Via Mon naar Stubbekobing op Falster 6,7,8 augustus

In Zweden voor anker op een prachtig plekje. Dat vraagt om een frisse duik. Het is heerlijk weer. D heeft eerst nog een paar calls en daarna wordt het anker gelicht. Robert moet nog twee keer in ‘de hel’ omdat de ketting ophoopt (op de Stad Amsterdam noemen ze die ruimte ‘de hel’ en wij nemen die termen gelijk over).

De stuurautomaat lijkt de weigeren. Nou lijkt niet alleen te weigeren... hij doet het niet meer. Robert pakt de boekjes, probeert van alles, downloadt nog allerlei info, mailt met Jefa (de leverancier) die gelijk terugmailt en heeft back-up van Rob Beute. In elk geval wordt het vandaag op de hand sturen: uurtje op, uurtje af. Het is weer even wennen want je kunt niet zo maar even een glas water pakken, naar de wc of bij de plotter. Maar we komen er weer snel in en het is geweldig weer. 35 mijl, halve wind, zon.... 

Onder het zeilen kunnen we (Robert) weinig repareren vanwege de helmstok. De stuurautomaat zit namelijk achter in de boot, en daarvoor moet de klep open. Maar de helmstok kan niet omhoog, want dan kunnen we niet meer sturen en er is toch wel aardig wat vrachtverkeer hier...We gaan de scharnieren van het achterlijk vervangen zodat het in nood ook open kan als de helmstok naar beneden zit. 

We varen onderlangs het eiland Mon (met streepje door de o), bekend vanwege prachtig krijtrotsen. Het ankeren is goed bevallen, en ook vandaag gaan we weer voor anker niet ver van het haventje KlintHolm. Als we de geest krijgen kunnen we dan nog met de rubber naar de kant.

Eenmaal voor anker, gaat Robert z’n stappenplan door om het euvel te vinden. Het blijkt allemaal erg mee te vallen. Bij de controle-unit is de zekering nog heel een 40 Ah. Bij de motor zit een 20 Ah. deze zekering is doorgebrand. Dat is snel verholpen, maar het waarom blijft nog wel knagen. Wellicht een normaal fenomeen na 6.000 zeemijl. Vraag staat uit bij Jefa, mag de zekering naar bv 25 Ah.

Voor KlintHolm het anker uit, we streken 20 meter, handig zo die kleurtjes op de lijn. We liggen direct als een huis! Anker alarm erop en genieten maar.

Ondertussen wordt de sup opgeblazen en deze als luchtbed, dobberend op de golven gebruikt. Lekker!!! Om te suppen waait het te hard, althans voor ons.

Het is een uitzonderlijk mooie avond, zonsondergang vanuit de kuip.

 

‘S Nachts is de wind gaan liggen en vervolgens schommelen we flink. Dat blijkt te komen door de grote scheepvaart die in de verte langsvaart. Dus geen plek voor nog een nacht. Het idee was om ‘even naar het strand te suppen’. Nou, dat werd hem dus niet. Zodra ik (D) klaar was om te gaan (veiligheidsband om de enkel), stevig staan (...), peddel in de hand en los was, kwam er een golfje. Niet zo erg. Dus ik viel in het water, ook niet erg. Maar in de val verloor ik de peddel en die zag ik in no time zinken. Nog gedoken en geprobeerd hem te vinden, maar nee.... wat een k-peddel. Wie verkoopt nou een supboard met een zinkende peddel (Nb dit board was board of the year 2019, geen goedkoop dingetje). 

Nou dan maar gewoon rondjes om de boot zwemmen.....

We laten de peddel voor wat hij is en gaan anker op richting het eiland Falster. Het plaatsje Stubbekobing. Het is maar 16 mijl. Een motortochtje...... en de automaat doet het weer.  Lekker hoor! Een mooi tochtje in wat smaller vaarwater. De haven is maar half vol en we hebben een prachtige box aan het einde van de steiger en het einde van de haven. De haven heeft veel nieuwe boxen 5-15 meter en overal water en stroom, keurig voor elkaar. Op dit plekjes is het net of je voor anker ligt, alleen wel water en een supermarkt in de buurt. Op zaterdagmiddag is alles dicht hier; dus het stadje oogt verlaten maar gelukkig is de supermarkt open. Verder wordt het een lummeldag met zwemmen, tourtje op de sup (zonder peddel), ‘s avonds nog een rondje door het dorp en tot laat buiten in de kuip. 

‘S avonds wat wasjes en in de middag enkele ‘maintainance’ zaken. 

In Nederland is er een hittegolf, hier is ook warm maar rond de 26/28 graden.