Aan de whiskey

Sue en Peter heten onze Breehorn buren. Ze hebben hun ‘Schuuper’ sinds 2003. De romp is door de eerste eigenaar gekocht in 1998  en hij heeft hem zelf ingetimmerd. Het is daardoor van binnen weer een heel ander schip dan de andere B37’s die we kennen; supergezellig. De reden voor een Breehorn is de lengte van Peter, ruim 1.90. In een Engelsschip kan hij nooit staan en slapen op een ‘slaapbank’ .En Peter heeft een heel mooi systeem om het zeil te laten zakken en op te vangen, een lazy back zoals hij het noemt. Wij hebben de gegevens van de zeilmaker. Over en weer bewonderen we elkaars schip en handigheidjes, zeer gezellig. We wisselen namen, telefoonnummers en email uit. Volgend jaar gaan ze in Nederland zeilen en wellicht komen ze dan naar het Breehorn weekend. 

Zij zeilen normaalgesproken aan de westkant van Schotland en zijn daarover veel enthousiaster; beter weer, veel mooier... Dat hoorden we ook al van een andere Nederlander die hier nu met gasten vaart (de Steady) dus dat knopen we tussen de oren. Sue en Peter laten hun boot liggen in Kirkwall en gaan vanavond naar huis. En over een paar weken komt Peter terug vaart de boot dan met vrienden verder, gaat 3 weken rond de shetlands varen en dan terug naar NewCastle, de thuishaven.  Zij gaan poetsen en wij stappen tussen de buien door op de fiets. Op de steiger worden we al 3 keer aangesproken mbt de fietsjes, zo mooi, zo klein op te vouwen.

We willen fietsen en we willen naar een whiskeyproeverij. Dus gaan we op de fiets op zoek naar een whiskeystokerij. In de buurt heb je twee stokerijen en wij proberen Scapa. Highlands is door Robert de 1e keer al bezocht, hier hebben ze hem niet tot het drinken van dit vocht kunnen aanzetten. We hebben mazzel, als we aankomen start over 10 minuten een rondleiding ‘met experience’. Het is een prachtig bedrijf. In no time worden rondgeleid langs de molens, de grote ketels en krijgen het hele proces te horen. Voorheen stookten ze 100.000 liter per jaar, maar nadat het bedrijf  is overgenomen door de Chivas-brothers in 2005 produceren ze 24/7 en 1.000.000 liter per jaar. Wat ook opvallend is, is dat de verschillende stokerijen vaten van elkaars whiskey opslaan in het kader van risicospreiding. 

We proeven verschillende soorten. Bijzonder is om te ervaren hoe met een druppeltje water in een glas de whiskey zich opent en veel zachter wordt. Wel constateren dat een proeverij leuk is, maar dat we allebei geen echte whiskeyliefhebbers zijn. Er wordt dan ook geen fles whiskey gekocht. 

Daarna is het chilltime. Na 15 minuten komt Robert met het bericht even dieseltanken, de havenmeester is er nu en wil dit graag met hoogwater doen ivm onze draft. Rode diesel, bon bewaren en goed in de dieseladministratie opbergen (losstand/uren).

‘S Avonds eten we heerlijk bij ‘the storehouse, restaurant with rooms’. We zien de ‘Cullen-skink’ als voorgerecht op de kaart staan; een soort aardappelvissoep uit Cullen (plaatsje waar we geweest zijn) die verschillende prijzen won, dus die gaat het worden. Erg lekker, met stukjes heilbot en een soort bitterbal met vis. Aanrader! 

‘S Avonds halen we nog even het weer op, bekijken de stroom (het kan hier enorm stromen tussen de eilanden) en zetten de wekker op 06.15! Rocon wordt al van het voorzeil gehaald, watergetankt en fietsen opgeborgen zodat we ook met slaap in de ogen netjes wegvaren.