Na 2 dagen op zee hebben we weer veel zin om te gaan
hardlopen. Hoe moet dat straks naar de Azoren....? (Ruud heeft een springtouw, ik heb nog niets bedacht. Denk aan vooruit zwemmen) Stipt om half negen gaan we
van start. De laatste keer voor (opstapper) Ruud Payens, hij en Carien
vertrekken morgen naar huis. Door het OPA-runningteam is Ruud voorbereid voor de SevenHills. Het is een prachtige tocht langs een lange boulevard/promenade. Nog net te doen met de warmte (hoewel de
meningen hierover verschillen). Om tocht af te zien rennen we zoveel als mogelijk langs de vloedlijn. Pfffff zwaar maar goed uitzicht!
We moeten zelf weer brood halen hier, we scoren tenauwernood
de laatste broodjes. De service laat te wensen over in deze Marina.
Om half 11 hebben we een 'weercollege'. In een zaaltje boven
het havenkantoor, met laptop, beamer en een paar stoelen lopen we
gestructureerd door de bracknell kaarten en gribfiles. In plaats van woensdag
wordt het donderdag vertrekken, komende dagen namelijk heel harde wind (in de ogen van de organisatie) en
daarna geen wind (da's veul motoren). De aankomst heeft bij sommige de angst om met een beetje wind aangewakkerd, jammer. Het Azorenhoog is er even niet, maar eind van de week komt
het allemaal weer goed zo te liggen als het hoort (grove conclusie). Het komt
ons allemaal goed uit. Meer tijd om het zeil te laten maken en flexibiliteit
voor Annick die de knoop doorhakt en definitief meegaat (voorlopig vrijgesteld
van de nachtelijke wachten, saai en Dianne praat niet als ze leest, Da's bijzonder, toch?!). Ze moet wel even op en neer voor haar mondeling
want de school in Heerlen geeft geen toestemming voor een Skype gesprek (is de school ouderwets of vragen wij te veel?!) Vervolgens
voor de geïnteresseerden nog een update over het programmaatje 'weathertrack',
met tips hoe je de input heel handig aan de satelliet kunt koppelen en zo de
gribfiles kunt binnenhalen. SY Zeerob heeft zijn eigen app's, Wheater4D, en Wheater20 in combinatie met de DWD overzichten.
Ondertussen doet onze wasmachine z'n werk. Dit vind ik (D) de
beste investering van deze reis! Nou als ik dat geweten had dan was er een hoop NIET gebeurd en was de wasmachine al 9 jaar eerder er gekomen. (Beute Scaninavian Yachts, lees dit en geniet) Anderen zie ik zeulen met volle tassen,
wachten in washokken (hier 3 machines en 1 droger op een haven met 635 plekken
en veel buitenlandse boten), het 'washok' is een kwartier lopen. En dan zijn ze
al blij dat er machines zijn. Het waslijntje aanboord lijkt overbodig maar verdient al snel navolging, veel drogers doen 't niet.
.
.
Cascais blijkt een
verrassend mooie, gezellige en leuke stad. Van hieruit kan je met een trein in
een kwartier naar Lissabon. Daar moeten we ons nog even toe zetten, namelijk de
hele week 30-35 graden! Hier in Cascais is het een paar graden koeler en er is
wind, veel wind in de middag.
Vandaag gaan we de omgeving van Cascais verkennen. Annick gaat op onderzoek uit en heeft twee scooters geregeld waarmee we een mooi tour kunnen maken. De eigenaar is een superaardige Portugees die ons in detail uitleg geeft over de route (niet gelijk langs de kust want daar worden we met sterke Noordenwind van de scooter afgeblazen), hij is apetrots op zijn eigen kaart met foto's, via streetview laat hij alle kruispunten zien en legt uit (2 tot 3 keer) waar we naar toe moeten. Een uur later zijn we onderweg. R en ik een op een motorscooter (125 cc) en ik Annick op een eigen scooter. We rijden door de Serre de Sintra, veel haarspeldbochten, kleine weggetjes, gelukkig nog even een jack meegenomen (!), een spectaculaire route langs verschillende prachtige paleizen naar het stadje Sintra. Je kunt hier wel dagen rondrijden, wat een mooie ruige maar ook groene omgeving. Wel Hollandse prijzen (entree voor een kasteel elke keer € 14). Dat doen we wel een volgende keer. Van Sintra zijn we helemaal weg; deze stad blijkt in 1995 als cultuurlandschap op de werelderfgoedlijst van Unesco te zijn geplaatst. We wandelen lekker door dit bijzondere stadje met sprookjesachtige huizen en een paleis en laten alles op ons inwerken. Op het plein maken de Portugezen zich al op voor de EK finale vanavond... Het is duidelijk zondag, veeeeeel mensen op de been.
Van Sintra weer richting kust. Daar hebben we de wind weliswaar in de rug, maar is het enorm mistig en koud, dus we laten de kust en de vuurtoren (Cabo de Roca) voor wat het is (ook al vanaf zee gezien) en koersen weer lekker naar het warme Cascais. Tegen zeven uur zijn we weer in de haven.
Met zo'n scooter de omgeving verkennen is super, wendbaar en snel en niet zo suf als met de auto. In deze bergen was de jas wel een vereiste.
We zien dat de bemanning van de Stormvogel weer aan boord is, dus even condoleren en een borrel. Krijgen we nog verjaardagskadootjes ook, de nieuwe Linda en een HP de Tijd; wat leuk! Ook zij hebben opstappers, zoon Maarten en vriendin.
Hier in Cascais/Lissabon vindt er veel wisseling plaats van bemanning, ook weer gezellig voor 'ons dorp' zoals de Ocean People groep al wordt genoemd.
Vandaag gaan we de omgeving van Cascais verkennen. Annick gaat op onderzoek uit en heeft twee scooters geregeld waarmee we een mooi tour kunnen maken. De eigenaar is een superaardige Portugees die ons in detail uitleg geeft over de route (niet gelijk langs de kust want daar worden we met sterke Noordenwind van de scooter afgeblazen), hij is apetrots op zijn eigen kaart met foto's, via streetview laat hij alle kruispunten zien en legt uit (2 tot 3 keer) waar we naar toe moeten. Een uur later zijn we onderweg. R en ik een op een motorscooter (125 cc) en ik Annick op een eigen scooter. We rijden door de Serre de Sintra, veel haarspeldbochten, kleine weggetjes, gelukkig nog even een jack meegenomen (!), een spectaculaire route langs verschillende prachtige paleizen naar het stadje Sintra. Je kunt hier wel dagen rondrijden, wat een mooie ruige maar ook groene omgeving. Wel Hollandse prijzen (entree voor een kasteel elke keer € 14). Dat doen we wel een volgende keer. Van Sintra zijn we helemaal weg; deze stad blijkt in 1995 als cultuurlandschap op de werelderfgoedlijst van Unesco te zijn geplaatst. We wandelen lekker door dit bijzondere stadje met sprookjesachtige huizen en een paleis en laten alles op ons inwerken. Op het plein maken de Portugezen zich al op voor de EK finale vanavond... Het is duidelijk zondag, veeeeeel mensen op de been.
Van Sintra weer richting kust. Daar hebben we de wind weliswaar in de rug, maar is het enorm mistig en koud, dus we laten de kust en de vuurtoren (Cabo de Roca) voor wat het is (ook al vanaf zee gezien) en koersen weer lekker naar het warme Cascais. Tegen zeven uur zijn we weer in de haven.
Met zo'n scooter de omgeving verkennen is super, wendbaar en snel en niet zo suf als met de auto. In deze bergen was de jas wel een vereiste.
We zien dat de bemanning van de Stormvogel weer aan boord is, dus even condoleren en een borrel. Krijgen we nog verjaardagskadootjes ook, de nieuwe Linda en een HP de Tijd; wat leuk! Ook zij hebben opstappers, zoon Maarten en vriendin.
Hier in Cascais/Lissabon vindt er veel wisseling plaats van bemanning, ook weer gezellig voor 'ons dorp' zoals de Ocean People groep al wordt genoemd.
Tegen achten ontstaat er een reuring op de kade, want de
wedstrijd begint. We komen terecht bij een Italiaan die de schermen aan heeft
staan zodat we niets hoeven te missen en we kunnen lekker eten; we zijn natuurlijk voor de Portugezen, zulke aardige mensen allemaal.... Daarna naar de biertafel in de naastgelegen kroeg waar we een hoop anderen uit 'het dorp' treffen en tja de rest hoef ik niet uit te leggen... Wat een feest bij de Portugezen. Ze vieren overwinningen vooral door in hun auto's te gaan rondrijden, met vlaggen en eindeloos te toeteren. En dat houden ze tot diep in de nacht vol....
 |
| Weercolleg; ze gaat mee naar de Azores! |
 |
| Palacio da Pena |
 |
| Sintra |
 |
| Quinta da Regaleira |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten