Combarra, Illa de Cies, Baina, Povea, Cangas

We komen weer volledig in ons ‘ritme’: niets moet, alles mag. Tja, zijn de Ria’s niet ooit iets te mooi afgeschilderd, momenteel zitten we in volgebouwde Ria’s. Maar Dianne heeft aan het volgen van andere zeilers veel lol en leest over Combarro, een uniek plaatsje.

 

Combarro

Momenteel hebben we steeds een andere dril: eerst Orca proof zijn en dan pas de zeiltjes hijsen. We zijn per slot van rekening risicozoekers maar wel gecalculeerd. We varen mooi naar Ria de Pontevedra en komen met een prachtige lucht aan bij Combarro. We gooien het anker uit en genieten van de lucht, zit veel nattigheid in. De volgende ochtend regent het, ja zeer hard. Ook heerlijk om een ochtend in de regen voor anker te liggen. We klussen wat en als het weer het toelaat gaan we naar het stadje. Het is een uniek klein oud vissersdorpje, we genieten van de vele kleine steile straatjes en schieten een paar mooie plaatjes.

Het is de moeite waard, wel in voor of na seizoen

 

Stroom, water, diesel en gas zijn de 4 belangrijkste voedingstoffen van de Zeerob. Al zijn we ‘bijna’ zelf voorzienend en off-grid, gas is een must. Vanuit alle kanten zie je dat het vullen van gasflessen uit de mode/gratie raakt. Maar in Cangas, Ria de Vigo, op 6 minuten lopen van de haven is een zaak die dit doet. Mooie ambachtelijke zaak volledig op gas gefocust, al pratend met de eigenaar vraag ik hoe hij het doet, oei! Zijn geheim, maar na uitgelegd te hebben dat we hem gaan missen in bv Mexico neemt hij me mee naar buiten en laat hij zijn installatie zien. Die ga ik ook maken! Ik mis uiteindelijk nog een drukventiel, met te veel druk onze flesjes vullen kan wel eens een slang opblazen. Zo’n half uur later 2 bankjes armer zijn we wijzer en een prima drukventiel rijker. Gas kan geen probleem meer zijn komende jaren.

 

Langverwacht, spanning: Isla de Cies

Natuurpark ‘de Cies-eilanden’ heeft een registratieplicht en geeft hierna nog een ankervergunning af aan zeilers. Onze overbuurtjes Carel en Hanneke waren er geweest en vonden het toen ‘overvol’, en dat voor waddenliefhebbers. We zijn vol verwachting. Het weer is gunstig, weinig of geen swell (lange oceaan-golf,  zie foto). Wind is noord/noordwest, er liggen al een aantal schepen voor anker. We gaan direct met de rubberboot het eiland op, we sleuren hem door het mulle zand (steil strand) naar een plekje waar hij over 3 uur nog ligt. We wandelen het eiland over en genieten van de bomen, eucalyptus, en de vele mooie vergezichten. Leuk is ook dat er op 2 plaatsen overblijfselen zijn van bewoners zo’n 3.000 jaar geleden. Dan zijn de Orkney’s toch iets langer bewoond geweest in Skara Brae , zo’n 5.000 jaar. Moet je ooit bezocht hebben de Orkney’s, of niet Henk?

Na 2 nachten vinden we het genoeg en gaan naar Baiona, onze laatste plaats in Spanje.

 

Baiona

Wow wat een leuk plaatsje, we liggen in de Royal Yacht Club, mooi! Het kost wat maar dan heb je ook wat. We wandelen door het ‘dorp’ en genieten van een drankje in de Club. Als afscheid in Spanje gaan we in de Parador eten, onze favoriet. Een Parador in Spanje zijn altijd grote, majestueuze gebouwen door de overheid aangekocht en omgebouwd tot hotel/bar/restaurant, dit om de lokale bevolking te helpen en toerisme te bevorderen. Eten is altijd meer dan redelijk maar de entourage waar je mag zijn is adembenemend.

 

Portugal roept!

We hebben een plan zo’n 500’ varen in de komende 3 maanden, we zeilen met een geweldige windje & zon naar ’t zuiden. We komen in Pòvoa de Varzim, matige haven/stad maar geweldig om langer te liggen. Prijzen zijn zeer gunstig, schepen staan om fraaie bokken op de kant en er is een aardig haventeam. We krijgen om 2200 bezoek van de Aegir, Juul & Erik! Het wordt laat…..0300… maar het was ook bere gezellig. Leuk toch al die Breehorns onderweg, In Pòvoa moet je de Noordelijke haven hebben voor sfeer & gezelligheid. We gebruiken de haven om te wassen & werken en gaan na 2 nachten door naar Porto!

 

 

 

Ria Muros & Ria Arousa

 

Na vier weken de draad van de reis weer oppakken! Te lang thuis, geen thuisgevoel en erg veel emotionele momenten gehad.

Leo van der Plas

Pa is 2,5 dag, de 24^e augustus, na onze aankomst overleden. Het was mooi om bij hem te zijn, fijn, verdrietig en intens. Waarom gaat hij op tijd en toch te vroeg?! Vragen waar ik de antwoorden op heb maar het gemis zal ik een plekje moet geven. Hij slaat een groot gat in mijn ‘zijn’, had altijd erg veel contact met hem. Ik denk ook de trouwste volger van de Zeerob.

            Met het overlijden van Pa is een groot watersportliefhebber gegaan!

Enkhuizen

De 11^e september ’22 waren we te gast op de Iskander in Enkhuizen, hier was het jaarlijkse ‘natte’ Breehornzeilersevent. Zo’n 25 schepen voor de wal en met 11 schepen hadden we een wedstrijd op het IJsselmeer, gezellig en top weer!

 

Kleine impressie:  https://youtu.be/eYfPi5JIReU

Closing

Een vent met een bedrijf of een vent met een zak centen! Tja je wilt altijd het 1^e zijn, dat geeft je positie, houvast. Maar het moment deed zich voor en daardoor is 4insurance verkocht aan een “family owned firm”/PE, de bofferds kregen ook het topteam onze Paul & Manon erbij. Voor mij is dit toch heftig, deze verkoop was een zeer intensief proces van zo’n 6 maanden……..nu is het voorbij……. Maar, ruimte voor iets anders? Iets nieuws? We gaan het zien!

 

We hadden veel sociale en business meetings, geen avond thuis…….’t kan te veel zijn. Ben blij dat we ze gehad hebben, het was heerlijk maar ook weer heerlijk op ons varend huis SY Zeerob.

Om 05.30 Ravenstein NL-> 20.00 Portosin Sp, Ria de Muros

De Zeerob lag er goed bij, zelfs met een hekanker. Top gedaan Marina Portosin, toen we aan boord kwamen zagen we direct de ‘ampère-meter’ op 0%! Da’s k…… want geen stroom is ook bedorven zut in de koelkast & diepvries. Op ons stopcontact zat geen stroom , wellicht een storing of vroegen we een te hoog ampèrage waardoor de stop eruit is gevlogen. Lesje geleerd. Gelukkig ging na een klein uurtje de ampèremeter weer naar 1%......Accu’s niet naar zijn grootje. Over het schoonmaken van de koelkast/diepvries zeg ik maar niet te veel, het was een erg goor klusje. Chapeau Dianne xx

We blijven nog een dagje lekker in Portosin, even acclimatiseren.

Hierna gaan we van Portosin naar Muros, hier gaan we voor het dorpje waar de Ria haar naam aan te danken heeft Ria Muros. We liggen als een huis achter het anker, heerlijk zo vrij met een geweldig mooie uitzicht om je heen. We varen verschillende keren naar de wal met de rubber en besluiten een 3^e nacht te blijven.

Tijdens onze Teamscalls is er ineens een hard geroep, Dianne hoort het en gaat kijken. Een visser vaart met ons mee, we zijn al zo’n 500 meter afgedreven.  We zijn op drift, ik word geroepen! Zet de oortjes op mute en start de motor. Bij ophalen zie ik een aantal lijnen rond het anker, zo’n 25 kilo. Dianne zit nog in de Teams en ik luister mee. Een vreselijk smerige troep, veel lijn, plastic, jonge mosselen en modder. Ik haal het binnen en vaar naar de kade waar ik het dump, voor jullie heren! Hierna gaan we terug voor anker máár er is een licht beschadigd vertrouwen in ons ankertje.

Het ruime sop weerop!

Altijd spannend, niet alleen omdat er Orca’s in de buurt zijn maar ook omdat we direct op de Atlantische Oceaan zijn. Hier staat altijd een stevige deining en daarboven op nog een wind golven. Tot zo’n 100 meter diepte moeten we goed op de kreeftkorven letten, deze zijn te zien aan een boeitje dat aan een lijn de plek markeert. We varen er altijd omheen, zonde om een lijn van 100 meter met een paar korven om je kiel te hebben.

Tja, ik denk dat we onze Orca-verdediging goed op orde hebben! Momenteel zijn er dagelijks interacties, veelal met schade aan roeren. Zelf heb ik wel een idee wat we met deze dieren kunnen doen, zendertje monteren en als ze bij een zeilboot komen een klein ‘schokje’. Zo richt je ook honden af, dus dan moet dat bij deze slimme dieren toch ook lukken. Ga dit als idee indienen bij de Spaanse/Portugese overheid.

Ria de Arousa

Na een paar uurtjes zeilen komen we in Ria de Arousa, zeer fraaie Ria met veel dorpjes en ook zo’n 3.000 mosselkweekplatformen. Interessant om op wiki te lezen hoe e.e.a. werkt, een levendige industrie en vergelijkbaar groot met Nederland. Doel is om te gaan naar VilaGarcia, hier is ook een treinstation waardoor Santiago op een halfuurtje treinen ligt.

We wandelen er heerlijk en fietsen Illa de Arousa over, tegenwind kan ons niet tegenhouden en de terugweg is een pittige workout!

Op zondagmorgen mag ik de deur demonteren, er is een boutje afgelopen . Een beetje locktide volgende keer, heren van Lewmar! Gelukkig heb ik geen hekel aan iets repareren/oplossen, maar deze keer had ik zowel slijptol als multi-tool nodig……had ik deze niet gehad dan was het een pittigere klus geworden. Het zit weer als een huis, was mooi klusje .

Tijdens mijn hardlooprondje zie ik zo’n 100 voornamelijk dames in het ondiepe water staan, men harkt en vult hiermee een ‘vergiet’. Hierna vist men er de mossels uit en gooit deze in een mand die achter ze aandrijft. Mooi gezicht, het lacht, kletst en zwoegt. Waarschijnlijk is dit ‘rest’ afval wat de lokale bevolking vangt. In zo’n 1 kilo mosselen zit 200 gram mosselvlees, zeer gezond.

 

 

 

 

 

 

La Coruna=>Ria Camarinios=> Ria Muroz

La Coruna,

een geweldig mooie plaats in Galicië. We blijven nog een paar dagen langer want de Portugese Noord staat nog niet lekker. Deze tijd besteden we door te genieten van de stad, we fietsen nog naar de Ikea en de LeRoy (soort van Hornbach). In de haven is ook de Laaxum gekomen, een Breehorn48 van Lars & Aukje, eigenaren van de werf Breehorn. Met Lars zit ik lang in overleg over de vereniging van Breehornzeilers en over een bijdrage aan de KNRM en de rol van de werf hier eventueel in.

Vanzelfsprekend is er bij Laaxum een borrel, het is gezellig met de meiden van de Laaxum erbij. Zo wordt je bijna ‘alcoholist’ tijdens zo’n reis. De Laaxum pakt nog 1 Ria en met mooi weer steken ze Noord om over 3 weken terug te zijn.

Met de Nostra bespreken we het vertrek naar Ria Camarinias. Een mooie tocht, helaas te weinig wind t.o.v. de golf. We genieten van het uitzicht op de kust en ankeren op een mooie plek.

Ria de Camarinias, een schitterende baai. We kennen de plek en gaan dan ook niet in de haven maar wandelen door het dorp en zien dat het levendig is en volop toerisme. We gaan hiken en zijn verbaasd over de vele verschillende stenen/grote kiezels. Het lijkt wel of ieder strandje een ander soort en kleur heeft. Aan het mos op de rotsen zie je dat deze kust vaak ‘nat/vochtig’ is door de mist. De Atlantische oceaan is hier zo’n 14 graden, terwijl het hart van Spanje zo’n 40 graden is. Tijdens een biertje na een forse Hike om de kop van de ingang schuift de Vrijheid aan, na 3 keer dag zeggen is een biertje op zijn plaats.

Er liggen 2 schepen met motorpech, de Vrijheid een moet nieuwe koppelingsplaat en de Saffier een nieuwe motor (opgeblazen). Hoop dat ze het record van Grote Mees gaan halen <14 dagen weer varen met een nieuwe motor.

 

Afscheid Nostra;

Zo’n wereldreis zit vol met veel momenten van afscheid, het blijkt dat we als zeilers ons eigen plan blijven volgen. Je trekt een paar dagen samen op , hebt intense en gezellige momenten en dan gaat een ieder weer zijn weg op. Met de Nostra hebben we zeker Zweedse vrienden gemaakt, de laatste avond trakteren ze ons op een typisch Zweeds maal, haring op diverse wijze klaargemaakt, kaas, crackers, eieren, kaviaar en nieuwe aardappelen. Heerlijk en erg gezellig. Wij blijven nog een dagje.

Telefoon!

Vicky belt op zaterdagochtend dat Pa slecht is, we bellen hem vaak. Doch hij heeft niet verteld dat hij al een aantal dagen hard achter uitgaat 8 kg in 1 week! We hebben scheepsraad:

Anker op->zeilen naar Ria Muros->jachthaven- >vlucht. In deze volgorde acteren we als een sterk duo, ieder zijn taak. Binnen 1 uur zijn we weg en hebben een unieke tocht met zo’n 20’ wind Noord naar Ria Muros, met volop zon.

Tijdens het laatste stuk van de trip blijkt mijn paspoort niet op zijn vaste plek te liggen…….zoekzoek, dan Dianne op zoek. Heb ik dat paspoort van mij toch in de grabbag (zak met spullen voor als je overboord moet stappen in noodsituatie), gedaan toen het verhaal met de Orka’s hot was….stomstom van mij.

 

Jachthaven?!

4 weken de boot laten liggen is een dingetje, waar, wie? Nog even los van de kosten. Dianne belt met de Marina in Portosin, om 1800 liggen we voor de haven en rond 1900 is het duidelijk: we mogen voor 4 weken blijven liggen voor zeer schappelijke prijs (maandprijzen en net onze kortingpas krijgen we in het hoogseizoen ook nog 15% korting). Nu nog even de koelkast ‘leegkoken’; voor het eerst is de vriezer aan en dat komt nu goed uit!

 

Race tegen de klok:

Nu we de haven hebben en het paspoort is gevonden kunnen we ook een ticket boeken…..na veel zoeken, alles is vol/weg, kunnen we de volgende dag vanaf Vigo via Madrid naar Amsterdam. We worden op Schiphol opgehaald door Eric & Trudis, om 23.45 zitten we bij Pa. Hij is blij dat we er zijn. En anders wij wel, wat een race tegen de klok. We appen Pa veel, sturen nog een voice-boodschap.

 

De 20e vliegen we terug en gaan we weer verder met onze reis.

 

Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 

en

 

Youtube kanaal RvdP

https://youtu.be/byZtZJux-7A

 

Ribadeo=>Viveiro=>Cedeira=>A Coruna

 

Buddy’s,

wij Nostra en Zeerob trekken gezamenlijk op om de ‘Orcastress’ te beheersen en om elkaar binnen te slepen, indien nodig. Het samen opvaren is geruststellend.

Vanuit Gibraltar zijn langs de hele kust schadegevallen bekend van Zeiljachten die in ‘aanvaring’ komen met Orca’s. Orca’s zijn zeer intelligente dieren, trainen hun jongen en vissen vaak in teamverband op haring. Een Orca is de grootste vis van de ‘dolfijn-familie’.

In de sociale media wordt gesproken over jagen, aanvallen, attack….terwijl het lijkt of ze met een zeiljacht willen spelen. Ik noem het knuffelen, soms tegen je roer, soms draaien ze je boot om. En jawel, soms lijkt het of er één je roer eraf bijt…maar het kan ook een ‘slecht’ roerblad zijn.

Maar het is wel degelijk een issue en zeker een belangrijk onderwerp op sociale media. Een van de Breehorns was 2 weken geleden in aanraking gekomen, na ’t lichten van het schip bleek er geen schade. Zo’n Orca, hoe oud ook (kan 80 jaar worden) weet echt niet dat hij 6.000kg weegt…. Ze zijn denk ik gewoon baldadig.

Dianne & ik hebben een drill gedefinieerd in 3 fases van ‘heftigheid’. Verder zijn we zeker niet bang maar hebben geen zin in het gedoe van schade. Samen met Joosten Watersport hebben we de pingers geïmporteerd, Joosten verkoopt er honderden in 2022. De pinger wordt door vissers gebruikt om bijvangst te voorkomen, zodat er geen dolfijnen in de visnetten verstrikt raken. Hij produceert een hoge toon. De nood is hoog in deze omgeving. We gaan lekker zeilen naar ’t zuiden en als we de Orka’s ontmoeten dan zullen we ze warm onthalen .

Badplaatsen zo voelen veel plaatsen aan, tja daar moet je van houden! Veel vertier, soort van kermis, en ook de horeca is van matige kwaliteit. Ribadeo verlaten we en we gaan in Viveiro & Cedeira voor anker en maken de rubberboot klaar voor een mooie wandeling door het dorp. Cedeiro is een gezellig plaatsje, helaas doet men niets aan watersporttoerisme. We kunnen dan ook gelukkig een plekje vinden met de rubberboot en gaan dan aan de wal voor de stappen en een borrel/ijsje o.i.d. De uiteindelijke rivier die uitmond in de Ria is bijna leeg bij laagwater, hij doorklieft het dorp in tweeën. Ankeren is een heerlijkheid, je eigen eiland, rust en ruimte. We draaien mooi met de stroom mee waardoor we zo’n baai vanuit de kuip in 6 uur in 360 graden kunnen bekijken. ’s Ochtens trotseren we de zee met een frisse duik, we klokken zo’n 14,4 graden…..Dit terwijl in Hondarribia we nog 24 graden noteerden. We zwemmen max 10 minuten omdat we anders niet meer warm worden.

Vivero is een plaatsje met ontzettende leuke kleine straatjes, het lijkt wel of alle winkels mini zijn. Het plaatsje zelf heeft veel hoogte verschil, wat het spannend maakt en leuk om te wandelen. We wandelen door alle leuke straten verbazen ons over hoe mooi de huizen gemaakt zijn met veelal een dubbele gevel. Deze dubbele gevel is voor kou & warmte isolatie, zijn veelal als een super serre vormgegeven.

De tocht der tochten!

Ook hier gebeurt wat, pfff. We varen weg vanuit Cedeira met radar aan, het is potdichte mist. We zien geen hand voor ogen, ik schat het zo’n 50 meter. Maar met de AIS & Radar aan lijkt het of je erdoor heen kunt kijken. Na zo’n 10 minuten belt de Nostra, of ik op 16 de Duitsers hoorde roepen. Wij hadden de marifoon nog niet aan……mmm! Blijkt onze buurman, een Duits jacht, vanuit de baai, zo’n 10 minuten eerder anker op te zijn gegaan, door een groepje Orca’s begroet te zijn. Jawel, de hugh van de Orca heeft zijn roer ontzet. Gelukkig kan het schip door varen en in La Coruna blijkt dat er in het kwadrant (kabels binnen) e.e.a. verbogen is. Later blijkt dat hij 20 weken moet wachten. Nu probeert men lokaal iets te maken.

En dan is er ook bij ons verhoogde spanning, wellicht stress. We besluiten iom de Nostra om dicht langs de kust te varen. We houden de 30 meter lijn aan; als die mist even optrekt schrikken we van hoe dicht we dan op de kust varen! Orca’s houden namelijk van diep water. Zo motoren we in de mist naar La Coruna. Na zo’n uurtje of 6 inspannend varen door de mist, bereiken we de Marina Coruna en zijn blij dat er niets gebeurd is.   

In het havenkantoor is onze post aangekomen en nemen de pinger in ontvangst, het bleek dat die van ons kapot was!!!! ’s Avonds nodigen we de Zweden van de Nostra uit voor een hapje eten als dank voor het lenen van de pinger van hen. Geweldig leuke avond in een 100% Spaans tentje waar we shared gerechten aten, alles was verrassend en verzorgd. Soms was het een heel grote verrassing ondanks de hulp van Google.

We genieten van de stad, ruimte, cultuur & oude en benedenstad. Ons bezoek aan de watersportzaak was een beleving, aanradertje. We borrelen nog wat bij de Zweden en geven een training in Weather4D, een meteo/navigatie & routeringsprogramma.

Familiebezoek:

Bij aankomst zien we Lennard & Kay al op de pier zwaaien, leuk zo’n welkom. Ze staan met de CamperKlus bus van Lennard en mij op de Camperplaats van de Marina, zo leuk.

Het is een zeer warm welkom, Kay en Len zijn helemaal thuis op de boot en gedragen zich ook zo. ’s Avonds gaan ze lekker met zijn tweetjes een hapje eten nog voor Len’s verjaardag. ’s Ochtens om 11.00 moeten we de koffie gereed hebben want het dagprogramma start, we wandelen naar de Hercules, de oudste werkende vuurtoren van Europa.

Heerlijk om al lopend met ze over allerlei zaken te spreken, wandelen is toch een mooi fenomeen. Len had een mooi lunch tentje gereserveerd waar we mooie shared-gerechten namen.

Na de chil-tijd werd er gevist, gelezen, RVS paal gemonteerd van de hydrovane windvaan en de andere ‘zaken’ vanuit de bus naar de boot gebracht. Handig zo’n koerier.

Klusdag:

We monteren de thermokoppels en sluiten de zonnepanelen aan en verbazen ons dat je de panelen op het dak legt en STROOM, zo gaaf!

 

Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 

en

 

Youtube kanaal RvdP

https://youtu.be/byZtZJux-7A

 

 

 

 

 

 

 

Santander=>Gijon=> Aviles=>Ribadeo

Vroeg op en vanuit Santander naar Gijon, er is een ‘meet & greet’ georganiseerd in Gijon. Een mooie Spaanse plaats die ook door veel zeilers wordt aangedaan die de Golf van Biskaje oversteken ipv  direct naar A Coruna. Het is een bijzondere dag, we hebben meer dan gemiddeld last van swell, uiteindelijk kunnen we zo’n 75% zeilen en het laatste stukje starten we de tor. Het is genieten van deze mooie kust, ik zal er komende dagen een filmpje van maken. Als er swell is van meer dan 1 meter gemiddeld, heb je golven van 1-3 meter. Gisteren voeren we van Gijon naar Aviles en hadden 1,7 meter swell! Jawel zo’n 2-6 meter golf, deining. Op zich is dat niet erg, het is per slot van rekening ook al gauw zo’n 100 meter diep waar wij varen en de golf komt van 1000+ meters diep. Maar geen wind is geen druk in je zeilen en dan is het een klotsbak! Met het klappen van de zeilen, giek en alles binnen rammelt en tikt. Maar, hoort bij het mooie weer .

 Gijon, we komen laat aan zo rond 23.00  uur en vinden een mooi plekje waar we door diverse medezeilers worden opgevangen, top. En jawel, de Iskander (Reneé & Jan Willem) trekt door! Gaat niet naar San Esteban en schrijft geschiedenis. Ze leggen naast ons vast om 03.30 uur, en ik was nog wel zo stoer om ze te willen helpen…..niet dus  Hiermee hebben ze wel de Breehornvereniging een nieuw woord gegeven: Iskandertje=vroeg vertrekken, de hele weg kruisen (107 mijl) en zeer laat aankomen.

De havenmeester is er een zoals we bijna ‘gewend’ zijn, een topper. Komt ons halen, helpt bij het verleggen en tot slot vaart hij naar ’t havenkantoor en wisselt even de pas voor de poort om. Nederland, hier leer je wat service is! Heerlijk om te ervaren, word ik blij van.

We genieten volop in Gijon, lopen aantal keren hard, zwemmen en gaan vaak rondje stad. Tja soms blijf je hangen en komen we laat…zeer laat terug en is de ochtend zwaar! We blijven gewoon nog een dagje. Ondertussen wisselen we onze oude vouwfietsjes voor een setje nieuwe in El Corte d’Ingles, mooi en cheap fietsje. We fietsen overal en laten ze ook overal staan, zo stonden zo bv. ooit in St Petersburg voor het Winterpaleis, maar ook in les Sable d’Olonne maakte we er veel kilometers mee en stonden ze her en der aan een paaltje. Blueprint komt ook even naar Gijon, een andere Breehorn, met Erik & Kitty aan boord. Met z’n 6-en gaan we maar een keer op sjiek eten in een M…. sterren zaak. Jasjes aan, nieuw overhemd en nieuwe schoenen! Leuk om weer een zo mooi te eten in een ambiance met allure. Geweldige avond, tja soms moet je successen met elkaar delen en vieren. We ervaren de cultuur, na te lezen op de site/ wiki. Indrukwekkend om in een Romeinse stad ook daadwerkelijk de oudheid te zien en te voelen.

 De zee trekt, en ook weer meer rust! Al is het o zo gezellig, volk om je heen vraagt veel sociale interactie. We nemen diesel in en vertrekken naar Aviles, aan een kanaal met veel industrie, mijn terrein. Het is geweldig om binnen te varen, veel golven, een vrachtschip met pilot, alles wat je wilt hebben. Voor ons is een nieuwe haven altijd avontuurlijk met een gezonde dosis spanning. Bij binnenkomst maak ik foto’s van alle verschillende industrie om met Pa & ome Piet te delen. Dagelijks krijgen ze ‘kiekjes’ van de dag, zoveel mogelijk foto’s van activiteiten om en rond het water. Tja, deze heren van ruim 90 gaan binnenkort een reisje ‘Moezel’ doen.

De tocht is bokkig maar we krijgen alles goed vast en bij aankomst staat er jawel, wederom een superaardige havenmeester te wachten. Voordeel van reserveren . Hij is er met zijn hulp, op de steiger geeft Dianne onze gegevens en pinnen we voor 2 nachten.

 De stad is een heerlijkheid, vind ik, Dianne is te verwend met al het moois. Een stad die modern en oud (zeer oud) combineert. De oude straten zijn indrukwekkend, enkele details kun je op de foto’s zien. Qua stroomvoorziening heb ik het in Vietnam ooit erger gezien……wat een zootje! We eindigen op een terras en genieten van een zeer feestelijke trouwerij en leren dat hier een biertje van de tap bestellen, geen ‘dos cervesas’ is maar ‘dos caña’. Dus nemen we er maar 2 en genieten van de prachtig uitgedoste mensen. Het Niemeijer museum is een lust voor ’t oog, helaas dicht met de siësta!! Ook hier ligt dit museum in een prachtig aangelegde infrastructuur, ik ben ervoor om dit een top stad te noemen!

 Zakelijke was het bijna ‘saai’, we hadden natuurlijk nog een paar issues… doch onze advocaat heeft het goed opgeschreven en uiteindelijk ging de tegenpartij hier ook mee akkoord. Altijd lastig als bevriende relaties 100% tegenover je staan, doch verstand en goed opschrijven blijkt te helpen. Details volgen later…. Annick is fors in de weer als ‘zaakwaarneemster’ en krijgt alle facetten al mee. Veelal kopieer ik haar in en bespreek strategie en reacties met haar, snelle leerling!

 Onze koerier in de vorm van Lennard is onderweg…….bijna klusdag  Maar hierover later meer. 12 augustus ontmoeten we elkaar in A’Coruna.

 Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 en

 Youtube kanaal RvdP

https://youtu.be/byZtZJux-7

 

 

 

 

 

La Pasajas=>Getaria=>Bilbao=>Santander

Warm welkom, we hebben een mooie vrije kopsteiger en 1 nachtje liggen de Belgen naast ons. Maar zij gaan verder na genoten te hebben van het stierenvechten en een ontbijt op de markt. Wij trekken de wandelschoenen aan en gaan een hike doen van zo’n 11 km. Nou wat een hike, het is een vreselijk mooie tocht maar van het niveautje heavy! Na een stevige klim naar 250 meter is het een steile rotswand waar we van steen naar steen lopen, na zo’n 1,5 uur loopt het zweet vol uit mijn hoofd . Later wordt de tocht iets relaxter en genieten we van de prachtige tocht, na terugkomst is het even de voetjes omhoog om erna naar de markt te gaan en te genieten van heerlijke sardientjes, zo als ze horen te zijn. De volgende dag gaan we na het zwemmen richting bus, we staan goed en wel te wachten als blijkt dat we 1 hoek verderop moeten staan, aardige dames! San Sebastian is een klein halfuurtje met de bus, Dianne heeft gelukkig nog 2 mondkapjes. De mondkapjes zijn nog verplicht in het openbaar vervoer merken we ook later deze week. Ons 1^e doel is wederom een simkaart voor ’t internetten, gisteren weer zo’n 1,5 uur een Teamscall gehad, dan zal het tegoed er wel door vliegen. Vodafone is de gelukkige, hier kopen we voor de komende 4 maanden bereik. In de boot gekomen leggen we de mobiel aan de stroom en sluiten als hotspot aan op de router. En na een week is het een genot om altijd goed internet te hebben. Downloaden, YouTube alles werkt top! Hierna gaan we naar de ‘playa’ en wandelen de boulevard op en neer en genieten van het er zijn. Vanzelfsprekend gaan we naar de oude stad en genieten van een heerlijke lunch. Om 18.00 krijgen we bezoek dus zo rond 1600 nemen we de bus terug.

 In Pasajes krijgen we bezoek van mijn vriend Coen. Op doorreis zijn ze naar Barcelona, en belofte maakt schuld. Met Coen & Ron eet ik ieder kwartaal en we zijn dan bezig met de business. We kennen elkaar door en door vanuit de diverse rollen die we in de verzekeringsbranche hebben gehad en sommige van ons nog hebben. Maar vast staat dat we ooit iets samen gaan ondernemen. Bij 4insurance is Coen zo’n 1,5 jaar lid RvA geweest. Ik zou wel even een mooi restaurantje regelen, nou vergeet het maar! Het hele dorp afgelopen en alle beetje horeca is dicht! Op een feestweek dicht, je ziet het in NL ook weleens met carnaval.

Maar niet getreurd, we krijgen op goed geluk een tafeltje voor 4 op de markt! We eten hier heerlijke Spaanse gerechtjes en genieten van het bier en het lokale volksvermaak. Coen heeft een hotelletje geregeld en vaart morgen mee naar Getaria. Eind van de ochtend gooien we de trossen los. De auto is naar Getaria gebracht en hotelletje geregeld. Het belooft een prachtige dag te worden, maar met de bokkige zee, weet je het nooit. De Code 0, ons lichtweerzeil, gaat erop en Dianne heeft hulp bij het hijsen. Jawel, met 2 man krijgen ze het net boven de 3^e zaling. We zeilen dicht onder de kust en genieten van de tocht, volop te zeilen. In Getaria is de ‘box’ besproken, dus we gaan direct liggen. En jawel daar komt een havenmeester, we hadden moeten bellen blablabla……Wat wil nu het feit, ja we hadden een plek maar hij wil graag helpen bij het aanleggen van de gasten, de lieverd. Onze buren de Zweden hebben bij 2 restaurants een tafeltje voor 4… beetje aso, wij mogen er wel eentje als we niet kunnen slagen. En jawel, de eerste 2 restaurants waren VOL! Ik een beetje brutaal naar die Zweden en eis ons tafeltje op, en jawel, zo’n 1,5 uur later na ze uitgediscussieerd waren welke tentje zij zouden nemen is er een briefje met adres en naam.

We worden mooi ontvangen en hebben een prachtige ronde tafel met uitzicht op het raam, we genieten hier van een prachtige Dorade op het vuur gegrild, wat kan het leven toch goed zijn. Dianne en ik zitten de dag nog even uit onder de kerktoren met een mooi glas vino tinto. Na zo’n 1,5 dag bezoek is er tijd voor chillen, we zwemmen, wandelen en kloten de hele dag een beetje rond de boot. Zeerob krijgt binnen/buiten een wasbeurt en besluiten we de om naar Bilbao te zeilen. Watertank afgetopt, het wordt een dagje zonder zeilen, na zo’n 1,5 uur zakt de wind eruit en wordt pal tegen. De tor aan en lekker naar Bilbao opstomen. We ankeren vlak voor de Koninklijke Jachthaven en liggen prachtig, genieten van de skyline van de haven, de bergen en de voorsteden van Bilbao.

Tja, Gugenheim is de reden van ons bezoek. Ik wilde graag weer naar dit indrukwekkende gebouw en dito tentoonstelling. Dan moet je dus de boot voor minimaal 5 uur alleen laten, dit kennen we vanaf Sark….Maar goed, de hele nacht is het goed gegaan waarom niet ook vandaag. Daarnaast hebben we een zwaar Rocna anker en heb ik goed veel ketting gestoken. We vertrekken met de rubberboot naar de kant, tja en dan op de kant….. Uiteindelijk vinden we een plek waar een Spanjaard ons helpt met aanleggen en waar we weer bij kunnen zonder door een poort te moeten. Alleen staat er straks zo’n 3 meter meer water.

Maar, geen stress gevoeld! Het enige was dat we snelsnelsnel weg moesten en ik heb de rubberboot niet aan een slot vast gelegd, maar goed dan zien we straks wel weer hoe we er komen. Bij terugkomst lag zowel de rubberboot als de Zeerob nog op ons te wachten.

Gugenheim, het was weer geweldig! Dit jaar was er een tentoonstelling die hete “auto in motion”, het thema was mobiliteit en wat dit voor de mensheid had / heeft betekend. Maar ook dat de mobiliteit zoals we die gekend hebben gaat veranderen. Men liet door een aantal studentensteden zien hoe zij dachten over de transitie, gaaf! Mooi was ook om te zien dat TU Delft aanwezig was met een toekomstvisie op mobiliteit.

 

We krijgen haast! Waarom dit is, ik weet het niet. Maar Dianne heeft haast, misschien om dat Lennard zaterdag/zondagnacht aankwam in Hondarribia met zijn camper en 2 vrienden?! Maar we willen nog de Iskander ontmoeten, zij gaan eind eerste week augustus terug vanuit ‘Gijon’ o.i.d. naar het Noorden. Wat ook blijkt is dat als we in een plaats komen die we al kennen, de wereld zich weer opent. We herinneren ons weer de kleinste details van het bezoek zo’n 3 jaar geleden. Dan blijkt het telkens opnieuw bezoeken van ‘bestaand’ niet avontuurlijk genoeg is, dus we besluiten om door te varen. We maken de afspraak met elkaar dat we 2 forse klappen maken, Santander 42 mijl en dan Gijon zo’n 90 mijl.

 

De tocht naar Santander is om door een ringetje te halen, de Code 0 gaat er ’s Ochtens op en 2 mijl voor de kust strijken we hem. Santander is geweldig om binnen te lopen, volop vertier. We ankeren zo’n 1,5 ‘de rivier op, hier staat zo’n 3’ stroom. De hele middag is het hier watersport zoals het bedoeld is, iedereen heeft plezier en geniet van zon/water/strand. Zo’n kilometer verderop is een groot festival, we genieten van de beat.

 

Naast Blog zijn we ook te volgen op:

https://www.polarsteps.com/ZEEROB (je kunt hier ook een appje voor downloaden)

 en

 Youtube-kanaal: Robert van der Plas

https://www.youtube.com/channel/UCK2nNDns_NMeHszyUqAwa0Q