We komen weer volledig in ons ‘ritme’: niets moet, alles mag. Tja, zijn de Ria’s niet ooit iets te mooi afgeschilderd, momenteel zitten we in volgebouwde Ria’s. Maar Dianne heeft aan het volgen van andere zeilers veel lol en leest over Combarro, een uniek plaatsje.
Combarro
Momenteel hebben we steeds een andere dril: eerst Orca proof zijn en dan pas de zeiltjes hijsen. We zijn per slot van rekening risicozoekers maar wel gecalculeerd. We varen mooi naar Ria de Pontevedra en komen met een prachtige lucht aan bij Combarro. We gooien het anker uit en genieten van de lucht, zit veel nattigheid in. De volgende ochtend regent het, ja zeer hard. Ook heerlijk om een ochtend in de regen voor anker te liggen. We klussen wat en als het weer het toelaat gaan we naar het stadje. Het is een uniek klein oud vissersdorpje, we genieten van de vele kleine steile straatjes en schieten een paar mooie plaatjes.
Het is de moeite waard, wel in voor of na seizoen
Stroom, water, diesel en gas zijn de 4 belangrijkste voedingstoffen van de Zeerob. Al zijn we ‘bijna’ zelf voorzienend en off-grid, gas is een must. Vanuit alle kanten zie je dat het vullen van gasflessen uit de mode/gratie raakt. Maar in Cangas, Ria de Vigo, op 6 minuten lopen van de haven is een zaak die dit doet. Mooie ambachtelijke zaak volledig op gas gefocust, al pratend met de eigenaar vraag ik hoe hij het doet, oei! Zijn geheim, maar na uitgelegd te hebben dat we hem gaan missen in bv Mexico neemt hij me mee naar buiten en laat hij zijn installatie zien. Die ga ik ook maken! Ik mis uiteindelijk nog een drukventiel, met te veel druk onze flesjes vullen kan wel eens een slang opblazen. Zo’n half uur later 2 bankjes armer zijn we wijzer en een prima drukventiel rijker. Gas kan geen probleem meer zijn komende jaren.
Langverwacht, spanning: Isla de Cies
Natuurpark ‘de Cies-eilanden’ heeft een registratieplicht en geeft hierna nog een ankervergunning af aan zeilers. Onze overbuurtjes Carel en Hanneke waren er geweest en vonden het toen ‘overvol’, en dat voor waddenliefhebbers. We zijn vol verwachting. Het weer is gunstig, weinig of geen swell (lange oceaan-golf, zie foto). Wind is noord/noordwest, er liggen al een aantal schepen voor anker. We gaan direct met de rubberboot het eiland op, we sleuren hem door het mulle zand (steil strand) naar een plekje waar hij over 3 uur nog ligt. We wandelen het eiland over en genieten van de bomen, eucalyptus, en de vele mooie vergezichten. Leuk is ook dat er op 2 plaatsen overblijfselen zijn van bewoners zo’n 3.000 jaar geleden. Dan zijn de Orkney’s toch iets langer bewoond geweest in Skara Brae , zo’n 5.000 jaar. Moet je ooit bezocht hebben de Orkney’s, of niet Henk?
Na 2 nachten vinden we het genoeg en gaan naar Baiona, onze laatste plaats in Spanje.
Baiona
Wow wat een leuk plaatsje, we liggen in de Royal Yacht Club, mooi! Het kost wat maar dan heb je ook wat. We wandelen door het ‘dorp’ en genieten van een drankje in de Club. Als afscheid in Spanje gaan we in de Parador eten, onze favoriet. Een Parador in Spanje zijn altijd grote, majestueuze gebouwen door de overheid aangekocht en omgebouwd tot hotel/bar/restaurant, dit om de lokale bevolking te helpen en toerisme te bevorderen. Eten is altijd meer dan redelijk maar de entourage waar je mag zijn is adembenemend.
Portugal roept!
We hebben een plan zo’n 500’ varen in de komende 3 maanden, we zeilen met een geweldige windje & zon naar ’t zuiden. We komen in Pòvoa de Varzim, matige haven/stad maar geweldig om langer te liggen. Prijzen zijn zeer gunstig, schepen staan om fraaie bokken op de kant en er is een aardig haventeam. We krijgen om 2200 bezoek van de Aegir, Juul & Erik! Het wordt laat…..0300… maar het was ook bere gezellig. Leuk toch al die Breehorns onderweg, In Pòvoa moet je de Noordelijke haven hebben voor sfeer & gezelligheid. We gebruiken de haven om te wassen & werken en gaan na 2 nachten door naar Porto!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten