ZEEROB: Azoren - Sao Miguel 21/22 juli

De start na een aantal dagen zee is RENNEN, we hebben een grote goep, 10 man. Na deze workout, het was om te stikken zo warm gaan we los!

Om het eiland te verkennen is het handig om een auto te hebben. Annick en Robert gaan op pad en komen in no time terug met de sleutels van een witte Kia met airco. (we blokken hem direct voor 3 dagen, zit je niet zonder) In de middag gaan we op pad. Vandaag richting Furnas, de oostkant van het eiland. Daar heb je allemaal 'caldeiras', allemaal 'geisers', bronnen en geneeskrachtige baden. Via de kustweg rijden we het binnenland in. Langs de wegen zie je grote hagen van blauwe hortensia's . Overal zie je ze en vrijwel alleen maar blauw (bij ons worden ze altijd roze). Het is prachtig; het groeit hier als een soort onkruid want je ziet ze op de gekste plekken (en ik denk niet dat ze zo zorgvuldig gesnoeid worden als bij ons!). Daartussen zie je veel grote hoge planten met ook een paarse bloem, beetje ui-achtig. En het is vooral ontzettend groen! Je scheurt gewoon door een soort van park, af en toe zit D minuten lang een "bloemenvideo te maken".

We wandelen door een prachtig park (Parque Terra Nostra) . Dit blijkt een botanische tuin te zijn met veel soorten bijzondere bomen (idee voor Bart en Fred?). We voelen even aan het mosterdkleurige water van het zwembad maar laten het daarbij. Het is heel warm en ziet er voor ons niet aantrekkelijk uit. Vervolgens rijden we een eind verder naar een gebied met allerlei bronnen. Sommigen hebben enorm bubbelend water, op andere plekken komt alleen rook uit de grond, maar ook uit de putdeksels op straat. Als je verkeerd staat wordt je onpasselijk van de lucht; een zware zwavel lucht (?). VdP wordt herinnerd aan Yellowstone Park USA, ook zo'n zwavelriekend park.
Als we wat misselijk worden stappen we weer in onze Kia en rijden langs de prachtige Noordkust terug naar de haven. En daar wacht ons weer een steigerborrel want Belgische Hilde is jarig. Onze zuiderburen doen het goed, mooie jurk, lekker geurtje. Top. Dat wordt weer uitgebreid gevierd en de eerste ervaringen op Sao Miguel worden uitgewisseld. (blijkt dat ze de vraag naar huurauto's bijna niet aankunnen op dit eiland!). Uiteindelijk blijft vdP alleen over, Kees wordt met een stuurse blik door Hilde opgehaald...........hij zegt maar even niets. Zo'n verjaardag op vakantie is binnen zo'n flottielje wel een feestje waard.

Donderdag bekijken we de westpunt van het eiland. Daar heb je een grote vulkaan-krater met twee meren; en blauwe en een groene en moet het prachtig zijn. D moppert en moppert op de reisgids; onsamenhangend k-boekje. Er zou een mooie rondwandeling zijn vanaf een P, maar de naam staat weer niet op het kaartje... kortom dit ANWB-gidsje en D is geen match (A&vdP zeggen maar niets 't humeur is eff dark). Op een prachtig uitzichtpunt kunnen we echter parkeren en lijkt ook een wandelroute te starten. We gaan het gewoon doen, wandelschoenen aan, water en brood mee en gaan! Annick heeft er duidelijk niet veel zin en sjokt stilzwijgend achter ons aan, had haar na 12 uur 'hardhandig gewekt hoorde ik 's avonds laat". We komen gelukkig wat tegenliggers tegen die ons vertellen dat we beneden bij de brug tussen de meren uit komen. Het is ruim 5 km dalen (A denkt vooral aan de weg terug, horen we later). Het is een weg met prachtige vergezichten en uiteindelijk komen we bij Sete Cidades (zo heette ook het vrachtschip waar we op de oceaan voor zijn uitgeweken...ahamomentje). We lunchen met ons water en brood ... en toen weer terug. Een heuse workout. Het zweet gutst ons over het lijf. A krijgt er ineens zin in, haalt ons in en klimt in een straf tempo naar boven, af en toe gillen en lachen naar ons... Achteraf viel het wel mee, dat wil zeggen als je er bent. Hoewel we later op een terrasje allemaal moeite hebben onze ogen open te houden, A weet ineens wat het is om 33 jaar jonger dan haar vader te zijn.
Vandaar uit weer tussen de hortensia's door naar de Noordkant van het eiland, richting Capelas, een mooi vissershaventje vanwaar uit men een uitvalshaven had voor walvisvangst. Duidelijk wordt dat toerisme hier nog niet gezien wordt als "bron van leven", 2 icetea & double espresso = 2,60. Ik zou het Cubaanse/Arubaanse model toepassen, locals voor locale prijzen en de toeristen een factor 4. Even een restaurantje besproken, en dat blijkt maar goed ook want echt alles zit hier 's avonds vol! 's ochtens had R een rondrit met de auto door de stad gemaakt ( luie siteseeing). Daar had D dit eettentje al gespot.

Hier op Sao Miguel heb je op de kade ook al veel schilderingen van schepen & hun bemanning zoals we ons voorstellen bij Horta en we zien Nederlandse buren (bestevaer 53,mmmmm) bezig met hun schildering.

Annick gaat morgen naar huis(sniksnik, niets haalde haar nog over).. dus laatste avond en dus uit eten. Het tentje bleek een succes, ook nummer 9 op tripadvisor bleek later). Het personeel had geen haast. Maar wat wel erg storend was , is dat mensen die wachten op een plek gewoon voor je neus gaan staan wachten. Dat hadden we al eerder ervaren in Viana..succes van Trip advisor? D draait op een bepaald moment maar demonstratief haar stoel om, om niet maar naar die mensen te hoeven kijken die in de gaten houden hoever we zijn met ons diner. Wat dat betreft heeft de Italiaan in Maastricht het beter geregeld; daar wordt je gebeld als je aan de beurt bent en kan je in de naastgelegen kroeg wat gaan drinken...

We doen nog een afzakkertje op het terras aan de haven. En ja hoor niet veel later komt daar de bemanning van de Stormvogel langslopen die aanschuift. Dus nog een paar afzakkertjes en hoop gezelligheid (als Annick naar Amsterdam of Haarlem wil verhuizen, is woonruimte al verzekerd :). Door de tijd, of de warmte krijg ik afmeldingen voor de ochtend run...........