La Coruna

We zijn er! We leven in een soort jubelstemming. We waren sterker dan Biskaje, ja als je deze Golf kunt passeren met goedgevolg dan wachten de wereldzeeën op ons. Felicitaties over en weer, allen maakten we een zelfde ervaring mee, gein. De eerste grote oversteek is een feit. En op eigen kiel in La Coruna, dat is waar we veel over gelezen hebben en wat anderen deden...maar nu zijn we er zelf. We herhalen het keer op keer en kunnen er niet over uit!

Na de steigerborrel bij aankomst stort ik rond 22.00 uur wel in...., bijzonder omdat ik toch meer nachtrust kreeg dan VdP. Geef VdP een goedboek en blijft lezen…… De volgende ochtend verkennen we met ons loopgroepje (OPA 16) La Coruna. We krijgen steeds meer enthousiastelingen voor het loopgroepje. De snelsten (VdP, Leo en Jules) voorop en die halen de achterblijvers later op. Het wordt een flinke workout, met een klim naar de Torre de Hercules (de vuurtoren), een stuk strand en veeeeel hoogteverschil. Leo was opstapper op een andere boot en vertrekt weer naar huis. Robert, Leo en Jules doen daarom zelfs nog een extra pier (1,5 km heen) als een waardig afscheid voor Leo! Nou, Leo heeft veel gekregen…….het was ver, zwaar en de man van met de hamer kwam ik na zo’n 2 km op de pier tegen (lelijke vent). De loopgroep OPA16 krijgt met Wim van de ‘Anne’ een internationaal karakter. Wim vaart om belastingtechnische redenen (nog) onder Nederlandse vlag maar is een zeer aardig zuiderbuur uit Gent.

We hadden allebei een totaal andere voorstelling van deze haven en eigenlijk ook van de stad. We verwachten een zigeunerachtige sfeer, waar mensen na dagen op zee vies, ongewassen, moe aankwamen, mensen die aan het foerageren zijn, klussen aan boten, stoere verhalen… Maar onze boeken zijn al wat gedateerd denk ik. Door dit gevoel van “ongemakken” ben ik al enkele weken op jacht naar een Sextant, positie bepalen op zee. Ik zet op de zoektocht meer druk en bied ‘grof’ geld….gisteren kreeg ik een mail dat de Sextant in mooi kistje is afgeleverd in Overlangel. Ernst van de Felice zal mij een spoedcursus geven en de app’s op de Ipad zullen me natuurlijk ook helpen.

We zijn nu in een heel moderne jachthaven, die van alle gemakken is voorzien, veel luxe jachten. Bij aankomst toppen we de dieseltank af voor we aan de wal gaan, done! Hierna wordt het chillen en genieten van deze prachtige moderne Spaanse stad. Het doet ons denken aan Malaga..…

 De fietsen zijn een uitkomst, de steiger is alleen al zo’n 300 meter. Heb je geen fietsen dan is je dagtaak zwaar, alles moet immers te voet. In de voorbereiding was een constant punt van discussie: de fietsjes. Nemen we ze mee of niet. Eigenlijk past het niet, maar als we nu een zeil minder meenemen (vaak zeur ik over dit soort zaken kan ik wellicht nog ooit groter bouwen…) kan het wel… en zo ging dat op en af. Uiteindelijk zijn ze mee…en daar zijn we nu heeeeel blij mee. We zijn zo supermobiel, fietsen (moet wel met wat primer aan de bak, ze roesten nogal..) even naar de stad. Als we geen zin meer hebben zijn we zo weer terug op de boot en we hebben natuurlijk een veel groter bereik. Naar de supermarkt is voor ons even op en neer crossen, maar lopend een middag vullend programma zagen we…

Elke keer als we in Spanje moeten we weer wennen aan de leefstijl van die Spanjaarden. Gaan we net de stad in, is het weer siësta van 14.00 tot 17.00 uur…. ’s Avonds tegen een uur of acht willen we ergens gaan eten, maar dat is ook nog vroeg. Via tripadvisor komen we bij een heel leuk (en lekker restaurant) en eten geweldig. VdP eet niet vaak buiten de deur, maar als hij mee wil (weg vanuit het kombuis van Dianne) dan ook graag met tafellinnen. Ook daar zijn veel tafels gereserveerd voor mensen die pas om 22.00 binnenkomen en ook voor 22.30 zijn er nog een tafeltjes gereserveerd…Na een heerlijke Visschotel en zwaar calorisch toetje fietsen we weer richting huis.

Terwijl wij in onze euforische stemming genieten van de mooie stad, de prachtige gebouwen, straten, stegen winkels en terrassen speelt zich op een ander boot groot drama af. De nacht na aankomst kreeg iemand op een andere boot enorme buikpuin en voelde een verdikking in haar buik. Gelukkig hebben we ook een artsen echtpaar dat meevaart en zij dachten aan een acute blindedarmontsteking. Vervolgens snel naar het ziekenhuis. Ze is gelijk geopereerd. ’s Avonds hoorden we dat het geen blinde darm ontsteking is, maar dat er een grote tumor is gevonden en er een groot stuk van de darm is weggehaald. Nader onderzoek volgt. Dit slaat in de groep in als een bom. Zo steek je de Golf van Biskaje over en zo lig je in La Coruna in het ziekenhuis. Iedereen wil wat doen, maar in feite ben je machteloos. Duidelijk wordt dat deze boot voorlopig niet met ons mee vaart. Enerzijds zijn we blij dat het nu gebeurt in een grote stad, universitair ziekenhuis met perfecte Spaanse zorg (dit is ongekend bij hoe het nu in Nederland gaat begrijpen we), de haven dichtbij het ziekenhuis, niets dan lof ook van ons artsen echtpaar over de chirurg, kwaliteit etc). Het schip van dit echtpaar wordt verlegd naar het begin van de haven, wat dichterbij de ingang, vol getankt en veel meer kunnen we niet doen dan een kaartje en een aardigheidje..want de groep gaat door…We kregen een smsje voor foto’s en hebben haar onze blog gedeeld, toch nog een beetje met ons op reis.

Tegelijkertijd is Ruud Payens (oud makelaar in Nijmegen) opstapper op de Le Tournesol, vandaag jarig en 67 geworden. Ruud, Ruudje kennen we als vriend van Henk, een van de zeilers op de Zeerob 3hoeknoordzee. Om in conditie te blijven mag Ruud met OPA16 mee en halen we hem geregeld op als hij geheel op eigen tempo onze run loopt. ’s Avonds Ruud nog een sms-je gestuurd over het tijdstip van gebak. Ruud heeft iedereen om 11.00 uur heel spontaan uitgenodigd om gebak te komen eten (mits hij onze fietsjes mocht lenen).  Ons kado voor Ruud was zeer persoonlijk, op een schip leven is dodelijk voor je conditie. Na enkele sportzaken af te struinen komen we bij een specialist in sport op de vierkante meter. Jawel hier hebben ze een oplossing voor zeilers, een springtouw.

Nooit geweten dat er zoveel mensen in een Jeanneau passen! En we weten nu ook hoeveel serviesgoed de Le Tournesol aan boord heeft. Een goed voorbeeld voor de komende jarigen.. Rob, eigenaar van Le Tournesol heeft het niet makkelijk zo met de familie Payens, niet alleen als bemanning maar ook nog het schip inzetten voor de ruime verjaarspartij. Rob zet zo’n 50 koppen koffie en iedereen krijgt koffie en taart vanuit het porseleinen kommaliewant.

’s Avonds heeft Ruud ons uitgenodigd om mee te gaan eten samen met dochter Carien, Rob (zijn schipper), en Kees en Hilde van de ‘Stormvogel’ voor zijn verjaardag. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee op! Ze hebben supergezellig tentje uitgezocht van Alejandro (die ook Duits kan als we met Spaans vast lopen) en we hebben een fantastische avond. We krijgen een geweldig voorgerecht 85% vis, met zalige kabeljauw en inktvis (jammer Rob) en een beetje kip. Hierna een geweldige steengril met lekkernijen. R wil nog gaan dansen met Kees (nou liever met Hilde hoor), maar ik weet uiteindelijk niet meer waarom dat toch niet is gebeurd. Na een paar afzakkertje bij ons op de boot, vallen me moe maar voldaan in slaap. Dank Ruud!

Voor het verjaardagsdiner van Ruud is de Zeerob al vertrek klaar, 0645 op na een avondje op stap is al vroeg genoeg. Allen staan klaar voor een tochtje van zo’n 50 mijl naar Camarinas. Kranten gedownload, e-reader opgeladen: We are ready.