ZEEROB

zaterdag 8 juli 2017

Stad van Tsaar Peter, Leningrad, nu St Petersburg

Na de aankomst zijn we gaan wandelen en zien dat de Royal Yachtclub op een eiland ligt en matig is qua infrastructuur en onderhoud. Kort gezegd vies en shabby, doch we liggen op 3km van het grote stadion met prachtig park waar we heerlijk kunnen hardlopen, we starten hier bijna dagelijks mee (loop ook met Hanneke een ronde). De andere dorpsgenoten komen laat aan op de dinsdag, er was GEEN haast bij de customs en de Stormvogel is "drooggelegd" alles waar alcohol in zat is in zee gespoeld, tja. Doch er komen zo'n 60 schepen gemiddeld per jaar naar Rusland, da's toch een gegeven. We besluiten om de stad te gaan verkennen op onze fietsjes, iets wat we altijd doen in grote steden. Door te fietsen leg je grotere afstanden af en heb je een groot bereik. Al gauw bereiken we het hart van St Petersburg, we lunchen in een super hip tentje, dit wordt onze dagelijkse uitvalsbasis. Al gauw vinden we de Hermitage en het gigantische plein (Paleisplein/plein der kunsten) erachter, prachtig om hier rond te crossen. Na zo'n 3 uur rond te hebben gefietst, een supermarkt te hebben bezocht zijn we terug gefietst naar de Zeerob, de Zeegenoten zijn weer compleet. Om 1900 is er een maaltijd bij een lokaal tentje, we nemen alles wat op de kaart staat en krijgen alles op een paar grote schalen, prima eten, de bediening spreekt redelijk Engels, leuk om dan ook met zo'n dame hierover te spreken. Trots zijn ze op hun talenkennis (als ze al een paar woorden Engels spreken), balen ook dat ze het redelijke weinig kunnen praktiseren. Diverse eigenaren komen hier met privé chauffeurs, helikopters alleen of met een 'gekochte' dame, bijzonder gespuis hier. Morgen gaan we proberen de Hermitage te bezoeken.

De taal is voor ons wel een dingetje. Je kunt echt niets lezen. Andere woorden, letters en het lijkt niet op enige andere taal die we kennen. Gelukkig hebben we een eigen boekje met kaart zodat we kunnen zien waar we zitten en waar we heen willen...

Voor vrijdag 7 juli hebben we een gids, Elena (zeer goed Nederlandssprekend) met een minivan die ons van alles laat zien (Hermitage zou niet meer te boeken zijn ..?). Donderdag gaan we zelf op pad. En we willen natuurlijk wel naar de Hermitage. D had gezien dat t om half 11 open zou gaan dus niet lang daarna komen wij weer aangesneld op onze trouwe fietsjes. We crossen de stad door met wind in de rug. Er staat werkelijk een kilometerslange rij op het plein, dus dat belooft niet veel goeds. Maar wij zijn in Nederland al 'Vriend van de Hermitage' geworden. En vrienden hoeven niet in de rij, althans dat is wat ze n Nederland vertelden. Wij vragen het aan een bewaker (laten ook onze vriendenpas zien, eenzijdig in het Russisch) en hij stuurt ons door, wij lopen gewoon langs al die mensen in de rij.... naar een volgend plein (ook rij) en voor we het weten staan we binnen. Vervolgens willen we een kaartje kopen en dan blijkt het vandaag gratis te zijn.... We zijn helemaal blij... onze gids kreeg het niet meer geregeld en wij staan in no time voor nix binnen. We informeren gelijk de andere Zeegenoten zodat zij ook actie kunnen nemen. We starten onze tour en vallen van de ene verbazing in de andere.. geweldige zalen, schilderijen, vazen, ingerichte kamers, ornamenten, vazen... noem maar op. (Na 20.000 stuks stop ik met tellen) We zijn om de haverklap verdwaald want het is zo enorm groot. Op een gegeven moment snappen we er niets meer van en volgen maar een bordje exit (gelukkig in t Engels) tot we buiten staan. Als we weer naar binnen willen via een andere ingang lukt dat in eerste instantie niet, maar op vertoon van onze. 'Vriendenpas' gaan de poorten gelijk weer open en worden we met alle egards behandeld. Na een paar uur zijn we helemaal gaar, na een hapje en een drankje besluiten we dat dit voor ons voorlopig genoeg Hermitage is geweest. Wie zien we zitten met 'rode hoofden' , de crew Roboot. Zonder geld, bankpassen werken niet, museumjaarkaart kennen ze niet. Wij geven direct al onze roebels en gaan verder, P&H krijgen weer 'kleur' We stappen weer op onze fietsjes, zoeken een route om de nog steeds groeiende rij bezoekers, even checken waar we vanavond moeten zijn voor de nachtelijke fietstoer. Vervolgens gaan we op zoek naar een postkantoor; dat is weer een klus op zich. We vragen het bij diverse souvenirshops en uiteindelijk worden we naar een straat verwezen met een zeer deprimerend grijs pand. Met geen mogelijkheid zou je geloven dat dit het hoofdpostkantoor is van St Petersburg; staat ook niet op onze kaart. Het enige dat er op wijst is dat er buiten een brievenbus is. Ik probeer maar eens een grote stalen deur en ja hoor, die beweegt mee. Binnen zit het bomvol en moet ik een nummertje trekken (ik toets maar een willekeurige knop in tot er een bonnetje uit komt. Na lang wachten mag ik eindelijk postzegels kopen (zelf plakken) en na weer 10 minuten heeft de mevrouw wisselgeld gevonden.. Je moet hier heel veel geduld hebben.... Op de route er naartoe 'doen' we nog even de Kazanski kathedraal, zoeken naar een lampje in Gostiny (grootste en oudste Russische warenhuis, soort V&D maar dan een hele wijk totdat we het mooi vinden. We gaan lekker chillen op de boot, kachel aan (het is 13 graden!!) met warme chocolademelk/koffie) en even nix.

Vandaag is Lennard jarig. Om 17.00 uur NL tijd bellen we, zingen en praten bij. Kado en de ingezongen kaart zijn ontvangen. Voor Lennard een drukke dag want morgen is zijn gastronomisch event. Project waar ze het hele jaar aan gewerkt hebben en Lennard is voorzitter van zijn groep....

Om 2145 op weg naar de Bike-tour, ons adresje weet van niets! De man meldt dat hij gesloten is, willen jullie dan koffie! NEEEEEE wij willen de Bike-tour. Dianne neemt de email en laat hem het lezen, ohhhhhh da's bij de buren, de sukkel! We gaan een gammele poort door en ja hoor fietsen, mensen en de tourguide Lena. We krijgen geen fietsen van hen maar mogen nog 3,5 uur op ons vertrouwde zadel zitten........da's zeeeeer aangenaam voor je billen/bekken etc. Maar scheelt wel weer 1000 roebeltjes. We racen door St Petersburg, staand op het Plein te midden van de Hermitage gebouwen zien we de stad oplichten, alle lampen gaan aan. De tour met 14 man is leuk, mooi en gezellig en wel leren weer een hoop van de charmante gids. We hebben leuk contact met een stel op de motor uit Veghel en met 2 Fransen (die op de fiets in St P zijn!!). We krijgen veel info op diverse plekken van de stad, drinken een biertje in een locale kroeg en om 0130 staan we voor een brug te wachten. Iedere avond gaan van 0200-0400 de bruggen open voor 'scheepvaart'. In het centrum van St Petersburg is een werf van de marine waar men naast reparaties ook de Onderzeers bouwt, deze moeten toch naar de Finse Golf kunnen. Wij haken net op tijd af omdat we van het centrum naar de haven over een van deze bruggen moeten...

0200, een Berenburg op mijn verjaardag en dan te kooi, morgen weer een 'informatie' dag.

Vrijdag 7 juli, verjaardag R. P&H staan naast de boot te zingen en versieren mij met allerlei slingers en ene button. Top. Hierna het busje in voor de tour. De planning van de dag is er niet, gelukkig neemt de gids het heft in handen en brengt ons naar "het fort van Tsaar Peter' (Peter Pauls fortress) We leren veel van de 'stamboom' peter I, II,, Nicolas I, IId, Dagmar (Deense Tsaarin), het is een waterval van datums, namen etc onze gids. Vaak haak ik af en vraag ik me af waarom vertelt ze mij zo in detail de stamboom.........weet ik nauwelijks van mijn familie. Een geweldige verrassing is dat Elena ons meeneemt naar een klein kapelletje waar we een privé concert krijgen van 6 mannen. Ze hebben hele zware stemmen en een enorm volume. We zijn diep onder de indruk van de Russisch orthodoxe liederen en ze leggen ons even uit dat ze dus geen begeleiding nodig hebben en alleen maar a capella zingen. Dat is ons wel duidelijk. Het is werkelijk prachtig en indrukwekkend. We mogen niet klappen, geen foto's maken maar wel een cd-the kopen, wat we dan ook graag doen.

Om 1300 is er een echte Russische lunch, een land waar de soep hoog staat aangeschreven, 2 maal een warme maaltijd en geen wijn cultuur. De bediening komt mij nog even toezingen met een presentje, zo ook een presentje van de gids. Wodka obv mierikswortel, lekker pittig drankje. Iedereen maakt hier zijn eigen en favoriet wodka zelf.

We leren dat de gids 1 zoon heeft, op 45 vierkante meter woont, en gelukkig niet met haar moeder. Wel zorgt ze ook voor haar moeder, 81 jaar, deze heeft een zeer negatief beeld van Nederland en Europa. Bv. De NATO staat aan de grens opgesteld!! Maar de kaas van Nederland is ovb Palmolie, nooit kopen dus. De propaganda over Europa en in zeker Nederland is zeer negatief, eigenlijk zijn wij outcasts en niet welkom als volk. In de bus vertelt Elena hoe een er momenteel aan toe gaat, 4000/maand roebels als je werkloosheid (60 euro) en 12.000 roebels pensioen (voor iedereen vanuit het communistische tijdperk). De macho cultuur van mannen die boven de vrouw staan, mannen werken en klagen, vrouwen werken, doen de kinderen, boodschappen, koken en poetsen en hebben geen tijd om te klagen........... In onze haven is het een en al 'padjepejers'; de helikopters vliegen af en aan en zeer dikke auto's met chauffeur, veel feest, drank en herrie in de deze verder verpauperde aggenebbis jachthaven.

Het bezoek aan het kantoor van Elena is interessant, we zijn in een oude kerk in de hoofdstraat en bewonderen alle brieven en foto's van 1e Nederlanders tot brieven van Aboutaleb en Opstelten, beide bezoekers St Petersburg. Elena is betrokken bij de oprichting van de Stichting Vrienden van St Petersburg en bij veel projecten die de band tussen Nederland en Rusland/St Petersburg moet verbeteren. Ze heeft ook allerlei Nederlandse boeken, flyers van activiteiten de ze organiseren op haar kantoor. Ook hangt er een kaart van Nederland met alle belangrijke plaatsen in het Russisch, gemaakt voor het afscheid van een NL consul. Daarna nog even met Elena de bus in naar een Russische markt. Leuk om daar met haar overheen te lopen. Ze helpt ons bij de onderhandelingen en vertelt wat we vooral wel/niet moeten kopen (al ziet de yoghurt die weer er hebben gekocht wel erg melkerig uit)...

Om 1800 thuis, even chillen en dan op de fiets naar ons restaurantje om het verjaarsdiner te nuttigen, we hebben een gezellige avond met een mooie speech van Philip en leuke attenties en een spannend boek "in Sog des Verlangens". Dit boek is vanuit de bibliotheek van de Roboot :)

Om 2330 genieten we van de enorme disco op de kade, het is een en al 'lopen/dansen/ gezien worden' van onze Russische gastvrouwen en gastheren.

Wij zijn overloaded van informatie. Zeerob gaat morgen (zaterdag) richting Estland. Doel is Vergi en maandag door. (Zo'n 50 mijl) naar Talinn, waar Victor dinsdag aan boord komt!

woensdag 5 juli 2017

Santio - St Petersburg

Doordat we 's ochtend om 0400 weg wilden was alles al gereed en dus waren we uitgeklaard. De nacht had het veel geregend, lekker liggen in het schip. Dianne had ieder uur de klok gezien van spanning, Russen......We voeren prachtig weg, werden nog even opgeroepen ivm "shalow water', maar al gauw had men door dat we de zaak onder controle hadden. Bij de Russische grens was het 2 maal oproepen op 16 en 68. Je verwacht een reactie maar helaas geen, toch vervelend gevoel. Zo kijk je uren om je heen waar die coastguard is die je wil verhoren, nou.... de hele reis geen bezoekers gehad. We zetten de fok bij en de motor draait rustig op zo'n 1800 toeren, we lezen en om de beurt hebben we wacht. Ik mail wat/sms wat en haal een weerfile binnen, blijf je lekker bezig. We kruisen 3 scheepvaartroutes die we netjes haaks steken, in de middag ligt een coastguard op ramkoers. Geen AIS, groot grijs schip, dreigende positie! Gelukkig hebben we een anker voorop voor als we een krachtmeting moeten doen. Deze is niet nodig, men draait de boeg en vervolgt koers. Spannend moment op deze Finse Golf. De dag wordt mooi, zon en een lekker windje. Voor Kronstad roepen we nog even de coastguard op en komen mooi rond 1600 bij de douane aan. Vladimir ons Russische contact had ik al gesmst wanneer we aankwamen, 1 uur voor de tijd nog even via de telefoon en iridium een update. Aangekomen bij de douane staat Vladimir te zwaaien waar we moeten liggen, krijgen direct 2 douane mannen aan boord We vullen samen met Vladimir enkele formulieren (3) in en daarna gaat Dianne naar de paspoortcontrole. De 2 mannen van de douane kijken werkelijk in ieder luik. 2 man en ik door de hele boot met zaklantaarn en dat in 20 graden plus...... een grote bende maar in 10 minuten waren we rond. Hierna ging ik naar de paspoortcontrole, op onze crewlist stonden NIET onze geboortenamen, stomstom. Een roepnaam kent men hier niet, even overweeg ik of ik niet Robertus moet heten.....mooi toch. Zou het leven een stuk makkelijker maken.

Na de paspoortcontrole maken we nog 2 documenten in orde, teken ik de diverse lijsten en ga samen met Vladimir naar de douane. Oud en oud is het foute woord. Korte omschrijving, 1e verdieping, kantoor 1,5 bij 1,5 meter. Geen deur is even hoog, geen kozijn hetzelfde, 4 soorten zeil op de grond, bed in de hoek met koelkast, magnetron en airco. We moeten weer terug om foto's van de boot 3 stuks, motornummer en VIN van de boot te maken. Terug wordt alles in de computer geladen, geprint en in een ordner opgeborgen. Ik krijg 1 document met 2 stempels terug. Wij zijn dit jaar nummer 67. Vladimir helpt zo'n 60 buitenlanders per jaar door de douane. Hierna wordt er met de haven gebeld in St Petersburg, maten van de schepen geven we door en de havenmeester wacht op ons. Zo'n 2,5-3 uur varen, we hebben een prachtige box midden tussen de grootste 'polyester motorboten'. De havenmeester Alexander is zeer vriendelijk, geeft ons passen en brengt ons rennend naar de douches, wc's en WiFi. De wc's en douches zullen we niet gebruiken gezien het niveau en de lucht, brrrr. De bewaakster vraag waar we vandaan komen en zoekt dit op haar smartfone, daarna vraagt ze de plaats en wijzen we Muiderzand aan. Leuk zo'n contact even. We wandelen langs de Neva en kijken naar een "love Sydney" feest, mooi uitgedoste mensen. Leuk om te zien hoe trots men kan zijn op elkaar. De discotent heeft een lekkere beat, daar gaan we wel door heen slapen.

Roboot & Stormvogel vertrokken vanuit een ander douane eiland zo'n 95 ' van Kronstad, om 2300 liep men binnen en morgen gaat men door.

De aanloop van st Petersburg is prachtig een grote/brede stad met prachtige bruggen worden steeds zichtbaarder als je naderbij komt. De hovercraft en de punt 50 op de Russische douaneboot ga ik nog fotograferen.

Morgen gaan we het meemaken hier in St Petersburg. We zijn er al achter dat vrijwel niemand Engels spreekt en we de tekens ook nauwelijks kunnen lezen...

Vladimir helpt ons inklaren, prima kerel, scheelt veel ellende

Even een cruiseschip rammen :).

Lijkt mij gaaf om zo even je hovercraft te parkeren

maandag 3 juli 2017

Helsinki - Hamina

Om 08.00 uur vertrek uit Helsinki; een tocht van circa 100 mijl (99 om precies te zijn) . Er staat nog een stevige bries, maar we weten dat de wind er aan het eind van de ochtend uitzakt (gisteren heeft iedereen weerupdate cursus `iPad/hotspot' gehad, dus iedereen is goed geïnformeerd ) en we weten dat de zon gaat schijnen. De eerste paar uur zijn wat hobbelig; achteraf hadden we toch naar R moeten luisteren en later moeten vertrekken. We varen pal in de wind door de Finse scheren en het is werkelijk een prachtig gebied. De Zeerob voorop, we hebben op de iPad een tocht laten maken met de navionics software, prachtig. De IPad (6 jaar oud met gps) staat continu aan de stroom en doet het prima, het lijkt wel een cockpit met zoveel 'klokken en schermen'. Veel kleine eilandjes; de wat grotere met vakantiehuizen. We vragen ons af hoe die mensen al hun spullen er krijgen; we zien alleen maar kleine bootjes en geen ponten. Een Fin heeft een zomerhuis en een Nederlander een caravan hoorde we vandaag van Martin Hendriks, 48 jaar geleden geëmigreerd.

Na ruim 2 uur houden Roboot en Stormvogel het voor gezien, wij pikten max 2 paaltjes. Zij zoeken een haventje op. Wij voelen daar niet zoveel voor, wetende dat de wind binnen een uur vrijwel gaat liggen en we daarna de hele dag zon in de kuip hebben. Wij gaan door en spreken af dat we elkaar in Sint Petersburg weer zien. De Zeerob klieft het water prachtig, het sog komt nooit onder de 4', en langzaam zien we het stijgen naar 6.8. Heerlijk om te merken dat we NUL olie gebruiken, fijn Rob dat je ons overtuigde om het torretje vorig jaar even te reviseren.

De rest van de dag genieten we van een prachtige motortocht, door de scheren, soms stukken over zee waarna we weer een stuk afsnijden tussen eilanden door.

Nu St Petersburg in zicht komt, kunnen we ook weer verder plannen. We spreken met Victor af dat we de 11e in Talinn kunnen zijn. Victor belt binnen 5 minuten en inmiddels is een ticket geboekt! Ook komt het volgende reisgidsje uit de kast: Sint Petersburg. We zien al een aantal dingen die we willen gaan doen: waaronder een nachtelijke fietstour (aanrader uit ons reisgidsje). Tegen half 11 varen we Hamina binnen. Een klein plaatsje waar we via nauwe vaargeultjes naar binnen moeten, toch 5 meter diep aan de kade. We meren af langs de kant, op 900m van de supermarkt, naast de waterkraan, stroom en 100 meter van de dieselpomp. Kortom een prachtige uitvalsbasis voor de etappe naar St Petersburg.

We belonen onszelf met een koude witte wijn en voor je het weet is het laat; het went niet dat het niet donker wordt...

3 juli. Hamina - St Petersburg

We moeten weer aan de bak: we mogen eerst uitslapen maar daarna moet weer weer gerend worden. Nou da's zwaar na zon en witte wijn.....maar goed zo'n 7 km klokken we met een gemiddelde van 10km/uur. Trots op ons zelf. We zien hier ook wijken die we in Helsinki niet zagen. Zeer eenvoudige bouw, en veel carports ipv garageboxen.

Vervolgens aan de voorbereiding: tocht uitzetten, waypoints plaatsen, nalezen wanneer we waar wie moeten oproepen. Ook moeten we kopieën maken van onze VISA, paspoorten, scheepsgegevens, verzekeringsbewijs etc voor de Russische douane. We denken dat we de VVV binnenlopen, maar het blijkt een vastgoedbedrijf te zijn. Maar de jongen die daar werkt kopieert graag onze spullen. Hij blijkt morgen ook op vakantie te gaan naar Rusland. Zoiets lukt altijd met tactisch benaderen, ook leuk om te horen dat de vastgoed markt slecht loopt. Hij vertelde ons dat er zo'n 15% werkloosheid is in Hamina.

De Finnen hebben allemaal een elektriciteitskastje bij hun huis of aan de straat staan. Om hun motor voor te warmen in de koude winter! Ook heeft elke aanhanger een grote kap, (zodat je geen sneeuw in je bak hebt?). Hamina is verder een vrij saai plaatsje; het heeft een mooi plein waarop alle hoofdwegen uitkomen en waar een aantal mooie gebouwen staat. We bekijken ze allemaal, nemen een koffie in een leuk tentje. Ook hier plaatsen we SY Zeerob NL in het gastenboek, hebben ze toch weer buitenlandse gasten op bezoek gehad. We bezoeken een supermarkt, ik zou het een Edah noemen. We doen nog even boodschappen. En we halen water: 20 liter in ons 'karretje', zeulen dus. Wim B. Ik moest aan je denken met een lieve eega die alleen flessen water drinkt :). In Rusland schijnt het drinkwater van matige kwaliteit te zijn, dus we gaan een weekje over op flessen.

Op de terugweg vangt een man van een stel dat we passeren ons gesprek op. Het blijkt een Nederlander te zijn die hier al 48 jaar woont; hij woonde in Huizen (op onze boot staat thuishaven Muiderzand) en zijn ouders komen uit de buurt van Bemmel. Er komen hier maar weinig NL schepen, hij weet nog precies de tocht van de Kustzeilers (2013) en jaar erna nog een stel, maar verder.... Hij is een van de 6 Nederlanders hier; zijn Finse vrouw spreekt ook vrij goed Nederlands!

Rond half 4 vertrekken we. We tanken nog even diesel, controleren de motor, en klungelen wat bij de automaat. Ineens is daar meneer Martin Hendriks, de NL meneer, weer. Hij komt ons een boek brengen dat hij heeft geschreven en een mooi magneetplaatje van de Finse ijsbreker die voor ons lag. Hij schrijft boeken om de NL taal bij te houden. Het boek gaat over Jacob van Wakkerendijk een schipper die vooral op de Oostzee voer en op Artische wateren en onder meer een moord meemaakt.... Wij zijn zo verrast door zo'n kado na een spontane ontmoeting. Hij wil niet aan boord komen voor een kop koffie, zijn vrouw kon ivm altzheimer niet lang alleen thuis blijven. En zo gaat hij weer verder en zetten wij koers naar St Petersburg. Een aantal keren speel ik met de gedachte, waarom wij zo'n boek. Gewoon aardige vent denk ik, sturen hem nog een kaart, via internet krijgen we hem wel te pakken. We vertrekken op tijd, we zien het koudefront overtrekken! Gas erop, doch na 10 minuten zit ik in het zeilpak en om 2000 trek ik het uit. De route is fraai, wat een mooi gebied om te varen. Ons pa zou hier met ma een week een boot moeten huren en over de meren varen, geweldig lijkt me dat zo'n prachtige natuur. Om 1900 zijn we in Santio en leggen aan met behulp van de Customs, binnen 5 minuten is een van de mannen binnen en bespreekt onze tocht hiernaar toe. De spullen die nodig zijn overhandigen we, ons plan was om direct door te varen. Doch dit paste niet volgens de Customs, Russen willen niet dat er in het donker gevaren wordt. We sputteren even tegen, maar na overleg en het weer bekijkend blijven we lekker een nachtje liggen. Moeten er even nieuwe stempels gezet worden......kleine procedurele aanpassing. Kachel aan, pannen op het vuur en chillen. Om 0400 vertrekken we weer. Tsaar Peter, we komen.........

Bijschrift toevoegen

Even Victor bellen.. dinsdag Talinn

Bijschrift toevoegen

Boeien zoeken (en eilanden bekijken)

Adembenemende zonsondergangen

Uitgeklaard aan de Finse grens

zaterdag 1 juli 2017

Helsinki

Sailorsdiner in de NJK (Royal Yacht Club).

Breehornvlag in de jachtclub

Half 12 's avonds en nog vrijwel licht

Bijschrift toevoegen

Je kunt er niets van maken... Behalve dan de Meloni

Scheepsraad op de Zeerob

Wandeling op Seurasaari (natuurgebied/parkeiland in Helsinki)

Stay at Helsinki Finland 28/6 t/m 1/7

28/6 Finland, Helsinki, Nokia, Ittala, Marimekko.....witte vlag met blauw kruis... wat is er meer dat we van Finland weten. Wij niet veel meer, bijzonder eigenlijk, en toch 4 G met dataroaming, jipheee. Na een tocht van een kleine 300 mijl en 2 nachten doorvaren liggen we in de NJK een jachtclub van midden 1800 en een dito clubhuis, nu restaurant sinds zo'n 30 jaar. De jachthaven ligt op een eilandje (Helsinki bestaat voor een groot deel uit eilanden). We liggen prachtig in het centrum; om het halfuur is er gedurende 18 uur vervoer met een pontje. fhankelijke van het tijd en de type vracht is er een andere, 3 stuks kennen we. Bij de haven is een loods van de club, er liggen 5 -6 meter klasse en een 8 meter klasse aan de steiger, echte zeilers dus. Naast vrije stroom, was/droogmachines en sauna is het een heerlijk verblijf op je boot na een middagje stadten.

Na aankomst en douchen helpen we de Nederlandse Lemmeraak Wulp weg te varen, zij gaan richting de Finse meren naar een operafestival. Dat kan altijd nog.... We gaan de stad in en bezoeken het grote marktplein en nemen een kijkje in de Lutherse Kerk die boven de stad uittorent, aan het hoofd van het grootste plein. Hierna zwieren we door de stad en zitten lekker een Japans hapje met biertje te eten en laten de zon ons strelen en genieten van alle mensen die langslopen. 'S avonds eten we een lekker hapje aan boord. We genieten op het voordek van alles wat voorbij vaart, grote cruiseschepen, pontjes naar de verschillende eilanden, zeilboten, partyboten etc en zien ons kussen rond 2100 Nederlandse tijd, in Finland is het 1 uur later per 15 lengte graden 1 uur en we zitten op 60N, 24E :). .

29/6 De ochtend staan we vroeg op en krijgen op de iridium een bericht dat de Zeegenoten rond 0800 binnen zullen lopen, wij AIS aan! Dan vinden ze de juiste haven makkelijker, en liggen we fout dan is het ook goed! Na ontvangst van onze sectie `motorboot' is er volop koffie en wordt de tocht geëvalueerd. Wij nemen de fietsjes en gaan de stad in, Touren door prachtige nieuwbouw (herontwikkeling van industriële wijk) in een industrieel gebied, een lust voor het oog. Geweldig hoe mooi deze stad is ontworpen en ook gebouwd. We landen op een marktje waar we een crêpe eten en zien dat we op een markt zitten voor secondhand spul, altijd geinig als je op weg bent naar het 'designdistrict' . Het designdistrict doen we te voet en genieten van al het moois. De middag hakken we door met een biertje op een terras. Nou is het hier het gebruik dat het terras een bende blijft, je haalt binnen je drankje etc. Op de tafeltjes staat bijna afwas! Dat weten de meeuwen hier ook, een stel laat een half broodje liggen en gaan weg. Op een vol terras duiken een aantal meeuwen op het tafeltje en nemen de resten mee, zeer spectaculair en onfris.... maar waarschijnlijk de Finse manier van diervriendelijk en opruimen......'avonds gaan we nog even de stad in voor een salade en een optreden. Helaas of gelukkig, Kees vond het optreden vreselijk, ik vond het best oké , doch het was 2000 en ze stopten ermee. Gezellige avond en het naar bed gaan wordt steeds lastiger met 'geen nacht', je kunt de hele nacht wel opblijven... gezellig. We drinken nog een afzakkertje in het clubhuis van de jachtclub en herkennen verschillende vlaggetjes die daar hangen, waaronder de Breehorn!

30/6 Het nautische van vandaag was het bericht van 40 knopen wind of meer, dus bootjes met de kop in de wind, Analyse van het internet, weergoden leerde mij GEEN 40 knopen, 20 en kans op een vlaagje naar de 30. Maw 5 bft met vlagen... Tja het weer is deze vakantie wel een issue, zeker als je alles gelooft wat er op de steiger wordt geroepen. Wij vertrouwen op onze eigen info...lang leve de gribfiles! We starten met een flinke run, we waren er aan toe! We wassen het schip binnen/buiten en draaien een paar wasjes, gebruiken de droger van de club en in de middag stijgen we op ons stalenros. De Russische wijk met `orthodoxe kerk' 12 gouden koepels erop, bekijken we en rond 1900 gaan we aan het sailorsdiner in de jachtclub, een top maaltijd voor/hoofd/na voor 24,5 euro, de kosten worden sinds de laatste dagen steeds met een tikkie gedeeld, handig joh. Rond 2300, tijd van leaving komt de bemanning Vera en Leo, Primavera, nog even een borrel meedrinken. Zij gaan morgen naar de Wulp om de opera's te bezoeken.

Helaas maken onze reisgenoten er een potje van. Als we rond half 12 afzakken naar de boot blijkt dat ze beide hun vlag nog hebben hangen. En dat in deze jachtclub! Hier gaat om rond 21.00 uur elke avond een kanon af en daarna moet je vlag strijken. We zullen onze excuses aanbieden.

Het wordt ook niet meer donker hier; om kwart voor 12 's avonds is het nog vrijwel licht....

1/7De laatste dag in Helsinki is iPad-dag, ik leg Hanneke en Hilde de geheimen van iPad/iPhone/hotspot, WiFi/iridium/ etc uit... ik hoop dat weer na 2 uur meer duidelijkheid is en ook handigheid, aan de handleidingen zal het niet liggen. Ondertussen heeft D boodschappen gedaan, erg aardige mensen hier, die tillen voor mij de fiets in de boot als ik zwaar beladen aan kom fietsen). De supermarkt is een uitdaging. Je begrijpt werkelijk niets van het Fins. Maar je kunt dan weer wel met de euro betalen :). Geen idee of ik nu Griekse yoghurt kwark of slagroom heb gekocht :). Verkleumd kom ik terug. 14 graden, zwaar bewolkt en harde wind...

We maken nog de Finse gaypride mee; enorm veel mensen. Velen flink uitgedost (en heel koud), niet zo uitbundig als in Amsterdam, maar wel heel veel mensen....

Hierna bezoeken we een natuurgebied, Seurasaari. We nemen de bus vanaf het station. Lijn 24 was/zou makkelijk te vinden moeten zijn, onze volhoudendheid wordt beloond met een bus en rit van 20 minuten naar een prachtig eiland. Zelfs hier groepen Japanners... Het Finse Openluchtmuzeum, na een wandeling van 1 uur is het eiland rond gewandeld en bussen we terug. Na de bus een borrel op de Stormvogel en hierna Dianne achter de pannen, ik fietsen opruimen en Starten aan het blog en tocht voor morgen voorbereiden. Doel is Hamani, 80 mijl tussen de Finse eilanden door.

Nog een weetje. Bij het wachten op het bootje kwamen we in gesprek met een leuke Finse dame. Zij vertelde dat vrijwel alle Finnen tweetalig worden opgevoed: Zweeds en Fins, zodat ze zich in elk geval in de Nordic kunnen redden. Ook haar kinderen gaan naar een Zweedse school en thuis spreken ze Fins. Daarnaast spreekt iedereen hier vloeiend Engels (behalve mijn kassajuffrouw toen ik de komkommer niet gewogen had).