ZEEROB: Haapsalu-Riga

We gaan eind vd middag richting RIGA, de ochtend starten we met een heerlijke run langs de kust en door de bossen. We lopen een kwartiertje achter een lokale hardloper op blote voeten! Why, geen demping niets. Maar zo komen wel op mooie plekjes! Wij verlaten het bos met een paar hardnekkige muggenbulten. Na een lekker ontbijtje in de zon gaan we op de fiets ri. "Stationsmuseum", een must see hier.. We zien een fraai klassiek station, fraai bouwwerk met mooie kleuren, op de rails staan wat oude in onmin geraakte loc's en wagons. Binnen hebben ze jonge kunstenaars de ruimte gegeven om op 'een billboard' zich te presenteren, aardige manier om een museumstation een gezicht te geven. Na een paar kiekjes, de toren lijkt op A'dam gaan we door naar de supermarkt. Overal zien we de Amerikaanse sleeën rijden en showen. De kleding is er vaak op aangepast. Met Vic is afgesproken te lunchen in het dorp aan de waterkant; we komen uit bij "Café Hugo". Hugo biedt ons een heerlijke salade en ook hier genieten we van de diverse Amerikaanse sleeën en hun eigenaren. D vraagt naar het heerlijke rabarbersap maar de serveerster raadt mij dit niet aan omdat ze allen de lokale versie hebben, beter is water met citroen..... vond het een beetje sneu.

Terug op de boot maken Vic en ik de boot klaar en daarna is het chili tijd voordat we vertrekken. D maakt een route; de eerste 30 mijl is het tussen de rotsen door. De digitale kaarten staan massief vol met rode kruisjes (rotsen), dan is de diepte tussen de 2-5 meter.....tja moet je daar op vertrouwen?! Wij kiezen voor safe en slingeren tussen de eilanden door met behulp van (smalle) vaargeulen, rond 21.00 komen we aan de rand van de Golf van Riga, een grote binnenzee van zo'n 100' in lengte waar in de 2e wereldoorlog zo'n 80.000 mijnen zijn neergelegd. Spannend dat te weten, in Haapsalu zagen we er er eentje liggen. Een mijn van zo'n meter doorsnede met allemaal 'stekels', wij gaan nog nazoeken waar deze gebleven zijn. In Cambodja liggen de landmijnen ook nog in grote delen van het land, hoe zou dat hier zijn? Nakijken leert ons dat er veel zijn opgeruimd rond 1998, en dat ze aan de bodem vastzitten. Laten we er maar op vertrouwen, toch lekker zo'n polyester schip, een mijnenveger was vroeger ook niet voor niets van hout.

Robje is - na een overheerlijke rode curry maaltijd en citroenkwarktaart toe - heerlijk gaan slapen in de punt, zo rustig dat het is en zo deinen we mee met de golven. Maar de 2e wacht liggen we weer vertrouwd in de kajuit, wel zo rustig. De zonsondergang is er een van grote schoonheid! Ik hoor dat Robje deze regelmatig mist vanwege de afgesproken tijden dat er wacht gedraaid wordt. Voor hem zouden ze dat toch een keer om moeten draaien? Als je dit plaatje ziet!

We draaien onze klassieke wachten 3 uur op/af en Vic komt op gezette tijden een kletsje, fotootje maken, leuk zo'n gast mee. De nacht verloopt schitterend, we varen vele uren (15?)met gevlinderd tuig wat bestaat uit genua en code 0 (genua op de boom). Rond 11.00 is het schip wakker en wordt er ontbeten waarna een nieuw brood in de oven gaat.. Het is een lange toch want zo'n 25u verder (moment van typen) zijn we nog steeds niet in Riga aangekomen. Ik kijk wat Formule 1 en Tour de France, heerlijk dat gratis internet overal. De reden dat we over 130 mijl zolang gedaan hebben is dat we een zeilboot hebben en wat slagen moeten maken... we gaan niet boenken tegen de wind in.

Op het moment dat Bouke Mollema in de Tour over de finish rijdt, liggen wij vast. Als we later zitten te eten komen we tot de conclusie dat het hier wel wat heeft van de Veerhaven in Rotterdam. Vanuit de kuip kijken we op de rivier, er komen allerlei decksaloonbootjes, kano's en ander bootjes voorbij. Aan de kade staan prachtige hoge Jugendstil huizen en grote bomen en vlak achter de haven is een heel groot park. De faciliteiten zijn alleen wat minder luxe, maar die hebben we niet echt nodig.

Victor gaat hier dinsdag van boord en D heeft al te kennen te geven hier pas woensdag te willen vertrekken. 'T voelt goed hier!

'S avonds nog even de stad verkennen. En die overtreft nu al al onze verwachtingen. Wat een grandeur, prachtige gebouwen, parken, pleinen. Heel anders dat Tallinn, grootser en wereldser is onze indruk. We belanden uiteindelijk in de stad - als we op de muziek aflopen- bij een geweldig concert van de Kopenhagen showband. Een groep van circa 20 zeer enthousiaste blazers en dansers die geweldig swingende nummers spelen en dansen. En morgen zijn ze er weer. Met de neus in de boter zullen we maar zeggen. Morgen om 13.00 uur bellen we met Lennard over de planning van de komst van hem en Kay. Gezellig!