Santander-Fowey

Wij analyseren met QtVlm het weer nog een keer ivm vertrek, dat was zaterdag de 3e om 13.30. We plannen 5 dagen en willen dan stabiel weer hebben. Donderdag/vrijdag komt er een forse storm over en dan ziet “Het Kanaal dicht” zoals dat heet. Water, diesel en fourage voldoende, dan blijkt mijn wacht al weer snel te beginnen. Ik heb de zgn. K-slaapwacht, moet van 2100-2400 in het mandje liggen. Er is weinig wind dus motor bij. 

Aan boord halen we 2 maal daags via Weather4D en de Iridiumtelefoon weerinformatie binnen, we moeten via de ‘Franse-kant’ volgens onze info; dat doen we dus. Daarnaast blijkt ook de nieuwe AIS van 5 watt lang zichtbaar, wel 45’. Dus iedereen die ons volgde kon dit zien. 

Victor krijgt dagelijks 2 maal een positie door die hij aan een selectgroepje doormailt, hierdoor zijn de heavyvolgers informed. 

De 1e dag is een dag van zon en heldere nachten, eind van de middag zetten we een rif. 48 mijl gevaren gemiddeld 2 Bft 

Vertrek Santander

De 2e dag is halfbewolkt en zonnig, de nacht is kraakhelder en zo zwart dat je ziet hoe vol het heelal is. 111 mijl gevaren. Een dag met veel vissen, springende dorades, een spuitende walvis (!!)  en vaak en veel dolfijnen. Zitten we aan de borrel met onze Spaanse hapjes en tegelijk zien we ineens een mega walvis boven water uitkomen.... Tijdens ons Azorenrondje zei Ernst ooitL jullie kijken ook niet. Wat deels waar is, want we lezen ook veel. Maar nu keken we meer en dat werd beloond! Gemiddeld 2 bft. We lazen dat er je in Nederland extreem veel vallende sterren kon zien, temeer omdat het volle maan was. Wij hadden geen volle maan, maar wel heel veel sterren (geen vallende gezien).

De 3e dag is helder, we kunnen de hele dag in de blote bast zitten. Waar kun je dit krijgen? Ook deze nacht is zeer helder, fraai als je bedenkt dat ik aan het lezen ben van Stephen Hawkins, “grote vragen”. Dan gaat 90% over heelal, zwaartekracht en zwarte gaten...energie en ruime! 115 mijl, ook heb ik tussen door de motor olie gecheckt e.d. Omdat we soms lang schuinvaren met licht de motor aan heb ik hem een litertje van de TOP olie Croon gegeven.  Ijzerenzeil draait heerlijk. Gemiddeld 3 bft

De 4e dag halfbewolkt wat lekker is, ook vandaag zitten we weer enige tijd op de punt te kijken naar de spelende dolfijnen. Verder treinen we met een zeer matige snelheid door.  139 mijl en geen motor, 4 bft vandaag. Wat leuk is dat de wind het stroomverbruik volledig bijhoudt (zonne cellen, wind en watergenerator en heavy spenders R&D)

De 4e dag, we plannen geen Falmouth (kennen we) maar Fowey, een rivier zo’n 40’ verder. Een dag met zon en helder weer. We hebben tussen de 10-24” wind en dat loopt ‘snachts met 1 rifje en kotter prima. We gaan voor safe en aankomen. 

Terugkijkend zou je kunnen zeggen dat we geweldige nachten hebben gehad, geen onoplosbare situaties met anders schepen. Paar keer marifoon contact vanuit anderen of vanuit ons, dit helpt om de situatie naar elkaar te verduidelijken. Een schip stuurde zelfs 20 graden voor ons op! Bij Brest was het gewoon druk met vrachtschepen. We wilden de traffic zone vermijden en namen een grote bocht om Brest, maar dan kom je de schepen toch daarvoor of daarna tegen. 

   
Drukte bij Brest. De donkere foto laat een beeld door het raam zien met de plotter ervoor. In de vroege ochtend..

Foto vanuit de kajuit (Robert kon nog niet slapen). 

  

Tijdens de wacht van Dianne steeds mooie zonsondergangen.

Weer was prima, we zijn gestart met een Barometer van 1016 Mbar, deze liep naar 1008 Mbar in de nacht van 6 op 7 augustus en bij aankomst was hij alweer aan het stijgen naar 1010. We komen in een geweldige omgeving begin van de middag, vol in de Zon.

Tijdens de tocht hadden we 57 motoruren, deze draaide nooit meer dan 1.500 toeren. Dianne had de maaltijden geweldig verzorgd, dan zie je hoe een goede voorbereiding rust geeft. Gelukkig maar, want door de hoge goven maakten we regelmatig grote schuivers en is lang bezig zijn met pannen en messen niet handig.

Zeilvoering, uurtje of 20 met 1 rif, 1,5 dag met kotter en hiervoor ook de bakstagen in gebruik genomen. Continue werken we met een bulletalie waardoor we zaken strak kunnen zetten en de kans van een giek tegen je hoofd nihil is. Tijdens de tocht heb ik nog “krakende” lijnen verholpen door blokken uit elkaar te halen en te smeren, moet ik jaarlijks gaan doen want een stil schip tijdens de slaapwacht is heerlijk. 

Woensdag middag om half 2 legden we aan aan een ponton op de rivier. Precies 4 dagen over gedaan. En wat een sprookjesachtige plek hebben we weer. Waarschijnlijk blijven we hier een paar dagen om de ‘storm’ uit te zitten. Want de voorspelde wind komt vanaf vrijdag. We verbazen ons erover hoe nauwkeurig de voorspellingen zijn; dit konen we vorige week namelijk al zien aankomen!

  
Aanloop Fowey

  

   

Santander omgeving

Vandaag gaan we met een auto de omgeving verkennen. Maar niet nadat D een rondje vliegveld heeft gerend, en we beiden een paar uur hebben gewerkt, want dat gaat bij tijd en wijle gewoon door.

Om half 1 vertrekken we met onze Citroën Cactus: kortom de Cactus. We pakken een route uit ons reisgidsje en hebben een geweldige middag. Eerst via een prachtige route, groen, bergachtig naar Santilliana del Mar. Dit ligt alleen niet aan de zee (?).  Dit is een museumdorp,  een middeleeuws stadje met originele huizen, straten. Inmiddels zitten er hotels, restaurants en winkeltjes in die panden, maar niettemin een prachtig stadje. In een middeleeuwse tuin hebben we een lekkere lunch waarna we de rondrit vervolgen.

  

   
We komen dan in Comillas. Ook een gezellig plaats waar we nog leuke nieuwe kopjes scoren voor thuis. Een rijk stadje waar in het verleden uiteenlopende jonge architecten de kans hebben gekregen en wat verrassende gebouwen opleverde. Wij willen in elk geval naar het paviljoen dat Gaudi heeft gebouwd. Het is echt prachtig: een wonderlijke combinatie van glas, hout en steen. Ook zien we allerlei tekeningen van constructies van ramen (dubbel glas), verduistering etc. Ook de tuin en het meubilair dat er staat is van Gaudi’s hand. Hoe productief kan je zijn in een leven?!

  

Een van de tekeningen van Gaudi’s hand over de lichtinval

Na het bezoek aan dit indrukwekkende bouwwerk stappen we weer in de Cactus en rijden door een gebied met weer een soort wetlands/moeras naar San Vicente. Doel hiervan is om vooral even de haven te bekijken om te zien of we hier hadden kunnen liggen. Daarover twijfelden we nogal bij het lezen van de pilots (ondiep, getijde rivier, hooguit tegen een visser).  Maar wat blijkt inmiddels zijn er aan moorings dikke lijnen gemaakt, zodat je in een straatje kunt liggen. Hooguit 9 boten denk ik. Er ligt een Ovni, maar die heeft een ophaalbare kiel en een Beneteau-achtige, als die er ligt, zou het moeten kunnen qua diepgang.. Wie weet in een volgend jaar?

  

We scoren nog een flink ijsje en dan is het genoeg geweest. Bij vertrek zien we nog een absurde aanrijding. Een luxe auto (Jaguar?) slaat bij een stoplicht linksaf, stopt en rijdt vervolgens achteruit gelijk op de auto die erachter zit. Vervolgens geeft hij nog een keer gas, waardoor de achterste auto wordt teruggeduwd op de doorgaande weg door het dorp in de spits..... En inzittende in de voorste auto gaat helemaal door het lint, de bestuurder komt de eerste 5 minuten niet uit de auto, hoop getuigen en pas als hij hoort dat hij schade heeft komt ie een keer achter z’n stuur vandaan. Wij wachten het verloop niet af en verleggen de koers... In de Cactus over de snelweg gaan we rechtstreeks naar de Carrefour. Even flink inslaan nu we een auto hebben. 

‘S Avonds heerlijk gegeven bij het havenrestaurant..de door Robert beloofde vis.....

  

De voorlopig laatste Spaanse vis

Zaterdag moet het dan toch gebeuren. Er moet nog iemand het water in om de lijn van Harrie uit de schroef of het roer te halen. En dat wordt gelukkig Robert. 

Een vervelende klus. De lijn blijkt inderdaad in de schroef te zitten. Na de dagelijkse workout oefeningen plan ik gelijk de duik voor Harrie, jawel de lijn zit niet om het roer maar om de schroef. Dus duiken.... mes mee en snijden, het is dynema dus een scherper mes genomen en na 3 duiken is de schroef verlost van de lijn. Wat een K... klus, schipper Paul van de Shaula deed dit voor een deelnemer op zee! Diepe buiging Paul voor je. 

Hierna wordt binnen de zaak tocht gereed gemaakt en kookt dianne een aantal maaltijden. Buiten maken we de bulletalie, de kotter er op en zo nog zaken die we alleen doen als we meerdaagse tochten maken. Belangrijk is ook alle iPad’s/ e-readers ed vol. Rond de middag zijn we wel klaar en zeggen dag tegen de havenmeester en vertrekken. Rond 1300 sturen we een laatste sms en een 1e iridium locatie bericht. Tot dinsdag in de UK

Santander

De knoop wordt doorgehakt. We bekijken met behulp van  QtvLM het weer. Daarmee kan je verschillende scenario’s bekijken bij vertrek in de komende dagen. Er is niet heel veel wind de komende dagen, maar volgende week vanaf donderdag wordt er weer heel veel wind voorspeld op de Golf van Biskaje en in het Kanaal. WeatherPro een andere app geeft hetzelfde beeld. Daar willen we niet in zitten. Dus, knoop doorgehakt. Zaterdag vertrekken we.

Dat betekent nog 2 dagen in Santander. Vandaag wordt gelijk een start gemaakt met de voorbereidingen: rubberboot schoon gespoten en opgeruimd, boot gepoetst, wat klusjes gedaan en dat allemaal op ons gemak. Om een uur of half 4 pakken we de bus naar de stad en zo hopen we net na het einde van de siësta aan te komen. Het is zo’n 20 minuten lopen naar de bus en ook zo’n 20 minuten met de bus en dan stap je uit het hartje stad. Het is een gezellige bus die bijna bij iedere hoek van de straat stopt, kosten zijn ook maar 1,50. Vervoer is in dit Spanje echt een recht. We zien nu dat onze haven pal naast de landingsbaan ligt. Starten van de vliegtuigen, allen lowcostcarriers, geeft even forse herrie. Gelukkig maar een keer of 6 per dag. Om deze landingsbaan is een hardloop- en fietsparcour uitgezet van 7,5 km waar enorm veel mensen gebruik van maken (hardlopen, fietsen, wandelen). Wie weet...

We hebben verschillende verhalen gelezen: omdat er een veerboot uit Plymouth aankomt zou het er ‘wit’ zien van de Engelsen en die zouden voor de nodige overlast zorgen. Niets van gemerkt. Het centrum van de stad is in 1941 grotendeels afgebrand na een wervelstorm waarna brand is uitgebroken p waardoor er nog weinig echt oude gebouwen bestaan. Maar de wederopbouw heeft volgens strikte regels plaatsgevonden, alleen is het wat ruimer opgezet. Het resultaat is een plezierige stad met prachtige straten met een combinatie van echt oude gebouwen met meer moderne. We horen her en der wel wat Nederlanders om ons heen, maar het zijn toch vooral Spanjaarden/Spaanse toeristen.. We bekijken natuurlijk de kathedraal, mooie pleinen en laten de stad op ons inwerken. Robert pikt een kappertje (20,-)  mee en ziet er weer spik en span uit. Ik scoor nog een leuk Spaans tasje; allemaal heel betaalbaar hier en aan het einde van middag belanden we op een terras op een prachtig plein (Plaza Porticada) tussen de overheidsgebouwen (diverse ministeries begrijpen we). Weer veel Spaanse gezinnen, heel levendig, kortom veel te kijken.  Als we genoeg hebben gezien pakken we de bus en eten aan boord: de Spaanse diner-tijden hebben we al aardig overgenomen..

  

Daarna ontstaat er een flinke spanning aan boord. Wat blijkt. We hebben een vriezer. Dat is een behoorlijke luxe, maar deze vakantie maken we daar goed gebruik van. Er liggen al twee maaltijden klaar voor de oversteek, nog een een stuk mooie tonijn uit Laredo en meer lekkere dingen. En wat blijkt.....Robert heeft de vriezer uitgezet en alles is ontdooid.. Grrrr. Per ongeluk, dat gelukkig wel (in het kader van het stroomgebruik is de vriezer nogal eens onderwerp van gesprek...). Kortom er moeten nog een paar maaltjes voor onderweg worden bedacht en daar de boodschappen voor ingeslagen worden en die tonijn...... ja dat is gewoon heel jammer. Wel word ik gelijk door R uitgenodigd om de volgende dag nog een keer lekkere verse vis te gaan eten....

Santander

Vandaag een mooi zeildagje. Even verse vis gehaald: daar kan je in dit stadje niet omheen. Er lag een boot voor de pomp dus wij er ook snel naartoe en getankt onder het mom van ‘Vol=vol’ en vervolgens de zeilen gehesen.

Eigenlijk tegen de verwachtingen in bleek het een geweldige zeildag. We hebben in dit gebied steeds een paar knopen meer dan (op onze appjes) voorspeld, nu zo’n 15 knopen wind. Wel nog een aardige golfslag. Om een beetje comfortabel op de golven te zeilen we op 150 graden, zgn afkruisen. Zo zijn we in twee slagen naar Santander gezeild. Bij binnenkomst passeren we een roll-on-roll-off-boot, hierna kijken we naar een adembenemend plaatje. Santander met zijn rijke historie.

Santander ligt aan een rivier. Je kunt ankeren voor het strand (aanrader volgens onze pilot) en dat gaan we eerst proberen. Je bent en blijft een NL-budgetzeiler! En daarna naar een haven, maar die ligt iets verder van de stad. Het is weer even uitkijken met alle vrachtschepen en ferries. Maar eind van de middag liggen we heerlijk voor anker  op een eerste klas plek. Zicht op het Maritiem museum, strand en we de rivier waar aan een stuk prachtige zeiljachten voorbij komen op gennacker/spinnaker. Er is kennelijk een regatta aan de gang of geweest.

Wel draaien we flink, stroom en wind. Harrie ligt dan weer links, dan weer rechts en dan weer 30 meter verder. Onze buurman (een Spaanse motorboot) heeft zijn boot naar onze zin veel te dicht op ons gelegd en met dat gedraai komt hij wel erg dichtbij. Kortom we liggen niet erg relaxed en het is door de wind ook wel erg schommelig. Vervolgens blijkt dat Harrie schade heeft (z’n bovenkant is er af). Robert probeert hem op te vissen, maar hij zit vast (om het roer/schroef/Boegschroef?)  Er zit niets anders op dan even het water in,  Dianne brengt de boot naar SOG 0,0. Aangelijnd aan een touw (veel stroom hier) heeft Robert even een snelle aktie. Jawel en flinke sprong in het oceaanwater, Harrie pakken (toch € 250,- ). Dianne geeft een scherp mes en ik snijd de  lijn door zodat ik Harrie in de armen kan nemen. Hierna geeft Dianne  langzaam gas. We hebben schroefwerking, hopelijk zit de lijn alleen om de kiel.... Nu nog het anker klaren, dus volledig ophalen... Als we eindelijk varen, zien we dat onze ‘gevaarlijke buurman’ ook is vertrokken......grrr 

We besluiten toch maar door te varen naar de Marina Santander, nog 3 mijl.  Een geweldig mooie toch zo langs de stad. Uiteindelijk komen we bij Marina de Santander, opgevangen door een havenmeester in boot die voor ons uit vaart  naar aan mooie plek. Echt een aankomst/vertrekhaven, 1400 ligplaatsen (!), vlakbij vliegveld en bus. In alle pilots staat dat de overlast van het vliegveld wel meevalt. Tot nu toe blijkt dat gelukkig ook zo te zijn. 

Eindelijk kan dat de tonijn in de pan en uiteindelijk zitten we om half 10 aan tafel met verse tonijn uit Laredo met een heerlijke saus uit mijn ‘Visbijbel’.

Waarschijnlijk onze laatste Spaanse haven. Nog een paar dagen chillen in Santander, en er moet nog wat gewerkt worden, en dan bereiden we ons voor op de oversteek naar NL.

Laredo

Kay en Len besluiten om dinsdag weer te vertrekken om saampjes nog even van de oostkant van Noord Spanje te genieten, de hoek van San Sebastian.. Maar vandaag 29/7, verjaardag van Jeanette, gaan we gebruik maken van de mooie fietsen bij de havenmeester. Kay en Len regelen dat we een ‘middag’ dan is hier van 14.00 tot 22.00 fietsen hebben.  Het is idee is om naar Santona te fietsen, 14 km verderop langs of door een prachtig natuurgebied het Parque Natural Marismas de Satona. En Santona is ‘het Ansjovis-stadje’ . Daar gaan we, Len voorop met googlemap’s... zo’n natuurgebied heeft een aantal bruggen waar we over moeten. Met de boot zou het een tochje van 2 ‘ zijn. 

Het tempo is fors, we beginnen door een soort ‘onverhard/gaten pad’ te fietsen met links en rechts weien/stallen met alle maten paarden, het doet ons denken. Hierna gaan we door via 2 stadjes en heuvels langs de openbare weg, een snel treintje wat er hard aan trekt. Uiteindelijk komen we na zo’n 45 minuten trappen in Santona. We drinken er een cafe solo en verkennen op de fiets het stadje, gezellige sfeer en ook de haven wordt even bezocht. Veel vissers en een grote visafslag. De vissershaven blijkt een van de hoofdkwartieren van Napoleon te zijn geweest. Het is een gezellig stadje met ook veel toerisme en dus ook erg veel terassen. Len en Kay hebben het oudste ansjovis-cafe van Europa ontdekt en daar kun je heus ansjovis proeven. Anchoateca La Menuta. We proeven er een paar en zijn alle verbaasd van de verschillende smaken, de suggesties voor een ansjovis-bar in NL worden gemaakt. We durven een klein glaasje wijn te nemen want onder het borrelen besluiten we om terug te fietsen en in Ladero te gaan dineren, Kay en Len trakteren. 

Op de heenweg viel het natuurgebied mij (D) nogal tegen. Op de kaart was het groen, maar wij zagen vooral water, een rivermonding, vrij veel bebouwing en industrie. Maar... op de terugweg begrepen we wat er werd bedoeld. Het water was inmiddels gezakt en we fietsen nu door prachtige wetlands, met veel groen. Heel bijzonder om dit verschil zo te zien.

  

Op de terugweg, bij afgaand tij

Even bijkomen na een flinke klim

We strijken neer in het advies van de haven “la tunel”, we krijgen hier een tafeltje en genieten van shared voorgerechten en een geweldige mooie vis San Martin, heerlijk. 

Nadat via de app “VIVINO” blijkt dat vino de casa 1,30 euro kost wordt besloten om voor duurder te gaan......7,= verkoop, jawel en op VINO koste deze 15,- we maakte tijdens het eten winst. 

Na deze geweldige dag nemen we een slaapmutsje en gaan te kooi. Naast ons is een Pogo40 komen liggen, jawel Nederlanders. De eerste Nederlandse boot die we hier zien. Later blijken ze al 8 jaar in Portugal en Spanje te liggen en te genieten van land, cultuur en ‘t weer.

   

De dag van  ‘vertrek van het setje’  starten Dianne en ik met ‘lummelen’ en klusjes, zo had ik nog het idee om de achterbakskist anders in te richten en ook het RVS van het schip te cleanen. Roest komt toch op veel lassen en ook op veel andere onderdelen. Na een laatste geweldige boord-lunch die de voorraad een flinke deuk gaf brengen we het setje naar de bus. Wij flaneren nog door de oude stad en brengen een bezoekje aan de kerk en een zeldzaam watersportzaakje. We gaan aanboord en verwerken het weggaan van het setje en kijken weer uit naar de tijd samen. 

Morgen staat Santander op het programma

Castro Urdiales

Om dat je in Getxo zo’n prachtige promenade hebt (zo’n 10 km), zonder helling deze keer, had ik (D) veel zin om te gaan hardlopen . Eindelijk een keer geen klim. Robert z’n achillespees laat dat niet toe, maar R heeft weer een enorme afstand gezwommen. Na deze sportieve activiteiten in de ochtendmiezer lijkt het boven zee op te klaren. Kortom we gaan verder. Len en Kay gaan nog even op zoek naar een supermarkt en dan koersen we naar Castro Urdiales. Weer zo’n mooi Spaans oud stadje dat je volgens de pilot niet mag missen. Het is wel 9 Mijl, waarvan 4 mijl door de haven van Bilbao. Desondanks veel swell en golven waar Kay even flink aan moest wennen.

Geen marina, maar een plek tegen de (rauwe, ongelijke) kade zoeken of ankeren. We proberen de kade! Met schuurplanken klaar, Len en Dianne op de kant is het een aanlegmanoeuvre om door een ringetje te halen. Maar we hebben daar zo’n swell en schommelen zo dat we snel weggaan, motto is boel heel houden. Later blijken de lijnen aan de schuurplanken in die paar minuten al redelijk doorgesleten, ketting? We gaan een een mooie ankerplek zoeken. Belangrijkste is binnen de kade en niet in alle oude kettingen verzand te raken.

Harrie wordt weer overboord gezet en we ankeren op 13 meter diepte - op dat moment. We steken 3 keer de diepte, handig zo’n ketting met om de 10 meter een kleurtje.  Weer in 1 x vast. Later zien we toch nog een boot tegen de kade afmeren en die krijgt zelfs een dubbelligger (die midden in de nacht wordt weggestuurd en alsnog voor anker moet). 

In Makkum wordt ook geankerd, lezen we op de familieapp door Harrie, Rianne, Hanneke en Marc. 

Alvorens naar de kant te kunnen maak ik, Robert, met Len de rubberboot klaar met motortje, en jawel na 3 keer trekken AAN! Sterke vent die Len, net zijn vader. R&D gaan op expeditie met de rubberboot, vinden een mooie landingsplek en we zijn alweer helemaal enthousiast over dit stadje. Heel sfeervol, een combinatie van kleine smalle straatjes met een ruimere promenade aan de zeekant. Een prachtige kerk en een kasteel op een heuvel. En er worden tenten opgebouwd en afgebroken. Het zal toch niet weer een feestdag zijn (sinds Motrico in elk stadje....). Ook op afstand zien we de Zeerob mooi en stabiel liggen.

Robert trekt z’n baantjes

Doel in zicht: Castro Urdiales 

Zo liggen we dan.

Weer terug aan boord genieten we vanuit de kuip van het mooie zicht op de stad en dan weer op zee, want we draaien door de stroom, swell en wind lekker om Harrie heen. Na het eten gaan Kay en Len naar de wal. D en R kijken het even aan omdat er een dreigende lucht aankomt. Die leidt uiteindelijk niet tot regen, maar wel tot prachtige regenbogen! Kay en Len melden bij thuiskomst dat het weer een feestdag/nacht is. En dat hebben we geweten. Tot 4 uur ‘s nachts gaat de muziek door. Daarnaast hadden we een flinke swell en nog een keer ankeralarm ‘s nachts. Kortom... we zijn de feesten hier wel zat. Zo’n GPS heeft helaas nog niet tot op de m2 een positie, de mobiel heeft gemiddeld 16 meter afwijking... dus het alarm moeten we nog ruimer zetten, want we lagen zo vast als en huis.

Zo’n doorwaakte nacht heeft wel iets, ‘gezellige’ praat, de een droomt al van een ‘power-nap’ en de ander vindt het erbij horen. We laten ons niet kisten en gaan door met genieten van de plek! Want wat weer alles goed maakt is dat de zon schijnt, we weer heerlijk gezwommen hebben (waarbij Lennard ons drie keer heeft ingehaald (onze jonge God lag dus uiteindelijk 210 meter voor zijn Pa, gelukkig kan mijn ego dit wel hebben) maar nu wel de hele dag klaagt over spierpijn ....) .... en we konden ontbijten in de kuip.  Daarna nog een keer met z’n vieren in de dinghy naar het stadje. We bekijken de kerk en proberen nog een Bretons shirt voor Len te scoren, helaas te zwaar gespierd. 

Haven Laredo

Veel pelgrims zien we hier, allen met zo hun eigen doel onderweg. Bijzonder leuk om zo hun de outfit van de pelgrims te bekijken. Na een prachtige koffie nog een laatste ronde waar we Len’s Hotel bekijken gaan we ons klaarmaken voor vertrek richting Laredo.

Na een mooi bokkige tocht, motorzeilen komen we in de middag aan bij de giga-haven. Wij hebben lekker gevaren en Kay heeft lekker van de zon genoten....hoewel....verbrand! Binnen na een Engelse oproepmanouvre we krijgen een mooie box met 20 mtr langsteiger. Na inklaren en de ontvangst van een mega-EUstekker halen zijn we er klaar voor. We hadden een lekkere nacht voor ogen dus we liggen lekker in de veren. (Eigen RVS veren tussen de landvasten) Komende dagen komt er een klein front door Biscay en hierdoor loopt er dinsdag een swell van 3 meter, nu 1. Deze hoogte is 1/3, maw er zit wel eens een stevige jonge tussen. Hierdoor blijven we nog een dagje liggen, Santander is pal West en kruisen met deze swell waar wind golven bovenop komen is geen lolletje. ‘S middags krijgen we de kans om in een hippe lounge tent nog een witte wijn te scoren, top plekje.  

Morgen gaan we uiteten dus vandaag maakt Dianne uit eigen keuken een zalige maaltijd, Len neemt haalt zelfs 3 lepels rijst door de pan. 

Bilbao

Het is niet te geloven! Het regent dat het giet als we opstaan. Dat zijn we niet meer gewend! Binnen ontbijten.... Len en Kay blijken geen jassen bij zich te hebben; ze hadden immers alleen maar mooi weer-verhalen van ons gehoord en in Nederland was het ook niet bepaald jassenweer (41 graden).

Maar daaraan valt natuurlijk een mouw, of liever een jas, te passen. We blijven in elk geval een dagje liggen. Het setje wil ook graag naar Guggenheim en wij kunnen ons ook nog wel een dagje vermaken in de stad.

Dus na een uitgebreid ontbijt zoeken we de (regen)jassen en paraplu’s op om op pad te gaan. Wat verveelt die regen snel! Vlakbij de boot heb je een mooie zweefbrug (zelfde architect als Eiffeltoren en Unesco werelderfgoed). Wij gaan met de zweefbrug naar de andere kant van de rivier en liggen er op onze route roltrappen naar het hogere gedeelte, dit deel is ook voor de Caminino San Diago. Af en toe schuilen we, regelmatig een lekker café solo,  even als het te erg wordt met de regen. Via de Tourist Office lopen we naar de oude stad; ook hier heb je de ‘7 straatjes’ en lopen daar lekker rond. Er wordt wat geshopt, we lunchen bij een hip tentje dat net open is, dat streekproducten (wijn, kazen, vis) onder de aandacht brengt. 

Eind van de middag hebben we nog de fietsen uit het luik gehaald om Getxo te verkennen. Onze haven ligt namelijk in een mooi gebied met prachtige promenades. Fietsen tussen de buien door. Was het idee.... Nou niet dus. In een stevige middag-/avondregen scheurden we naar Getxo centrum en weer terug, doorweekt..... Terug op de boot ging de kachel zelfs aan om weer droog en warm te worden!! We zouden met Lennard en Kay bij een leuk tentje gaan eten. Gelukkig heeft onze haven een top-restaurant in de mooie Yachtclub en kon Lennard daar nog een mooi tafeltje reserveren. Een aanrader! En de jassen konden gelijk mooi drogen. Weer heerlijke Spaanse specialiteiten uitgeprobeerd!

‘Zwevend in/onder de zweefbrug’