Cameret sur Mer => Les Sables d’Olonne=>La Rochelle
De nacht, Cameret Sur Mer=>L’Sable D’Olonne, circa 200” voor de boeg. De wind laat weinig spannends zien, ben blij met de tijd waar we in leven met zoveel goede informatie. Om 20.45 uur gaat mijn wacht in, tja probeer dan maar te slapen. Deze keer had ik geen koffie genomen, maar kon de draai niet vinden. Jawel het was warm, pfff. Had de ventilator aan maar alles zat me in de weg, bewust gebruikten we al de motor niet, nog meer rust. Als ik niet kan slapen dan irriteert ieder geluid me. Vaak zet ik dan een koptelefoon op met mooie muziek, maar ja dat helpt niet om te slapen. Om 23.45 uur stap ik eruit, ’t is zat geweest. Dianne kan lekker te kooi, snelle overdracht…..niets geweest. Het is geweldig de nacht zo helder, je ziet de zon ondergaan en aan de andere kant de maan opkomen. Het lukt om dit op de gevoelige plaat vast te leggen. We zijn gezegend met de e-reader en een mooi boek, ben in Brug naar de Hemel bezig van Ken Follet. Aanrader, wel 1.100 bladzijden. Als ik te moe word pak ik een cabaretier op storytel, lekker om even te grinniken.Havens in een stad vinden we heerlijk. Je gaat uit de stad, vanaf een wandeling altijd weer naar je ‘huisje’ als je genoeg hebt gezien. We hebben dan ook bepaalde voorkeuren, graag midden in de stad. En graag aan de randen van de haven, daar is het minder druk en vaak mooi wegkijken. Na 3 nachten achter de meerboei in Camaret, is het in Les Sables d’Olonne, feest. We krijgen daar een super plek, we zien de open 6.50m zeilboten in tientallen, zo niet honderd, voor onze neus liggen. Heerlijk was het om daar te liggen. We konden de keurmeesters op de voet volgen; alle verstaging werd gemeten, apparatuur etc…Iets wat wij als bootjes volk altijd willen weten is er rechts of links een vingersteiger. Nou, in Les Sables d’Olonne printen ze dat met alle mogelijke codes op je rekening, handig….Voor La Rochelle belden we voor een plek in de grootste jachthaven van Europa met 4.500 jachten. Vanwege de hitte leek het ons hier wel lekker om vlakbij het strand te liggen…..Een superaardige dame vertelde dat er geen plek voor ons was in deze haven (te groot), maar wel midden in de stad en dat ze ons bij de brugopening van het stadsbassin om 19.15 uur zou opvangen. Wat een service, en jawel ze helpt ook mee aanleggen.Het zijn een paar mooie strekken om te varen, we hebben matige wind dus zetten we regelmatig een lichtweer zeiltje. Dit jaar de genacker op rol laten zetten, hier hebben we nog regelmatig strijd mee. Maar zoals Yvonne (Ocean People) altijd zei: ‘actief zeilen, iedere knoop meer, zijn er 24 in een etmaal’. Dus we sjorren samen vaak de lichtweer zeilen omhoog, ieder zo zijn taak. (ik heb helaas nog last van 3.500 kg stenen sjouwen in mijn pezen, dus Dianne sjort aan de lieren).Zo langzaamaan krijgen we meer lol in de genacker en worden we vrienden met dit zeil. Zo’n 140 m2 gaat makkelijk met je aan de haal als er een 8+ knopen staat. Zo heb ik steeds angst dat het zeil scheurt bij het op/neerhalen. Van een oude zeil zak maakt Dianne een mooie hoes over het luik met zijn scherpe sluitingen, weer rust bij hijsen/strijken.Komende tocht gaan we ervaren of alle aanpassingen een verbetering zijn of niet, wel weer aantal shackles & lowfrictionringen van de SoftShackleShop.nl kunnen monteren.Als we pal voor de wind gaan varen ‘vlinderen’ we, hier zijn we redelijk handig in. Helaas hebben we vaak te veel deining en te weinig wind dan slaat alles …. zeilen, giek en mast…We zetten regelmatig met allerlei extra lijnen alles zo vast mogelijk, maar soms moet de motor toch gewoon aan.Die havenmeesters in Frankrijk zijn echt kanjers, wat een aardige en behulpzame mensen. Deze zijn geselecteerd om het de gasten naar de zin te maken. In Roscoff lagen we in zo’n hoekje dat de havenmeester dwars achter onze boot gebonden zat en ik met de rest van de hulpmotoren en communicatie met hem ons eruit loodste, top.De dame in La Rochelle, zat in een bootje op ons te wachten en begeleidde ons naar de box, toptop! Ik zag haar niet staan en opeens hoor ik klappen en jawel, staat zij mij te wenken op een steiger. Een iets ander plekje dan ik had gedacht, was even een lastige manoeuvre, maar ’t is weer goed gegaan. Soms denk ik wel, jij had beter in je boot kunnen blijven zitten ipv te helpen. Knopen is een vak, dat hebben die Fransen zeker niet uitgevonden. In Nederland is er vaak geen havenmeester, laat staan dat je ze op de steiger aantreft bij het aanmeren.Dianne moet aardig werken deze week, gelukkig begrijpen de klanten dat wij 24/7 aan staan en dit heerlijk vinden. Di heeft de opstelling, 2 schermen en ordners etc. en als concentratie ook de koptelefoon op. Momenteel reageren we per omgaande op de vragen, dan ziet men dat de ‘reis’, ondergeschikt is aan de klant. Zelf heb ik dagelijks veel mails, telefoon voor een zeer complexe deal waar ik met mijn maatje mee bezig ben. Verwacht dit snel te kunnen afronden. Maar we krijgen rust, we lezen meer, luisteren meer boeken. Kortom de modus ‘reizen’ lijkt te komen.In het kader van ‘onderzoek’ gaan we regelmatig uit eten, al is het aan boord vaak zeker zo lekker. We hebben verschillende methodes: op de bonnefooi en kijken waar/wie assertief genoeg is om ons aan te spreken. Maar zeker ook een gezellige sfeer is belangrijk. Laatste paar keer is ook TripAdvisor een uitkomst, de juiste filters en het brengt je naar culinair super plekjes en voor ons is top/aardige bediening ook altijd een belangrijke driver. Soms een tegenvaller; “vega du chef” dat zou hij zelf eens moeten eten…... Eten is hier geen avondvullend programma! Je moet je best doen om 1,5 te blijven zitten… We zijn vertragingstechnieken aan het ontwikkelen….moeten we nog beter in worden, bijvoorbeeld een koud voorgerecht dan kan je net zo lang over je aperitief doen als je wilt met het voorgerecht voor je neus . Gelukkig zijn de prijzen zeer gunstig, kan NL nog wat van leren ;).We gebruiken regelmatig de Sena’s (communicatieoortjes), hierdoor is motorgeluid, wind een ondergeschikte geworden en kunnen we elkaar goed verstaan. Soms ook leuk want niemand hoort je, dus kun je ook andere zaken die je voelt, ziet, hoort aan elkaar vertellen zonder dat de omgeving het hoort. Vanuit PatPanick, B44 hoorde we ook dat ze met portofoons zijn gaan werken bij het ankeren, kan ik begrijpen. Heb haar even mijn verhaal verteld van onze portofoons een paar jaar geleden: ik zit in de mast te klussen. Na enige tijd heb ik iets nodig, ah: praat in de portofoon=>stilte….. Had Dian dat apparaat in de zeil jas gedaan en hoorde mij niet……..lullig voel je je dan. Gelukkig kan ik hard roepen In Les Sables ben ik vaak naar de 6.50’s wezen kijken, te voet/fiets of met de verrekijker. Dan baal je toch dan je geen 20 meer bent, moet erg gaaf zijn om met zo’n snelheidsmonstertje over de golven te speren. Het leventje is ook mooi, iedereen is zich aan het voorbereiden op zijn eigen manier, erg op zichzelf. Dit was / is een kwalificatie wedstrijd voor de Atlantische Crossing, retourtje Azoren, solo! Naast dat ik veel foto’s maak, ben ik ook telkens weer onder de indruk over de vindingrijkheid van ontwerpers. Hadden we 5 jaar geleden nog een scherpe neus, nu is deze zo bol als iets. De een heeft een genackerpijpje van 1 meter, een ander van 2,5. Helaas kan ik maar zo af en toe iets aan ideetjes gebruiken. Voor Mente fotografeer ik vaak oplossingen met Dyneema, hiermee krijgt hij inzicht in mogelijkheden.14 juli.De dag van de Parijse revolutie, de bestorming van de Bastille in 1789 en sindsdien feestdag. Iedereen vrij, alles dicht alleen horeca en wat toeristenshops. We genieten van de grote hoeveelheid mensen die zich allemaal vermaken, s avonds gaan we met de rubberrib op toer. We maken vast bij een andere haven en Di krijgt het voor elkaar dat we uit de poort mogen, maar zonder code!! We lopen een uurtje of wat, scoren een ijsje en staan lang bij een gave band te genieten van het optreden. Geweldige sfeermakers, een soort van ‘big band ‘.We slenteren terug, het wordt al donker en dan ….geen code.. We zien iemand uit het poortje komen, ik sprint zo’n 150 meter en met k. smoesje maakt hij de poort open. Dianne wandelt rustig, laat ik toch de poort dicht vallen……geen code (nodig bij weggaan én binnenkomen). Ik vind uiteindelijk een jochie van jaar of 10 en hij wil wel even meelopen, maar geeft GEEN code af.Lesje geleerd! Om 2300 krijgen we een geweldig mooi, lang vuurwerk te zien. Er lagen een paar schepen voor t strand en hiervandaan werd alles afgeschoten, het was genieten op de 1e rij.
