Honfleur

Het vertrek uit Ouistreham wordt bepaald door de draaitijden van de sluis en het tij. We redden het niet om naar Deauville te gaan; het is maar 16 mijl, maar er staat bij aankomst dan niet meer genoeg water om naar binnen te kunnen. Dan wordt het Honfleur; dat kunnen we bij elk tij aanlopen. We zijn hier in 2012 geweest, maar hadden toen alleen maar regen. En! de Kleine Walvis was er vorig jaar….super enthousiast. Nu een nieuwe poging met beter weer, YES.

yes bijna mag de motor aan..

Ook dit is maar een kort tochtje van 20 mijl, maar we slagen er toch in om er een dagtocht van te maken. R wil stappen maken, dus haalt een lekker Frans granen-stokbroodje, lekkerlekker. Om 9 uur liggen we in de sluis in Ouistreham en daarna hebben we een heerlijke zeiltocht. R is lekker actief, buitenschootje, boom erin, zeil naar de andere kant. Dan blijkt het toch lekker zo’n Walder en de lijnen voor ophouder etc. We hebben er een snelle veilige routine in (sorry, drill). 

Honfleur ligt zo’n 7 mijl de Seine op en als we bij de monding, Le Havre aan BB, aankomen hebben we nog vol stroom tegen; Als we onder de 1 knoop gaan, starten we toch maar de motor. R moppert wat, maar ja, hij wilde niet nog een halve dag in ‘de haven blijven hangen’, dus dan maar wat stroom tegen. En natuurlijk keert het tij als we er bijna zijn. 

schade aan de radarpaal of….past het?!

Bij Honfleur heb je eerst een sluis en dan nog een brug. We kunnen om 15.00 uur in de sluis. 

Nou zijn we een super koppel en kunnen de Zeerob overal in & uit krijge, al is er nu enige ‘onenigheid’…..liggen we in de sluis of net niet. R legt met ‘moeite’ nog een metertje naar voren maar dan is het echt zat! Er volgt uitleg hoe de deuren draaien, bijzonder…. maar D volgt R. We komen zonder schade de sluis uit :)

Daar komt nog een Engelse motorboot aanslingeren met motorproblemen. Ze zijn op de Middelandse Zee geweest geweest en willen vrijdag naar Portsmouth, dan is er zeer weinig wind om het kanaal in 13 uur over te steken. Hij heeft 2 motoren en een ervan is uitgevallen, hij denkt een verstopt filter door de mega golven op de Seine, waardoor hij geen controle meer heeft en stuurloos is. Wij vangen hem op met een hoop lijnen en stootwillen en bieden aan om hem de sluis uit te slepen. Hij is helemaal blij! We leveren hem af bij het ‘waiting pontoon’ na de sluis en moeten daar zelf ook nog een uur wachten op de brug. Hij komt ons uitvoerig bedanken met een fles wijn, had ons graag op de borrel uitgenodigd, maar moest z’n motor weer aan de praat krijgen, coronatesten doen, naar de douane want hij wil vrijdag oversteken…….wat een feest die Brexit… 

onze brit op sleeptouw

Om half 5 kunnen we door de brug en we zijn een attractie op zich; een en al camera op ons gericht… wat een toeristen. 

Het valt gelijk op hoe rustig het is in de haven; wij waren bang dat het te vol zou zijn. Er liggen met name Nederlanders en er is nog volop plek. De havenmeester die hier geen woord Engels spreekt, wijst ons een plek en aan een ieniemienie-vingersteiger leggen we vast. Maar we liggen er weer strak bij. 

We liggen in de havenkom in de oude haven en dat is een feest. Zo rustig als het is met boten in de haven, zo druk is het op de kade. We gaan heerlijk flaneren; vinden al snel ‘ons terras’ waar we tijdens ons eerdere bezoek droog een roseetje konden drinken. ‘s Avonds hebben we gereserveerd bij een leuk ‘gezond’ tentje met een ruim vega-aanbod, R blij (la Cantine). Heerlijk hier!

vakantiegroetkiekje

lekker vega-tentje

sfeervol zo ‘s avonds, je zult maar 7 hoog wonen

een van de mooie straatjes

vdp op de foto bij een ‘vakwerk’ kerkje

Vrijdag regent het als de wekker gaat. D is niet te bewegen om in de regen te gaan hardlopen. Dus de ochtend begint lui. Zoals elke dag de laatste week, klaart het in de ochtend op en tegen 11 uur stappen we de steiger af. We genieten volop van de leuke galerieen, winkeltjes en de bouwstijlen en -kunsten van Honfleur. We scoren een leuk kado voor Janny en Erik, waar we volgende week een feest hebben, voor Sinterklaas (….) hebben natuurlijk een heerlijke lunch, waarna we even gaan chillen, lezen en een power-nappy op de boot. Eind van de middag nog weer een wandeling en daarna genieten we vanuit de kuip van alles wat er om ons heen gebeurt. R is ook verzadigd….

Borrel in de kuip, jammer zuuuuuure wijn van onze Brit! 

Komende week krijgen we Noordenwind en we willen richting Nederland; dus dat is niet handig. Met de routeringsappjes kijken we wanneer we zeker NIET moeten vertrekken en of een tussenstop in Dieppe er nog in zit. We kijgen contact met de Iskander om een meet&greet te organiseren. Het plan is daarom morgen naar Le Havre te gaan, waar we ‘s avonds met Renee en Jan Willem van de Iskander hebben afgesproken en dan zaterdag vertrek naar Nederland. Hopelijk zijn we dan voor de voorspelde Noordenwind in of nabij Nederland, zodat we op tijd zijn voor het dansfeest van Janny en Erik!

Cherbourg-Ouistreham

Schip klaar! Rib in het water zodat we naar de Carrefour kunnen met de rib en die is dan 300 meter lopen. Ineens hoor ik iemand roepen en voel iemand wijzen, DanceMe van Hans vd Valk en crew vaart binnen. Met DanceMe hebben we veel, heel veel cursussen gedaan. Door omstandigheden was de reis een jaar uitgesteld, maar nu is Hans op reis. Met een big smile op zijn gezicht loodst hij DanceMe in een box, natuurlijk ‘s ochtens al gereserveerd. Oostende - Cherbourg, in een lange motortocht. 

DanceMe komt aan in Cherbourg

Even boodschappen doen

 

Wij naar de Carrefour en erna aan de koffie bij Hans, Liesbeth & Lucas. Koffie……er is een proces gaande aan boord waar we zo’n 12 attributen voor nodig hebben voor 1 kopje expresso en per kopje er zo’n 10 minuten arbeid (zo worden de bonen met de hand gemalen). Een bijzonder proces met een heerlijke espresso. De tijd vliegt, wij moeten het tij mee hebben om de kaap van Barfleur. 

Crew DanceMe en Zeerob

Baristo Hans

Om 1200 vertrekken we naar Ouistreham en zetten direct vol tuig, het gaat van halve wind naar voor de wind. Het loopt super; we tikken de 11’  we aan en zitten lekker te lezen en genieten van het zeilen/water/zon. Vanaf de bocht kunnen we vlinderen en dat staat zo’n beetje de hele middag. Eind van de middag, stroom gekeerd (ook 2-3’ tegen) met 20’ wind wordt het wel een vervelende zee. We zetten voor dat laatste stukje nog even een rifje. Rond 2130 lopen we binnen, te laat voor de sluis! We kruisen nog een ferry: de Normandie, R laat hem maar even voor gaan. Zo’n schip ligt nog niet of er wordt al afgeladen, mooi efficient proces. De volgende ochtend zien we dat er maar weinig mensen op het schip zitten richting UK.

Relaxed tochtje, maar wel weer een trui aan!

Portcontrol vertelde ons dat de we de volgende dag om 7.00 uur als laatste door de sluis kunnen en daarna pas weer rond 17.00 uur  in verband met het tij. 07.00 uur in de sluis, doen we! We liggen tegen de wachtsteiger, en rukken stevig aan de lijnen. om 06.15 uur de wekker en om 06.45 uur zitten we in het zeilpak! We krijgen de enige bui van de dag op ons dak……bah wat hebben we een hekel om net uit bed in zo’n pak te zitten. 

In de haven pakken we een mooi plekje aan een langssteiger en mikken de kop nog even in het kussen. Al had R wel de hardloopkleren aangedaan, top. Om 10.40 uur wakker…..dag om! Een dag van wassen en poetsen en allerlei taakjes, full day maintance zou de Kleine Walvis zeggen. 

We gaan nog even verleggen om de havenmeester te plezieren en krijgen (in ruil?) 2 vrij reizen tickets waarmee we 24 uur onbeperkt kunnen reizen. R is druk met het Volmacht360 congres en heeft veel appjes/calls/mails, maar het lijkt of de dagvoorzitter lukt. Eind van de middag nog een lekkere wandeling naar het stadje en strand.

Dinsdag 17 augustus starten we met 7,5 km rennen en erna gaan we - na het werk van R - met de bus naar Caen om de stad en het museum “Memorial de Caen” te bezoeken.

In de ochtend tijdens het rennen zien we diverse markten en laat Ouistreham zich van de beste kant zien. Een leuke fraaie badplaats, het aandoen zeker waard. Na zo’n uurtje zitten we op het station Caen, ohhhh museum is op 50 minuten lopen. Dan toch een ubertje, ja dan heeft R problemen met zijn Uber-account. Niet getreurd, we trammen en bussen ernaar toe. We zullen het vrij reizen-kaartje van de havenmeester goed gebruiken!!

Een van de kathedralen in Caen

Het Memorial de Caen is een fraai opgezet enormeoorlogsmuseum met ook een film over D-day en een 360’ movie over de gebeurtenissen van 1900-1991. Wat een indrukwekkende actie dat D-day, en hoe vreselijk als je ziet hoeveel redders het niet haalden.  Zo’n terugblik op de 2e wereldoorlog geeft mij altijd weer te denken, wat een vreselijk leed. Ondertussen stroomt het nieuws binnen over Afganistan, bizar dat oorlog niet stopt en dat er steeds mensen zijn die vinden hoe andere mensen moeten zijn dan wel leven. 

Voor het Memorial de Caen

Schilderij van Picasso; het eerste bombardement
op burgers, in Guernica. Twee jaar geleden
hebben we dit immense doek in het
echt gezien in Guernica.

 

We ‘bussen’ weer terug naar de haven en zien ondertussen de omgeving. Een volgende keer gaan we meer van Caen zien.

Na 3 keer NUL op request bij een restaurant, keren we de horeca de rugtoe en maakt D een snelle heerlijke pasta klaar. 

In Ouistreham is ook op straat een
masker verplicht.

Morgen naar het oosten! Honfleur is het plan….

Ile d’Ouessant - Cherbourg

Grote Mees vertrekt vroeg, jammer voor R hij zou nog uurtje met Rob foilen. Tijdens het dag zeggen was R waterslangen aan het koppelen zodat de 30 meter overbrugd werd en stopt hij de slang in de vuilwatertank (stond halfvol)…….deze loost achter in de spiegel. Hier lag de rib te wachten op de foil actie van Rob en R…..brrrrr! Maar niet zeiken, gewoon doorpakken en alles schoonmaken. Hierna voor de zekerheid beetje chloor in de tank en jawel we hebben weer een verhaal…..

Wij vertrekken naar Ile d’Ouessant (Usant), het meest westelijke punt van Frankrijk. Een klein eiland, zonder jachthaven waar je kunt ankeren of aan een mooring, mits de wind en swell het toelaten. De ankerplaats bij het ‘hoofdplaatsje’/dorp ligt pal in de wind en wordt dan afgeraden, maar in onze pilot zagen we er ook een aan de Noordkant. Die gaan we proberen; wat ankerervaring opdoen. Het is een heerlijke zeiltocht er naartoe. Bij het ronden van het eiland komen we ineens weer van het ene op het andere moment in een enorme centrifuge, veel golven, stroom en een ruige zee; vergelijkbaar met de Raz de Sein. We hebben ineens 4 knopen stroom mee en ronden met een noodgang het eiland, waarna de golven ook weer afnemen, en gaan op zoek naar de ankerplek. Vanaf zee lijkt het allemaal een grote rots, ik word nog niet direct blij. Maar als we de plek naderen opent zich een mooie baai en zien we ook wat vissersbootjes. Dit is het dus. We laten het ankervallen in 14 meter, nu laag water. Er komt nog 6 meter bij. De rotsen om ons heen verdwijnen onder water..

Om ons een wordt veel gewandeld over de rotsen. Wanneer we met de rubber een verkenningstoer willen maken, roeit D na drie slagen de ‘dol’ eraf. We moeten op zoek naar een pen om de peddel weer vast te kunnen zetten. We laten de tocht voor wat deze is en bekijken de omgeving vanaf de boot.

Het windzeiltje op de giek, de flopperstopper gaat uit om de deining te dempen. R is aan versie 2 mbt de floppenstopper, moet iedere keer beter/handiger. 

In het museum in Douarnenez hebben we gezien dat in veel zeeschepen overdwars geslapen wordt, zodat je niet zo ligt de rollen in bed op de deining. Mente wordt geraadpleegd, en jawel hij kent het van School at Sea! lekker slapen was zijn antwoord. Dat gaan we vannacht proberen. Voor D een succes; ik pas overdwars in bed. Voor R is het wat te kort; halverwege de nacht vertrekt R toch naar de achterkajuit. Al met al hebben we toch lekker geslapen. 

‘s Ochtends is er mist, hoge golven en ziet het er onheilspellend uit. We houden maar even een pyama ochtend. Een paar uur later klaart het op en ziet de wereld er weer prachtig uit. We nemen toch een duik en weten  niet hoe snel we weer op de boot moeten klimmen. Niet gaan is voor watjes….Maar het water is 14 graden! Met de rubberboot naar de kant is niet echt een optie; er is geen goede plek om de rubber een paar uur vast te leggen.

We houden scheepsraad en besluiten dit eiland te laten voor wat het is. Vanmiddag gaan we met de stroom mee weer een stuk naar het noorden. Een nachtje door en 165 mijl naar Cherbourg. Vandaar uit weer een stukje kust doen die we nog niet kennen. Ankerop gaat soepel; we trekken super grote bladeren zeewier mee, D zag het niet zitten deze te gebruiken bij de sla, jammer.

Het wordt een tocht van - op 2 uur na - 100% motoren. Er is heel weining/tot geen wind en dan ook nog van achteren. De eerste 12 uur nog wel flinke golven, maar ook die worden in de loop van de tocht minder. Voor de verandering ook wel een keertje lekker! R zet met de Walder alles snaar strak zodat we geen schade krijgen door de harde klappen van de golven, blij dat de harpen vervangen zijn door softshackles. Alle geluiden gaan R altijd irriteren, dus hij is er maar druk mee. Bij vertrek zien we de Iskander nog op de AIS, zij varen 10 mijl oostelijker en zijn onderweg naar L’Aber wrach. We hebben nog een heerlijk nasimaaltijd over van gisteren en die gaat er ook op zee weer goed in, compleet met pindasus, gebakken ei, augurk, zilveruitje en natuurlijk een toetje.  Het is enorm rustig op zee, bijna geen vissers en andere schepen. Maar wel een zeilboot die we kennen. Tijdens de nachtwacht van D passeren we de Pacific Blue; een Breehorn 44 van Hans en Irene Fokke. Zij zijn met hun zoontje begonnen aan hun wereldreis, met een jaar corona-vertraging. Natuurlijk roep ik even op. Hoe leuk is het om om 4 uur ‘s nachts op zee even bij te praten met Irene, die ook op wacht zat. 

Het is nog even spannend of we Cherbourg in kunnen of moeten ankeren. We hadden begrepen dat ze tot 15 augustus maar beperkt bezoekers toelaten vanwege de Rolex Fastnedrace die vanuit deze haven wordt georganiseerd. Als we in de buurt komen zien we wel de nodige boten vertrekken, dus dat dat stemt positief, dan is er immers ook weer een plek. Eenmaal in de haven is er plek aan het visitorsponton, vanwaar je met je eigen rubberboot naar de kant moet. Alle overige bezoekersplekken/-steigers zijn voor de Fastned. Wij zijn al lang blij.

Het is een heerlijk sfeertje in de haven. Een heel dorp met bars, tenten, stands, muziek… We genieten van de sfeer onder het genot van een paar heerlijke biertjes. Daarna lopen we nog over een steiger met deelnemende boten. Er zitten hele snelle, indrukwekkende schepen bij; er hangt ongelovelijk veel te drogen (….), maar er zitten ook wel meer gangbare schepen bij zoals X-jachten, Beneteaus, en zelfs wat klassiekers. Mooi om te zien…

Aankomst Cherbourg

Tijdens het eten houden we scheepsraad…. Morgenochtend even naar de supermarkt en dan met de stroom mee naar Ouistreham, is nu het plan.

We lezen, luisteren en af en toe een belletje voor het Volmacht360 congres of met het maatje van R. 

Douarnenez, meer foto’s

Concarneau-Douarnenez

Een ding was duidelijk deze vakantie. Robert wilde heel graag met de boot naar Douarnenez. Daar droomt hij al 35 jaar van, bekent hij..

Voor een zeiler is Douarnenez een plaats waar je geweest moet zijn. We gaan vroeg in verband met de stroom die we links en rechts willen oppikken, daarnaast gaan we door “Raz du Sein”! Een geweldige zeildag, soms vol tuig, soms met Code 0 en soms het ijzeren zeil. Een geweldige luchten: kortom een dag om door ‘een ringetje te halen’ .

Rond 15.00 heeft R een TeamsCall, hij zit lekker binnen aan de lage kant. Oortjes in en Ipad voor zich kijkend naar de golven door het rompraam, heerlijk. We gaan met code-0 de Raz in, al gauw gaan we te hard….8” met weinig ware wind. Maar dan moeten we ‘afslaan’ richting Douarnenez, dus koers wijzigen. Dat kan D niet alleen, de stuurautomaat trekt deze ‘centrifuge’ waar we in zitten niet en de code 0 moet eraf.  Dus R wordt uit de call geroepen en als een speer rollen we de Code 0 in, totzover prima. Maar dan even alle lijnen in de kuip opschieten alvorens de Tor aan gaat. We lopen meer dan 9 a 10’, jawel volle stroom mee! Maar ook een ‘hekseketel’ aan golven, R heeft een prima moment van de Call(….). Maar samen loodsen we de Zeerob weer veilig door dit wilde water. 

Hierna R, terug in de call en speren genietend van de kustlijn naar Douarnenez.

Aankomst Douarnenez

Jawel, VHF09 wordt vriendelijk beantwoord door de vrouwlijke havenmeester dat ze ons opwacht. Haven Treboul! Prachtig plekje aan een langssteiger met alle gemakken vandien, het is zo’n beetje hoogwater. Rond 23.00 uur kijken we naar buiten en zien we een muur van zeker zo’n 5 meter en het blijft nog zakken. Gaaf dat Bretagne met natuurgeweld.

Zeerob aan de steiger, nu met laag water

We verkennen de havens en schieten veel plaatjes van de historische schepen, we zien hier 2 klassieke houten werven waar de restauratie in volle gang is.   Na een verdiende Franse lunch, jawel volle maaltijd van 2 uur met glaasje wijn verkennen we het mooie en leuke centrum en bereiken de haven (port de rosmeur), bekend om zijn sardienvisserij van weleer. Geweldig mooi, heerlijke sfeer, we zitten lang te genieten van het tafereel. 

De Passe Sanitaire is hier inmiddels ingevoerd. Bij elk restaurant, terras, museum, concert moet je even je de app met de QRcode waaruit blijkt dat je gevaccineerd bent, anders kom je er niet in. En mondkapjes natuuurlijk maar daar zijn we inmiddels aan gewend.

Al kijkend is D aan het appen met de Grote Mees (Rob en Nynke BH 48) jawel hoor als wij voor de kaas, wijn en stokbrood zorgen als avondmaaltijd buigen zij af. Logisch ook; Rob A. moest ook eens in Douarnenez geweest zijn, in ons haventje liggen 15 draken het van ‘locals’, kortom zeilen is hier De sport. Dat zeilen hier belangrijk is zien we ook in de tientallen optimisten, cats etc waar dagelijks volop in gevaren wordt. Prachtig schouwspel 6 optimisten achter een Rib met allemaal blije kids. ‘s Middags hebben we gezien dat er een concert is in chapel Saint Helene, om 21.00 uur, Franse chansons begeleid op gitaar. Na de maaltijd haasten we ons naar het concert, geweldig leuk met mooie muziek in historisch capelletje. Ook hier de Coronacheck en het hele concert mondkapje op. Vanzelfsprekend wordt er aan de kade een afzakkertje genomen…….Grote Mees maakt het laat! 

Pff….R heeft een meeting om 09.00 richt zijn ‘kantoor’ in in de achterhut. Na de call is er toch het gevoel van een ‘verkreukeld’ hoofd. We gaan toch maar even rennen en e-routes berekent weer een pittige tocht. 6,9 km door de heuvels……maar activiteitsdoel was gehaald bij terugkomst. Heerlijk om zo de dag te beginnen. Na deze  tocht der tochten is het even chill/klus/eigentijd. De middag besteden we met een bezoekje aan het museum waar we ook een tjotter van de werf uit Heeg tegenkomen! Leuk!

Het museum valt in goede aarde, hierna chillen we wat op een terrasje met locale live muziek en daar komen Rob en Nynke ook weer langs lopen…. Wat een leven…….R zit Rob A al de hele dag op te naaien om samen met de Rib en het foilboard te gaan oefenen. Rob A. heeft namelijk een nieuw surfboard met foil (waardoor het surfboard omhoog komt bij een zekere snelheid). R ligt binnen de olie van de keerkoppeling te controleren als D roept: Rob A is al in de zwembroek.

R in wetsuit, Rib in de plomp, motor erachter en jawel Toys en Boys ten voeten uit! Een hoop bekijks in de haven voor deze ‘jongens’. Na 1,5 uur komt het stel terug met big grijnz, beide hebben ‘even’ gefoild en gevoeld hoe het is. Ook is er veel water geslikt. Het is als het oefenen met wakeboarden/waterski, het gevoel moet je ‘ontdekken’. Hopenlijk is Rob A overtuigd dat hij de volgende keer als hij de Zeerob ziet een demonstratie moet houden. Leuke middag. 

Grote Mees met daar achter de Zeerob

Boys, toys…

1900, iedereen is in vol ornaat naar de buurman, een mooi restautant waar we een heerlijke en heel gezellige maaltijd hebben. De start is met 9 oesters, lekker. 

Morgen vroeg weerop, Grote Mees gaat naar L’aber Wach en Zeerob naar Usant (ofwel Ile de Ouessant). De plannen van droogvallen gaan in de kast, dit oefenen we later van het jaar wel op de werf bij Beute. 

Je denkt dat je vastmaakt aan 4 stevige palen,
maar zie de bovenste foto met laag water

Belle Ile - Concarneau

De tweede nacht achter de mooring op Belle Ile ging het al beter. Van de wind hadden we geen last; en de flopperstopper die we aan de spinackerboom hadden hangen deed z’n werk. Dit zijn twee stalen platen die dicht gaan als ze naar beneden gaan en openklappen als ze in het water weer om hoog gaan. Zo wordt het deinen gedempt. Maar nog steeds deinen we aardig. Eigenlijk moet je er aan beide kanten een hebben hangen :), dan zien we eruit als vissers met uitstaande netten…. Naast de FlopperStopper hebben we ook een ‘anti’-slingerzeil gehesen, om minder te slingeren. Lastig euvel is nog de lijn naar de mooring…., deze kwam onder het anker wat weer leuke geluiden geeft. We liggen op de banken en hebben een ‘boerennacht’. 

Na 2 nachten gaan we verder. De wind is gunstig om naar Concarneau te zeilen. Vandaar willen we de komende week ‘het hoekje om’ om weer wat noordelijker te komen. Er is zo’n 20 knopen wind voorspeld en we varen strak aan de wind in 1 rak naar onze bestemming. Er stonden wel hoge golven (lange oceaan-deining) en we krijgen heel wat golven over de boot. Maar die kan het hebben! Een enkel raampje moet de volgende keer in de Vaseline (…) of met schilderstape afplakken (goede tip van (schoon-)vader Leo).  Het is een dag van geen rif, rif, en weer geen rif. We varen heerlijk met 20’ wind 1 rif en de genua, we sleuren door het water.

R heeft een call en die zit lekker met zijn nieuwe Apple-oortjes te vergaderen, de ruis/geluidonderdrukker is top. Hij maakt / filmt het water door het raam. Vergeet voorin te kijken……maar daarover later.

de ankerplek

Na 45 mijl komen we in Concarneau; dit ligt in een prachtige baai. Tussen de ondieptes en rotsen door varen we naar de haven. Maar helaas….vol; morgen is er wel plek! De havenmeester suggereert om de vissershaven op te roepen VHF12; wellicht mogen we daar liggen. Morgen had hij zeker plek! Oké dan komen we morgen bij je terug. Ondertussen roept D allercharmants de port/harbour/capitainary etc… Maar die houden zich Oost-Indisch doof. Ook onze vraag of langszij een ander schip mogen liggen voor 1 nacht wordt met ‘Non’ beantwoord. R is pissig, die Fransen grrrr. Maar niet getreurd en zijn genoeg mooie ankerplekken; we varen weer terug de baai in voor Concarneau en vinden een mooie beschutte ankerplek waar ook nog moorings liggen. Inmiddels zijn we ervaren, dus mooring oppikken, flopperstopper uit en lekker achter het fornuis! De koelkast is weer bijna leeg, dus morgen moeten we toch echt op zoek naar een supermarkt….

We doen de volgende ochtend een poging om te zwemmen, maar het water is zo koud! 16 graden is koud om te zwemmen. Het wordt toch een lekkere warme douche. Dan gooien we los. We bellen eerst, maar geen gehoor. Daarna roepen we de marifoon op en de havenmeester meldt ons dat er over een kwartier een plek vrijkomt. Joehoe! We komen aanvaren en hij zwaait, een en al herkenning en een warm welkom. Direct de vraag waar hebben jullie gelegen? Ook de suggestie om vooraf te bellen, houdt hij een plek vrij. 

Als laatste aan de steiger rechts, de Zeerob. Daarachter Ville Close

Zicht vanaf Ville Close op de Zeerob

We krijgen een heerlijke plek toegewezen met zicht op de Ville Close, de bezienswaardigheid van Concarneau. Een prachtige plek aan het eind van de steiger; er is van alles te zien. In deze haven liggen veel schepen waar mensen met een paar stellen/vrienden zeilles krijgen. Een hoop activiteit; karren met eten worden aangesleept. Ook de veerboot naar Iles de Glenant vertrekt hier. Het is een gezellige drukte. Deze zaterdag wordt een klus-/was-/boodschappendag. We gunnen onszelf nog een lunch op een mooi terras, maar gaan dan weer lekker naar de boot voor de klussen. Ik had gehoopt op een droger in deze haven, maar die is er niet, dus alles aan de waslijn op de boot. Maar dat is geen probleem; het waait zo hard en het is ook nog zonnig dat elke was binnen een half uur droog is. Vanavond weer een fris bed en schone handdoeken! Door het voorste raampje in de ‘gang’, is het lekker nat geworden dus er moet goed gesopt worden en eea te drogen gehangen worden.

R maakt de tafel; het laadje onder het tafelblad vliegt steeds open, het slotje valt niet in de sluiting, dus na wat gezaag en gepruts is de la nu wat hoger gemonteerd en werkt het slot, een ander laatje moest gesteld worden. Luiken lekte dus er moet ook wat gedroogd worden, kortom altijd wat te doen :)

Ondertussen krijgen we nog bezoek van de Douane. Met 3 man sterk, volledig uitgerust in een gitzwart rib die ze naast ons parkeerden komen ze met een intimiderende houding over de breedte van de steiger staan, zodat er niemand langs kon. We krijgen een hele rits aan vragen en moeten de nodige documenten laten zien (eigendomsbewijs, btw verklaring verzekering etc; alles in het Nederlands). Kennelijk voldoen de documenten en zien wij er betrouwbaar uit. We krijgen de spulle terug en worden bedankt.

Zondag hebben we e-routes weer een mooie route gaan berekenen van zo’n 6,5 km. Niet ver, maar een grote klim/vals plat. Een flinke kuitenbijter…..In de middag bezoeken we de grote bezienswaardigheid hier ’de Ville Close’. Dat is een ommuurde oude stad (wij kijken vanaf de boot op de stadsmuur). Een hooggelegen rotspunt die al jarenlang was bewoond voordat het in  de 13e eeuw versterkt werd. Het is er enorm druk, als of Corona niet bestaat….Het is bijna eng. We scoren allebei een shirt, maken wat mooie foto’s van de boot. En dan begint het toch te plenzen en dat gaat een aantal uren zo door. We rennen van terras naar terras en weer terug naar de boot. En de lange broek komt weer uit de kast…. ‘S Avonds trakteren we onszelf op een heerlijk etentje, alvast omdat Annick morgen jarig is…..

Markt in Ville Close

De tocht naar Douarnenez is zo’n 65 mijl en als het goed is hebben we de hele weg stroom mee als we rond 9.00 uur weg gaan. We zijn lekker aan het zeilen als er een rib met een noodgang op ons afkomt… de havenmeester. We zouden niet betaald hebben…. D diept het bonnetje op uit haar portemonnee; we hebben betaald, voor 2 nachten, dus hoe zo… Hij belt met de haven maakt een foto van onze bon en overlegt….en dan volgt een enorme mea culpa…. We worden goed in de gaten gehouden…