La Rochelle=>Hondarribia=>Pasajas
De tocht naar ons geliefde Spanje gaat beginnen, de brug wordt netje om 10.45 uuur geopend! Maar dan…. een dikke Cat kruipt even behendig voor, dacht er even over om mijn vette Rocna anker in zijn dunne romp te plaatsen. Maar ach, het zou 41 graden worden dus al die papieren rompslomp hierna zou de temperatuur alleen maar verhogen. En…wat de man niet wist en wij wel is dat een onderwaterschip van zo’n L… cat er na 3 jaar veeeel slechter uit ziet dan van een Breehorn. Lelijke lol laten we maar zeggen .
De tocht begint met zeer weinig wind dus tuffen we een paar uur, lekker gas erop zodat we verkoeling hebben van onze eigen ‘rij-wind’, in bootjes termen ‘schijnbare-wind. Gelukkig hebben we nog langer dan verwacht 4G. Ik moet een aantal documenten digitaal ondertekenen, en jawel dit lukt nog net. We hadden wel wat papieren-versies geprint, gescand en gemaild maar alle handtekeningen op 1 document is wel zo fraai. Done-deal.
Het wordt een mooie tocht. Gedurende de 200” hebben we alle soorten wind van 0’ knopen tot dik 20’, Biscaje heeft altijd wat. Veel van de vertrekkers zijn zenuwachtig, je gaat per slot van rekening ‘van ’t randje af’. Dit houdt in dat je van het continentale plat afvaart, dit is max zo’n 100 meter diep en Biscaje wordt zo’n 1.000-5.000 meter diep. Toch wel een dingetje. Ik weet nog dat ik jaren geleden op ons rondje Azoren bang was voor ‘diepte-vrees’. Nou verdrink ik ook al bij 1.90…maar gevoelsmatig is het een heel eind.
De golven bij de overgang naar ’t continentaal plat – oceaan zijn anders, wilder. Echter op onze tocht zitten we begin van de nacht in de Klotsbak, d.w.z. van alle kanten komen de golven, te weinig wind…Gelukkig hebben we ’s nachts een stevige wapper, tot ruim 20’. Om lekker te slapen en de zaak heel te houden zet ik eerst een 1e rif, met hoofdlampje is dit piece-of-cake. En later als we de wacht weer wisselen kets ik er een 2e rif in…hoofdlampje leeg…. Gelukkig is dit toch goed en snel te zetten. Ben altijd super blij dat ik mag reven aan de mast.
Op de kaartjes die ik als foto bij sluit zie je goed dat er een trog is waar deze 20+ knopen zich ontwikkelt.
Overdag is het een zaligheid op zee, zon (bimimi..heerlijk) maar ook vaak en veel dolfijnen om ons heen. Het spelen van deze dieren met elkaar en met het schip blijft een lust voor het oog. Als een van ons ze spot gaan we altijd met zwemvestje om, camera mee op het voordek het schouwspel aanschouwen.
We gaan zo’n beetje voor de wind, dus of vlinderen of Gennacker. Laatste dagen ben ik in de weer geweest met lijntjes e.d., heb een eigen techniekje bedacht voor het hele spul. Samen zetten we de Gennacker, Dianne aan de lier (workout) en ik zit in de zeilberging om hem omhoog te sjorren uit de berging. Hierna koppel ik de furler aan de neus en brengen we het spul op spanning.
Na het uitrollen ga ik mijn ‘lijntjes-project’ uitproberen, we doen het een paar keer opnieuw tot we door hebben wat handig is, de drill, is gedefinieerd . En dan spelen we met het zeil totdat hij vol blijft staan, zo’n 140m2. Na zo’n halfuurtje krijgen we door wat & hoe we met de schoten, neerhouder moeten werken en staat het spul zo’n 5 uur aan ons te sleuren. Rond 2300 komen we bij Hondarribia, we besluiten te ankeren.
Shit! Die had ik niet gezien…….liggen we net lekker voor anker, blijken we een buurman op zo’n 30 meter te hebben. Was zeker nachtblind of had de verkeerde focus. Anker op en ander plekje zoeken. Blij zijn we met onze Sena’s, leuk ook om af en toe zachtjes zodat niemand het hoort iets te zeggen .
De 2e keer varen we bijna in de afzetting van het zwemgedeelte, Dianne ziet de ‘gele’ boeien en lijn. Ik geef vol gas achteruit en gelukkig…..we blijven vrij en gaan 100mtr verderop voor anker. Borrel!
Wakker worden voor een strand vind ik het summum van vakantie-rijkdom. We staan wat later op door de gebroken nacht van de reis van La Rochelle-Hondarribia, en duiken het water in. Was het water in Camaret nog 17 graden hier is het 24 graden, wat een heerlijkheid.
Hondarribia is een feest, mooie plek in de haven met veel uitzicht op de activiteiten. We varen vaak even naar de overkant met de rib en gaan dan zwemmen vanaf het strand, luxe. De stad is een aanrader, we wandelen door en rond het oude centrum en verbazen ons over de architectuur. Ieder huis anders qua bouw, geweldig mooi. Zo slenteren door/om de stad vraagt bij mij altijd vaak om een ‘bakkie’. Veelal bestel je aan de bar en neem je ook zo af en toe iets lekkers mee. Uiteindelijk blijken we dagelijks te genieten van de heerlijke pincho’s. Dianne en ik zijn fan van Parador’s, om te overnachten. Zo drinken we hier in de Parador een kop thee & koffie en zijn verbaasd over de fraaiheid van dit gebouw, jammer dat we al een slaapplek hebben.
Hendaye, de Franse kant van de rivier bezoeken we met een waterbus. We komen in een totaal andere wereld, badplaats met 50 maal zoveel volk en dito vakantiewinkeltjes. We wandelen langs de boulevard en genieten van de drukte en bereiken uiteindelijk nog een dorpskern voor een drankje. We shoppen nog een korte broek en ik ga nog even bij de plaatselijke Raymarine dealer om een kabeltje vragen (9mtr). Aardige dame die me morgenvroeg gaat bellen nadat ze de monteur gesproken had. Ondertussen had ik door hoe ik het kon maken.
Klussen, zo’n boot vraagt naast een wasbeurt veel onderhoud. We leven intensief op/in de boot dus schoonmaken/opruimen is een dagelijkse routine. Maar ook de klusjes zijn er veelal, soms ontdek je handigheidjes, soms moet je zaken verbeteren. Echter we hebben een watermaker aan boord maar nog steeds niet alle koppelingen: waterinlaat, wateruitlaat. Ergens heb ik ze aan boord, doch onze zoektocht heeft niet opgeleverd. Begin aan mezelf te twijfelen….wellicht nog ergens in de schuur of auto…
In onze haven is het overgrote deel vissers/recreatie motorboot met dikke diesels en dikke buitenboordmotoren. Dus ook een groot aantal winkels/bedrijven die hiervoor services biedt. Een 3 maal lopen naar de winkel en goed contact met de dames levert uiteindelijk een goede set koppelingen! Nu nog de zin vinden (juiste temp) om eea te installeren. Tijdens de bezoekjes spreek ik ook de monteur. Ik wilde nog een stuk RVS in korten en hier draad op tappen, M8 voor de kenner. Helaas was mijn kleine bankschroef te licht om de kracht op te vangen, dus ik naar de monteur en jawel hoor, sta lekker draad te tappen in de werkplaats bij hem. Gelukt!
Swell, we varen in dit gebied om te kijken naar Swell en wind. Swell is de oceaan-golf die er loopt vanuit zee. Is deze hoog, meer dan 1 meter, dan heb je ook wind nodig om de boot lekker in de zee gedrukt te houden. Dus Swell gaat voor Wind. Zondag is de swell 70 cm en wind is 1-4 knopen, we stomen dus op de motor naar Pasajes.
Thuiskomen, de steiger ligt vrij….wist men dat we kwamen? Nee, we waren eerder dan de Belgen die we in Hondarribia ontmoetten. Ze liggen nu naast ons. We gaan op pad en eindigen op de markt, hier is de inhuldiging van de ‘San Juan feest-week’ burgemeester en volop vertier. Hier genieten we van een biertje met gegrilde sardientjes 12 stuks voor 10,-. Heerlijk.
Ik heb een paar foto’s gemaakt van de gevolgen van Swell: het vastleggen van je boot. Hier in Spanje bewijst een plaatje meer dan een praatje. Een gebutste/beschadigde neus is hier meer regel dan uitzondering.
Kreeg recent een reactie op het blog, dat inspireert! Txs M.
Naast Blog zijn we ook te volgen op:
https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)
en
Youtube
https://youtu.be/byZtZJux-7A
Foto’s lukken momenteel niet, dus een filmpje:
https://youtu.be/SneveD98MpY
Geen opmerkingen:
Een reactie posten