jawel na 3 keer trekken AAN! Sterke vent die Len, net zijn vader. R&D gaan op expeditie met de rubberboot, vinden een mooie landingsplek en we zijn alweer helemaal enthousiast over dit stadje. Heel sfeervol, een combinatie van kleine smalle straatjes met een ruimere promenade aan de zeekant. Een prachtige kerk en een kasteel op een heuvel. En er worden tenten opgebouwd en afgebroken. Het zal toch niet weer een feestdag zijn (sinds Motrico in elk stadje....). Ook op afstand zien we de Zeerob mooi en stabiel liggen.
Robert trekt z’n baantjes
Doel in zicht: Castro Urdiales
Zo liggen we dan.
Weer terug aan boord genieten we vanuit de kuip van het mooie zicht op de stad en dan weer op zee, want we draaien door de stroom, swell en wind lekker om Harrie heen. Na het eten gaan Kay en Len naar de wal. D en R kijken het even aan omdat er een dreigende lucht aankomt. Die leidt uiteindelijk niet tot regen, maar wel tot prachtige regenbogen! Kay en Len melden bij thuiskomst dat het weer een feestdag/nacht is. En dat hebben we geweten. Tot 4 uur ‘s nachts gaat de muziek door. Daarnaast hadden we een flinke swell en nog een keer ankeralarm ‘s nachts. Kortom... we zijn de feesten hier wel zat. Zo’n GPS heeft helaas nog niet tot op de m2 een positie, de mobiel heeft gemiddeld 16 meter afwijking... dus het alarm moeten we nog ruimer zetten, want we lagen zo vast als en huis.
Zo’n doorwaakte nacht heeft wel iets, ‘gezellige’ praat, de een droomt al van een ‘power-nap’ en de ander vindt het erbij horen. We laten ons niet kisten en gaan door met genieten van de plek! Want wat weer alles goed maakt is dat de zon schijnt, we weer heerlijk gezwommen hebben (waarbij Lennard ons drie keer heeft ingehaald (onze jonge God lag dus uiteindelijk 210 meter voor zijn Pa, gelukkig kan mijn ego dit wel hebben) maar nu wel de hele dag klaagt over spierpijn ....) .... en we konden ontbijten in de kuip. Daarna nog een keer met z’n vieren in de dinghy naar het stadje. We bekijken de kerk en proberen nog een Bretons shirt voor Len te scoren, helaas te zwaar gespierd.
Haven Laredo
Veel pelgrims zien we hier, allen met zo hun eigen doel onderweg. Bijzonder leuk om zo hun de outfit van de pelgrims te bekijken. Na een prachtige koffie nog een laatste ronde waar we Len’s Hotel bekijken gaan we ons klaarmaken voor vertrek richting Laredo.
Na een mooi bokkige tocht, motorzeilen komen we in de middag aan bij de giga-haven. Wij hebben lekker gevaren en Kay heeft lekker van de zon genoten....hoewel....verbrand! Binnen na een Engelse oproepmanouvre we krijgen een mooie box met 20 mtr langsteiger. Na inklaren en de ontvangst van een mega-EUstekker halen zijn we er klaar voor. We hadden een lekkere nacht voor ogen dus we liggen lekker in de veren. (Eigen RVS veren tussen de landvasten) Komende dagen komt er een klein front door Biscay en hierdoor loopt er dinsdag een swell van 3 meter, nu 1. Deze hoogte is 1/3, maw er zit wel eens een stevige jonge tussen. Hierdoor blijven we nog een dagje liggen, Santander is pal West en kruisen met deze swell waar wind golven bovenop komen is geen lolletje. ‘S middags krijgen we de kans om in een hippe lounge tent nog een witte wijn te scoren, top plekje.
Morgen gaan we uiteten dus vandaag maakt Dianne uit eigen keuken een zalige maaltijd, Len neemt haalt zelfs 3 lepels rijst door de pan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten