Sines-Lagos-Portimao

 

1 november

We gaan, wind draait naar Noord. We hebben zo’n 60’ voor de boeg en willen niet met donker aankomen. Kortom, gas erop! We zijn ook nu weer “Orca proof”, alleen het zand hebben we niet in de kuip.

 

Gelukkig komt er later op de dag meer wind en lopen we zo’n 5 + knopen, we wisselen wat met de zeilen uiteindelijk kiezen we voor maximaal tuig. Grootzeil wordt uitgezet en met bulletalie, Walder en schoot strak gezet, we hebben veel swell waardoor het gewicht van de giek veel massatraagheid kent.

Samen zetten Dianne en ik de boom in de genua, een klus die heerlijk is om samen te doen. Hierna stuiven we zuidwaarts. Doordat het rond 1800 donker is en we op tijd in de ankerplek willen zijn houden we vol tuig, het gaat helaas niet zo waaien als voorspeld. Rond 1700 gaat de tor aan, we naderen ‘het einde van de wereld’= Cabo de São Vincente. Hier valt de wind weg en moeten we nog een klein uurtje varen, normaal zou je hier kaap-effect hebben wat inhoudt dat er zo’n 10 knopen extra geblazen wordt vanuit de kust. Een mooie rustige baai met super goede ankergrond.

Sagres, wat een schitterende baai. In de ochtend zien we de Nendaz (van Diannes Navily-vriendin Felicity) en de Equinox ook in deze baai liggen en schieten mooie plaatjes van elkaar, leuk!

 

12.00 Ankerop naar Lagos

Shit, de Equinox vaart al achter ons langs met vol tuig. We hebben van Lagos Marina gehoord dat we mogen komen en krijgen ook een instructie van hoe eea werkt. Dianne en ik gaan snel ankerop en ‘kruipen’ richting Lagos, genieten van de heerlijke zon en de 2 Bft. Zelf het zetten van de Code Zero helpt maar een uurtje, hierna zetten we de motor erbij, geen wind. Uiteindelijk kregen we na circa of 15.00 uur landwind, en toeren lekker naar Lagos.

Vanuit ver zien we de bekende grotten en het bijbehorende toerisme, we gaan aan het tank-ponton en ketsen er even 300 liter in! Nu is het nog betaalbaar ;).  Bijzonder dat het hebben van een volle tank, waar je echt diep voor in de buidel moet tasten, zo’n goed gevoel geeft.

Nostra-crew, in de verte komen onze Anders & Carina aangewandeld. Een warm welkom en ze varen met ons naar de haven en leggen netjes in de box aan en meren zelfs af. Top.

Hierna start de ‘Swedish-Marathon’.

 

Swedisch-Marathon’.

Lagos leren we echt kennen, na een rondgang door de oude stad, op zoek naar een Vodafone-sim, sjouwen we heerlijk rond en genieten van de drukte. Al is het einde seizoen, er is veel volk op de been en de legio ‘souvenirskramen’ & verkoopstands van daytrips laten zien dat men wel wat gewend is. Samen lopen we een hike vanuit de app “walkbox”, prachtige tocht langs de kust en later door een stukje ‘luxe’ Lagos. Goed om te zien dat men het toerisme in banen wil leiden. Hele stukken natuur zijn afgezet en ervoor in de plaats zijn o.b.v. steigerplanken vele kilometers pad aangelegd. Dit zal de natuur goed doen. Naast de diverse run’s heb ik de weg gevonden naar de jacht chandler, een zeer goed gesorteerde zaak die veel heeft maar waar je ook mag zoeken en je ‘probleem’ in elkaar mag zetten. Ik heb zo’n 6 weken om de watermaker aan te sluiten, naast het aanbrengen van de slangen is het zoeken en kopen van de juiste koppelingen ook een dingetje. Maar ik heb het nu al voor elkaar: afvoer waste-water, aanvoer zout-water, aanvoer drinkwater naar tank. Nu nog even de watermaker op het druksysteem monteren, een klus voor morgen. Hierna gaan we richting de elektra, van ‘meterkast’ naar watermaker. Soms is het k…werk, je kunt er net niet bij. Maar toch mooi klusje.

 

Vanaf 1630 is het Swedish-Lagos-Time, we starten met zijn vieren en na 3 dagen zijn we met zijn 8^e! We ontmoeten ‘Lennart & Marianne’, ‘Gissela&Mat’, allen zeilers. L&M laten hun boot op de kant in Lagos liggen en gaan naar Zweden om de komende maanden te skiën. G&M zijn even op bezoek, zij zijn in Le Havre omgedraaid en hebben de reis afgebroken. Gissela gaat weer aan het werk; ze was nog niet toe aan dit leven.

Tja, we lachen veel, eten samen bij een Japanner, Italiaan, op de Zeerob en in een restaurant in de jachthaven. Borrelen en eten, het lijkt wel of dit de basis is van het vertrekkersleven. We hebben een geweldige tijd. Toch zijn we blij om te vertrekken, we boeken 1 dag bij en hierna gaan we richting Portimão om de Walkabout te ontmoeten.

 

Voor anker aan de Praia dos Caneiros

Detoxen van alle sociale gezelligheid, we worden wakker onder een strakblauwe hemel. Na een duik in 19.2 graden water, hier verblijven we zo’n kleine 20 minuten in, zijn we wakker. Ik zit nog wel een uurtje met fleece in de zon, ben bijna onderkoeld ;). Ontbijtje in de kuip en genieten!! De boot draait alle kanten op, er is zuidenwind en de stroom keert ons lekker, maar volgens ons liggen we prima. De baai kent zo’n 18 andere ankeraars en gedurende dag vertrekken er schepen en komen erbij.

Na de werkochtend vertrekken we rond 15.00 met de dinghy naar Ferragudo, een ontzettend mooi stadje. We sjouwen door alle mooie straatjes totdat we bij het hoogste punt van de berg/drop zijn op jawel, zowaar het kerkplein. Hier schieten we wat mooie plaatjes en lopen langs de vissers naar de rubberboot.

Youtube: Visserskade Ferragudo

Bah, daar vertrekt een cruiseboot. Pilot is net weg en de sleper aan de achtersteven. We besluiten toch te gaan varen want de schemer valt al in. We trekken mooi samen op en komen, door dat we even bleven kletsen bij een andere Nederlandse ankeraar, in een bui aan boord.

Youtube: tegelwerk Ferragudo 

Walkabout

Morgen dinertje op de Zeerob, zij nemen een lekkere bietensalade mee 

 

doorkijkje naar Portimão

om 1730 gooit de Vasco da Gamma los

bijzonder beeld in deze kerk van Ferraguda

my lady

we liggen tegen deze kade in deze doodlopende arm van de rivier

het fort ter verdediging van Ferragudo

tja, een mooi plaatje

Nostra & Zeerob met 1 mtr pizza

Aanloop van Lagos

Equinox in Sagres

'het einde van de wereld' Cabo de São Vincente

Sagres, Zeerob, Nendaz-Felicity, Equinox

just me

Gissela, Marjan, Max, Carina, Dianne, Anders

Beoordeling van de reis tot nu toe:

5 sterren op een schaal van 5

Troja, Sines

DAG Cascais & Lissabon!

We gaan, we zijn er ‘klaar mee’. Soms ben je ineens toe aan ‘verder’ gaan. Wat dat is, is moeilijk te duiden. Genoeg gewandeld in deze omgeving …. We zijn aan het ‘hospitaliseren’? Durven we niet meer (alles kijkt je aan als je lang aan de wal bent en iedereen elkaar ‘bang maakt’ voor wind en golven), maar willen we wel! De swell valt mee na een paar dagen flinke golven en volgens Predictwind zou er wind staan.

Dianne aan het woord

Helaas is er weinig wind en na een paar uur strijken we weer en gaat het ‘ijzeren zeil omhoog’, de kapen zijn fraai en het is goed om weer te varen. De aanloop van Troja hebben we vanaf Parque Natural da Arrabida bekeken. Maar als je deze delta aanloopt blijken we al gauw 2 knopen stroom tegen te hebben. Dianne vaart naar binnen, dat duurt zo’n 2 uur en we hebben veel druk op het roer. Maar de pilot komt met een noodgang ons voorbij om een zeeschip op te halen en zwaait vriendelijk zo ook de mannen van de TUG, sleepboot.

 

We gaan de baai in en varen zo’n 4 mijl naar het zuiden naast de aanlegplaats voor de veerponten, de een in fel groen….lijkt duurzaam, de andere vol met coca-cola reclame. Duidelijk dat het hier in het hoogseizoen het druk is.  We liggen snel voor anker en achter ons komt het Zeeschip liggen en we draaien mooi gelijk op mee als de stroom kenterend. Dan blijkt groot of klein er niet toe te doen.  

 

Troja

We genieten tot laat van de stilte en de lichten op de horizon, naast ons zijn 2 villa’s o.i.d. verlicht, verder is het stil!

’s Ochtens worden we verwend met windstilte en zon, rond de middag gaan we met de rubberboot naar de kant. We leggen de rubberboot met een lijn om een paal, je weet maar nooit. Ook hier heb je zo’n 3-4 meter verval. We hebben de rugzak mee, wandelschoenen aan! Zo’n natuurgebied wil je natuurlijk ontdekken, dan doen we. We lopen via het strand naar de weg en zoeken een bospad, helaas komt dat op een parkeerplaats uit. Vervolgens volgen we een pad en willen naar de Atlantische kust, we lopen een groot resort door en uiteindelijk hebben we een pad naar de kust. Mooi, verlaten en eenzaam. We genieten van de zon en de grote branding die we hier hebben. Na een stukje strand kunnen we er weer af en komen in een volgend resort. Later willen we nog een route van google lopen, helaas blijkt dit een militair terrein.

Hoe lekker het ook naar eiland ruikt, het eiland blijkt ontzettend gecultiveerd. Op de Zeerob terug genieten we van ons mooie plekje en besluiten morgenvroeg weg te gaan, stroom mee de delta Troja uit.

 

Navily

’s avonds krijgt Dianne een berichtje van Felice, een dame die via deze app vraagt naar hoe het is op de ankerplek. Geinig! Een compleet nieuw fenomeen voor ons. We gebruiken de app veel, kijken naar ankerplekken en boeken of reserveren er havens mee. Als je hem niet hebt: downloaden!

 

Stroom tegen wind!

Om 0730 varen we weg, we lopen al gauw zo’n 8 knopen, bij binnenkomst net 4’. De laatste 2 mijl van de aanlooproute is het onstuimig, de neus van de Zeerob krijgt vast water. Vast water is dat de neus onder is. Zo stampen we een halfuurtje door de golven, hier moet je geen motorpech krijgen. Dan zou het anker uitmoeten en ‘duimen’ maar, het is zo’n 20 meter diep.

 

De toch is ‘saai’, matige wind. We kunnen zo’n 80% zeilen, de ontvangst in Sines is goed. We besluiten i.v.m. de swell niet te ankeren maar in de haven te gaan. De havenmeester vangt ons op en we krijgen een top plekje, mooi uitzicht over de baai en Sines.

 

Sines

Vasco da Gama is om wie het hier draait. Hij kijkt mooi over de baai naar het westen, gesitueerd voor de gerestaureerde kasteelmuren. De stranden zijn beroemd, zo ook het oude stadje wat heerlijk is om door te lopen. Tja het is een arme regio, dito panden staan leeg, zijn vervallen of beklad. Jammer dat er niet wat meer geld is voor herstel van de oude stad, buitenwijken zijn voorzien van grote nieuwe flats en mooie nieuwe infrastructuur. Al zijn ook deze flats leeg qua bedrijvigheid. Zo zouden we zondag naar het Museum of Art gaan, helaas is het gesloten/dicht opgeheven……wie zal het zeggen.

 

Socializen…….

Zoals Ruud ooit zegt Els is net als Rob…….geen sociale personen! Maar deze dagen hebben we lekker gesocialized.

De buurtjes, Equinox:

hebben we op de borrel gehad en dan blijkt hij schipper op de Oosterschelde was en FdG de koper van de Lot kent. Leuk ook te horen dat zij ook graag wil bezig zijn, Dianne wijst ze op de podcast van Elvira Tibboel, “De Locatie Onafhankelijk Werk” Podcast. Leuk om te zien wat internet ons allemaal voor nieuwe mogelijkheden geeft.

OCC-‘meet en greet’, Henrietta:

Opeens staat er een Engelsman bij de boot, ook OCC lid? Hij wijst op ons vlaggetje in het BB wand.  We praten even en hij nodigt ons uit voor ‘a coffee or cheap red wine’. Tja dat is ook wat, borrelen en dan op je eigen schip gaan eten (hij alleen, want solozeiler). We besluiten de rollen om te draaien: ik zoek MS op in de OCC-app en stuur hem een sms met een uitnodiging voor een ‘sailorsmeal’. Het wordt een mooie avond, Michael is al 7 jaar solo onderweg, geen plek is voor hem onbekend. Mooi mens! Waardevolle ontmoeting.

 

Horeca

Nou ben ik geen vleeseter maar hier in Sines word ik verwend. We zitten lekker aan een biertje, tja dan 2,40 afrekenen is reden voor een 2^e! Da’s de 1^e avond, de dag erop werken we lekker en na de 3 uur teams call gaan we de wal op, ik nodig Dianne uit voor een lunch. Alles dicht  maar ik had iets van een tent gezien tijdens het hardlopen ‘fish-lovers’. We gaan ernaartoe en ervaren een heerlijke unieke lunch ik pokebol en salade van octopus voor Dianne, verrassend.

Tja verwend als we zijn maken we een grote toer en zouden even iets kleins pakken, dat wordt een tosti! Tot dat je je tanden erin zet, brrrrr wat een zoete hap. Een soort van krakeling met room. Foutje, gelukkig vindt Dianne het een traktatie. Wat een smaken verschillen. Gelukkig was er op de boot heerlijk zelfgebakken brood, mmm.

Een stad bezoeken zonder te gaan eten is natuurlijk niet toegestaan, de lokale ondernemers moeten iets aan ons hebben. Het liggeld is al zo goedkoop, 20/dg. Uit eindelijk vind ik L’Castelo een gelegenheid die in Tripadvisor definitief op gesloten staat maar in Google op open na 1900. Dus wij opgedoft er naar toe, te vroeg! We worden naar buiten gestuurd en moeten zo’n 15 minuten wachten tot de kok is uitgegeten, geinig tafereeltje. Dan mogen we naar binnen en Dianne krijgt een geweldig mooie steak en ik een hele Zeebaars, top! Met een mooi wijntje blijken we na een fooi de lieveling van de avond te zijn en krijgen een bel lokaal digestief met ijs….we gaan rozig naar t schip, mooie avond!

 

1 november

We gaan, wind draait naar Noord. We hebben zo’n 60’ voor de boeg en willen niet met donker aankomen. Kortom, gas erop!

 

Algarve……. we komen eraan….

Heerlijk eigen gebakken broodje, top DK!

Troja, idilisch beeld, Rib aan lange lijn.

Natte landing en hier even de wandelschoenen aan.

Mooi uitzicht, hele balustrade van afvalplastic palen.

Eiland gevoel

Ons maatje voor 2 nachten.

Sines, belangrijk haven voor olie en ook LNG.

Kan t' mooier, zo kijkt Vasco de zee op.

2 zonder roer, kijk dat hapje eruit :(

Meet en Greet met Michael, Henrietta

 

Cascais & Lissabon

Dan lig je ineens zo’n volle week in een haven! Na een dag of 3 word ik de herrie zat en gaan we op zoek naar andere ligplaatsen. Dianne neemt de platte grond en laat onze keuzes zien aan de receptie. En jawel, men snapt dat we weg willen. Normaal houd ik erg van een industriële omgeving maar dit keer komt het geluid dubbel terug door de ‘kade/muur/golfbreker’ van de haven.

We komen met deze nieuwe plek dichter bij de stad te liggen, lekker.

 

Cascais & Lissabon

Haven

De haven is van alle gemakken voorzien, zo ook drogers en wasmachines. Van de droger maken we maar even gebruik voor bed e.d. Naast poetsen, klusjes afwerken genieten we van ‘de dag de dag laten zijn’. Cascais is een mooie stap zuidwaarts, gezien de verandering in het weer. We hebben zeker 6 weken noordenwind gehad en nu is het zuid/zuidwest. We zijn dus blij dat we hier zijn. Planning is om binnenkort paar dagen naar NL te gaan, werk en Zwaantje krijgt extra aandacht van Dianne. Daarnaast komen we al de diverse ‘Pieterbazen’ tegen, gaaf om ze over de daken te zien lopen en zo her en der een schoorsteen te bezoeken.

Swell

We blijven langer dan gewild, er is flinke ZW wind/storm op zee waardoor er grote golven staan een stuk of 4 diehards blijven voor anker en zullen aan de drugs oid zitten, anders word je gek. Bij ons zijn golven van zo’n 5 meter en in bv Porto is er een verbod om de haven in of uit te gaan. Gaaf om langs de kust te lopen en te zien hoe een lange golf afgeremd wordt door de ondiepte, steiler en steiler wordt en uiteindelijk omkrult. Nazaré, daar moet het nu gaaf zijn. Google maar eens filmpjes.

Wij besluiten te wachten tot zo’n 2-3 meter Swell en gaan dan Zuidwaarts.

filmpje Golven Cascais

Cascais, horeca

Koken is hier aan boord top! Dianne is een ware chef kok, hulde. Maar ook de kleine horeca moeten we helpen. We gaan dan ook bij Nederlanders Bubbles & Bites even borrelen, de Mexicaan doen we aan en zien dat MasMais echt bijzonder is, Vega-Fan’s een zaak waar de marketing beter is dan de kok, susi bij een super klein gaaf tentje waanzinnig verzorgt en lekker en echte ijsthee, Wijnproeflokaal met tapas, hier blijk je altijd een fles te nemen omdat 3 glazen even duur zijn als een fles. Gaaf systeem om snel een fles vacuüm te trekken. We genieten hier van de kaasplankjes met lekker brood.

In deze mondaine plaats is het goed toeven, je zou dagelijks kunnen gaan eten maar wij als echte Bourgondiërs gaan dan toch liever af en toe, maar dan goed.

Bouwen in Portugal

Van Pa de tik meegekregen dat ik overal naar constructies kijk, ben gek van daken maar Portugal heeft op een aantal manieren mijn hart gewonnen, toch ziet het vastgoed er gemiddeld bedroevend slecht uit.

 

Straatwerk:

Wij kennen de 30x30 grijze tegels maar hier maken ze met de kleine Portugeesje klinkertjes alle trottoirs en pleinen. Wit & zwart, geweldige kunstwerken

fimpje Straatwerk

 

Balkon:

We lopen door 1 straat en ik maak van ieder balkon een foto’ zo’n 1 kilometer lange straat. Conclusie: nie een stukje smeedwerk is gelijk

filmpje Balkons

 

Dutch armada

Dagelijks is er een steigerkletsje met de Doris, Dianne en ik hadden een boek uit: ‘De witte stad’, gekregen van de Iskander en mogen dit doorgeven. Doris is er blij mee.

We nodigen de Moana Nui uit voor een borrel, we drinken een gezellige avond van de Portugese rode wijn en hebben het erg gezellig.

Zij gaan vanuit Cascais naar Marokko en Canarisch maar wachten op ‘noordenwind’ en minder swell

 

Huurauto

Hertz geeft ons een mooie prijs voor 2 dagen all inclusief 125,=/rode corsa, tja dat dan weer wel. We genieten van een tochtje naar Sintra en gaan eind van de middag uitgebreid shoppen in de supermarkt, we geniet want parkeren is 20 meter van de boot! Lekker zo’n vol schip weer.

Dan vertrekken we naar Parque Natural da Arrabida, stukje sturen zo’n 75 km  zien we Comporta liggen en de baai van Tróia. We besluiten direct om er maandag naar toe te varen.

Als we een bakje thee nemen bij Portinho da Arrabida en D’uportinho dan zien we de verborgen werkloosheid, men werkt met 7-9 man en er zijn 4 gasten…… Mooi plekje om geweest te zijn, van het water is het helaas te ver voor een mooi plaatje. Was leuk geweest.

Bij het wegrijden zet ik de auto in een paal! Tja rechts bij de deur zag ik hem niet bij wegrijden, gelukkig volledig verzekerd!!!

 

Wat mij van het hart moet hoe goor het in het park is; alle parkeerplaatsen liggen vol met afval en toiletpaper, bah!!!

 

Lissabon

Dianne belt bijna alle havens, vol!vol! We besluiten om een andere box in Cascais te blijven en vanuit hier met de trein naar Lisboa!

Heerlijk met de trein in 45 minuten naar hartje stad. Dianne had van een kennisje een tour gekregen en geprint en we liepen heerlijk door de stad, bekeken diverse mooie pleinen en gebouwen. We waren niet alleen . Het is een heerlijke stad die volop op toerisme is ingesteld. De houten treinen waar de machinist uitstapt voor het verzetten van een wissel, de tandradtrein die je snel meeneemt naar de bovenstad. Ook worden de kuiten fors belast, een vlakke weg moet er nog ontdekt worden. Lijkt het vlak, dan wel een platvlak.

Heerlijke stad met dito horeca, we will be back!