La Coruna=>Ria Camarinios=> Ria Muroz

La Coruna,

een geweldig mooie plaats in Galicië. We blijven nog een paar dagen langer want de Portugese Noord staat nog niet lekker. Deze tijd besteden we door te genieten van de stad, we fietsen nog naar de Ikea en de LeRoy (soort van Hornbach). In de haven is ook de Laaxum gekomen, een Breehorn48 van Lars & Aukje, eigenaren van de werf Breehorn. Met Lars zit ik lang in overleg over de vereniging van Breehornzeilers en over een bijdrage aan de KNRM en de rol van de werf hier eventueel in.

Vanzelfsprekend is er bij Laaxum een borrel, het is gezellig met de meiden van de Laaxum erbij. Zo wordt je bijna ‘alcoholist’ tijdens zo’n reis. De Laaxum pakt nog 1 Ria en met mooi weer steken ze Noord om over 3 weken terug te zijn.

Met de Nostra bespreken we het vertrek naar Ria Camarinias. Een mooie tocht, helaas te weinig wind t.o.v. de golf. We genieten van het uitzicht op de kust en ankeren op een mooie plek.

Ria de Camarinias, een schitterende baai. We kennen de plek en gaan dan ook niet in de haven maar wandelen door het dorp en zien dat het levendig is en volop toerisme. We gaan hiken en zijn verbaasd over de vele verschillende stenen/grote kiezels. Het lijkt wel of ieder strandje een ander soort en kleur heeft. Aan het mos op de rotsen zie je dat deze kust vaak ‘nat/vochtig’ is door de mist. De Atlantische oceaan is hier zo’n 14 graden, terwijl het hart van Spanje zo’n 40 graden is. Tijdens een biertje na een forse Hike om de kop van de ingang schuift de Vrijheid aan, na 3 keer dag zeggen is een biertje op zijn plaats.

Er liggen 2 schepen met motorpech, de Vrijheid een moet nieuwe koppelingsplaat en de Saffier een nieuwe motor (opgeblazen). Hoop dat ze het record van Grote Mees gaan halen <14 dagen weer varen met een nieuwe motor.

 

Afscheid Nostra;

Zo’n wereldreis zit vol met veel momenten van afscheid, het blijkt dat we als zeilers ons eigen plan blijven volgen. Je trekt een paar dagen samen op , hebt intense en gezellige momenten en dan gaat een ieder weer zijn weg op. Met de Nostra hebben we zeker Zweedse vrienden gemaakt, de laatste avond trakteren ze ons op een typisch Zweeds maal, haring op diverse wijze klaargemaakt, kaas, crackers, eieren, kaviaar en nieuwe aardappelen. Heerlijk en erg gezellig. Wij blijven nog een dagje.

Telefoon!

Vicky belt op zaterdagochtend dat Pa slecht is, we bellen hem vaak. Doch hij heeft niet verteld dat hij al een aantal dagen hard achter uitgaat 8 kg in 1 week! We hebben scheepsraad:

Anker op->zeilen naar Ria Muros->jachthaven- >vlucht. In deze volgorde acteren we als een sterk duo, ieder zijn taak. Binnen 1 uur zijn we weg en hebben een unieke tocht met zo’n 20’ wind Noord naar Ria Muros, met volop zon.

Tijdens het laatste stuk van de trip blijkt mijn paspoort niet op zijn vaste plek te liggen…….zoekzoek, dan Dianne op zoek. Heb ik dat paspoort van mij toch in de grabbag (zak met spullen voor als je overboord moet stappen in noodsituatie), gedaan toen het verhaal met de Orka’s hot was….stomstom van mij.

 

Jachthaven?!

4 weken de boot laten liggen is een dingetje, waar, wie? Nog even los van de kosten. Dianne belt met de Marina in Portosin, om 1800 liggen we voor de haven en rond 1900 is het duidelijk: we mogen voor 4 weken blijven liggen voor zeer schappelijke prijs (maandprijzen en net onze kortingpas krijgen we in het hoogseizoen ook nog 15% korting). Nu nog even de koelkast ‘leegkoken’; voor het eerst is de vriezer aan en dat komt nu goed uit!

 

Race tegen de klok:

Nu we de haven hebben en het paspoort is gevonden kunnen we ook een ticket boeken…..na veel zoeken, alles is vol/weg, kunnen we de volgende dag vanaf Vigo via Madrid naar Amsterdam. We worden op Schiphol opgehaald door Eric & Trudis, om 23.45 zitten we bij Pa. Hij is blij dat we er zijn. En anders wij wel, wat een race tegen de klok. We appen Pa veel, sturen nog een voice-boodschap.

 

De 20e vliegen we terug en gaan we weer verder met onze reis.

 

Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 

en

 

Youtube kanaal RvdP

https://youtu.be/byZtZJux-7A

 

Ribadeo=>Viveiro=>Cedeira=>A Coruna

 

Buddy’s,

wij Nostra en Zeerob trekken gezamenlijk op om de ‘Orcastress’ te beheersen en om elkaar binnen te slepen, indien nodig. Het samen opvaren is geruststellend.

Vanuit Gibraltar zijn langs de hele kust schadegevallen bekend van Zeiljachten die in ‘aanvaring’ komen met Orca’s. Orca’s zijn zeer intelligente dieren, trainen hun jongen en vissen vaak in teamverband op haring. Een Orca is de grootste vis van de ‘dolfijn-familie’.

In de sociale media wordt gesproken over jagen, aanvallen, attack….terwijl het lijkt of ze met een zeiljacht willen spelen. Ik noem het knuffelen, soms tegen je roer, soms draaien ze je boot om. En jawel, soms lijkt het of er één je roer eraf bijt…maar het kan ook een ‘slecht’ roerblad zijn.

Maar het is wel degelijk een issue en zeker een belangrijk onderwerp op sociale media. Een van de Breehorns was 2 weken geleden in aanraking gekomen, na ’t lichten van het schip bleek er geen schade. Zo’n Orca, hoe oud ook (kan 80 jaar worden) weet echt niet dat hij 6.000kg weegt…. Ze zijn denk ik gewoon baldadig.

Dianne & ik hebben een drill gedefinieerd in 3 fases van ‘heftigheid’. Verder zijn we zeker niet bang maar hebben geen zin in het gedoe van schade. Samen met Joosten Watersport hebben we de pingers geïmporteerd, Joosten verkoopt er honderden in 2022. De pinger wordt door vissers gebruikt om bijvangst te voorkomen, zodat er geen dolfijnen in de visnetten verstrikt raken. Hij produceert een hoge toon. De nood is hoog in deze omgeving. We gaan lekker zeilen naar ’t zuiden en als we de Orka’s ontmoeten dan zullen we ze warm onthalen .

Badplaatsen zo voelen veel plaatsen aan, tja daar moet je van houden! Veel vertier, soort van kermis, en ook de horeca is van matige kwaliteit. Ribadeo verlaten we en we gaan in Viveiro & Cedeira voor anker en maken de rubberboot klaar voor een mooie wandeling door het dorp. Cedeiro is een gezellig plaatsje, helaas doet men niets aan watersporttoerisme. We kunnen dan ook gelukkig een plekje vinden met de rubberboot en gaan dan aan de wal voor de stappen en een borrel/ijsje o.i.d. De uiteindelijke rivier die uitmond in de Ria is bijna leeg bij laagwater, hij doorklieft het dorp in tweeën. Ankeren is een heerlijkheid, je eigen eiland, rust en ruimte. We draaien mooi met de stroom mee waardoor we zo’n baai vanuit de kuip in 6 uur in 360 graden kunnen bekijken. ’s Ochtens trotseren we de zee met een frisse duik, we klokken zo’n 14,4 graden…..Dit terwijl in Hondarribia we nog 24 graden noteerden. We zwemmen max 10 minuten omdat we anders niet meer warm worden.

Vivero is een plaatsje met ontzettende leuke kleine straatjes, het lijkt wel of alle winkels mini zijn. Het plaatsje zelf heeft veel hoogte verschil, wat het spannend maakt en leuk om te wandelen. We wandelen door alle leuke straten verbazen ons over hoe mooi de huizen gemaakt zijn met veelal een dubbele gevel. Deze dubbele gevel is voor kou & warmte isolatie, zijn veelal als een super serre vormgegeven.

De tocht der tochten!

Ook hier gebeurt wat, pfff. We varen weg vanuit Cedeira met radar aan, het is potdichte mist. We zien geen hand voor ogen, ik schat het zo’n 50 meter. Maar met de AIS & Radar aan lijkt het of je erdoor heen kunt kijken. Na zo’n 10 minuten belt de Nostra, of ik op 16 de Duitsers hoorde roepen. Wij hadden de marifoon nog niet aan……mmm! Blijkt onze buurman, een Duits jacht, vanuit de baai, zo’n 10 minuten eerder anker op te zijn gegaan, door een groepje Orca’s begroet te zijn. Jawel, de hugh van de Orca heeft zijn roer ontzet. Gelukkig kan het schip door varen en in La Coruna blijkt dat er in het kwadrant (kabels binnen) e.e.a. verbogen is. Later blijkt dat hij 20 weken moet wachten. Nu probeert men lokaal iets te maken.

En dan is er ook bij ons verhoogde spanning, wellicht stress. We besluiten iom de Nostra om dicht langs de kust te varen. We houden de 30 meter lijn aan; als die mist even optrekt schrikken we van hoe dicht we dan op de kust varen! Orca’s houden namelijk van diep water. Zo motoren we in de mist naar La Coruna. Na zo’n uurtje of 6 inspannend varen door de mist, bereiken we de Marina Coruna en zijn blij dat er niets gebeurd is.   

In het havenkantoor is onze post aangekomen en nemen de pinger in ontvangst, het bleek dat die van ons kapot was!!!! ’s Avonds nodigen we de Zweden van de Nostra uit voor een hapje eten als dank voor het lenen van de pinger van hen. Geweldig leuke avond in een 100% Spaans tentje waar we shared gerechten aten, alles was verrassend en verzorgd. Soms was het een heel grote verrassing ondanks de hulp van Google.

We genieten van de stad, ruimte, cultuur & oude en benedenstad. Ons bezoek aan de watersportzaak was een beleving, aanradertje. We borrelen nog wat bij de Zweden en geven een training in Weather4D, een meteo/navigatie & routeringsprogramma.

Familiebezoek:

Bij aankomst zien we Lennard & Kay al op de pier zwaaien, leuk zo’n welkom. Ze staan met de CamperKlus bus van Lennard en mij op de Camperplaats van de Marina, zo leuk.

Het is een zeer warm welkom, Kay en Len zijn helemaal thuis op de boot en gedragen zich ook zo. ’s Avonds gaan ze lekker met zijn tweetjes een hapje eten nog voor Len’s verjaardag. ’s Ochtens om 11.00 moeten we de koffie gereed hebben want het dagprogramma start, we wandelen naar de Hercules, de oudste werkende vuurtoren van Europa.

Heerlijk om al lopend met ze over allerlei zaken te spreken, wandelen is toch een mooi fenomeen. Len had een mooi lunch tentje gereserveerd waar we mooie shared-gerechten namen.

Na de chil-tijd werd er gevist, gelezen, RVS paal gemonteerd van de hydrovane windvaan en de andere ‘zaken’ vanuit de bus naar de boot gebracht. Handig zo’n koerier.

Klusdag:

We monteren de thermokoppels en sluiten de zonnepanelen aan en verbazen ons dat je de panelen op het dak legt en STROOM, zo gaaf!

 

Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 

en

 

Youtube kanaal RvdP

https://youtu.be/byZtZJux-7A

 

 

 

 

 

 

 

Santander=>Gijon=> Aviles=>Ribadeo

Vroeg op en vanuit Santander naar Gijon, er is een ‘meet & greet’ georganiseerd in Gijon. Een mooie Spaanse plaats die ook door veel zeilers wordt aangedaan die de Golf van Biskaje oversteken ipv  direct naar A Coruna. Het is een bijzondere dag, we hebben meer dan gemiddeld last van swell, uiteindelijk kunnen we zo’n 75% zeilen en het laatste stukje starten we de tor. Het is genieten van deze mooie kust, ik zal er komende dagen een filmpje van maken. Als er swell is van meer dan 1 meter gemiddeld, heb je golven van 1-3 meter. Gisteren voeren we van Gijon naar Aviles en hadden 1,7 meter swell! Jawel zo’n 2-6 meter golf, deining. Op zich is dat niet erg, het is per slot van rekening ook al gauw zo’n 100 meter diep waar wij varen en de golf komt van 1000+ meters diep. Maar geen wind is geen druk in je zeilen en dan is het een klotsbak! Met het klappen van de zeilen, giek en alles binnen rammelt en tikt. Maar, hoort bij het mooie weer .

 Gijon, we komen laat aan zo rond 23.00  uur en vinden een mooi plekje waar we door diverse medezeilers worden opgevangen, top. En jawel, de Iskander (Reneé & Jan Willem) trekt door! Gaat niet naar San Esteban en schrijft geschiedenis. Ze leggen naast ons vast om 03.30 uur, en ik was nog wel zo stoer om ze te willen helpen…..niet dus  Hiermee hebben ze wel de Breehornvereniging een nieuw woord gegeven: Iskandertje=vroeg vertrekken, de hele weg kruisen (107 mijl) en zeer laat aankomen.

De havenmeester is er een zoals we bijna ‘gewend’ zijn, een topper. Komt ons halen, helpt bij het verleggen en tot slot vaart hij naar ’t havenkantoor en wisselt even de pas voor de poort om. Nederland, hier leer je wat service is! Heerlijk om te ervaren, word ik blij van.

We genieten volop in Gijon, lopen aantal keren hard, zwemmen en gaan vaak rondje stad. Tja soms blijf je hangen en komen we laat…zeer laat terug en is de ochtend zwaar! We blijven gewoon nog een dagje. Ondertussen wisselen we onze oude vouwfietsjes voor een setje nieuwe in El Corte d’Ingles, mooi en cheap fietsje. We fietsen overal en laten ze ook overal staan, zo stonden zo bv. ooit in St Petersburg voor het Winterpaleis, maar ook in les Sable d’Olonne maakte we er veel kilometers mee en stonden ze her en der aan een paaltje. Blueprint komt ook even naar Gijon, een andere Breehorn, met Erik & Kitty aan boord. Met z’n 6-en gaan we maar een keer op sjiek eten in een M…. sterren zaak. Jasjes aan, nieuw overhemd en nieuwe schoenen! Leuk om weer een zo mooi te eten in een ambiance met allure. Geweldige avond, tja soms moet je successen met elkaar delen en vieren. We ervaren de cultuur, na te lezen op de site/ wiki. Indrukwekkend om in een Romeinse stad ook daadwerkelijk de oudheid te zien en te voelen.

 De zee trekt, en ook weer meer rust! Al is het o zo gezellig, volk om je heen vraagt veel sociale interactie. We nemen diesel in en vertrekken naar Aviles, aan een kanaal met veel industrie, mijn terrein. Het is geweldig om binnen te varen, veel golven, een vrachtschip met pilot, alles wat je wilt hebben. Voor ons is een nieuwe haven altijd avontuurlijk met een gezonde dosis spanning. Bij binnenkomst maak ik foto’s van alle verschillende industrie om met Pa & ome Piet te delen. Dagelijks krijgen ze ‘kiekjes’ van de dag, zoveel mogelijk foto’s van activiteiten om en rond het water. Tja, deze heren van ruim 90 gaan binnenkort een reisje ‘Moezel’ doen.

De tocht is bokkig maar we krijgen alles goed vast en bij aankomst staat er jawel, wederom een superaardige havenmeester te wachten. Voordeel van reserveren . Hij is er met zijn hulp, op de steiger geeft Dianne onze gegevens en pinnen we voor 2 nachten.

 De stad is een heerlijkheid, vind ik, Dianne is te verwend met al het moois. Een stad die modern en oud (zeer oud) combineert. De oude straten zijn indrukwekkend, enkele details kun je op de foto’s zien. Qua stroomvoorziening heb ik het in Vietnam ooit erger gezien……wat een zootje! We eindigen op een terras en genieten van een zeer feestelijke trouwerij en leren dat hier een biertje van de tap bestellen, geen ‘dos cervesas’ is maar ‘dos caña’. Dus nemen we er maar 2 en genieten van de prachtig uitgedoste mensen. Het Niemeijer museum is een lust voor ’t oog, helaas dicht met de siësta!! Ook hier ligt dit museum in een prachtig aangelegde infrastructuur, ik ben ervoor om dit een top stad te noemen!

 Zakelijke was het bijna ‘saai’, we hadden natuurlijk nog een paar issues… doch onze advocaat heeft het goed opgeschreven en uiteindelijk ging de tegenpartij hier ook mee akkoord. Altijd lastig als bevriende relaties 100% tegenover je staan, doch verstand en goed opschrijven blijkt te helpen. Details volgen later…. Annick is fors in de weer als ‘zaakwaarneemster’ en krijgt alle facetten al mee. Veelal kopieer ik haar in en bespreek strategie en reacties met haar, snelle leerling!

 Onze koerier in de vorm van Lennard is onderweg…….bijna klusdag  Maar hierover later meer. 12 augustus ontmoeten we elkaar in A’Coruna.

 Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 en

 Youtube kanaal RvdP

https://youtu.be/byZtZJux-7

 

 

 

 

 

La Pasajas=>Getaria=>Bilbao=>Santander

Warm welkom, we hebben een mooie vrije kopsteiger en 1 nachtje liggen de Belgen naast ons. Maar zij gaan verder na genoten te hebben van het stierenvechten en een ontbijt op de markt. Wij trekken de wandelschoenen aan en gaan een hike doen van zo’n 11 km. Nou wat een hike, het is een vreselijk mooie tocht maar van het niveautje heavy! Na een stevige klim naar 250 meter is het een steile rotswand waar we van steen naar steen lopen, na zo’n 1,5 uur loopt het zweet vol uit mijn hoofd . Later wordt de tocht iets relaxter en genieten we van de prachtige tocht, na terugkomst is het even de voetjes omhoog om erna naar de markt te gaan en te genieten van heerlijke sardientjes, zo als ze horen te zijn. De volgende dag gaan we na het zwemmen richting bus, we staan goed en wel te wachten als blijkt dat we 1 hoek verderop moeten staan, aardige dames! San Sebastian is een klein halfuurtje met de bus, Dianne heeft gelukkig nog 2 mondkapjes. De mondkapjes zijn nog verplicht in het openbaar vervoer merken we ook later deze week. Ons 1^e doel is wederom een simkaart voor ’t internetten, gisteren weer zo’n 1,5 uur een Teamscall gehad, dan zal het tegoed er wel door vliegen. Vodafone is de gelukkige, hier kopen we voor de komende 4 maanden bereik. In de boot gekomen leggen we de mobiel aan de stroom en sluiten als hotspot aan op de router. En na een week is het een genot om altijd goed internet te hebben. Downloaden, YouTube alles werkt top! Hierna gaan we naar de ‘playa’ en wandelen de boulevard op en neer en genieten van het er zijn. Vanzelfsprekend gaan we naar de oude stad en genieten van een heerlijke lunch. Om 18.00 krijgen we bezoek dus zo rond 1600 nemen we de bus terug.

 In Pasajes krijgen we bezoek van mijn vriend Coen. Op doorreis zijn ze naar Barcelona, en belofte maakt schuld. Met Coen & Ron eet ik ieder kwartaal en we zijn dan bezig met de business. We kennen elkaar door en door vanuit de diverse rollen die we in de verzekeringsbranche hebben gehad en sommige van ons nog hebben. Maar vast staat dat we ooit iets samen gaan ondernemen. Bij 4insurance is Coen zo’n 1,5 jaar lid RvA geweest. Ik zou wel even een mooi restaurantje regelen, nou vergeet het maar! Het hele dorp afgelopen en alle beetje horeca is dicht! Op een feestweek dicht, je ziet het in NL ook weleens met carnaval.

Maar niet getreurd, we krijgen op goed geluk een tafeltje voor 4 op de markt! We eten hier heerlijke Spaanse gerechtjes en genieten van het bier en het lokale volksvermaak. Coen heeft een hotelletje geregeld en vaart morgen mee naar Getaria. Eind van de ochtend gooien we de trossen los. De auto is naar Getaria gebracht en hotelletje geregeld. Het belooft een prachtige dag te worden, maar met de bokkige zee, weet je het nooit. De Code 0, ons lichtweerzeil, gaat erop en Dianne heeft hulp bij het hijsen. Jawel, met 2 man krijgen ze het net boven de 3^e zaling. We zeilen dicht onder de kust en genieten van de tocht, volop te zeilen. In Getaria is de ‘box’ besproken, dus we gaan direct liggen. En jawel daar komt een havenmeester, we hadden moeten bellen blablabla……Wat wil nu het feit, ja we hadden een plek maar hij wil graag helpen bij het aanleggen van de gasten, de lieverd. Onze buren de Zweden hebben bij 2 restaurants een tafeltje voor 4… beetje aso, wij mogen er wel eentje als we niet kunnen slagen. En jawel, de eerste 2 restaurants waren VOL! Ik een beetje brutaal naar die Zweden en eis ons tafeltje op, en jawel, zo’n 1,5 uur later na ze uitgediscussieerd waren welke tentje zij zouden nemen is er een briefje met adres en naam.

We worden mooi ontvangen en hebben een prachtige ronde tafel met uitzicht op het raam, we genieten hier van een prachtige Dorade op het vuur gegrild, wat kan het leven toch goed zijn. Dianne en ik zitten de dag nog even uit onder de kerktoren met een mooi glas vino tinto. Na zo’n 1,5 dag bezoek is er tijd voor chillen, we zwemmen, wandelen en kloten de hele dag een beetje rond de boot. Zeerob krijgt binnen/buiten een wasbeurt en besluiten we de om naar Bilbao te zeilen. Watertank afgetopt, het wordt een dagje zonder zeilen, na zo’n 1,5 uur zakt de wind eruit en wordt pal tegen. De tor aan en lekker naar Bilbao opstomen. We ankeren vlak voor de Koninklijke Jachthaven en liggen prachtig, genieten van de skyline van de haven, de bergen en de voorsteden van Bilbao.

Tja, Gugenheim is de reden van ons bezoek. Ik wilde graag weer naar dit indrukwekkende gebouw en dito tentoonstelling. Dan moet je dus de boot voor minimaal 5 uur alleen laten, dit kennen we vanaf Sark….Maar goed, de hele nacht is het goed gegaan waarom niet ook vandaag. Daarnaast hebben we een zwaar Rocna anker en heb ik goed veel ketting gestoken. We vertrekken met de rubberboot naar de kant, tja en dan op de kant….. Uiteindelijk vinden we een plek waar een Spanjaard ons helpt met aanleggen en waar we weer bij kunnen zonder door een poort te moeten. Alleen staat er straks zo’n 3 meter meer water.

Maar, geen stress gevoeld! Het enige was dat we snelsnelsnel weg moesten en ik heb de rubberboot niet aan een slot vast gelegd, maar goed dan zien we straks wel weer hoe we er komen. Bij terugkomst lag zowel de rubberboot als de Zeerob nog op ons te wachten.

Gugenheim, het was weer geweldig! Dit jaar was er een tentoonstelling die hete “auto in motion”, het thema was mobiliteit en wat dit voor de mensheid had / heeft betekend. Maar ook dat de mobiliteit zoals we die gekend hebben gaat veranderen. Men liet door een aantal studentensteden zien hoe zij dachten over de transitie, gaaf! Mooi was ook om te zien dat TU Delft aanwezig was met een toekomstvisie op mobiliteit.

 

We krijgen haast! Waarom dit is, ik weet het niet. Maar Dianne heeft haast, misschien om dat Lennard zaterdag/zondagnacht aankwam in Hondarribia met zijn camper en 2 vrienden?! Maar we willen nog de Iskander ontmoeten, zij gaan eind eerste week augustus terug vanuit ‘Gijon’ o.i.d. naar het Noorden. Wat ook blijkt is dat als we in een plaats komen die we al kennen, de wereld zich weer opent. We herinneren ons weer de kleinste details van het bezoek zo’n 3 jaar geleden. Dan blijkt het telkens opnieuw bezoeken van ‘bestaand’ niet avontuurlijk genoeg is, dus we besluiten om door te varen. We maken de afspraak met elkaar dat we 2 forse klappen maken, Santander 42 mijl en dan Gijon zo’n 90 mijl.

 

De tocht naar Santander is om door een ringetje te halen, de Code 0 gaat er ’s Ochtens op en 2 mijl voor de kust strijken we hem. Santander is geweldig om binnen te lopen, volop vertier. We ankeren zo’n 1,5 ‘de rivier op, hier staat zo’n 3’ stroom. De hele middag is het hier watersport zoals het bedoeld is, iedereen heeft plezier en geniet van zon/water/strand. Zo’n kilometer verderop is een groot festival, we genieten van de beat.

 

Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 en

 Youtube-kanaal: Robert van der Plas

https://www.youtube.com/channel/UCK2nNDns_NMeHszyUqAwa0Q

 

 

 

 

 

 

 

week 5 La Rochelle=>Hondarribia=>Pasajas

La Rochelle=>Hondarribia=>Pasajas

 De tocht naar ons geliefde Spanje gaat beginnen, de brug wordt netje om 10.45 uuur geopend! Maar dan…. een dikke Cat kruipt even behendig voor, dacht er even over om mijn vette Rocna anker in zijn dunne romp te plaatsen. Maar ach, het zou 41 graden worden dus al die papieren rompslomp hierna zou de temperatuur alleen maar verhogen. En…wat de man niet wist en wij wel is dat een onderwaterschip van zo’n L… cat er na 3 jaar veeeel slechter uit ziet dan van een Breehorn. Lelijke lol laten we maar zeggen .

De tocht begint met zeer weinig wind dus tuffen we een paar uur, lekker gas erop zodat we verkoeling hebben van onze eigen ‘rij-wind’, in bootjes termen ‘schijnbare-wind. Gelukkig hebben we nog langer dan verwacht 4G. Ik moet een aantal documenten digitaal ondertekenen, en jawel dit lukt nog net. We hadden wel wat papieren-versies geprint, gescand en gemaild maar alle handtekeningen op 1 document is wel zo fraai. Done-deal.

 Het wordt een mooie tocht. Gedurende de 200” hebben we alle soorten wind van 0’ knopen tot dik 20’, Biscaje heeft altijd wat. Veel van de vertrekkers zijn zenuwachtig, je gaat per slot van rekening ‘van ’t randje af’. Dit houdt in dat je van het continentale plat afvaart, dit is max zo’n 100 meter diep en Biscaje wordt zo’n 1.000-5.000 meter diep. Toch wel een dingetje. Ik weet nog dat ik jaren geleden op ons rondje Azoren bang was voor ‘diepte-vrees’. Nou verdrink ik ook al bij 1.90…maar gevoelsmatig is het een heel eind.

De golven bij de overgang naar ’t continentaal plat – oceaan zijn anders, wilder. Echter op onze tocht zitten we begin van de nacht in de Klotsbak, d.w.z. van alle kanten komen de golven, te weinig wind…Gelukkig hebben we ’s nachts een stevige wapper, tot ruim 20’. Om lekker te slapen en de zaak heel te houden zet ik eerst een 1e rif, met hoofdlampje is dit piece-of-cake. En later als we de wacht weer wisselen kets ik er een 2^e rif in…hoofdlampje leeg…. Gelukkig is dit toch goed en snel te zetten. Ben altijd super blij dat ik mag reven aan de mast.

Op de kaartjes die ik als foto bij sluit zie je goed dat er een trog is waar deze 20+ knopen zich ontwikkelt.

Overdag is het een zaligheid op zee, zon (bimimi..heerlijk) maar ook vaak en veel dolfijnen om ons heen. Het spelen van deze dieren met elkaar en met het schip blijft een lust voor het oog. Als een van ons ze spot gaan we altijd met zwemvestje om, camera mee op het voordek het schouwspel aanschouwen.

We gaan zo’n beetje voor de wind, dus of vlinderen of Gennacker. Laatste dagen ben ik in de weer geweest met lijntjes e.d., heb een eigen techniekje bedacht voor het hele spul. Samen zetten we de Gennacker, Dianne aan de lier (workout) en ik zit in de zeilberging om hem omhoog te sjorren uit de berging. Hierna koppel ik de furler aan de neus en brengen we het spul op spanning.

Na het uitrollen ga ik mijn ‘lijntjes-project’ uitproberen, we doen het een paar keer opnieuw tot we door hebben wat handig is, de drill, is gedefinieerd . En dan spelen we met het zeil totdat hij vol blijft staan, zo’n 140m2. Na zo’n halfuurtje krijgen we door wat & hoe we met de schoten, neerhouder moeten werken en staat het spul zo’n 5 uur aan ons te sleuren. Rond 2300 komen we bij Hondarribia, we besluiten te ankeren.

 Shit! Die had ik niet gezien…….liggen we net lekker voor anker, blijken we een buurman op zo’n 30 meter te hebben. Was zeker nachtblind of had de verkeerde focus. Anker op en ander plekje zoeken. Blij zijn we met onze Sena’s, leuk ook om af en toe zachtjes zodat niemand het hoort iets te zeggen .

De 2^e keer varen we bijna in de afzetting van het zwemgedeelte, Dianne ziet de ‘gele’ boeien en lijn. Ik geef vol gas achteruit en gelukkig…..we blijven vrij en gaan 100mtr verderop voor anker. Borrel!

Wakker worden voor een strand vind ik het summum van vakantie-rijkdom. We staan wat later op door de gebroken nacht van de reis van La Rochelle-Hondarribia, en duiken het water in. Was het water in Camaret nog 17 graden hier is het 24 graden, wat een heerlijkheid.

 Hondarribia is een feest, mooie plek in de haven met veel uitzicht op de activiteiten. We varen vaak even naar de overkant met de rib en gaan dan zwemmen vanaf het strand, luxe. De stad is een aanrader, we wandelen door en rond het oude centrum en verbazen ons over de architectuur. Ieder huis anders qua bouw, geweldig mooi. Zo slenteren door/om de stad vraagt bij mij altijd vaak om een ‘bakkie’. Veelal bestel je aan de bar en neem je ook zo af en toe iets lekkers mee. Uiteindelijk blijken we dagelijks te genieten van de heerlijke pincho’s. Dianne en ik zijn fan van Parador’s, om te overnachten. Zo drinken we hier in de Parador een kop thee & koffie en zijn verbaasd over de fraaiheid van dit gebouw, jammer dat we al een slaapplek hebben.

Hendaye, de Franse kant van de rivier bezoeken we met een waterbus. We komen in een totaal andere wereld, badplaats met 50 maal zoveel volk en dito vakantiewinkeltjes. We wandelen langs de boulevard en genieten van de drukte en bereiken uiteindelijk nog een dorpskern voor een drankje. We shoppen nog een korte broek en ik ga nog even bij de plaatselijke Raymarine dealer om een kabeltje vragen (9mtr). Aardige dame die me morgenvroeg gaat bellen nadat ze de monteur gesproken had. Ondertussen had ik door hoe ik het kon maken.

 Klussen, zo’n boot vraagt naast een wasbeurt veel onderhoud. We leven intensief op/in de boot dus schoonmaken/opruimen is een dagelijkse routine. Maar ook de klusjes zijn er veelal, soms ontdek je handigheidjes, soms moet je zaken verbeteren. Echter we hebben een watermaker aan boord maar nog steeds niet alle koppelingen: waterinlaat, wateruitlaat. Ergens heb ik ze aan boord, doch onze zoektocht heeft niet opgeleverd. Begin aan mezelf te twijfelen….wellicht nog ergens in de schuur of auto…

In onze haven is het overgrote deel vissers/recreatie motorboot met dikke diesels en dikke buitenboordmotoren. Dus ook een groot aantal winkels/bedrijven die hiervoor services biedt. Een 3 maal lopen naar de winkel en goed contact met de dames levert uiteindelijk een goede set koppelingen! Nu nog de zin vinden (juiste temp) om eea te installeren. Tijdens de bezoekjes spreek ik ook de monteur. Ik wilde nog een stuk RVS in korten en hier draad op tappen, M8 voor de kenner. Helaas was mijn kleine bankschroef te licht om de kracht op te vangen, dus ik naar de monteur en jawel hoor, sta lekker draad te tappen in de werkplaats bij hem. Gelukt!

 Swell, we varen in dit gebied om te kijken naar Swell en wind. Swell is de oceaan-golf die er loopt vanuit zee. Is deze hoog, meer dan 1 meter, dan heb je ook wind nodig om de boot lekker in de zee gedrukt te houden. Dus Swell gaat voor Wind. Zondag is de swell 70 cm en wind is 1-4 knopen, we stomen dus op de motor naar Pasajes.

Thuiskomen, de steiger ligt vrij….wist men dat we kwamen? Nee, we waren eerder dan de Belgen die we in Hondarribia ontmoetten. Ze liggen nu naast ons. We gaan op pad en eindigen op de markt, hier is de inhuldiging van de ‘San Juan feest-week’ burgemeester en volop vertier. Hier genieten we van een biertje met gegrilde sardientjes 12 stuks voor 10,-. Heerlijk.

Ik heb een paar foto’s gemaakt van de gevolgen van Swell: het vastleggen van je boot. Hier in Spanje bewijst een plaatje meer dan een praatje. Een gebutste/beschadigde neus is hier meer regel dan uitzondering.

 Kreeg recent een reactie op het blog, dat inspireert! Txs M.

 Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 en

 Youtube

https://youtu.be/byZtZJux-7A

 

Foto’s lukken momenteel niet, dus een filmpje:

 

https://youtu.be/SneveD98MpY 

 

Week 4 Van Camaret, via les Sables naar La Rochelle

Cameret sur Mer => Les Sables d’Olonne=>La Rochelle

 

 

De nacht, Cameret Sur Mer=>L’Sable D’Olonne, circa 200” voor de boeg. De wind laat weinig spannends zien, ben blij met de tijd waar we in leven met zoveel goede informatie. Om 20.45 uur gaat mijn wacht in, tja probeer dan maar te slapen. Deze keer had ik geen koffie genomen, maar kon de draai niet vinden. Jawel het was warm, pfff. Had de ventilator aan maar alles zat me in de weg, bewust gebruikten we al de motor niet, nog meer rust. Als ik niet kan slapen dan irriteert ieder geluid me. Vaak zet ik dan een koptelefoon op met mooie muziek, maar ja dat helpt niet om te slapen. Om 23.45 uur stap ik eruit, ’t is zat geweest. Dianne kan lekker te kooi, snelle overdracht…..niets geweest. Het is geweldig de nacht zo helder, je ziet de zon ondergaan en aan de andere kant de maan opkomen. Het lukt om dit op de gevoelige plaat vast te leggen. We zijn gezegend met de e-reader en een mooi boek, ben in Brug naar de Hemel bezig van Ken Follet. Aanrader, wel 1.100 bladzijden. Als ik te moe word pak ik een cabaretier op storytel, lekker om even te grinniken.

 

Havens in een stad vinden we heerlijk. Je gaat uit de stad, vanaf een wandeling altijd weer naar je ‘huisje’ als je genoeg hebt gezien. We hebben dan ook bepaalde voorkeuren, graag midden in de stad. En graag aan de randen van de haven, daar is het minder druk en vaak mooi wegkijken. Na 3 nachten achter de meerboei in Camaret, is het in Les Sables d’Olonne, feest. We krijgen daar een super plek, we zien de open 6.50m zeilboten in tientallen, zo niet honderd, voor onze neus liggen. Heerlijk was het om daar te liggen. We konden de keurmeesters op de voet volgen; alle verstaging werd gemeten, apparatuur etc… 

 

Iets wat wij als bootjes volk altijd willen weten is er rechts of links een vingersteiger. Nou, in Les Sables d’Olonne printen ze dat met alle mogelijke codes op je rekening, handig….

 

Voor La Rochelle belden we voor een plek in de grootste jachthaven van Europa met 4.500 jachten. Vanwege de hitte leek het ons hier wel lekker om vlakbij het strand te liggen…..Een superaardige dame vertelde dat er geen plek voor ons was in deze haven (te groot), maar wel midden in de stad en dat ze ons bij de brugopening van het stadsbassin om 19.15 uur zou opvangen. Wat een service, en jawel ze helpt ook mee aanleggen. 

 

Het zijn een paar mooie strekken om te varen, we hebben matige wind dus zetten we regelmatig een lichtweer zeiltje. Dit jaar de genacker op rol laten zetten, hier hebben we nog regelmatig strijd mee. Maar zoals Yvonne (Ocean People) altijd zei: ‘actief zeilen, iedere knoop meer, zijn er 24 in een etmaal’. Dus we sjorren samen vaak de lichtweer zeilen omhoog, ieder zo zijn taak. (ik heb helaas nog last van 3.500 kg stenen sjouwen in mijn pezen, dus Dianne sjort aan de lieren). 

Zo langzaamaan krijgen we meer lol in de genacker en worden we vrienden met dit zeil. Zo’n 140 m2 gaat makkelijk met je aan de haal als er een 8+ knopen staat. Zo heb ik steeds angst dat het zeil scheurt bij het op/neerhalen. Van een oude zeil zak maakt Dianne een mooie hoes over het luik met zijn scherpe sluitingen, weer rust bij hijsen/strijken.

Komende tocht gaan we ervaren of alle aanpassingen een verbetering zijn of niet, wel weer aantal shackles & lowfrictionringen van de SoftShackleShop.nl kunnen monteren.

Als we pal voor de wind gaan varen ‘vlinderen’ we, hier zijn we redelijk handig in. Helaas hebben we vaak te veel deining en te weinig wind dan slaat alles …. zeilen, giek en mast…We zetten regelmatig met allerlei extra lijnen alles zo vast mogelijk, maar soms moet de motor toch gewoon aan. 

 

Die havenmeesters in Frankrijk zijn echt kanjers, wat een aardige en behulpzame mensen. Deze zijn geselecteerd om het de gasten naar de zin te maken. In Roscoff lagen we in zo’n hoekje dat de havenmeester dwars achter onze boot gebonden zat en ik met de rest van de hulpmotoren en communicatie met hem ons eruit loodste, top. 

De dame in La Rochelle, zat in een bootje op ons te wachten en begeleidde ons naar de box, toptop! Ik zag haar niet staan en opeens hoor ik klappen en jawel, staat zij mij te wenken op een steiger. Een iets ander plekje dan ik had gedacht, was even een lastige manoeuvre, maar ’t is weer goed gegaan. Soms denk ik wel, jij had beter in je boot kunnen blijven zitten ipv te helpen. Knopen is een vak, dat hebben die Fransen zeker niet uitgevonden. In Nederland is er vaak geen havenmeester, laat staan dat je ze op de steiger aantreft bij het aanmeren.

 

Dianne moet aardig werken deze week, gelukkig begrijpen de klanten dat wij 24/7 aan staan en dit heerlijk vinden. Di heeft de opstelling, 2 schermen en ordners etc. en als concentratie ook de koptelefoon op. Momenteel reageren we per omgaande op de vragen, dan ziet men dat de ‘reis’, ondergeschikt is aan de klant. Zelf heb ik dagelijks veel mails, telefoon voor een zeer complexe deal waar ik met mijn maatje mee bezig ben. Verwacht dit snel te kunnen afronden. Maar we krijgen rust, we lezen meer, luisteren meer boeken. Kortom de modus ‘reizen’ lijkt te komen. 

 

In het kader van ‘onderzoek’ gaan we regelmatig uit eten, al is het aan boord vaak zeker zo lekker. We hebben verschillende methodes: op de bonnefooi en kijken waar/wie assertief genoeg is om ons aan te spreken. Maar zeker ook een gezellige sfeer is belangrijk. Laatste paar keer is ook TripAdvisor een uitkomst, de juiste filters en het brengt je naar culinair super plekjes en voor ons is top/aardige bediening ook altijd een belangrijke driver. Soms een tegenvaller; “vega du chef” dat zou hij zelf eens moeten eten…... Eten is hier geen avondvullend programma! Je moet je best doen om 1,5 te blijven zitten… We zijn vertragingstechnieken aan het ontwikkelen….moeten we nog beter in worden, bijvoorbeeld een koud voorgerecht dan kan je net zo lang over je aperitief doen als je wilt met het voorgerecht voor je neus . Gelukkig zijn de prijzen zeer gunstig, kan NL nog wat van leren ;). 

 

We gebruiken regelmatig de Sena’s (communicatieoortjes), hierdoor is motorgeluid, wind een ondergeschikte geworden en kunnen we elkaar goed verstaan. Soms ook leuk want niemand hoort je, dus kun je ook andere zaken die je voelt, ziet, hoort aan elkaar vertellen zonder dat de omgeving het hoort. Vanuit PatPanick, B44 hoorde we ook dat ze met portofoons zijn gaan werken bij het ankeren, kan ik begrijpen. Heb haar even mijn verhaal verteld van onze portofoons een paar jaar geleden: ik zit in de mast te klussen. Na enige tijd heb ik iets nodig, ah: praat in de portofoon=>stilte….. Had Dian dat apparaat in de zeil jas gedaan en hoorde mij niet……..lullig voel je je dan. Gelukkig kan ik hard roepen 

 

In Les Sables ben ik vaak naar de 6.50’s wezen kijken, te voet/fiets of met de verrekijker. Dan baal je toch dan je geen 20 meer bent, moet erg gaaf zijn om met zo’n snelheidsmonstertje over de golven te speren. Het leventje is ook mooi, iedereen is zich aan het voorbereiden op zijn eigen manier, erg op zichzelf. Dit was / is een kwalificatie wedstrijd voor de Atlantische Crossing, retourtje Azoren, solo! Naast dat ik veel foto’s maak, ben ik ook telkens weer onder de indruk over de vindingrijkheid van ontwerpers. Hadden we 5 jaar geleden nog een scherpe neus, nu is deze zo bol als iets. De een heeft een genackerpijpje van 1 meter, een ander van 2,5. Helaas kan ik maar zo af en toe iets aan ideetjes gebruiken. Voor Mente fotografeer ik vaak oplossingen met Dyneema, hiermee krijgt hij inzicht in mogelijkheden. 

 

14 juli.

De dag van de  Parijse revolutie, de bestorming van de Bastille in 1789 en sindsdien feestdag. Iedereen vrij, alles dicht alleen horeca en wat toeristenshops. We genieten van de grote hoeveelheid mensen die zich allemaal vermaken, s avonds gaan we met de rubberrib op toer. We maken vast bij een andere haven en Di krijgt het voor elkaar dat we uit de poort mogen, maar zonder code!! We lopen een uurtje of wat, scoren een ijsje en staan lang bij een gave band te genieten van het optreden. Geweldige sfeermakers, een soort van ‘big band ‘. 

We slenteren terug, het wordt al donker en dan ….geen code.. We zien iemand uit het poortje komen, ik sprint zo’n 150 meter en met k. smoesje maakt hij de poort open. Dianne wandelt rustig, laat ik toch de poort dicht vallen……geen code (nodig bij weggaan én binnenkomen). Ik vind uiteindelijk een jochie van jaar of 10 en hij wil wel even meelopen, maar geeft GEEN code af. 

Lesje geleerd! Om 2300 krijgen we een geweldig mooi, lang vuurwerk te zien. Er lagen een paar schepen voor t strand en hiervandaan werd alles afgeschoten, het was genieten op de 1e rij.