Concarneau-Douarnenez

Een ding was duidelijk deze vakantie. Robert wilde heel graag met de boot naar Douarnenez. Daar droomt hij al 35 jaar van, bekent hij..

Voor een zeiler is Douarnenez een plaats waar je geweest moet zijn. We gaan vroeg in verband met de stroom die we links en rechts willen oppikken, daarnaast gaan we door “Raz du Sein”! Een geweldige zeildag, soms vol tuig, soms met Code 0 en soms het ijzeren zeil. Een geweldige luchten: kortom een dag om door ‘een ringetje te halen’ .

Rond 15.00 heeft R een TeamsCall, hij zit lekker binnen aan de lage kant. Oortjes in en Ipad voor zich kijkend naar de golven door het rompraam, heerlijk. We gaan met code-0 de Raz in, al gauw gaan we te hard….8” met weinig ware wind. Maar dan moeten we ‘afslaan’ richting Douarnenez, dus koers wijzigen. Dat kan D niet alleen, de stuurautomaat trekt deze ‘centrifuge’ waar we in zitten niet en de code 0 moet eraf.  Dus R wordt uit de call geroepen en als een speer rollen we de Code 0 in, totzover prima. Maar dan even alle lijnen in de kuip opschieten alvorens de Tor aan gaat. We lopen meer dan 9 a 10’, jawel volle stroom mee! Maar ook een ‘hekseketel’ aan golven, R heeft een prima moment van de Call(….). Maar samen loodsen we de Zeerob weer veilig door dit wilde water. 

Hierna R, terug in de call en speren genietend van de kustlijn naar Douarnenez.

Aankomst Douarnenez

Jawel, VHF09 wordt vriendelijk beantwoord door de vrouwlijke havenmeester dat ze ons opwacht. Haven Treboul! Prachtig plekje aan een langssteiger met alle gemakken vandien, het is zo’n beetje hoogwater. Rond 23.00 uur kijken we naar buiten en zien we een muur van zeker zo’n 5 meter en het blijft nog zakken. Gaaf dat Bretagne met natuurgeweld.

Zeerob aan de steiger, nu met laag water

We verkennen de havens en schieten veel plaatjes van de historische schepen, we zien hier 2 klassieke houten werven waar de restauratie in volle gang is.   Na een verdiende Franse lunch, jawel volle maaltijd van 2 uur met glaasje wijn verkennen we het mooie en leuke centrum en bereiken de haven (port de rosmeur), bekend om zijn sardienvisserij van weleer. Geweldig mooi, heerlijke sfeer, we zitten lang te genieten van het tafereel. 

De Passe Sanitaire is hier inmiddels ingevoerd. Bij elk restaurant, terras, museum, concert moet je even je de app met de QRcode waaruit blijkt dat je gevaccineerd bent, anders kom je er niet in. En mondkapjes natuuurlijk maar daar zijn we inmiddels aan gewend.

Al kijkend is D aan het appen met de Grote Mees (Rob en Nynke BH 48) jawel hoor als wij voor de kaas, wijn en stokbrood zorgen als avondmaaltijd buigen zij af. Logisch ook; Rob A. moest ook eens in Douarnenez geweest zijn, in ons haventje liggen 15 draken het van ‘locals’, kortom zeilen is hier De sport. Dat zeilen hier belangrijk is zien we ook in de tientallen optimisten, cats etc waar dagelijks volop in gevaren wordt. Prachtig schouwspel 6 optimisten achter een Rib met allemaal blije kids. ‘s Middags hebben we gezien dat er een concert is in chapel Saint Helene, om 21.00 uur, Franse chansons begeleid op gitaar. Na de maaltijd haasten we ons naar het concert, geweldig leuk met mooie muziek in historisch capelletje. Ook hier de Coronacheck en het hele concert mondkapje op. Vanzelfsprekend wordt er aan de kade een afzakkertje genomen…….Grote Mees maakt het laat! 

Pff….R heeft een meeting om 09.00 richt zijn ‘kantoor’ in in de achterhut. Na de call is er toch het gevoel van een ‘verkreukeld’ hoofd. We gaan toch maar even rennen en e-routes berekent weer een pittige tocht. 6,9 km door de heuvels……maar activiteitsdoel was gehaald bij terugkomst. Heerlijk om zo de dag te beginnen. Na deze  tocht der tochten is het even chill/klus/eigentijd. De middag besteden we met een bezoekje aan het museum waar we ook een tjotter van de werf uit Heeg tegenkomen! Leuk!

Het museum valt in goede aarde, hierna chillen we wat op een terrasje met locale live muziek en daar komen Rob en Nynke ook weer langs lopen…. Wat een leven…….R zit Rob A al de hele dag op te naaien om samen met de Rib en het foilboard te gaan oefenen. Rob A. heeft namelijk een nieuw surfboard met foil (waardoor het surfboard omhoog komt bij een zekere snelheid). R ligt binnen de olie van de keerkoppeling te controleren als D roept: Rob A is al in de zwembroek.

R in wetsuit, Rib in de plomp, motor erachter en jawel Toys en Boys ten voeten uit! Een hoop bekijks in de haven voor deze ‘jongens’. Na 1,5 uur komt het stel terug met big grijnz, beide hebben ‘even’ gefoild en gevoeld hoe het is. Ook is er veel water geslikt. Het is als het oefenen met wakeboarden/waterski, het gevoel moet je ‘ontdekken’. Hopenlijk is Rob A overtuigd dat hij de volgende keer als hij de Zeerob ziet een demonstratie moet houden. Leuke middag. 

Grote Mees met daar achter de Zeerob

Boys, toys…

1900, iedereen is in vol ornaat naar de buurman, een mooi restautant waar we een heerlijke en heel gezellige maaltijd hebben. De start is met 9 oesters, lekker. 

Morgen vroeg weerop, Grote Mees gaat naar L’aber Wach en Zeerob naar Usant (ofwel Ile de Ouessant). De plannen van droogvallen gaan in de kast, dit oefenen we later van het jaar wel op de werf bij Beute. 

Je denkt dat je vastmaakt aan 4 stevige palen,
maar zie de bovenste foto met laag water

Belle Ile - Concarneau

De tweede nacht achter de mooring op Belle Ile ging het al beter. Van de wind hadden we geen last; en de flopperstopper die we aan de spinackerboom hadden hangen deed z’n werk. Dit zijn twee stalen platen die dicht gaan als ze naar beneden gaan en openklappen als ze in het water weer om hoog gaan. Zo wordt het deinen gedempt. Maar nog steeds deinen we aardig. Eigenlijk moet je er aan beide kanten een hebben hangen :), dan zien we eruit als vissers met uitstaande netten…. Naast de FlopperStopper hebben we ook een ‘anti’-slingerzeil gehesen, om minder te slingeren. Lastig euvel is nog de lijn naar de mooring…., deze kwam onder het anker wat weer leuke geluiden geeft. We liggen op de banken en hebben een ‘boerennacht’. 

Na 2 nachten gaan we verder. De wind is gunstig om naar Concarneau te zeilen. Vandaar willen we de komende week ‘het hoekje om’ om weer wat noordelijker te komen. Er is zo’n 20 knopen wind voorspeld en we varen strak aan de wind in 1 rak naar onze bestemming. Er stonden wel hoge golven (lange oceaan-deining) en we krijgen heel wat golven over de boot. Maar die kan het hebben! Een enkel raampje moet de volgende keer in de Vaseline (…) of met schilderstape afplakken (goede tip van (schoon-)vader Leo).  Het is een dag van geen rif, rif, en weer geen rif. We varen heerlijk met 20’ wind 1 rif en de genua, we sleuren door het water.

R heeft een call en die zit lekker met zijn nieuwe Apple-oortjes te vergaderen, de ruis/geluidonderdrukker is top. Hij maakt / filmt het water door het raam. Vergeet voorin te kijken……maar daarover later.

de ankerplek

Na 45 mijl komen we in Concarneau; dit ligt in een prachtige baai. Tussen de ondieptes en rotsen door varen we naar de haven. Maar helaas….vol; morgen is er wel plek! De havenmeester suggereert om de vissershaven op te roepen VHF12; wellicht mogen we daar liggen. Morgen had hij zeker plek! Oké dan komen we morgen bij je terug. Ondertussen roept D allercharmants de port/harbour/capitainary etc… Maar die houden zich Oost-Indisch doof. Ook onze vraag of langszij een ander schip mogen liggen voor 1 nacht wordt met ‘Non’ beantwoord. R is pissig, die Fransen grrrr. Maar niet getreurd en zijn genoeg mooie ankerplekken; we varen weer terug de baai in voor Concarneau en vinden een mooie beschutte ankerplek waar ook nog moorings liggen. Inmiddels zijn we ervaren, dus mooring oppikken, flopperstopper uit en lekker achter het fornuis! De koelkast is weer bijna leeg, dus morgen moeten we toch echt op zoek naar een supermarkt….

We doen de volgende ochtend een poging om te zwemmen, maar het water is zo koud! 16 graden is koud om te zwemmen. Het wordt toch een lekkere warme douche. Dan gooien we los. We bellen eerst, maar geen gehoor. Daarna roepen we de marifoon op en de havenmeester meldt ons dat er over een kwartier een plek vrijkomt. Joehoe! We komen aanvaren en hij zwaait, een en al herkenning en een warm welkom. Direct de vraag waar hebben jullie gelegen? Ook de suggestie om vooraf te bellen, houdt hij een plek vrij. 

Als laatste aan de steiger rechts, de Zeerob. Daarachter Ville Close

Zicht vanaf Ville Close op de Zeerob

We krijgen een heerlijke plek toegewezen met zicht op de Ville Close, de bezienswaardigheid van Concarneau. Een prachtige plek aan het eind van de steiger; er is van alles te zien. In deze haven liggen veel schepen waar mensen met een paar stellen/vrienden zeilles krijgen. Een hoop activiteit; karren met eten worden aangesleept. Ook de veerboot naar Iles de Glenant vertrekt hier. Het is een gezellige drukte. Deze zaterdag wordt een klus-/was-/boodschappendag. We gunnen onszelf nog een lunch op een mooi terras, maar gaan dan weer lekker naar de boot voor de klussen. Ik had gehoopt op een droger in deze haven, maar die is er niet, dus alles aan de waslijn op de boot. Maar dat is geen probleem; het waait zo hard en het is ook nog zonnig dat elke was binnen een half uur droog is. Vanavond weer een fris bed en schone handdoeken! Door het voorste raampje in de ‘gang’, is het lekker nat geworden dus er moet goed gesopt worden en eea te drogen gehangen worden.

R maakt de tafel; het laadje onder het tafelblad vliegt steeds open, het slotje valt niet in de sluiting, dus na wat gezaag en gepruts is de la nu wat hoger gemonteerd en werkt het slot, een ander laatje moest gesteld worden. Luiken lekte dus er moet ook wat gedroogd worden, kortom altijd wat te doen :)

Ondertussen krijgen we nog bezoek van de Douane. Met 3 man sterk, volledig uitgerust in een gitzwart rib die ze naast ons parkeerden komen ze met een intimiderende houding over de breedte van de steiger staan, zodat er niemand langs kon. We krijgen een hele rits aan vragen en moeten de nodige documenten laten zien (eigendomsbewijs, btw verklaring verzekering etc; alles in het Nederlands). Kennelijk voldoen de documenten en zien wij er betrouwbaar uit. We krijgen de spulle terug en worden bedankt.

Zondag hebben we e-routes weer een mooie route gaan berekenen van zo’n 6,5 km. Niet ver, maar een grote klim/vals plat. Een flinke kuitenbijter…..In de middag bezoeken we de grote bezienswaardigheid hier ’de Ville Close’. Dat is een ommuurde oude stad (wij kijken vanaf de boot op de stadsmuur). Een hooggelegen rotspunt die al jarenlang was bewoond voordat het in  de 13e eeuw versterkt werd. Het is er enorm druk, als of Corona niet bestaat….Het is bijna eng. We scoren allebei een shirt, maken wat mooie foto’s van de boot. En dan begint het toch te plenzen en dat gaat een aantal uren zo door. We rennen van terras naar terras en weer terug naar de boot. En de lange broek komt weer uit de kast…. ‘S Avonds trakteren we onszelf op een heerlijk etentje, alvast omdat Annick morgen jarig is…..

Markt in Ville Close

De tocht naar Douarnenez is zo’n 65 mijl en als het goed is hebben we de hele weg stroom mee als we rond 9.00 uur weg gaan. We zijn lekker aan het zeilen als er een rib met een noodgang op ons afkomt… de havenmeester. We zouden niet betaald hebben…. D diept het bonnetje op uit haar portemonnee; we hebben betaald, voor 2 nachten, dus hoe zo… Hij belt met de haven maakt een foto van onze bon en overlegt….en dan volgt een enorme mea culpa…. We worden goed in de gaten gehouden…

Nantes-Pornichet-Belle-Ile

Nantes, vertrek doet altijd zeer. We zijn klaar ruim voor vertrektijd en gooien rond 13.00 uur los, we stomen met stevig toerental de Loire af naar de monding. Soms zon, regen en ook mist, zo’n plotter doet dan toch mooi zijn werk. We draaien wachtjes en luisteren naar de luisterboeken, R heeft steeds Bart Chabot… nog zo’n 5 uur. 

We zijn na ruim 4 uur de Loire af en varen door naar Pornichet, D roept op en de havenmeester maant ons te wachten; hij gaat het regelen. 2 man sterk in een ‘havenbootje’ verleggen een boot en daarmee krijgen wij een mooie plek, top geregeld. Het is een grote haven en als je niet minimaal 2 motoren hebt en het liefste 2 maal 300 PK doe je toch echt niet mee! Komt daar zo’n Porsche aan rijden, parkeert naast de steigerloopbrug en heeft maar 600PK……Toch jammer net geen 1.000 PK en niemand die hem ziet, behalve die ene Nederlander.

We besluiten even de shop te bezoeken voor een kleine Gardena koppeling en gaan morgen op tijd naar Belle-Ile. R is die eilanden eigenlijk wel zat….maar dit moet je gezien hebben, of niet Annet ;); de pilot schrijft zo positief! Morgen even 300 Ltr diesel erbij en dan kunnen we er weer even tegen; er is hier een mooie tanksteiger tegenover onze ligplaats. 

Onze Engelse  steigerburen uit Nantes

De tocht is top, stevige wapper. R stuurt vele uren en geniet volop. Luisterboek aan en gaan met die schuit. Ook onderweg zien we veel windparken in aanbouw, de consoles staan al voor de Mono-molens. Hoop dat N-Sea er werk aan heeft, ook hier is de zee maar zo’n 20-30 meter diep.

We passeren 2 eilanden en voor ons doemt Belle Ile op, we zien de masten en ook al diverse schepen achter moorings. Als we in vol ornaat klaar zijn om binnen te varen blijkt iedereen van de mooring af te zijn en te draaien voor de ingang. Hier tussendoor manoeuvreren 3 rubberboten met ‘havenmeesters’. Na lang wachten blijkt er geen plaats voor ons….Nederlander, grote of de diepgang…. Wie zal het zeggen. We keren om en pikken een mooring op waarna we direct onze rib & bbmotor gereed maken voor een wandeling in het dorpje Palais, hoofdstad Belle-Ile. Tja wat moet je ervan zeggen…..mooi om te zien… maar zeer druk met gaan en komen van toeristen. Vele, vele veerboten verzorgen het transport.

R. is blij dat hij niet in de overvolle haven ligt en ook in de buitenhaven is het stapelen en dan nog met een bootje naar de kant. Dan liever zelf achter de mooring. 

Wachten tot de havenmeester komt om je te begeleiden naar een plek. Of niet.

2e haventje van Le Palais

We drinken een biertje en genieten van de crêpe, achter de mooring bespaar je vele tientallen euro’s :).

En dan de nacht……voorin de punt stampen we en komen bijna los, dan maakt D het bed op in de achter hut, we liggen heerlijk doch na een halfuurtje is D het zat: hier ga ik niet slapen!! Dan de banken, we verhuizen de kussens, maken 2 provisorische bedjes, oordoppen in ooglapjes op, R kussen op het hoofd……’s nachts tikkende lijnen, de rib die piept (hij hing naast de boot, oefenen voor de Carieb…)… we schudden vaak van links naar rechts! D pakt de slaap snel, R waakt nog paar uurtjes en uiteindelijk staan we laat op 10.00! Toch een boerennacht gemaakt, lekker.

We zien dit ook als training voor de reis volgend jaar, dan zullen we erg weinig havens zien. Voor de vertrekkers avonden staat ‘slapen’ achter het anker op de agenda!! Toch besluiten we nog een nachtje achter de mooring te blijven liggen, slingerzeil in de achterstag, flopper stopper monteren. We hebben het allemaal wel…. We krijgen flinke wind, 25 knopen; maar de deining komt hier vooral van de passerende veerboten en vissers. 

Zicht op Sauzon op Belle Ile

Ankerplek/moorings voor Sauzon

en natuurlijk werd het droog

We gaan hiken! Met de bus naar Sauzon en dan het kustpad terug, zo’n 12 km. De laatste keer kreeg R in Zuid Engeland hiervan een achillespeesblessure van maanden; dit was het stukje coast path in Falmouth. In Sauzon aangekomen na een bustoer van zo’n 15 minuten begint het te regenen met donkere luchten. De voorspellingen zijn ‘wisselvallig’, dus ook af en toe droog…. Wel gaan/niet gaan….schuilen… we zijn toch geen watjes; maar 12 km lopen en al zeiknat zijn bij vertrek, is geen lolletje. We bekijken de haven en schuilen even, dan toch op pad! De tocht moet je gedaan hebben anders heb je geen Belle Ile gezien, ervaren en gevoeld. Het is een geweldig pad, we verbranden vele calorieën en de hartslagmeter van R komt niet onder de 110. Na zo’n 3,5 uur klimmen en dalen komen we rond 1700 aan in Le Palais, als eindverrassing loop je door het gigantische slot en zijn slotgracht naar het dorpje. We zijn echt af!!! Blijkt dat de wandel/klusschoenen van R los gaan laten, maar ook geen profiel meer hebben, de zuinigerd. 

Het zitten kijken naar toeristen onder het genot van een enkele Blond Grimbergen, doet ons goed!  De tocht heeft een mooie ervaring en foto’s opgeleverd en voldaan gevoel. We did it :))

Op de Zeerob is het lekker, R monteert het slingerzeil en D bakt een broodje. De nacht gaan we ervaren…….

 

Voor de lezer:

Máxima, Hartritme, Eilanden, Koudelucht, Mindfullness, Het Gevecht (Polman)  dit zijn de ‘onderhanden’ boeken.

Nantes, leuke geveltjes

 

Nantes

Vanuit Ile d’Yeu richting Saint Nazaire. Daar willen we ankeren. ‘Niks aan’, volgens Annick; ze zijn er met de Stad Amsterdam bij Saint Nazaire geweest. Als we er na een lekker tochtje, minder dan 10 knoop dus zeilen/motoren/zeilen een mooie workout, tegen 4 uur aankomen, blijkt dat we precies op tijd zijn om met stroom mee door te varen naar Nantes (35 mijl); volgens de pilot dan. We kijken elkaar aan…doorvaren! De Loire (1.200 km lang) is aan het begin heel breed, maar dat is verraderlijk, want wel veel ondieptes. Goed opletten dus. De stroom mee merken we pas na een paar uur, onder de 4’ knoop gaat de tor erbij, maar dan gaan we ook met zo’n 8 knopen richting Nantes. Eerst veel industrie, een grote elektriciteitscentrale (kern?) en daarna wordt het steeds groener en lieflijker. Zo’n delta opvaren blijft bijzonder, eerst vele km-ers. breed met allerlei ondieptes en stromingen, hierna gaat de rivier over in een breedte van paar honderd meter. Zo’n slingerende rivier heeft afwisselend links/rechts ondieptes, mooi  en goed betond ?? Rond half 10 komt Nantes in zicht. Er ligt een ponton (ponton Belem) op de rivier voor  jachten; iedereen is ruim afgemeerd met (te veel) meters er tussen. Er is een plek maar daar zouden we niet mogen liggen omdat dat af en toe een passagiersboot ligt.. die komt vannacht niet dus daar gaan we zo lang liggen. We krijgen weer hulp met aanleggen (nog ruim 2 knopen stroom) en de code van de poort van de buurboten, iedereen is erg behulpzaam hier.

‘S Ochtends gaat R al op tijd op onderzoek uit, want D ligt hier toch niet zo lekker. En wat blijkt, 2 boten aan het eind van de steiger vertrekken binnen een uur, waarna wij verkassen naar een prachtige plek. Mooi mazzel zij gaan de rivier op met de masten plat. 

Onderweg, in de Loire

Aankomst Nantes

En dan … Nantes verkennen. Wat een heerlijke stad! We hebben al wat informatie uit de reisgids die we van (schoon-)vader Leo hebben meegekregen en hebben een handige site gevonden ‘travelaar.nl’. En daarmee komen we een heel eind. Eerst naar het havenkantoor op L’Ile de Versailles. Al een prachtige wandeling door de stad. Nantes heeft een geweldig ‘systeem’ voor de toerist. Door de hele stad loopt een groene lijn langs alle bezienswaardigheden; van circa 10 kilometer. 

Na het l’Ile de Versailles pakken we deze groene lijn op en genieten volop. Prachtig om te zien hoe de woonboten hier erbij liggen, en van schip naar woonboot groeien. 

Af en toe krijgen we een flinke bui, maar de temperatuur is heerlijk. Zo’n bui is ook vaak reden om even verplicht een kop koffie te nemen en in dit geval in een banketbakkerij met iets zoets erbij. Zo lopen we door de prachtige straten, pleinen, langs de ‘Notre Dame’, de toren van de LU fabriek (van de koekjes), opera, musea chateau de Duc de Bretagne. En als we genoeg hebben we gelopen, gaan we lekker ‘naar huis’. Lekker even chillen op de boot.  Gelukkig kunnen we de LU koekjes nog kopen en genieten er tijdens de koffie goed van, heerlijk een pakje van 6, ieder 3 :).

De toren van de oude LU fabriek

 

Het meeste indruk maakt het monument van de slavernij, vlak naast het ponton waar we liggen. Vanuit Nantes (maar ook vanuit Texel/Vlissingen etc en de andere Nederlandse zeehavens) zijn vroeger duizenden slaven verkocht en verscheept naar andere delen van de wereld. Er is een enorm monument langs de Loire ter nagedachtenis aan deze vele slaven. Op de kade zijn allemaal plaquettes ingemetseld met daarop namen van de schepen die vanuit Nantes de slaven vervoerden; enorm veel. Onder de grond is nog een klein vrij toegankelijk museum . Nantes had een ‘centrale’ rol, zo’n 4.000 ‘ladingen schepen zijn er gegaan en gekomen, indrukwekkende statements staan er op geschreven, we hebben het er regelmatig over.

Een van de plaquettes op de kade; naam van een ‘slavenschip’

 

Eind van de middag lopen we naar de de wijk ‘Ile de Nantes’, waar we op uitkijken. Een hele hippe wijk met allemaal bijzondere plekken; doet denken aan het NDSM terrein in Amsterdam Noord. Het is een eiland in de Loire waar wij vanaf de boot op uitkijken, een oud fabrieksterrein dat met inspraak en inzet van de inwoners weer een nieuwe bestemming heeft gekregen.  We zien er ‘street art’, Les Machines de L’Ile. Er loop bijvoorbeeld een enorme olifant rond, een robot, waar je in kunt, hij maakt olifantgeluiden (die we op de boot ook horen), hij wappert met z’n oren. Er is een grote carrousel, ook weer bovenmaats, met meer verdiepingen. Een oude giga- hijskraan  die is blijven staan. Veel terrassen, een theater in een hangar etc etc. Op een van de vele terrassen in de zon pakken we een blond biertje…... een heerlijke chillplek, we zien er de zon zakken….

We wandelen weer verder tot D er achterkomt dat ze haar jasje is vergeten, dus weer terug…. Na 20.000 stappen belanden we uiteindelijk bij heerlijke pizzeria vlakbij de haven, gelukkig voor R, die kreeg een hypo. 

De olifant op Ile de Nantes

De volgende dag laten we e-routes weer een mooie route bedenken en lopen een kant uit waar we nog niet geweest zijn. En toevallig ook weer een heel stuk van de ‘groene lijn’; ook weer gezien. Een stuk ‘terug’ langs de Loire, met trappen, klimmetjes en afdalingen…..

Vandaag zijn de winkels open en tegen de middag gaan we op pad. We bewonderen de Passage Pommeraye, de oudste winkelpassage van Frankrijk! Met vooral beneden prachtige winkels. Gelukkig kunnen we een sim-card voor in de router scoren, happy we! We lunchen natuurlijk nog op een van de mooie pleinen en werken ons boodschappenlijstje af. Een volgende keer, want die komt er,  gaan we een van de vele musea bezoeken. 

 

‘

Achter Dianne is een rollerskatebaan

S Avonds doen we kop of munt, aan boord eten of toch nog een keer uit eten in deze mooie stad. Gewoon omdat het kan:). Na 2 keer munt door Robert, mag Dianne nog een keer gooien => kop. Toch uiteten. We gaan naar de ‘buren’ van gisteravond en eten weer lekker buiten op het terras. Dat zag er ook heel gezellig uit. We nemen Lobster en een veggie curry….lekker op bijzondere wijze klaargemaakt. 

Rechts Ponton Belem, met de Zeerob, links Ile de Nantes

Ile d’Yeu

Op naar Ile d’Yeu, het favoriete eiland van de Chiara. Het plan is om te ankeren op een van de vele ankerplekken om het eiland. Maar als we aankomen op de ankerplek die bij deze wind (West) prettig zou zijn en we de paar boten die er nu liggen zijn fors aan het deinen is de beslissing snel gemaakt. Toch maar even kijken of er plek is in de haven. In de kom wachten we op onze beurt tot het sein dat we de havenmeester mogen volgen. Een 44-ft X yacht zonder boegschroef wordt als 3e op de rij gelegd. De havenmeesters duwen hem even om, handig (je hebt hier 4 havenmeesters).  In de verwachting dat wij daartegen aan moeten worden we verrast met de mededeling ‘I have a box for you’ ! Wat een mazzel. We krijgen de grootste box van de haven en de aardige Engelsen uit Les Sables d’ Olonne pakken ook hier weer een lijn voor ons aan.

Nu we een box hebben stelt Dianne gelijk voor maar om maar 3 nachten te boeken. Dagje rommelen, dagje fietsen/wandelen. Dat is voor R op dit moment nog even te snel… hij wil geen havenklever worden. Maar uiteindelijk gebeurt het natuurlijk wel :)

Het is een totaal ander eiland dan Ile de Re; heeft wat van Vlieland. Meer dorps, meer fietsen. En we zien hier heel veel oude Renaults 4 rijden, 2 CV’s en veel Mehari’s. En nog een paar oude Ami’s en Diana’s. We begrepen dat je op dit eiland niet met eigen auto mag, toch rijden er wel aardig wat auto’s. Allemaal eilanders kennelijk….of de verhuur loopt gesmeerd. Veel e-Bikes en de bus is ook elektrisch, in schil contrast met de ‘oldtimers’ .

In het dorp bij de haven natuurlijk veel horeca, de  witte huizen hebben rode daken, waarvan de dakpannen met wit cement zijn afgewerkt en de naastliggende omgedraaide dakpan dient als goot. Fraai concept.

Donderdag begint met een hardlooprondje over het eiland. Het maximum wat E-routes kan berekenen is hier 6,5 dus het wordt 6,5 kilometer. Daarvan lopen we vaak fout, maar zo zien we des temeer van het eiland; we moeten flink klimmen en dalen! Robert wil een dagje klussen en lummelen en start met de installatie van de SSB zendapparatuur aan de achterstag. Er is al veel voorwerk gedaan, maar al met al is het toch een hoop gepruts. In de bakskist, uit de bakskist, onder het bed, dan weer buiten en ‘s middags moet hij nog even omhoog gehesen worden om e.e.a. aan te sluiten. D maakt schoon schip, maakt gebruik van de gelegenheid en doet nog een paar wasjes en tussendoor lopen we naar het dorp voor een heerlijke Franse lunch. Een galette  deze keer (opgevouwen gevulde crepe, met bijvoorbeeld kaas, ui, aardappel, creme fraiche, ham). We kunnen er weer even tegen! We lopen door de straatjes met winkels, maar veel is nog dicht. En het toprestaurantje dat we zien (stickers van Gault Miliau en Michelin) heeft geen plek voor ons deze dagen. Dus lekker zelf koken :), wel mooie watersportzaken!

Eind van de middag hebben we het zo warm dat we zin hebben om te zwemmen. We lopen naar het strand naast de haven. Je moet alleen wel het pad tussen de rotsen in het water weten om in dieper water te komen. Gelukkig vond Robert nog zwemschoenen aan boord! We koelen heerlijk af, maar hebben allebei schaafplekken aan knieën/enkels overgehouden van de ruwe rotsen die we onverwacht even raakten. Zwemmen rond de boot is toch veiliger! We eten aan boord en starten allebei in een nieuw boek, Eilanden Buch en  Het Grote Gevecht & het eenzame gelijk van Paul Polman, beide ‘papier’.

Vrijdag gaat het project SSB verder, Dianne doet een fietstour naar de Supermarkt en komt behoorlijk over de kook terug… Wat een drukte en wat een chagrijn. Alles moet je afwegen en een sticker opplakken. Lange rijen voor het weegapparaat, iedereen spaart alles op; dingen niet te vinden (4 soorten courgettes, de ene gaan per stuk dus niet afwegen, de andere wel welke heb je dan…) kom je bij de kassa blijk ik toch nog een prei niet te hebben gewogen… ging niet per stuk :) Ook R heeft pech, stekker van de Tuner naar de SSB past niet….maandag gaat de leverancier kijken of hij nog een stekkertje kan krijgen.

 

Dus tijd om de fiets te pakken en van het eiland te genieten. Met onze trouwe fietsjes gaan we naar de andere kant van het eiland, dat maar 4 kilometer breed is. Onderweg komen we door verschillende dorpjes; overal witte huizen, met de bekende rode daken en luiken in verschillende kleuren en natuurlijk de vele oldtimers.  Het is een prachtige kust, mooie rotsen, haventjes waar wij dan niet in kunnen. We fietsen naar La Meule en ‘het kasteel’ een kasteelruine, uit 1650 die behouden is gebleven en we zien menhuirs. Het begrip fietspad moet je hier ruim zien. Het gaat ook over rotsen, gelukkig hielden de bandjes het….

Moe maar voldaan van al het klimmen en dalen, genieten we van een heerlijk ‘blond’ biertje op een van de terrassen aan de haven. Bitterballen, blokjes kaas of olijven kennen ze hier niet, dus borrelen we aan boord verder met stokbrood & lekkere Franse Kaas, uit eigen koelkast. Daarna heerlijk aan boord gegeten, tijdens het eten was de plasjesplus App druk, iedereen bereidt zijn vakantie voor…..en maakt het gezellig. Hierna kwamen de pilots op tafel….wat gaan we doen. We passeren de monding van de Loire, altijd intrigerend een grote  rivier. En zien Nantes liggen… we hebben na 2 eilanden wel zin in een mooie stad… hoe ver is het…. Kortom het plan is geboren. Morgen gaan we tot St Nazaire, hier ankeren  (niets aan meldt Annick, was er met de Stad A’dam) en dan de volgende ochtend vroeg met het tij mee naar Nantes!