Horta wordt langzaam ons thuis, snap dat veel oceaanzeilers hier blijven. Geen stress, geen haast, prima weer, kortom een plaats om je thuis te voelen.
Horta wordt gevierd op de stoep bij Cafe Sport, de 60++ worden (als het gezellig wordt) door hun echtgenotes meegenomen, JAMMER. Na deze mijlpaal geviert te hebben genieten we van een lekker maal aan de kade.
zo'n 6 weken onderweg en de spanningen in 't dorp zijn af en toe te snijden! Is het cultuur, nationaliteit, onvrede, spanning.....of gewoon menselijk:
-meer dan 3 boten kan echt niet
-continue volk over 't dek, de een vindt het prima de ander is 't zat
-commentaar op manieren van aanleggen
-5 minuten is 5 minuten
-klaploper gedrag
kortom het is langzamerhand een volwassen dorp. Pim en Victor passen er prima, hebben met jan en alleman contact en plezier. Deze crew verdient niets anders dan complimenten, niets te veel altijd verrassend. We genieten van Ze. De middag duiken is een feest, Rob & Hanneke gaan als 'ouder' mee en genieten van de praat vooraf en de stilte en stress in de rubberboot. Uiteindelijk bestempeld Pim het als een van z'n hoogtepunten van de reis.
Horta moet je bezegelen met een 'schilderij', velen hebben sjablonen van thuis en verf bijzich.... helaas is deze taak slecht ingevuld op de Zeerob dus gaan we voor een 3-dimensionale plaat.........later......
Azoren zijn vulcanisch en hebben natuurlijk een hoogste berg/vulcaan, onze Pico. Inschrijvingen zijn gedaan en zo'n 26 personen gaan de Pico beklimmen, 2265 meter. Op 1200 is de start en de eerste 200 meter een 'meet' station mbt conditie, Willem gaat terug, krijgt de hartslag niet onder controle. Hierna gaan we in 'old men' tempo omhoog om als young men boven te komen. Het is een gezellige tocht met veel ge OH. Een goed uur voor de punt is er een splitsing, Jules, Victor en moi gaan met de snelle groep en eindigen om 1230 op de top van PICO! Waanzinnig uitzicht boven de wolken kunnen we alle bezochte eilanden zien, Deze view was de laatste 3 weken niet mogelijk, lucky we!
De PICO terug was gezellig, heftig doch verbroederend. Onze Tom van de Anne kwam tussen Eric en mij en zo kwam hij heelhuids beneden. Onze Tom vroeg mij " Rob, ja Tom.....waarom moet je toch altijd naar beneden als je boven bent?........"Rob, ja Tom...als je op je hoogte punt bent moet je toch stoppen, waarom doen we dat niet....." En zo verliep de tocht, ik redde links en rechts een huwelijk, galant zijn is niet een ieder gegeven....Kortom "een hand voor de Pico en een hand voor jezelf" is een gevleugelde uitspraak geworden.
Om 2145 komen we Dianne tegen bij cafe Sport en genieten we van een heerlijke vis en vlees kebab, Pim & Victor gaven deze avond aan ons en we genoten met volle teugen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten