Orkney’s-FairIsle

Om 0615 gaat de wekker, douchen en schip klaarmaken. Huik e.d. eraf om ook te kunnen zeilen al is het op het moment van vertrek windstil. Dianne heeft 2 routes, binnendoor en buiten om. Tijdens beide routes hebben we regelmatig 2,5’ stroom mee, lekker! We spotten al snel een zeehond en daardoor blijft dit de hele dag een doel, we zien er uiteindelijk 3 en zeer veel zeevogels.

Na 30 minuten blijkt dat we de zaken niet voor elkaar hebben, gisteren heb ik alles terug gezet naar fabrieksinstellingen omdat ik niet tevreden was met een AIS instelling en we helaas hierdoor laat ‘vijanden’ zagen. Nu waren er 2 zaken k.... Ten eerste was normaal alles waar we konden varen wit en de te ondiepe stukken blauw. Nu hadden we alleen diverse tinten blauw. Ik baalde dat de iPad als repeater in de kuip niet werkte, hier was de wifi-connectie in eens van weggevallen. Beide euvels na het resetten. Tussen de eilanden zijn de doorgangen soms zeer nauw, heb je eilandjes en veel rotsen en daarnaast veel stroom. We kunnen het met deze k....-instelling niet goed zien. We keren om voor een zeer smalle ingang en gaan ‘buitenom’, beter ten halve gekeerd.......En dan is er ook genoeg tijd om de apparaatuur weer naar onze eigen wens in te stellen. 

Gelukkig hebben we dan 3,5 knoop stroom tegen, hadden we achteraf 2 uur langer in bed kunnen liggen, regent het en hebben we dichte mist. De stemming aan boord zit er goed in ....

Na een uurtje ontbijten we en varen dicht onder de Orkney’s kusten naar Fair Ilse, helaas krijgen we geen wind, wel regen en motoren lekker met luisterboek, leesboek richting het noorden. Ondertussen nemen we de pilot’s ter hand en lezen over het eiland en de haven. Rond 1700 komen we in de haven van Fair Isle, log op 1.002 mijl, mijlpaal gehaald. Het is druk het ligt al 5 dik naast de Nederlandse Steady (staal 22 meter) wij gaan op een ‘werk’steiger liggen en met veel lijnenwerk en ook een geïmproviseerde ‘schuurplank’ is Zeerob voor de nacht safe. Hebben we genoeg water onder de kiel is nog een issue, we gaan uiteindelijk nog een paar meter achteruit en hebben op laagwater zo’n 40 cm onder de kiel. En het mooiste plekje van de baai! Het is hier adembenemend mooi en de stemming aan boord weer opperbest! 

Na een heerlijke maaltijd zittend vanuit het pilothouse gaan we de rotsen beklimmen, een foto van boven is een must. Jawel hoor ik word echt aangevallen door een grote grijs/bruine meeuw. Ik trek mijn Jack uit en ga in de tegen aanval, hij is niet bang :)...ik heb een beetje “de birds” in mijn hoofd. Ik kan een plaatje schieten en mijn vijand valt nog 3 keer aan maar ik kan alle keren de aanval afweren. Nadat we zo’n 30 meter teruggelopen zijn gaat mijn aanvaller zitten wachten en kijken......jawel, zijn territorium!!! Fair Isle is maar 3,5 Mile lang en 1,5 mijl breed; het stukje wat we ‘s avonds lopen is adembenemend.. prachtige kliffen, heel groen, 220 soorten vogels we blijven hier een dagje hangen.

Bij terugkomst worden we bij de Steady aan de borrel gevraagd, 2 Noren, een Australiër en 3 gasten aanboord. Gezellig zo met een biertje en wijntje in het schip. Leuk schip waar ze graag alles van vertellen, ze charteren 80% in west Schotland, een weekje kost 990,= . Wij dachten gelijk dat het iets voor de ‘bootloze’ ZWC leden leuk was. De tocht van Kiel naar Hoorn was nog LEEG, de charters bieden tarieven die veel lager zijn waar ze dan ineens mee concurreren. Om 2230 gaan we naar Zeerob voor een ‘afzakkertje’ en een vlucht in de boeken.

PeterHead-Orkney’s

Na een mooie hardloopochtend, bleek ook de was ook nogeens droog te zijn dankzij de geweldige droger op de haven. Heerlijk op weg met de wasmanden leeg! 

Maar er is er een jarig, dus voordat we gaan lopen we nog even naar de bakker. Gebakjes voor op zee! En ze verkopen hier gewoon pannenkoekjes bij de bakker, zowel groot als klein (formaat eierkoek), die D natuurlijk niet kon weerstaan bijvoorbeeld voor ‘s nachts tijdens de wacht.. Ze hebben hier overigens heel lekker bruin brood. .

Rond 1300 was het plan weg te gaan, strak blauw en de gribfiles beloven de hele weg zuiden wind tussen de 10-15 knopen. na ons netjes bij PortControl te hebben afgemeld gaan we eerst een uurtje op de motor de kust uit. Hierna tuigen we en zetten de zeilen ‘melkmeisje’ of vlinderen. We gaan als een speer, helmstok omhoog, kussentje  muziek en een boek. Dianne leest haar spannende boek ‘De Discipel’ van Hjorth Rosenfeldt uit en ik zit in de laatste fase van een luisterboek van Susanne Vermeer. 

Het leven kan niet beter, het is ‘n 100 mijl dus een kleine 20 uur varen. Soms staat er zo’n 1,5-2 mijl stroom tegen. Rond 00.00 neem ik de wacht van Dianne over en zie dat we nog maar 2’ knoop varen. Da’s niet erg maar door de swell slaat de giek hard en klapperen de zeilen continue.Motor aan en dan maar snorren. Het voorzeil rollen we in en stomen zo door richting Kirkwall. We komen nog net op tijd bij de Orkneys aan voordat het echt hard gaan tegentromen. Je hebt af en toe wat nauwere stukken tussen de eilanden en daar kan het flinke stromen. Een uur later zouden we 3,5 knoop stroom tegen hebben en dan wordt het nog een lang laatste stukje.. Rond 08.00 uur op 14 juli leggen we aan in de haven van Kirkwall en worden weer opgevangen door Renee en Jan Willem van de Iskander. Renee al in haar hardloopoutfit. Dat was een gezellig weerzien.

We hebben nog wat slaap in te halen, zetten de wekker op 12.00 uur en duiken ons bed in.

‘S Middags gaan we op verkenning in Kirkwall, in onze voor deze vakantie gekocht regenjassen want die zijn hier hard nodig!! Wat een regen...

We vieren D’s verjaardag met Renee en Jan Willem in een superhip, nieuw en gezellig restaurant in de het stadje.

Iskander vertrekt de volgende dag naar Stavanger en wij gaan het eerste Orkney eiland bekijken.

Verjaardagsgebakjes

Wat is spannender boek of tocht .....

Orkneys in zicht ...

2 mooie blauwe Breehorns in Kirkwall

2 dagen toeren met huurauto P208

Om 10.00 uur kon ik bij Petershead Esso station de huurauto ophalen, na de normale papierenuitwisseling en invulling van details kreeg ik de key’s van een bijna nieuwe handgeschakelde 208, gelukkig in het Oranje! Keep Left is een van de kreten waar ik in mijn hoofd mee wegreed, het is even wennen linksschakelen en ook nog linksrijden. 

We maken nog even schoonschip en beginnen dan aan onze tocht via de coastal Road richting Inverness; het begin van het Caladonisch canal. Een autotocht van 150 mijl. Het doel is niet om er te komen, maar om via leuke plaatsen Schotland te leren kennen. We maken een prachtige tocht door veel mooie dorpen, allen gebouwd volgens het lint-principe. Dwz alles langs de weggebouwd. Ook hier stoppen we bij diverse havens, konden we er wel komen of niet. Vanzelfsprekend zijn het veelal klassieke vissershavens waar nog een paar vissers liggen. We wandelen door diverse dorpen en genieten van de sfeer. 

In de middag gingen we op zoek naar een grotere stad Elgin, hier had VdP een call en zat rustig voor een Cathedraal uit 1250 (ruïne). Het was een gezellig dorp waar we een heerlijke ginger-tea dronken met scone met Cream & Marmalade. 

Na deze stadswandeling had Dianne als navigator voldoende vertrouwen in het ‘linksrijden’ en gingen we dwars door Schotland terug. Veelal over wegen waar we zelden tegenliggers kregen. Vaak verbazen we ons over de zeer grote goed verzorgde akkers en ook de kleine ‘velden’ omringd door een wal van ‘zwerfkeien’ . 

In PeterHead bezoeken we nog even een geweldig mooie supermarkt en komen voldaan op het schip aan. De haven heeft enkele passanten meer een Belg, Duitser, Zweed. 

De haven van Macduff, geen jachten..

Cullen

Elgin Cathedral (entree 7,50 pond)

Dag 2 beginnen we met een ‘nieuwe’ lus door Schotland. Nu gaan we de binnenlanden in richting Inverurie en Alford. (We volgen in grote lijnen een route uit onze reisgids) en vervolgens bezoeken we een Castle bezoeken en ‘stone-circle’. Het stadje Inverurie was gezellig, de eetcultuur is matig maar uiteindelijk scoren we een gezellig tentje en geven ons over aan een Schotse lunch. Zo’n lunch die je voor de helft opeet, zo niet dan verwordt je zoals veel Schotten .... een dik padje. 

De Stone-circel, de Easter Aquhorthies Stone Circle was niet ver van Inverurie, volledig intact zo’n 3000 jr voor Christus. Indrukwekkend naast de 11 manshoge keien ook een altaar en dit alles binnen een opgehoogde wal van keien; dwz een van de stenen was op zij gelegd. Toen wij er plaatjes schoten gingen 2 middelbare dames volledig op in het liefkozen van deze stenen (op blote voeten). Welke sekte dit was weet ik niet maar, vol overgave in iedergeval. Tijdens de wandeling naar de Stone-circle zagen we hoe ontzettend fraai het landschap is, weer een totaal andere kijk dan vanuit de auto.

Je bent niet in Schotland geweest als je geen Castle hebt bezocht.  Onze laatste excursie, al zijn we niet zo van de castles’s e.d. bezoeken was het Castle van de Forbes, het enige roze Castle. De rondleiding ging door alle kamers en alle namen van de hele familie hoorde we vaak, zo ook de schilderijen. Natuurlijk was er een kiltkamer met de ‘ruit’ van de Forbes. Enkele leuke details waren dat het Castle in 2 fases gebouwd was, het bovenste deel veel later en dat is ook z’n meter breder dan de onderbouw. Boven was er de ladies-room met stoelen waar de meisje op moesten zitten om RECHT te leren zitten, een ervan was ‘scheef’ naar voren. Die stoel was om je straf uit te zitten als je niet rechtzat... Verder was het fraai om te zien hoe het ‘vakantiehuis’ eruit zag. 

2 stoelen, de voorste is het strafstoeltje ...

Naar Ruud heb ik nog een plaatje van een ‘Castle for sale’  van een makelaar gestuurd, mooi object voor ‘ontwikkeling’.

Na deze  laatste excursie werd ik weer via binnenwegen naar PeterHead gestuurd, prachtig land en omgeving.

Uitje vanuit Peterhead

We constateren dat dit waarschijnlijk al onze laatste haven op het vaste land van Schotland is en we willen natuurlijk wel wat van deze kant van Schotland zien. We besluiten daarom 4 nachten te blijven, een dagje met de bus naar Aberdeen te gaan en we hebben 2 dagen een auto. En eigenlijk gaan we de haven van Peterhead steeds meer waarderen.

Na nog een kop koffie met Renee en Jan Willem zet de Iskander koers naar de Orkneys en wij trekken de jas aan (!) en stappen op de bus. In Nederland schijnt het nog steeds warm te zijn; nou in Schotland is het op dit moment deze dag 14 graden, jas en langebroekenweer! 

We kunnen het in Aberdeen niet laten om te kijken of er echt geen plek is in de haven. Aberdeen is een vrij grote stad (220.000 inwoners) met een grote haven, olie- en gas industrie, vissershaven, ferry’s etc. Aan de kade waar de jachtjes normaal liggen is voldoende plek maar er ligt er niet een.... wel is het een enorme herrie door alle industrie....Peterhead is eigenlijk wel zo lekker!

Aberdeen is een mooie stad, mooie bouw, veel graniet waardoor het wel grijs oogt. We lopen een stadswandeling uit onze reisgids, lunchen in een erg gezellig tentje en aan het eind van de middag pakken we bus weer terug vanaf het busstation. Er wordt ontzettend veel gebouwd/onderhoud gepleegd waardoor er erg veel gebouwen in de steigers staan of straten overhoop lagen. Heerlijk om daarna weer aan boord te zijn, te kokkerellen, lezen, filmpjes keken etc.

De toren moet blijven staan. Er worden kantoren omheen gebouwd.

Edinburgh => PeterHead

De stroom mee vanuit Queensferry was een vereiste, op zondag gingen we rond 1000 de haven uit. We werden vergezeld door veel zeilboten die begonnen aan hun zondagochtendwedstrijd. Wij hesen de zeilen en gingen met zon richting oosten. Na een uurtje konden we vlinderen en hadden al direct veel profijt van de neerhouder en de bulletalie die we beiden gebruikten. Op de B41 hadden we grote handigheid in vlinderen, hier heb ik enkele zaken aangepast waardoor we sneller zijn. We gebruiken nu de ‘Code 0’ schoten en heb een ‘klapblok’ paraat. Dit scheelt een aantal handelingen. 

Het loopt prachtig, lekker in de kuip met zo’n zonnetje en in de korte broek. Na een uur of 3 vlinderen gaan we meer richting Noord. We zetten de Code 0, zo’n 7’ wind ideaal dus. Sinds de Azoren zijn we altijd actief aan het zeilen, dus wisselen van tuig als het kan om maximaal te zeilen. 

Na uren met dit zeil te hebben gevaren en zo’n 8-9 SOG moet het zeil eraf, jammerjammer. Maar 15’ waren wind is het maximum, hoger is de kans va het scheuren te groot.....da’s jammer. Hierna gaat de Code 0 er nog wel 2 keer op en af. Uiteindelijk gaat er 1 rif in en horen we van de Iskander dat Aberdeen GEEN jachten meer toelaat. Geen faciliteiten en te druk met beroepsvaart, het eerste klopt het 2e is bullshit. Onze instelling PeterHead (soort den Helder, veel zeemeeuwen en grauwe doodse bende) is het doel. 

Na het 1e rif komt ook het 2e en als ware wind tikken we de 27’ aan. We lopen als een speer, gebruiken de ballasttank en de banken gaan in comfortstand. Nu maar treinen naar PeterHead.......maar het duurt en duurt, mijn ETA was 0800 maar het wordt zo’n 1300. Door de naar pal noord gedraaide wind en de stroom van het tij en de windstroom die de noordenwind generereert is het beulen geblazen. We veranderen het wachtschema iets maar komen uiteindelijk zeer uitgerust aan. 

Details van de tocht, ik heb vaak de preitaart gegeten (rook hem ook door de koelkast) en zo’n pilothouse moet vaker geventileerd worden :)!!! Maar uiteindelijk was de taart super en aten we ook na aankomst met Renee en Jan Willem van de Iskander er nog van. We hadden een natte tocht: 

A) doucheluik stond open, heb ik na uurtje al dicht gedaan

B) toen ik een extra fleece ging pakken bleek ook het andere Luik open.......dan komt er toch echt water binnen

C) dorade, had ik niet dicht gedaan.........da’s niet handig

D) het raampje met wat druppels bleek in het niet te vallen met alle andere nattigheid.

Maar, we genoten van de wasmachine.......zooi handdoeken was zo droog en ook de ontvochtiger had na een nachtje alles weer droog. Handig allemaal. Morgen maar eens alle luiken droogsoppen en de boel aankant maken.

PeterHead, had een prachtige langssteiger voor ons en ook de Iskander stond ons op te wachten. Na vastleggen begonnen we aan de koffie en ook ging de preitaart even de oven in en zo zaten we uren te kletsen. Renee en JW dachten dat we slaap hadden, hahaha wij komen altijd uitgerust aan. Ook nu! Renee nodigde ons uit om ‘s avonds bij hen te komen eten. Dianne en ik maakte het schip nachtkaar, namen een douche en gingen even door PeterHead wandelen, ondanks de 5 km wandelen is het centrum vreselijk. Een mooie supermarkt maakt veel goed, ook de zeer aardige havenmeester is top. De laatste uren op zee had ik al een huurauto gereserveerd (in Queensferry was dat mislukt). Hier kunnen we op woensdag een 208 huren voor 2 dagen, 70Pond. 

De Iskander vertrekt dinsdagochtend op haar gemak, verwachting is veel motoren naar de Orkney’s. Wij blijven nog een paar dagen om het achterland te gaan bekijken en zien de Iskander nog voor een biertje komend weekend. 

Foto’s Edinburgh

Edinburgh e.o.

In Scotland there is no such thing as bad weather - only the wrong clothes - Billy Connelly

Zo start onze reisgids over Schotland. Het weer is geen onderwerp, maar tot nu toe valt het ontzettend mee! 

Vanuit Queensferry,  het kustplaatsje waar we liggen, kunnen we in 10 minuten met de trein naar Edinburgh centraal. We hadden het idee om voor de volgende dag een auto te huren en door de omgeving te touren. Dat blijkt wat ingewikkeld hier. In Queensferry kunnen we geen auto huren, bestellen via de havenmeester duurt te lang (pas maandag); hij adviseert ons naar het vliegveld te gaan. Dus dat kunnen we aan het eind van de dag doen (is ook maar 20 minuten met de bus, die elke 5 minuten gaat vanuit het Centraal Station).

We vinden het wel heel relaxed hier, we kunnen iedereen verstaan en begrijpen vrijwel alles, in tegenstelling tot vorig jaar in Rusland en de Baltische staten.... 

Rond het middaguur zijn we in Edinburgh en voordat we aan de ‘Royal Mile’ beginnen belanden we eerst bij een erg leuk lunchtentje. Het is een hele drukke stad met erg veel studenten. Veel studenten in ‘Harry Potter-achtinge’ capes met puntmuts en met hun ouders, we vermoeden een dag waarop veel studenten hun bul krijgen. Het is heerlijk weer; wel een langebroek aan en de hele dag gaat het vestje aan en uit. De Royal Mile loopt van het Edinburgh Castle tot aan Palace of Holyroodhouse, en die willen we in elk geval lopen. Het is een heerlijke Schotse stad met een bijzondere sfeer. Halverwege de Mile lopen we de St Giles Cathedral in. Terwijl Roberts wekkertje gaat omdat hij even een call heeft (zaken gaan gewoon door op reis) geniet ik van een prachtig concert in de kathedraal in het kader van een jongeren kunstfestival in Schotland waaraan jonge muzikanten uit vele landen meedoen. Ik luisterde naar een orkest uit Canada en viel weer met de neus in de boter. We bekijken de Castle van buiten, zo ook het Parlementsgebouw (volgens R erg lelijk.....)zwerven door de straatjes en genieten van de stad. Het is wel heel erg toeristisch. Op de Mile zien we alleen maar winkels waar ze cashmere verkopen, Schotse kilts en whiskey. 

Gelukkig hebben ze ook prachtige parken en als we het zat zijn zakken we onderuit  op een bankje in de Princess Street Garden met een prachtig uitzicht op het Castle.

Via Trip Advisor komen we in een geweldig leuk steegje uit de drukte. Op een terras  in zon genieten we van een (in dit geval Mexicaans) biertje en  heerlijke Mexicaanse maaltijd. 

Ons plan om een auto te huren mislukt.... Op het vliegveld blijkt dat we eindeloos moeten wachten en toen we eindelijk aan de beurt waren bleek dat we een paspoort nodig hadden en dat hadden we niet bij ons... wel 2 rijbewijzen... Dus onverrichter zake gaan we weer met de bus naar de stad en vervolgens met de trein naar huis. Al met al toch heel wat van Edinburgh gezien!

Onze tijd 23.00  uur gaat de telefoon. Victor belt al om Robert te feliciteren, Lennard stuurt ook al een berichtje.... We zitten weer even in de Hollandse tijd.

7 juli om kwart over 7 (Schotse tijd)  gaat de telefoon: Annick... ze is al een het werk en belt om R te feliciteren. Daarna draaien we ons weer lekker om en worden om kwart over 10 wakker.... hoezo even bijslapen? De vaderzoon dag met Len heeft mij duidelijk een ‘verkoudheid’ meegegeven, aardig. 

De jachthaven Port Edgar is een en al watersport, we schaffen zaken aan die op de ‘oude’ zeerob zijn blijven liggen “bulletalie” en neerhouder voor de Spinnacker boom. Samen oefen we even droog omdat we voor de wind graag ‘vlinderen’. Verder zijn er een paar klusjes te klaren oa zware geluidsisolatie voor op de vloer bij de Watt&Sea. Rond de middag gaan we naar de lunchtentje bij de haven, helaas, door het mooie weer kunnen ze geen gerechten meer aannemen. Dan lopen we door naar ‘t dorp en komen in een leuk lunchzaakje en als nagerecht nemen we een heerlijk ijsje van een zaak die we al eerder hadden gespot.. Las nog dat je echt in balans bent met ‘in iedere hand een icecream’... Hierna via de supermarkt terug naar de haven, we klussen, wassen (ja wel de wasmachine mag alle was wegwerken, heerlijk). Achterons komt een Moody54, hageltje nieuw, begint er iemand in Duits/Nederlands te roepen voor een babbeltje, Mike uit Hindeloopen. Small world.

Rond 1700 krijgen we een appje van de Iskander waar we liggen, daar MarineTraffic wat van slag is...we waren in Den Bosch :D. Blijkt dat Renee en Jan Willem met hun Breehorn 41 onderweg zijn naar PeterHead, of all places. Volgens mij een soort van Skagen/Thyberon of Den Helder...doodse plek. Na een uitvoerig app over wat Aberdeen is besluiten ze door te varen en gaan we ze morgen ontmoeten, gezellig. 

Vertrek is rond 10.00 HW, na een heerlijk dinertje aan boord (gnocchi, kaas, kappertjes, broccoli, sjalotje, knoflook, oregano ) en glaasje wit van Harry, fabriceert D nog eveneens preitaartje voor morgen onderweg en gaan we op tijd met de kop op het kussen