De taal is voor ons wel een dingetje. Je kunt echt niets lezen. Andere woorden, letters en het lijkt niet op enige andere taal die we kennen. Gelukkig hebben we een eigen boekje met kaart zodat we kunnen zien waar we zitten en waar we heen willen...
Voor vrijdag 7 juli hebben we een gids, Elena (zeer goed Nederlandssprekend) met een minivan die ons van alles laat zien (Hermitage zou niet meer te boeken zijn ..?). Donderdag gaan we zelf op pad. En we willen natuurlijk wel naar de Hermitage. D had gezien dat t om half 11 open zou gaan dus niet lang daarna komen wij weer aangesneld op onze trouwe fietsjes. We crossen de stad door met wind in de rug. Er staat werkelijk een kilometerslange rij op het plein, dus dat belooft niet veel goeds. Maar wij zijn in Nederland al 'Vriend van de Hermitage' geworden. En vrienden hoeven niet in de rij, althans dat is wat ze n Nederland vertelden. Wij vragen het aan een bewaker (laten ook onze vriendenpas zien, eenzijdig in het Russisch) en hij stuurt ons door, wij lopen gewoon langs al die mensen in de rij.... naar een volgend plein (ook rij) en voor we het weten staan we binnen. Vervolgens willen we een kaartje kopen en dan blijkt het vandaag gratis te zijn.... We zijn helemaal blij... onze gids kreeg het niet meer geregeld en wij staan in no time voor nix binnen. We informeren gelijk de andere Zeegenoten zodat zij ook actie kunnen nemen. We starten onze tour en vallen van de ene verbazing in de andere.. geweldige zalen, schilderijen, vazen, ingerichte kamers, ornamenten, vazen... noem maar op. (Na 20.000 stuks stop ik met tellen) We zijn om de haverklap verdwaald want het is zo enorm groot. Op een gegeven moment snappen we er niets meer van en volgen maar een bordje exit (gelukkig in t Engels) tot we buiten staan. Als we weer naar binnen willen via een andere ingang lukt dat in eerste instantie niet, maar op vertoon van onze. 'Vriendenpas' gaan de poorten gelijk weer open en worden we met alle egards behandeld. Na een paar uur zijn we helemaal gaar, na een hapje en een drankje besluiten we dat dit voor ons voorlopig genoeg Hermitage is geweest. Wie zien we zitten met 'rode hoofden' , de crew Roboot. Zonder geld, bankpassen werken niet, museumjaarkaart kennen ze niet. Wij geven direct al onze roebels en gaan verder, P&H krijgen weer 'kleur' We stappen weer op onze fietsjes, zoeken een route om de nog steeds groeiende rij bezoekers, even checken waar we vanavond moeten zijn voor de nachtelijke fietstoer. Vervolgens gaan we op zoek naar een postkantoor; dat is weer een klus op zich. We vragen het bij diverse souvenirshops en uiteindelijk worden we naar een straat verwezen met een zeer deprimerend grijs pand. Met geen mogelijkheid zou je geloven dat dit het hoofdpostkantoor is van St Petersburg; staat ook niet op onze kaart. Het enige dat er op wijst is dat er buiten een brievenbus is. Ik probeer maar eens een grote stalen deur en ja hoor, die beweegt mee. Binnen zit het bomvol en moet ik een nummertje trekken (ik toets maar een willekeurige knop in tot er een bonnetje uit komt. Na lang wachten mag ik eindelijk postzegels kopen (zelf plakken) en na weer 10 minuten heeft de mevrouw wisselgeld gevonden.. Je moet hier heel veel geduld hebben.... Op de route er naartoe 'doen' we nog even de Kazanski kathedraal, zoeken naar een lampje in Gostiny (grootste en oudste Russische warenhuis, soort V&D maar dan een hele wijk totdat we het mooi vinden. We gaan lekker chillen op de boot, kachel aan (het is 13 graden!!) met warme chocolademelk/koffie) en even nix.
Vandaag is Lennard jarig. Om 17.00 uur NL tijd bellen we, zingen en praten bij. Kado en de ingezongen kaart zijn ontvangen. Voor Lennard een drukke dag want morgen is zijn gastronomisch event. Project waar ze het hele jaar aan gewerkt hebben en Lennard is voorzitter van zijn groep....
Om 2145 op weg naar de Bike-tour, ons adresje weet van niets! De man meldt dat hij gesloten is, willen jullie dan koffie! NEEEEEE wij willen de Bike-tour. Dianne neemt de email en laat hem het lezen, ohhhhhh da's bij de buren, de sukkel! We gaan een gammele poort door en ja hoor fietsen, mensen en de tourguide Lena. We krijgen geen fietsen van hen maar mogen nog 3,5 uur op ons vertrouwde zadel zitten........da's zeeeeer aangenaam voor je billen/bekken etc. Maar scheelt wel weer 1000 roebeltjes. We racen door St Petersburg, staand op het Plein te midden van de Hermitage gebouwen zien we de stad oplichten, alle lampen gaan aan. De tour met 14 man is leuk, mooi en gezellig en wel leren weer een hoop van de charmante gids. We hebben leuk contact met een stel op de motor uit Veghel en met 2 Fransen (die op de fiets in St P zijn!!). We krijgen veel info op diverse plekken van de stad, drinken een biertje in een locale kroeg en om 0130 staan we voor een brug te wachten. Iedere avond gaan van 0200-0400 de bruggen open voor 'scheepvaart'. In het centrum van St Petersburg is een werf van de marine waar men naast reparaties ook de Onderzeers bouwt, deze moeten toch naar de Finse Golf kunnen. Wij haken net op tijd af omdat we van het centrum naar de haven over een van deze bruggen moeten...
0200, een Berenburg op mijn verjaardag en dan te kooi, morgen weer een 'informatie' dag.
Vrijdag 7 juli, verjaardag R. P&H staan naast de boot te zingen en versieren mij met allerlei slingers en ene button. Top. Hierna het busje in voor de tour. De planning van de dag is er niet, gelukkig neemt de gids het heft in handen en brengt ons naar "het fort van Tsaar Peter' (Peter Pauls fortress) We leren veel van de 'stamboom' peter I, II,, Nicolas I, IId, Dagmar (Deense Tsaarin), het is een waterval van datums, namen etc onze gids. Vaak haak ik af en vraag ik me af waarom vertelt ze mij zo in detail de stamboom.........weet ik nauwelijks van mijn familie. Een geweldige verrassing is dat Elena ons meeneemt naar een klein kapelletje waar we een privé concert krijgen van 6 mannen. Ze hebben hele zware stemmen en een enorm volume. We zijn diep onder de indruk van de Russisch orthodoxe liederen en ze leggen ons even uit dat ze dus geen begeleiding nodig hebben en alleen maar a capella zingen. Dat is ons wel duidelijk. Het is werkelijk prachtig en indrukwekkend. We mogen niet klappen, geen foto's maken maar wel een cd-the kopen, wat we dan ook graag doen.
Om 1300 is er een echte Russische lunch, een land waar de soep hoog staat aangeschreven, 2 maal een warme maaltijd en geen wijn cultuur. De bediening komt mij nog even toezingen met een presentje, zo ook een presentje van de gids. Wodka obv mierikswortel, lekker pittig drankje. Iedereen maakt hier zijn eigen en favoriet wodka zelf.
We leren dat de gids 1 zoon heeft, op 45 vierkante meter woont, en gelukkig niet met haar moeder. Wel zorgt ze ook voor haar moeder, 81 jaar, deze heeft een zeer negatief beeld van Nederland en Europa. Bv. De NATO staat aan de grens opgesteld!! Maar de kaas van Nederland is ovb Palmolie, nooit kopen dus. De propaganda over Europa en in zeker Nederland is zeer negatief, eigenlijk zijn wij outcasts en niet welkom als volk. In de bus vertelt Elena hoe een er momenteel aan toe gaat, 4000/maand roebels als je werkloosheid (60 euro) en 12.000 roebels pensioen (voor iedereen vanuit het communistische tijdperk). De macho cultuur van mannen die boven de vrouw staan, mannen werken en klagen, vrouwen werken, doen de kinderen, boodschappen, koken en poetsen en hebben geen tijd om te klagen........... In onze haven is het een en al 'padjepejers'; de helikopters vliegen af en aan en zeer dikke auto's met chauffeur, veel feest, drank en herrie in de deze verder verpauperde aggenebbis jachthaven.
Het bezoek aan het kantoor van Elena is interessant, we zijn in een oude kerk in de hoofdstraat en bewonderen alle brieven en foto's van 1e Nederlanders tot brieven van Aboutaleb en Opstelten, beide bezoekers St Petersburg. Elena is betrokken bij de oprichting van de Stichting Vrienden van St Petersburg en bij veel projecten die de band tussen Nederland en Rusland/St Petersburg moet verbeteren. Ze heeft ook allerlei Nederlandse boeken, flyers van activiteiten de ze organiseren op haar kantoor. Ook hangt er een kaart van Nederland met alle belangrijke plaatsen in het Russisch, gemaakt voor het afscheid van een NL consul. Daarna nog even met Elena de bus in naar een Russische markt. Leuk om daar met haar overheen te lopen. Ze helpt ons bij de onderhandelingen en vertelt wat we vooral wel/niet moeten kopen (al ziet de yoghurt die weer er hebben gekocht wel erg melkerig uit)...
Om 1800 thuis, even chillen en dan op de fiets naar ons restaurantje om het verjaarsdiner te nuttigen, we hebben een gezellige avond met een mooie speech van Philip en leuke attenties en een spannend boek "in Sog des Verlangens". Dit boek is vanuit de bibliotheek van de Roboot :)
Om 2330 genieten we van de enorme disco op de kade, het is een en al 'lopen/dansen/ gezien worden' van onze Russische gastvrouwen en gastheren.
Wij zijn overloaded van informatie. Zeerob gaat morgen (zaterdag) richting Estland. Doel is Vergi en maandag door. (Zo'n 50 mijl) naar Talinn, waar Victor dinsdag aan boord komt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten