Stavoren - Edinburgh

Het is zover.we zijn onderweg!

Zaterdag 30 juni had Robert een fantastische dag in Maastricht. Een vader-zoondag van het dispuut “Primus” van Lennard. Dat kwam mij (D) heel goed uit, want ik kon op mijn gemak spullen pakken, nog even koffietje met Marielle en Joke, de laatste boodschappen doen en het huis en tuin‘oppasklaar’ maken voor Victor en de familie Walraven.

Rond 15.00 uur zondag waren we op de boot en wie lagen er naast ons ... Harry en Rianne met hun Helena. Wat is ze mooi geworden! Dat was weer een gezellige start van de vakantie. We zwaaien Harry en Rianne uit en moeten ‘even de boot inruimen’. Dat is weer even wennen, want waar laten we alles op deze nieuwe boot op een logisch plek, met toch een heel andere indeling. Ondertussen laden we zo’n 800 liter water extra voor de balasttanks.

R installeert de van Wim geleende Iridium Go, de satelliettelefoon, zodat we onderweg ook Gribfiles voor het weer kunnen ophalen en communiceren met het thuisfront. Dat heeft nogal wat voeten in aarde, maar uiteindelijk lukt het. Het weer is de komende dagen erg gunstig voor de oversteek naar Edinburgh (O -NO). Daarna gaat de wind draaien naar N en dan duurt het veel langer, moeten we kruisen (houd ik niet zo van op lange tochten). Om te profiteren van de goede wind moeten we dus maandag de zee op. We beoordelen de tocht vanuit QtVlm software waar we meerdere startmomenten met een interval van 12 uur met elkaar vergelijken. Het dagje chillen op Vlielandof of Harlingen schiet erbij in.

Maandagochtend gaan we nog even naar Workum, wat afgeven bij Rob en Anita, slaan goed in bij de verse bakker, scoren nog zeebandjes voor over het dek (waar zijn de oude gebleven...), anti slipmatjes bij de AC-tion (tip van Rianne) wat verse spullen bij de Poeitschz en dan gaan we los. Het is bijna stress want we moeten wel op tijd over  De Boontjes (ondiepte in de geul naar Harlingen). We redden het net, wel stroom en 21 knopen wind tegen, maar wel genoeg water op de ‘Boontjes’, we kunnen daar maar tot 2 uur voor LW overheen) en dan scheuren we door naar Vlieland. Onderweg genieten we van een heerlijke BabiPangang, gemaakt door R’s vader. Wat een genot.

Vlieland - Edinburgh circa 340 mijl

Het is enorm druk op zee. Mijn eerste wacht bestaat uit vrijwel alleen maar het oversteken van Traffic Zones. die moet je haaks oversteken anders kan je enorme boetes krijg. De wacht vliegt dus voorbij en een boekje lezen is er nog niet bij. We constateren dat we de eerste 200 mijl altijd wel iets zien, veel boortorens en scheepvaart. De nieuwe Zeerob doet het geweldig, de eerste dag vliegen we met zo’n 7-8 knopen over het water, daarna wordt het wat minder en hijsen we de Code 0 (groot lichtweer zeil) en met weinig wind gaat we nog steeds tussen de 5,5 en 7 knopen. Midden in de 2e nacht zakt de wind eruit en moet de motor aan. Nu varen we op het ‘ Ijzeren zeil’ en we zien de kust (Engels denk ik ) al opdoemen. De wachtjes gaan lekker het slapen is prima in de BB slaapkooi, ook de Watt&Sea houdt het stroomverbruik goed bij waardoor het geluid acceptabel wordt.

In tegenstelling tot in Nederland is het behoorlijk koud op het water. Dikke trui en windstopper zijn echt nodig.Maar wat een geweldige luxe is het pilothouse. Ook tijdens de nachtwacht zitten we het grootste deel van de tijd binnen in het pilothouse, heerlijk comfortabel, goed zicht op de zeilen en op zee. Alleen als we even iets aan het zeil moeten doen, of de motor starten  moeten we even naar buiten. Alle thermokleding zit nog ergens in een luik...R. Gebruikt regelmatig zijn ruitenwissers met sproeiers, hoe handig :)

Wacht van Dianne, lekker comfortabel

Dag 3 blijft weinig wind; we proberen de nieuwe overgenomen Gennacker uit en dat gaat ook heel lekker. Totdat de wind eruitzakt en we weer op de motor moeten. Later de dag dag wordt het ‘blak’ totale windstilte met alleen af en toe een ‘roller’. De getijde golf komt boven Schotland naar de Noordzee, deze eb en vloedstroom merken we goed.

Nieuwe overgenomen Genacker

Veel eerder dan verwacht bereiken we Schotse kust.We hadden gerekend op 2 dagen en 17 uur, maar zijn veel sneller.Alleen wel midden in de nacht. En‘s nachts zo’n haven aanlopen met veel ondieptes (we kunnen er alleen maar in een paar uur voor/na HW) zien we niet zitten. Wel zien we op de kaart ankerplaatsen voor ‘small vessels’  op de Firth of Forth zoals het hier heet. Zo gezegd zo gedaan. We ankeren op stromend water bij stroom tegen wind. Mede door de heldere commando's van Robert liggen we in 1 x goed; wat een topanker hebben we nu! (Dat ging op de vorige boot niet altijd zo gesmeerd). Met het ankeralarm aan voelen we ons safe.  We vieren dat we in Schotland zijn met een van de vele kruidenbitters aan boord en duiken dan in het schommelende vooronder...

Donderdag moeten we nog circa 11 mijl naar Port Edgar. Het ophalen van het anker blijkt een workout te worden. De ankerlier doet het niet, dus met vereende krachten trekken we de ketting binnen (anker weegt maar 30kg) en uiteindelijk zijn we  anker op... Gelukkig hadden we veel ruimte. Anderen hadden deze ankerplek nog niet weten te vinden.....Breehorn krijgt weer een sms. We hebben zoveel ketting dat deze waarschijnlijk opeengehoopt tegen de lier aan ligt... In de haven gaan we kijken.

We genieten nog 3 uur van een prachtige tocht door de Firth of Forth met geweldig weer. Veel verdedigingswerken, rotsen waar we voor moeten uitwijken, maar een prachtig vaargebied. We krijgen een mooi plekje met zicht op de ingang; in de verte zien we nog een Nederlander uit Workum liggen. Nog niet ontmoet, maar dat gaat misschien nog komen. Het plaatsje waar we liggen is Queensferry. Van hieruit kan je met de trein of bus naar Edinburgh en dat gaan we morgen doen, maar eerst schoon schip maken!

mooie lucht