Fowey - Salcombe

Zaterdag 10 augustus. De voorspellingen zijn: ‘s ochtends nog veel regen; dat klopt ook. En ‘s middags droog maar nog steeds harde wind, later afnemend.

Ik gok het erop. Het ‘wasluik’ is vol en dat is een teken dat er weer een wasje gedraaid moet worden. Voor aan de roestvrijstalen zeereling hebben we speciale wasknijpers die ook stormvast zijn; dus daar zou ik een aantal shirts aan kunnen hangen. Ze gezegd zo gedaan. En met de wind die middag is alles in een half uur droog!

In de middag gaan we op verkenning met de dinghy de rivier op. Een prachtig tochtje. We komen nog langs een industriegebied, verschillende dorpjes/plaatsen met (droogvallende)havens en veel, heel veel moorings. Een vaargeul kunnen we niet echt ontdekken; we cruisen tussen alle boten door.  We zien nog twee Tradewinds 35, die Rob Beute ook heeft (en de mooiste van NL van maakt, deze deden ook mee met de GGR) en maken natuurlijk even een paar foto’s.  Kortom een heerlijk tochtje.

‘S Avonds hebben we een tafeltje gereserveerd in de Old Quay en hebben, ook voor Engelse begrippen, heerlijk gegeten! Nog een verlaat verjaardagsetentje voor Annick :).

Zondag 11 augustus is het rustiger en we zien gelijk weer een hoop activiteit op het water. We hebben berekend dat we rond 13.00 uur pas ‘slack’ en daarna stroom mee hebben naar Salcombe, zo’n 35 mijl. Om 12.00 uur zijn we eigenlijk wel klaar. Rubberboot weer aan dek en we gooien los. Het is een geweldige tocht; met een knik in de schoot, dubbel rif zo’n 17-25 knopen wind vliegen we met gemiddeld 9 knopen naar Salcombe, af en toe klokken we zelfs 10,4! De aanloop van Salcombe is even spannend. We hebben daar fors stroom tegen, nog steeds flinke wind met bijbehorende golven en je hebt daar een ‘bar’ een drempel die we moeten omzeilen, zie plaatje. Daar staat op het moment dat wij aankomen wel genoeg water, maar door de ebstroom gecombineerd met de golven en flinke aanlandige wind wordt gewaarschuwd dat je daar niet moet komen in verband met brekers. We maken een zeer snelle manoeuvre om het grootzeil als het ware in een snelle 360 graden draai te strijken. Opperste concentratie en het gaat gelukkig allemaal goed en vervolgens zoeken we een weg door alle boten, veel dinghy verkeer.  De havenmeester wijst ons een meerboei “224” toe. Die ligt nog een paar mijl verder de rivier op. De pontons voor bezoekende jachten liggen vol, drie dik zien we. We nemen nog even een verkeerde afslag en zien later dat dat een droogvallend deel van de rivier was; oeps...gelukkig hoog water! Met de verrekijker spotten we de nummers en ja hoor;  er zit een systeem in. Als een echt team, na het bespreken van het plan en de voorbereiding, hebben we ‘m in een keer! (Nog niet vaak gedaan zo’n meerboei opgepikt op een flink stromende rivier). Even later liggen we. En je bent dan ook zo klaar want vast is vast. Eigenlijk ideaal!

Een prachtige plekje. Vanaf hier kunnen we met de dinghy naar het stadje, maar we hebben ook al de watertaxi ,VHF 12, £2/pp/rit gezien.  

Even later komt de havenmeester langszij £ 30 per nacht voor een plekje op de rivier, maar ‘t is dan wel een mooi plekje...We betalen voor 2 nachten en daarna zien we wel weer verder. ‘s Avonds doen we nog even een toertje met de rubberboot totdat het zo dreigend, zie foto, wordt dat we snel weer de Zeerob opzoeken. 

 

Fowey

Na 4 dagen op zee is het heerlijk genieten hier in Fowey (spreek uit Foi). In verband met de voorspelde harde wind/storm is er nog even discussie of we hier blijven liggen of toch naar Plymouth gaan en een marina opzoeken.  Maar nadat er wat boten zijn vertrokken is er ruimte aan de andere kant van het ponton. We gaan verliggen zodat we aan ‘hogerwal’ van het ponton liggen. De veren komen weer uit het vooronder en met 5 lijnen en 6 stootwillen  liggen we voorlopig goed. We deinen wat, maar het mag geen naam hebben vergeleken met Bermeo. Ons ponton heeft alleen een afvalbak, maar geen stroom of water, zoals op veel rivieren in Engeland. Het was kiezen ponton of meerboei. Maar water hebben we nog in overvloed (hadden de ballasttanks halfvol ) en met de harde wind hebben we ook genoeg stroom door de windmolen, en af en toe zetten we de motor even aan (voor de warme douche). Voor ons ligt nu de Merrimac uit Harlingen, een Stadtship 56 (17 meter)  waarbij wij weer klein zijn. Dan zie je dat lengte op een schip 3-dimensionaal doorwerkt. Op afstand zie je de mast van de Merrimac en die van ons als ‘het kleine bootje erachter :)). We kennen deze boot van het internet. Ons pilothouse is deels geïnspireerd op hun indeling. Leuk om een keer te zien. Robert zit nu ook nog geregeld met de verrekijker te gluren naar de snufjes op de Merrimac. Het is gewoon een geweldig fraai schip, ook mooi gemaakt en gelakt. Een feest om naar te kijken. 

Tijdens de tocht is er veel gelezen, Zonen van Otmar, Peter Buwalda , Europa Geert Mak (luisterboek), Grote Vragen van Stephen Hawking. Nu weer paar nieuwe titels onderhanden. 

Met onze dinghy moeten we naar de kant, even de rivier over en komen dat in het oer-Engelse Fowey.

  


Smalle straten, veel hoogteverschil, (al heb ik witte olie, zooltje, tape.......de Achillespees laat zich geregeld voelen) leuke winkeltjes, hoewel ik van de Engelse mode niet echt warm wordt, en veel pubs en theetentjes. Heerlijk om af en toe even doorheen te slenteren.  We wandelen lekker door het dorp en drinken een thee met een toasted muffin. Wel erg touristisch hier. Veelal Engelse, en Iers (veel is rossig). En ook nat! Wat een regen. En als we genoeg hebben gezien stappen we weer in de dinghy en varen naar de boot. Vanuit de pilothouse hebben we een geweldig uitzicht op Fowey, de river en alle activiteit (zeilwedstrijden op de rivier in verschillende klasses, roeien, een groot vrachtschip dat ineens langskomt); er is steeds wat te doen. 

We eten een aan boord, in pilothouse, en voor het eerst deze vakantie is het tijd voor een filmpje “clouds of sils Maria” aan boord.

Wat foto’s vanuit de kuip:

  

Hoog/laag water

Vrijdag gaat het goed los met de wind. In de nacht zat ik nog even rechtop en in was in een flits buiten. Geen ellende, klep van de zeilberging viel dicht. Tja....We liggen in bed en draaien ons nog maar eens om, daarna een uitgebreid ontbijt want we hebben immers totaal geen haast. Het giert door het want en we deinen heel relaxed; allerbei vast geslapen, dus dat zegt wel wat. We kijken af hoe andere rubberbootjes varen (de watertaxi die je kunt bellen vaart niet ...). De tactiek is om je door de stroom/wind en een heel klein beetje motor naar de overkant de laten drijven en dan vlak langs de kant stroomopwaarts te varen zodat je zo min mogelijk golven hebt en niet ‘zeiknat’ wordt. Volgens Robert kan ons motortje 3,5 pk dat makkelijk aan........ We willen naar Polruan, een dorpje aan ‘onze kant’ van de rivier  dat we zien liggen en waar we in theorie met de dinghy naar toe zouden kunnen, maar wat met deze wind niet echt haalbaar is. Dus eerst naar de overkant en daarna pakken we de ‘ferry’. Zwemvesten aan en gaan. De tactiek werkt, we komen redelijk droog aan de overkant, waar zelfs kluisjes (van de reddingsmaatschappij) zijn voor de zwemvesten! Vervolgens door het dorp naar ‘de ferry’: een soort reddingsboot die op en neer vaart. We stuiteren vervolgens naar de overkant en verkennen Polruan. Een leuk Engels dorp met een groot schip op de werf, smalle straten, paar winkeltjes, pubs en eettentjes. Na een flinke klim komen we bij het ‘weerstation’ (dit wordt gerund door vrijwilligers en is te bezoeken) en hebben we uitzicht op zee en op de rivier. Dat levert gave foto’s op. De afzet van ‘scootmobiels’ is hoog, door de inzet hiervan kan de Oudere bevolking blijven wonen. Na de lunch in een klein tentje met heerlijke (crab-)sandwiches pakken we de ferry weer terug (vlg hier £ 2,30 voor een enkeltje i.t.t. € 0,80 in Spanje).  Even chillen aan boord en dan heb ik (D) om 16.00 een afspraak bij de kapper. Ik krijg een lift van de jongens die vuilnis komen ophalen en krijg nog even een flinke bui om mijn dak! De kapper is een uitje op zich. De kapster gaat volgende week naar Santander (..), verder hoor ik van alles over het dorp zoals dat ‘onze’ ferry net uit de vaart is genomen vanwege de wind, het megavrachtschip, dat wij hier zagen, klei komt laden voor o.a. Wienerberger, er ook cruiseboten komen op deze rivier!, er vroeger ook camino’s kwamen via Fowey die dan verplicht in een bepaald huis (dat nu nog de schelp boven de voordeur heeft) moesten slapen voordat ze het Kanaal overstaken etc etc. Verder vertelt ze dat er allerlei activiteiten zijn afgelast voor vandaag en morgen vanwege de wind....Na nog wat restauranttips voor morgen vertrek ik met een fris kapsel. Robert heeft beloofd om mij even op te pikken. Het is  een woest tochtje over de rivier (later vertelt hij dat hij 37 knopen op de teller zag staan toen ik belde (..). Eenmaal aan boord nestelen we ons in de pilothouse en genieten van het uitzicht, de wind, lekkere boeken, etc. Vandaag een passend maaltje: een lekkere winterse kapucijnerschotel.

  

 

Santander-Fowey

Wij analyseren met QtVlm het weer nog een keer ivm vertrek, dat was zaterdag de 3e om 13.30. We plannen 5 dagen en willen dan stabiel weer hebben. Donderdag/vrijdag komt er een forse storm over en dan ziet “Het Kanaal dicht” zoals dat heet. Water, diesel en fourage voldoende, dan blijkt mijn wacht al weer snel te beginnen. Ik heb de zgn. K-slaapwacht, moet van 2100-2400 in het mandje liggen. Er is weinig wind dus motor bij. 

Aan boord halen we 2 maal daags via Weather4D en de Iridiumtelefoon weerinformatie binnen, we moeten via de ‘Franse-kant’ volgens onze info; dat doen we dus. Daarnaast blijkt ook de nieuwe AIS van 5 watt lang zichtbaar, wel 45’. Dus iedereen die ons volgde kon dit zien. 

Victor krijgt dagelijks 2 maal een positie door die hij aan een selectgroepje doormailt, hierdoor zijn de heavyvolgers informed. 

De 1e dag is een dag van zon en heldere nachten, eind van de middag zetten we een rif. 48 mijl gevaren gemiddeld 2 Bft 

Vertrek Santander

De 2e dag is halfbewolkt en zonnig, de nacht is kraakhelder en zo zwart dat je ziet hoe vol het heelal is. 111 mijl gevaren. Een dag met veel vissen, springende dorades, een spuitende walvis (!!)  en vaak en veel dolfijnen. Zitten we aan de borrel met onze Spaanse hapjes en tegelijk zien we ineens een mega walvis boven water uitkomen.... Tijdens ons Azorenrondje zei Ernst ooitL jullie kijken ook niet. Wat deels waar is, want we lezen ook veel. Maar nu keken we meer en dat werd beloond! Gemiddeld 2 bft. We lazen dat er je in Nederland extreem veel vallende sterren kon zien, temeer omdat het volle maan was. Wij hadden geen volle maan, maar wel heel veel sterren (geen vallende gezien).

De 3e dag is helder, we kunnen de hele dag in de blote bast zitten. Waar kun je dit krijgen? Ook deze nacht is zeer helder, fraai als je bedenkt dat ik aan het lezen ben van Stephen Hawkins, “grote vragen”. Dan gaat 90% over heelal, zwaartekracht en zwarte gaten...energie en ruime! 115 mijl, ook heb ik tussen door de motor olie gecheckt e.d. Omdat we soms lang schuinvaren met licht de motor aan heb ik hem een litertje van de TOP olie Croon gegeven.  Ijzerenzeil draait heerlijk. Gemiddeld 3 bft

De 4e dag halfbewolkt wat lekker is, ook vandaag zitten we weer enige tijd op de punt te kijken naar de spelende dolfijnen. Verder treinen we met een zeer matige snelheid door.  139 mijl en geen motor, 4 bft vandaag. Wat leuk is dat de wind het stroomverbruik volledig bijhoudt (zonne cellen, wind en watergenerator en heavy spenders R&D)

De 4e dag, we plannen geen Falmouth (kennen we) maar Fowey, een rivier zo’n 40’ verder. Een dag met zon en helder weer. We hebben tussen de 10-24” wind en dat loopt ‘snachts met 1 rifje en kotter prima. We gaan voor safe en aankomen. 

Terugkijkend zou je kunnen zeggen dat we geweldige nachten hebben gehad, geen onoplosbare situaties met anders schepen. Paar keer marifoon contact vanuit anderen of vanuit ons, dit helpt om de situatie naar elkaar te verduidelijken. Een schip stuurde zelfs 20 graden voor ons op! Bij Brest was het gewoon druk met vrachtschepen. We wilden de traffic zone vermijden en namen een grote bocht om Brest, maar dan kom je de schepen toch daarvoor of daarna tegen. 

   
Drukte bij Brest. De donkere foto laat een beeld door het raam zien met de plotter ervoor. In de vroege ochtend..

Foto vanuit de kajuit (Robert kon nog niet slapen). 

  

Tijdens de wacht van Dianne steeds mooie zonsondergangen.

Weer was prima, we zijn gestart met een Barometer van 1016 Mbar, deze liep naar 1008 Mbar in de nacht van 6 op 7 augustus en bij aankomst was hij alweer aan het stijgen naar 1010. We komen in een geweldige omgeving begin van de middag, vol in de Zon.

Tijdens de tocht hadden we 57 motoruren, deze draaide nooit meer dan 1.500 toeren. Dianne had de maaltijden geweldig verzorgd, dan zie je hoe een goede voorbereiding rust geeft. Gelukkig maar, want door de hoge goven maakten we regelmatig grote schuivers en is lang bezig zijn met pannen en messen niet handig.

Zeilvoering, uurtje of 20 met 1 rif, 1,5 dag met kotter en hiervoor ook de bakstagen in gebruik genomen. Continue werken we met een bulletalie waardoor we zaken strak kunnen zetten en de kans van een giek tegen je hoofd nihil is. Tijdens de tocht heb ik nog “krakende” lijnen verholpen door blokken uit elkaar te halen en te smeren, moet ik jaarlijks gaan doen want een stil schip tijdens de slaapwacht is heerlijk. 

Woensdag middag om half 2 legden we aan aan een ponton op de rivier. Precies 4 dagen over gedaan. En wat een sprookjesachtige plek hebben we weer. Waarschijnlijk blijven we hier een paar dagen om de ‘storm’ uit te zitten. Want de voorspelde wind komt vanaf vrijdag. We verbazen ons erover hoe nauwkeurig de voorspellingen zijn; dit konen we vorige week namelijk al zien aankomen!

  
Aanloop Fowey

  

   

Santander omgeving

Vandaag gaan we met een auto de omgeving verkennen. Maar niet nadat D een rondje vliegveld heeft gerend, en we beiden een paar uur hebben gewerkt, want dat gaat bij tijd en wijle gewoon door.

Om half 1 vertrekken we met onze Citroën Cactus: kortom de Cactus. We pakken een route uit ons reisgidsje en hebben een geweldige middag. Eerst via een prachtige route, groen, bergachtig naar Santilliana del Mar. Dit ligt alleen niet aan de zee (?).  Dit is een museumdorp,  een middeleeuws stadje met originele huizen, straten. Inmiddels zitten er hotels, restaurants en winkeltjes in die panden, maar niettemin een prachtig stadje. In een middeleeuwse tuin hebben we een lekkere lunch waarna we de rondrit vervolgen.

  

   
We komen dan in Comillas. Ook een gezellig plaats waar we nog leuke nieuwe kopjes scoren voor thuis. Een rijk stadje waar in het verleden uiteenlopende jonge architecten de kans hebben gekregen en wat verrassende gebouwen opleverde. Wij willen in elk geval naar het paviljoen dat Gaudi heeft gebouwd. Het is echt prachtig: een wonderlijke combinatie van glas, hout en steen. Ook zien we allerlei tekeningen van constructies van ramen (dubbel glas), verduistering etc. Ook de tuin en het meubilair dat er staat is van Gaudi’s hand. Hoe productief kan je zijn in een leven?!

  

Een van de tekeningen van Gaudi’s hand over de lichtinval

Na het bezoek aan dit indrukwekkende bouwwerk stappen we weer in de Cactus en rijden door een gebied met weer een soort wetlands/moeras naar San Vicente. Doel hiervan is om vooral even de haven te bekijken om te zien of we hier hadden kunnen liggen. Daarover twijfelden we nogal bij het lezen van de pilots (ondiep, getijde rivier, hooguit tegen een visser).  Maar wat blijkt inmiddels zijn er aan moorings dikke lijnen gemaakt, zodat je in een straatje kunt liggen. Hooguit 9 boten denk ik. Er ligt een Ovni, maar die heeft een ophaalbare kiel en een Beneteau-achtige, als die er ligt, zou het moeten kunnen qua diepgang.. Wie weet in een volgend jaar?

  

We scoren nog een flink ijsje en dan is het genoeg geweest. Bij vertrek zien we nog een absurde aanrijding. Een luxe auto (Jaguar?) slaat bij een stoplicht linksaf, stopt en rijdt vervolgens achteruit gelijk op de auto die erachter zit. Vervolgens geeft hij nog een keer gas, waardoor de achterste auto wordt teruggeduwd op de doorgaande weg door het dorp in de spits..... En inzittende in de voorste auto gaat helemaal door het lint, de bestuurder komt de eerste 5 minuten niet uit de auto, hoop getuigen en pas als hij hoort dat hij schade heeft komt ie een keer achter z’n stuur vandaan. Wij wachten het verloop niet af en verleggen de koers... In de Cactus over de snelweg gaan we rechtstreeks naar de Carrefour. Even flink inslaan nu we een auto hebben. 

‘S Avonds heerlijk gegeven bij het havenrestaurant..de door Robert beloofde vis.....

  

De voorlopig laatste Spaanse vis

Zaterdag moet het dan toch gebeuren. Er moet nog iemand het water in om de lijn van Harrie uit de schroef of het roer te halen. En dat wordt gelukkig Robert. 

Een vervelende klus. De lijn blijkt inderdaad in de schroef te zitten. Na de dagelijkse workout oefeningen plan ik gelijk de duik voor Harrie, jawel de lijn zit niet om het roer maar om de schroef. Dus duiken.... mes mee en snijden, het is dynema dus een scherper mes genomen en na 3 duiken is de schroef verlost van de lijn. Wat een K... klus, schipper Paul van de Shaula deed dit voor een deelnemer op zee! Diepe buiging Paul voor je. 

Hierna wordt binnen de zaak tocht gereed gemaakt en kookt dianne een aantal maaltijden. Buiten maken we de bulletalie, de kotter er op en zo nog zaken die we alleen doen als we meerdaagse tochten maken. Belangrijk is ook alle iPad’s/ e-readers ed vol. Rond de middag zijn we wel klaar en zeggen dag tegen de havenmeester en vertrekken. Rond 1300 sturen we een laatste sms en een 1e iridium locatie bericht. Tot dinsdag in de UK

Santander

De knoop wordt doorgehakt. We bekijken met behulp van  QtvLM het weer. Daarmee kan je verschillende scenario’s bekijken bij vertrek in de komende dagen. Er is niet heel veel wind de komende dagen, maar volgende week vanaf donderdag wordt er weer heel veel wind voorspeld op de Golf van Biskaje en in het Kanaal. WeatherPro een andere app geeft hetzelfde beeld. Daar willen we niet in zitten. Dus, knoop doorgehakt. Zaterdag vertrekken we.

Dat betekent nog 2 dagen in Santander. Vandaag wordt gelijk een start gemaakt met de voorbereidingen: rubberboot schoon gespoten en opgeruimd, boot gepoetst, wat klusjes gedaan en dat allemaal op ons gemak. Om een uur of half 4 pakken we de bus naar de stad en zo hopen we net na het einde van de siësta aan te komen. Het is zo’n 20 minuten lopen naar de bus en ook zo’n 20 minuten met de bus en dan stap je uit het hartje stad. Het is een gezellige bus die bijna bij iedere hoek van de straat stopt, kosten zijn ook maar 1,50. Vervoer is in dit Spanje echt een recht. We zien nu dat onze haven pal naast de landingsbaan ligt. Starten van de vliegtuigen, allen lowcostcarriers, geeft even forse herrie. Gelukkig maar een keer of 6 per dag. Om deze landingsbaan is een hardloop- en fietsparcour uitgezet van 7,5 km waar enorm veel mensen gebruik van maken (hardlopen, fietsen, wandelen). Wie weet...

We hebben verschillende verhalen gelezen: omdat er een veerboot uit Plymouth aankomt zou het er ‘wit’ zien van de Engelsen en die zouden voor de nodige overlast zorgen. Niets van gemerkt. Het centrum van de stad is in 1941 grotendeels afgebrand na een wervelstorm waarna brand is uitgebroken p waardoor er nog weinig echt oude gebouwen bestaan. Maar de wederopbouw heeft volgens strikte regels plaatsgevonden, alleen is het wat ruimer opgezet. Het resultaat is een plezierige stad met prachtige straten met een combinatie van echt oude gebouwen met meer moderne. We horen her en der wel wat Nederlanders om ons heen, maar het zijn toch vooral Spanjaarden/Spaanse toeristen.. We bekijken natuurlijk de kathedraal, mooie pleinen en laten de stad op ons inwerken. Robert pikt een kappertje (20,-)  mee en ziet er weer spik en span uit. Ik scoor nog een leuk Spaans tasje; allemaal heel betaalbaar hier en aan het einde van middag belanden we op een terras op een prachtig plein (Plaza Porticada) tussen de overheidsgebouwen (diverse ministeries begrijpen we). Weer veel Spaanse gezinnen, heel levendig, kortom veel te kijken.  Als we genoeg hebben gezien pakken we de bus en eten aan boord: de Spaanse diner-tijden hebben we al aardig overgenomen..

  

Daarna ontstaat er een flinke spanning aan boord. Wat blijkt. We hebben een vriezer. Dat is een behoorlijke luxe, maar deze vakantie maken we daar goed gebruik van. Er liggen al twee maaltijden klaar voor de oversteek, nog een een stuk mooie tonijn uit Laredo en meer lekkere dingen. En wat blijkt.....Robert heeft de vriezer uitgezet en alles is ontdooid.. Grrrr. Per ongeluk, dat gelukkig wel (in het kader van het stroomgebruik is de vriezer nogal eens onderwerp van gesprek...). Kortom er moeten nog een paar maaltjes voor onderweg worden bedacht en daar de boodschappen voor ingeslagen worden en die tonijn...... ja dat is gewoon heel jammer. Wel word ik gelijk door R uitgenodigd om de volgende dag nog een keer lekkere verse vis te gaan eten....

Santander

Vandaag een mooi zeildagje. Even verse vis gehaald: daar kan je in dit stadje niet omheen. Er lag een boot voor de pomp dus wij er ook snel naartoe en getankt onder het mom van ‘Vol=vol’ en vervolgens de zeilen gehesen.

Eigenlijk tegen de verwachtingen in bleek het een geweldige zeildag. We hebben in dit gebied steeds een paar knopen meer dan (op onze appjes) voorspeld, nu zo’n 15 knopen wind. Wel nog een aardige golfslag. Om een beetje comfortabel op de golven te zeilen we op 150 graden, zgn afkruisen. Zo zijn we in twee slagen naar Santander gezeild. Bij binnenkomst passeren we een roll-on-roll-off-boot, hierna kijken we naar een adembenemend plaatje. Santander met zijn rijke historie.

Santander ligt aan een rivier. Je kunt ankeren voor het strand (aanrader volgens onze pilot) en dat gaan we eerst proberen. Je bent en blijft een NL-budgetzeiler! En daarna naar een haven, maar die ligt iets verder van de stad. Het is weer even uitkijken met alle vrachtschepen en ferries. Maar eind van de middag liggen we heerlijk voor anker  op een eerste klas plek. Zicht op het Maritiem museum, strand en we de rivier waar aan een stuk prachtige zeiljachten voorbij komen op gennacker/spinnaker. Er is kennelijk een regatta aan de gang of geweest.

Wel draaien we flink, stroom en wind. Harrie ligt dan weer links, dan weer rechts en dan weer 30 meter verder. Onze buurman (een Spaanse motorboot) heeft zijn boot naar onze zin veel te dicht op ons gelegd en met dat gedraai komt hij wel erg dichtbij. Kortom we liggen niet erg relaxed en het is door de wind ook wel erg schommelig. Vervolgens blijkt dat Harrie schade heeft (z’n bovenkant is er af). Robert probeert hem op te vissen, maar hij zit vast (om het roer/schroef/Boegschroef?)  Er zit niets anders op dan even het water in,  Dianne brengt de boot naar SOG 0,0. Aangelijnd aan een touw (veel stroom hier) heeft Robert even een snelle aktie. Jawel en flinke sprong in het oceaanwater, Harrie pakken (toch € 250,- ). Dianne geeft een scherp mes en ik snijd de  lijn door zodat ik Harrie in de armen kan nemen. Hierna geeft Dianne  langzaam gas. We hebben schroefwerking, hopelijk zit de lijn alleen om de kiel.... Nu nog het anker klaren, dus volledig ophalen... Als we eindelijk varen, zien we dat onze ‘gevaarlijke buurman’ ook is vertrokken......grrr 

We besluiten toch maar door te varen naar de Marina Santander, nog 3 mijl.  Een geweldig mooie toch zo langs de stad. Uiteindelijk komen we bij Marina de Santander, opgevangen door een havenmeester in boot die voor ons uit vaart  naar aan mooie plek. Echt een aankomst/vertrekhaven, 1400 ligplaatsen (!), vlakbij vliegveld en bus. In alle pilots staat dat de overlast van het vliegveld wel meevalt. Tot nu toe blijkt dat gelukkig ook zo te zijn. 

Eindelijk kan dat de tonijn in de pan en uiteindelijk zitten we om half 10 aan tafel met verse tonijn uit Laredo met een heerlijke saus uit mijn ‘Visbijbel’.

Waarschijnlijk onze laatste Spaanse haven. Nog een paar dagen chillen in Santander, en er moet nog wat gewerkt worden, en dan bereiden we ons voor op de oversteek naar NL.

Laredo

Kay en Len besluiten om dinsdag weer te vertrekken om saampjes nog even van de oostkant van Noord Spanje te genieten, de hoek van San Sebastian.. Maar vandaag 29/7, verjaardag van Jeanette, gaan we gebruik maken van de mooie fietsen bij de havenmeester. Kay en Len regelen dat we een ‘middag’ dan is hier van 14.00 tot 22.00 fietsen hebben.  Het is idee is om naar Santona te fietsen, 14 km verderop langs of door een prachtig natuurgebied het Parque Natural Marismas de Satona. En Santona is ‘het Ansjovis-stadje’ . Daar gaan we, Len voorop met googlemap’s... zo’n natuurgebied heeft een aantal bruggen waar we over moeten. Met de boot zou het een tochje van 2 ‘ zijn. 

Het tempo is fors, we beginnen door een soort ‘onverhard/gaten pad’ te fietsen met links en rechts weien/stallen met alle maten paarden, het doet ons denken. Hierna gaan we door via 2 stadjes en heuvels langs de openbare weg, een snel treintje wat er hard aan trekt. Uiteindelijk komen we na zo’n 45 minuten trappen in Santona. We drinken er een cafe solo en verkennen op de fiets het stadje, gezellige sfeer en ook de haven wordt even bezocht. Veel vissers en een grote visafslag. De vissershaven blijkt een van de hoofdkwartieren van Napoleon te zijn geweest. Het is een gezellig stadje met ook veel toerisme en dus ook erg veel terassen. Len en Kay hebben het oudste ansjovis-cafe van Europa ontdekt en daar kun je heus ansjovis proeven. Anchoateca La Menuta. We proeven er een paar en zijn alle verbaasd van de verschillende smaken, de suggesties voor een ansjovis-bar in NL worden gemaakt. We durven een klein glaasje wijn te nemen want onder het borrelen besluiten we om terug te fietsen en in Ladero te gaan dineren, Kay en Len trakteren. 

Op de heenweg viel het natuurgebied mij (D) nogal tegen. Op de kaart was het groen, maar wij zagen vooral water, een rivermonding, vrij veel bebouwing en industrie. Maar... op de terugweg begrepen we wat er werd bedoeld. Het water was inmiddels gezakt en we fietsen nu door prachtige wetlands, met veel groen. Heel bijzonder om dit verschil zo te zien.

  

Op de terugweg, bij afgaand tij

Even bijkomen na een flinke klim

We strijken neer in het advies van de haven “la tunel”, we krijgen hier een tafeltje en genieten van shared voorgerechten en een geweldige mooie vis San Martin, heerlijk. 

Nadat via de app “VIVINO” blijkt dat vino de casa 1,30 euro kost wordt besloten om voor duurder te gaan......7,= verkoop, jawel en op VINO koste deze 15,- we maakte tijdens het eten winst. 

Na deze geweldige dag nemen we een slaapmutsje en gaan te kooi. Naast ons is een Pogo40 komen liggen, jawel Nederlanders. De eerste Nederlandse boot die we hier zien. Later blijken ze al 8 jaar in Portugal en Spanje te liggen en te genieten van land, cultuur en ‘t weer.

   

De dag van  ‘vertrek van het setje’  starten Dianne en ik met ‘lummelen’ en klusjes, zo had ik nog het idee om de achterbakskist anders in te richten en ook het RVS van het schip te cleanen. Roest komt toch op veel lassen en ook op veel andere onderdelen. Na een laatste geweldige boord-lunch die de voorraad een flinke deuk gaf brengen we het setje naar de bus. Wij flaneren nog door de oude stad en brengen een bezoekje aan de kerk en een zeldzaam watersportzaakje. We gaan aanboord en verwerken het weggaan van het setje en kijken weer uit naar de tijd samen. 

Morgen staat Santander op het programma