2 dagen aan de wal, San Sebastiaan

Het is vroeg!

Bij Vic gaat om 0300 de wekker: hij gaat de 4-daagse lopen met nog 7 man van het RAS dispuut. 4 dagen 50km, een aanslag op het lijf, maar er is zin en er is getraind. De shirts moesten door Pa’s gesponsord worden, volgend jaar lopen voor ander goed doel RAS!

Ook wij zijn vroeg. We hebben leergeld betaald en gaan nu rekening houden me de siësta. Dus of op tijd weg, of pas na 17.00 uur. 

Om 0900 lopen we naar de bus, voor € 1,80 pp zijn we met een halfuurtje in hartje San Sebastiaan met een geweldige temperatuur om deze stad te bewonderen. Het is er heerlijk, rustig, schoon en prachtige architectuur. Vanzelfsprekend is er na zo’n busreis behoefte aan een bakkie en een gezonde “wortel/appel/gember” juice. Hierna gaan we gezellig aan de boemel, we lopen door winkelstraten en kijken onze ogen uit naar wat een fraaie stad het is. De inwoners vinden het DE mooiste stad van de wereld. Wij als zeilers gaan natuurlijk even naar de haven, tja altijd leuk. Het is een mega volle anker baai met volop schepen. Daarnaast zijn er 2 kleine havens waar vooral de populaire visserssloep ligt, we hangen een tijdje rond en genieten van al wat er zo in zo’n wereldstadhaven gebeurt. 

Vanuit de oude haven belanden we in de oude-stad, we lopen even de prachtig catedraal binnen en de mis is in volle gang, net Nederlands.....de intonatie etc. Je zou zo in het Nederlands kunnen deelnemen, beetje mompelen en DONE! Maar wij gaan weer en komen bij een geweldig mooi zaakje en eten er pinchos en een heerlijk glaasje wit.... genieten. De eettentjes zijn hier echt top, verrassende hapjes. En dan ook nog eens heel betaalbaar.

Rond siësta-tijd (uur of 15.00) nemen de bus terug. De stad is binnen een half uur uitgestorven. De bus overvol. We gaan aan boord lekker chillen. Ik wilde alle ruimten onder de vloer nog een keer zuigen en schoonmaken en ook de storelijst (document waar alles licht) afmaken. 

Na gedane arbeid moet het lijf rusten en wordt er gelezen in Dan Browns “oorsprong” en “ster van het noorden”. Afgewisseld met een verkoelende duik vanaf de boot. En er komt nog een parade langs. Een boot muziekanten, met ook nog nonnen aan boord, begeleid door allerhande bootjes. We komen er niet goed achter wat het is/was; in elk geval erg feestelijk

Om 1700 staat de havenmeester aan de boot voor de Code-0, deze kan morgen om 0900 gebracht worden met furler. Geweldige vent! Dus de conference call met de collega’s zet ik om 0730! We zitten nog tot laat in de kuip; een heel nieuwe ervaring op deze Zeerob ervaren we (vorig jaar nooit ‘s avonds buiten gezeten :))

   

  

17 juli. 0645! Wekker.....WHY??? Conf.call met Paul & Manon, nuttig en gezellig. Hierna om 0830 met de havenmeester naar de zeilmaker, 20 minuten rijden in de spits. De Spaanse havenmeester en chauffeur toetert veel; dit blijkt communicatie te zijn. Bij de zeilmaker spannen we de code-0 op en rollen hem uit tbv de reparatie, in de middag ophalen. Prima geregeld.

Dianne gaat ondertussen hardlopen..... dat is afzien hier op de berg....

Vandaag willen we San Pedro verkennen, aan de overkant van de rivier. We laten ons overzetten met een de ‘ferry’ (een sloep). San Pedro viel ons nogal tegen. We werken ons boodschappenlijstje af en steken daarna weer over. Met de lunch zijn wel al weer in het ons vertrouwde San Juan! De rest van de dag zijn we in en om rondom de boot. Robert heeft nog een afspraak met de havenmeester, laat zijn achillespees (en zo)  masseren, de fiets komt uit het luik en Dianne gaat boodschappen doen. De Spaanse conversatie met de mevrouw van de groentewinkel komt aardig op gang; we hebben toch best veel geleerd van Alex! Kortom een lekkere rommeldag. Morgen vertrekken we naar een volgende bestemming.....

Donibanes, Pasajes, San Juan...

Wat zijn we op een fantastische plek! Tijdens het ontbijt is het enorm bedrijvig om ons heen. Er vaart af en en toe een groot vrachtschip langs, maar ook veel suppers, kanoers, duikers, roeiers, vissers, zowel kinderen als volwassenen, overal wordt gezwomen, ondanks alle verkeer. Er is steeds wat te zien. Wij zitten in Donibane (of San Juan) en aan de overkant van dit riviertje lig San Pedro. De namen zijn wat verwarrend; we zitten namelijk in Baskenland en alles staat ook (of alleen) in het Baskisch op de borden. De plaatsjes liggen zo’n 10 km van San Sebastian.

Het Spaans van Dianne wordt direct op de proef gesteld. Ze kan een aardig woordje spaans!  De haven is zo beveiligd dat je er niet zonder sleutel op kunt, maar ook niet af. Dus... bellen. In het Spaans. pff gelukt. Ik wordt over 10 minuten opgehaald en moet dan met alle bootpapieren klaar staan bij de poort. Zo gezegd zo gedaan en na een korte wandeling komen we terecht bij een watersportzaak waar kennelijk het havenkantoor zit.  Ik betaal maar meteen voor 4 nachten, zo lekker hier; we gaan hier voorlopig nog niet weg. 

De dag staat in het kader van schoonschip maken. We kunnen niet meer door de ramen kijken, de reling en het dek hebben een dikke zoute laag en Robert gaat aan de slag om de boel af te spuiten. Dianne sopt de boel van binnen en de wasmachine gaat aan. We kunnen niet uit over de heerlijke temperatuur. Zo’n 25 graden en een heerlijke wind. Gewoon heel lekker!

Na de schoonmaak gaan de screens erop en de hoezen over de luiken met de blokken ertussen, heerlijk tempte binnen :)

  

In de middag gaan we op verkenning. Wat een prachtig stadje. Het oude gedeelte (waar wij ook liggen) is gebouwd vanaf de rivier en tegen de berg aan, ‘t kent veel leuke straten, steegjes onder de huizen door, restaurants, winkeltjes. Er is een plein dat dan ook weer uitkijkt op de river en langs de hele rivier wordt gezwommen/gezond. Ook kan je prachtig wandelen, je loopt zo de bergen in;  maar daar is D niet helemaal op voorbereid. :), dat komt later. Op de terugweg komen we langs onze havenmeester/watersportzaak en die doet enorm z’n best om ons te helpen. De buitenste naad van de Code 0 is losgeraakt en hij gaat kijken of een zeilmaker dat kan regelen. We kopen nog een rubberen schokdemper en wat andere spullen en krijgen een Baskisch vlaggetje van hem. Kunnen we tot Bilbao voeren, maar daarna adviseert hij ons om het er snel af te halen :). 

In deze omgeving kan je geweldig lekker eten, grote concentratie van sterrenzaken (San Sebastian heeft 3 zaken met 3 sterren) en dat heeft z’n invloed o andere zaken. Wij spotten een leuk visrestaurant met een lekkere kaart, waar je niet kan reserveren. Maar het gaat om 20.15 uur open. Da’s heel vroeg voor Spanje. Dus als we vroeg gaan.... zo gezegd zo gedaan. En ja hoor om 20.20 uur hebben we een tafeltje en genieten van een heerlijk menu, met uitzicht op de rivier/San Pedro. Er komt tijdens het eten nog een gigantisch vrachtschip langs... 3 gangen, flesje wijn...60E :) 

Kortom een topdag!

  

  
Tijdens het eten komt er even een boot voorbij...

Foto’s oversteek Golf van Biskaje

Kanaal, Golf van Biscaye, Spain 11-14 juli

Voor de oversteek is Dianne al bezig met ‘lijstjes’ , wat eten we wanneer, wat maken we klaar voor we gaan en wat moet in de ‘zeela’ voor de lekkere trek onderweg.. (Op zee kunnen we moeilijk bij onze voorraad onder de bank). Gelukkig zit voor dag 2 de Babi Pangang van Pa in de vriezer, super lekker! Zelf ben ik met het schip en weer bezig, ik kijk al een aantal dagen naar het weer. 

Weer 

Het weer zit al vele dagen in de goede hoek, noordelijke winden. Dit geeft lopende wind en beperkt het aantal ‘aandewindse’ rakken. 2 dagen van te voren maak ik de Ipad klaar die qua navigatie een volledige back up is van de Plotter. De ipad heeft GPS en kan zo’n 5-10 uur zonder stroombron, Navionics en WeatherPro gekoppeld aan de IridiumGo.  Deze is gereed, kaarten kloppen etc. Nu nog met Dianne op de PC het weer in kanaal en op de atlantische oceaan bestuderen. Hierna draaien we een routeringsprogramma wat de route laat zien met de komende winden en ook hoe dit is als je 12 uur later weggaat. 

Als we onderweg zijn haal ik iedere 6 uur weerinformatie binnen en beoordeel dat voor de komende 24 uur. Dit geeft rust en stabiliteit aanboord.

Alle seinen staan op groen. 

De grabbag nog nagekeken, zit erin wat erin moet zitten ed. De Golf van Biskaje heeft een slechte naam, vooral door het verschil in diepte als je het ‘continentale plat’ af vaart, dan ga je van 200meter naar 1000-5000 meter. 

Wij blijven op de 1.000 meter lijn, toeval hoor. 

Donderdagmiddag 1600, betaald bij de havenmeester. We zijn nog even het dorp ingelopen voor ‘veren’ dit ivm de deining in de havens. Helaas, ik kon er maar 1 kopen :(. 

Navigatie

We zetten de route uit tussen de traffic zones door, vooral bij de kust van Brest is een dubbele zone waar we langs willen. De vele vissers onderweg zijn soms een ‘gevecht’ mbt de koersrechten. Meestal vaar ik er naar toe en op zo’n halve mijl afstand wijk ik 20 graden van koers tot ik ervoor bij ben.....niet iedereen was het hier mee eens! Had in eens veel lichten op ons afvaren, maar wellicht was het gewoon zijn koers. Hij had ons niet opgeroepen.

Volgens de routering kunnen we redelijk op ons target afvaren, we gaan starten in de hoek van Frankrijk & Spanje “Pasajes”, hier is met bijna alle winden binnen te lopen.

Brandstof

We hebben geen brandstof ingenomen in de UK, dan hebben we weer RodeDiesel in het systeem en daar zijn de douanes redelijk fel op. We hebben nog zo’n 400 liter in de tank, da’s zo’n 100 moteren. Kortom dit moet voldoende zijn. 

Lectuur.

We hebben van de kinderen nieuwe lectuur, uiteenlopende leuke tijdschriften gekregen. Hiernaast wisselen we boeken, e-boeken en luisterboeken af. Afhankelijk van de wacht heb je meer of minder zin in boeken. Daarnaast is er veel Netflix gedownload dus Dianne kan vooruit. 

Tijdens de tocht hebben we regelmatig contact met de buitenwereld, een aantal personen heeft ons iridium-telefoonnummer waar we op kunnen sms-en. Al denken sommige dat het een mail-adres is :), zo’n 130 tekens denk ik. 

Tijdens de reis naar NoordSpanje merkt Dianne op:”heb nog geen vakantie-gevoel”, klopt, in de 13 dagen onderweg zijn we er 7 (nachten) op zee. En vakantie is iets anders dan reizen, toch?!. Na vertrokken te zijn komt de Broccoli met Gnogghi op tafel, een niet te versmaden hapje. Blij dat dit door hellofresch bedacht is, broccoli in ere hersteld.  De eerste dag is het inslingeren en druk met verkeer op het water, hierdoor is er weinig rust aanboord. We draaien onze 3 uur op, 3 uur af wachten.

Dag 2, start zo rond 1200 als we weer fris en fruitig zijn en begint goed, mooi weer en we zien al vroeg enkele vinnen in het water. Later op de dag worden we een aantal keren beloond met het spel van dolfijnen. De wind en golven zijn lastig, zo’n 12 knopen is te weinig om de Code-Zero vol te houden, we klappen veel. Hierna gaan we vlinderen en dat setje blijft zo’n 24 uur staan, heerlijk gaat dit. Ondertussen luister ik het “oude Nest” uit, mooie documentaire over ‘t verzet. Deze 2e nacht heeft veel vissers, allen blijven dan in een gebied van zo’n 10-15 mijl bij elkaar figuurtjes draaien. Maar dat houd de wacht actief en krijg je minder slaap.

13 juli, Dag 3! We leven op Britisch Summer Time, BST aan boord dus Dianne was in Nederland al jarig, maar in NL nog niet.. Sarah aanboord, tjeetje wat gezellig. We krijgen van de diverse familie-leden gezellige sms-en en daarnaast is er de flessenpost. Zo’n flessenpost is super, zeker dat mensen zover vooruit er aan gedacht hebben.  

‘S Avonds krijgen we nog een klein frontje overons, zo’n 27 knopen wind dus zetten tijdens de wachtwissel om 00.00 snel even een 1e rifje. Hierna is het schip beter onder controle te houden, we koersen zo’n ruime wind. De dolfijnen hebben geen last van de wind en onze snelheid en blijven komen en spelen!

De dag is gezellig met prachtig weer, we eten vandaag een ovenschotel met Bleekselderij, aardappel, rode ui, kaas (cheddar ipv port salut, maar ook heel lekker. Uit de oven. Heerlijk!

Halverwege de dag blijkt dat we weer in een andere tijdszone zitten. Onze iphones/ipads pakken de Spaanse/Frankse/Nederlandse zomertijd weer op. Dus maar 23 uur jarig dit jaar!

14 juli  Het lijkt er ‘s ochtends op dat we vandaag gaan aankomen in Pasajes, waarschijnlijk wel in het donker... Dus we lezen ons nog eens goed in de Pilots (Vaarwijzer van Clemens Kok, Reeds, en een Imray Pilot ‘South Biskay’.  Een laatste prachtig dagje op zee maar we tellen wel af! Volgens onze berekening zouden we rond 01.00 uur kunnen aankomen. Wel in het donker. We bestuderen de pilots nog eens goed. Dat zou moeten kunnen, heldere lichtenlijn, rustig weer... We gaan ervoor. Zn 15 mijl voor de kust hebben we weer bereik en ben ik (Dianne) even onder de pannen. Alle lieve verjaardagsappjes, mails, facebookberichtjes. Fantastisch! Dan naderen we de aanloop; toch wel even spannend, of nee focus noemen we dat. We zijn beide heel alert, worden om nog even getrakteerd op enorm veel vuurwerk aan de Franse kust; blijkt het 14 juli te zijn... feestdag. Voor de kust een flinke deining; ondanks het bijna windstille weer dus ineens flinke golven. Daar moeten we maar aan wennen hier.. Tussen een nauwe ingang (200 meter blijkt de volgende dag nog smaller dan in het donker), varen we langzaam naar binnen. De ankerplek die we voor ogen hadden bleek er meer een voor dinghy’s. We varen door tot een haven waar ze ook bezoekers ontvangen (is lang niet overal zo hier) en zien een mooie langssteiger. En tja een half uur later ontkurken we de fles en proosten op de start van onze vakantie. Het is een heerlijke temperatuur, we liggen aan de buitensteiger van de haven op een rivier. Het is hier prachtig. Vanaf nu doen we lekker rustig aan. 

Coast Path Falmouth

Vandaag blijven we liggen. We hebben zin om de omgeving te verkennen en behoefte aan beweging. In een gids zagen we een wandeling staan: met de bus naar Helford Passage en dan via het coast path in een 10 mijl lange wandeling terug, ongeveer 16 km. Daar hadden we wel zin in. Temeer omdat je tussendoor ook nog langs leuke eettentjes komt.

Er loopt in deze omgeving een circa 1000 km lang kust pad langs de ruige kust van Cornwall. 

Dus wandelschoenen aan en op zoek naar de bus. Rond half 11 zaten we in de bus. De bustour was een belevenis op zich. Door allerlei hele smalle weggetjes, we zaten met samengeknepen billen in de bus. Vaak muren aan beide zijden, volledig begroeid. Geen gelegenheid om elkaar te passeren. Maar wonder boven wonder hoefde maar 1 x een auto terug voor ons.

De wandeling was werkelijk ge-wel-dig. Het weer was geweldig. Kortom we konden ons geluk niet op. De foto’s geven een impressie. Onze benen kregen het wel zwaar te verduren, want het was vaak klimmen en dalen, door uitgestrekte weiden en dat weer over de keien, maar de tocht en de vergezichten fenomenaal. Na een paar mijl, kwamen we al bij een gehuchtje met veel bedrijvigheid, en waar ze ‘famers-icecream’ verkochten. Daarna uren niets maar tegen een uur of twee zagen we een bord dat ons naar een hotel wees en waar we heerlijk konden lunchen. De enorme tuin bleek een Horus botanicus te zijn en had allerlei prijzen gewonnen! Daarna weer verder, dat viel wel weer zwaar....Uiteindelijk zagen we rond een uur of 16.00 Falmouth weer liggen... 

Hieronder wat foto’s

   

  

7

Ramsgate-Falmouth

0730 Wekker! Jawel na een heerlijk verjaarsdinertje met lekker glaasje wijn worden we blij wakker, Falmouth staat op het programma. Zo’n 230’ met dus 2 nachtjes. De dagen zijn geweldig, zon, zon en zon. We zetten de boom erin en vlinderen zo’n 40 uur totdat de wind het echt helemaal laat zitten, dan hebben we minder dan 4’ wind. Onze snelheid varieert van zo’n 0,9’ tot zo’n 8’, er staat soms 3’ stroom. Als je dat tegen hebt en nog 0,9 SOG hebt en dan nog durft te zeggen wat zeilen we lekker dan weetje wat een weer het is. 

‘S nachts zijn de sterren volop aanwezig, het is halve maan met een strak blauwe hemel. De wachten gaan lekker, we starten om 20.30 met de 1e wacht, Robert, ik, te kooi en om 2400 wissel en zo om de 3 uur. Vanaf de wacht vanaf 0600 probeer ik hazeslaapjes te doen van 10-15 minuten, heerlijk! Doel is altijd van mij om deze wacht Dianne zo’n 4-5 uur te laten pakken, meestal lukt dat. 

Ik lees momenteel zo’n 3 boeken door elkaar, luister “ het Oude nest” (een aanrader volgens de Opzij en ook volgens Sonja Barend (??), ebook “Hotel Europa en het boek “het stille meisje” (een lekkere thriller). Afhankelijk van momentum kies ik een van de titels. We genieten van het schip, het vaart heerlijk zo’n koers en is erg comfortabel. Als de wachten starten zitten we meestal in het pilothouse, lekker warm. Het zeilpak is nog niet uit de kast geweest!. Dianne heeft heeft naast een luister- en leesboek ook nog een Netflix serie gedownload ‘om aan haar Spaans te werken’. La casa del papel.

Tijdens de wachten is er weinig spannends, geen oproepen en geen moeilijke situaties. Wel hebben we naast de AIS ook de radar aan, omdat er voor deze kust ook wel boten (vaak vissers) varen die je alleen op de radar of het blote oog ziet. De Iskander buigt voor Wight af richting Solent voor dochter Sofie. Onderweg genieten we nog van de heerlijke Bossche Babi Pangang van kok Leo van der Plas!

De laatste paar mijl temper ik de motor zodat Dianne nog paar uurtjes kan pakken. In Falmouth krijgen we een mooie box met zicht op de kade waar de veerdiensten af en aan varen. na 9 dagen vakantie zijn we inFalmouth, goede start van deze reis.

Facts voor Pa: 258’ gevaren, 27 motor uren. Maximale wind 14’.

We zijn al rond half 11 in de ochtend in Falmouth en hebben nog de hele dag. En genieten van het heerlijke Engelse stadje. Vanuit de kuip hebben we nog tot laat in de avond zicht op alle vertier op de kade en het water: roeiers, kano’s, speedboten, van de kade springende jongens, supersnelle boten etc etc.

                    

                   

                                   (Verjaardags) borrel met blikje cola.                                        Vuurtoren Falmouth    

Ramsgate 6 juli

De aanloop is rustig, we roepen eerst Port Ramsgate voor toegang en hierna de havenmeester voor een berth. Bij binnenkomst even voelen hoe de Zeerob drijft, het stroomt de haven uit. Gelukkig gooit Dianne de middellijn direct goed en als die vast zit kunnen we alles met hoofdmotor en boegschroef. Hierna direct schip nachtklaar maken,  een klemzittende lijn, dus na aankomst in Ramsgate moet Robert gelijk de mast in. We krijgen de Code 0 niet naar beneden, Althans maar een paar meter en die kan zo niet blijven hangen. We gebruiken de grootzeilval via een klapblok naar de genualieren, starten de motor en dan push the button. Dus binnen 5 minuten na aankomst zit Robert al op 20 meter hoogte. Gelukkig snel opgelost en we zorgen gelijk weer voor vertier in de haven :).

‘S Avonds nog met Iskander afgesproken voor een biertje in de Royal Harbour Yacht Club. Heerlijk Engels en voor elke zeiler een must. Als de Yacht Club sluit komen we nog langs een andere bar, kortom even gevierd dat de vakantie nu echt begonnen is! En plannen uitgewisseld.

We blijven een dagje liggen en genieten van het heerlijk Engelse Ramsgate. En we zingen Lennard natuurlijk even toe; want vandaag is er een jarig! We doen wat boodschappen, wandelen lekker door Ramsgate en eten een fish and chips in The Boathouse, een restaurant op de pier waar we geweldig uitzicht hebben op de stad, haven en zee. We bezoeken nog voor enkele blokken en RvS ringen een watersportzaak, zeer klein maar vreselijk veel spulletjes. Iets verder gaan we de Sailors Church in die uniek is om z’n gekregen verzameling scheepsmodellen. Er zijn nog 2 verdiepingen boven de kerk, die komen een volgende keer.  En om half 5 melden we ons bij de Sailors Church voor een wandeling over en in de Ramsgate tunnels. Met een gids die wel wat logopedie kon gebruiken krijgen we een hoop te horen over deze tunnels die tussen WO I en WOII zijn gebouwd. 3,5 mijl lang. Bovengronds maken we een wandeling over een groot deel van de tunnels waarbij onze gids ons wijst op allerlei ingangen (nu putdeksels), aftakkingen naar het ziekenhuis, ventilatie issues etc etc. Aanvankelijk was het vooral bedoeld als schuilkelder maar uiteindelijk woonden er ook jarenlang mensen in omdat hun huizen waren platgebombardeerd. Ergens in een park gaat er voor ons een deksel omhoog en  klimmen wij ook in de tunnels. Sommige delen hebben cementen muren, helemaal volgekalkt met teksten, andere delen een soort klei waar je gewoon in kunt drukken. Via foto’s en enkele opstellingen krijgen we een goed beeld van hoe de mensen hier moesten bivakkeren. Interessante excursie! Obesitas in kwadraat, lijkt hier soms de mode. En als je zo 

Stevig bent mag je ook nog alles dragen :(. In NL hebben we misschien 50% overgewicht....hier winnen ze van ons. We merken weinig of niets van brexit perikelen , had dit wel verwacht. In de FD van vrijdag lazen we nog interessant stuk van Barenbrug Zaden, lezen waard. 

Naast Ramsgate ligt een zeer groot windpark, je ziet direct in de haven zo’n 20 CAT’s liggen tbv vervoer van personeel en ook op de kade zie je diverse bedrijven ontstaan van personeelswerving, kleding en maintance van schepen. Mooi om te zien wat windparken zo’n klein stadje brengt.

Om 21.00 uur hebben we met de crew van de Iskander een tafeltje in een leuk restaurant. Robert trakteert want hij is natuurlijk 7 juli jarig. We starten met een borrel aan boord bij de Iskander en hebben alweer een erg gezellige avond. De keuken in het restaurantje is van goede/zeer goede kwaliteit. Robert krijgt z’n eerste kado: een boek over een zeiler en ontdekkingsreiziger in het Arctisch gebied, die de weg baande voor de ontdekking Noord-west passage  ‘the Discovery of slowness’! Wie weet waar dit toe leidt. Op de boot komen er nog meer kado’s uit de kast: een tas vol leuke tijdschriften van de kids en nog een verrassingskado, een prachtig boek van Janny en Erik en nog meer... Hoe leuk is dat.

  

Ingang tunnel  

Jarig Job

Dan toch maar naar bed want om half 8 gaat de wekker. We willen met HW Dover (08.00 uur) ongeveer vertrekken richting Falmouth. Als we oproepen om weg te gaan komt ineens Renee aan rennen om ons uit te zwaaien. ‘T Lijkt ook in zeilpak? De plannen waren de avond ervoor nog niet duidelijk. Niet veel later horen we de Iskander ook oproepen om te vertrekken. Zij gaan naar Southampton waar dochter Sophie aan boord komt. En zo gaan we ieder ons weegs en wellicht komen we elkaar nog ergens tegen (zij hebben ook 8 weken).