Dan is het eindelijk zo ver,Vertrek Noord-Oost. Op de kaart lijkt Jamaica goed te doen. We hebben er iets te doen: de 10e is er een Breehornzeilers Webinar waar ik iets mag vertellen via Zoom en Victor kom de 20e aan op Jamaica. Kortom we we gaan. Het is een stevige reis, rumplijn is zo'n 650 mijl en de wind 20+. Kortom een heuse voorbereiding, de mast in om verstaging te controleren. Dianne kookt 4 maaltijden in het voren en ik tape de zeilberging en luik boven ons bed dicht. We weten dat we met 4 dagen aan de wind veel water over krijgen, zout, dus dit moet niet binnen komen.
Vertrek is in de namiddag en we kruisen door de voor anker liggende schepen die aan het wachten zijn voor ze door het Panamakanaal mogen. De maximale prijs in 2023 was 4 Miljoen voor een LNG tanker.
De vier dagen naar Jamaica zijn prima, we liggen fors op 1 oor ondanks de ballasttank. Dit op 1 oor liggen heeft iets bijzonders. Dianne en ik zitten achter elkaar aan de lage kant. Luisteren / lezen boeken en de Zeerob treint met dubbelrif en genua op zijn doel af. We varen hoog aan de wind om Jamaica te halen, in het begin hopen we op Kingston. Echter, we merken duidelijk de drift en stroom die ons oostelijk zetten. Maar na 3 dagen kom ik in de ochtend Jamaica tegen.
Ook hier zien we bekenden, 'Spirit of a Geisha'. Zij waren onderweg naar de Kaaiman eilanden maar door de gunstige wind werd het Jamaica. Later zien we ze ook nog
in Port Antonio.
Montego Bay;
Inklaren is voor anker gaan en naar de wal. We kiezen voor een meerboei en gaan aan de wal. Prima geregeld hier, alle instanties komen bij ons aan het tafeltje langs terwijl we een drankje nuttigen. Ineens is er paniek, de Zeerob komt op eigen houtje de haven binnen. De lijn van de mooring is gebroken. Ik word geroepen en een local brengt me met zijn boot op de Zeerob, een maat van de schipper stapt aan boord en samen nemen we een nieuwe mooring MET ook ons anker erbij. Later geven we de mannen een potje bier en worden we de hele week gegroet.
De haven maakt plaats en een uurtje later liggen we in de marina aan een anker en mooring met de spiegel naar de steiger. Prima plek!
De binnenstad van MB is heftig, zeer zeer vol met Jamaicanen. Veel dreadlocks, veel rokende mensen en 'zwervers' of iets wat er voor door kan gaan. Dit met enorm veel geluid, het lijkt wel of men maar op 2 nivo's kan praten, normaal en hard, zeer hard. Na een forse ronde en een hapje bij de chinees, het enige 'betrouwbare' en waar we kunnen zitten, komen we bij de fietsjes terug en keren naar Zeerob, rust....
Deze week staat in het teken van een forse klus, de furler vervangen. Naast het nodige werk in de ankerbun is er veel electra werk binnen in de boot. Later blijkt het zeer veel werk als we 1 van de bedieningsknoppen niet gedemonteerd krijgen. Gelukkig is buurman Miks bereid mij te helpen, in ruil help ik hem.
Buurman SV Zelma;
Dan komt er een buurman, vieze stootwillen, te korte landvasten.....kortom zo'n boot wil je eigenlijk niet naast je hebben. Maar......hier moet ik van terugkomen. Deze jongeman van 34 blijkt zeer aardig en behulpzaam en later in de week is zijn schip schoon, opgeruimd en een mooi restauratie object. Miks helpt mij met de furler en ik zorg dat zijn mast popnagelvrij is, dwz ik ben zo'n 6 keer de mast in met gereedschap en uiteindelijk zijn er zo'n 250 popnagels verwijderd. Omdat de popnagel die Miks wilde hebben moelijk te krijgen is, bied ik aan Victor te vragen om ze mee te nemen. En jawel uiteindelijk sjouwt Victor zo'n 1.500 Euro aan spullen mee vanuit NL voor Miks.
Miks is programmeur, werkt zo'n 40% voor een Lets bedrijf. Zelf ben ik aan het nadenken of Miks een projectje voor mij kan uitvoeren, wellicht als co-owner. Hij zegt er al zin in te hebben om het te ontwikkelen.
Het leven is rondom de haven, we klussen veel en gaan zo af en toe eens naar een winkeltje voor iets verder. We leven als 'havenklevers'. We krijgen wel steeds meer en leukere contacten, zo helpt een local mij een uurtje met schroeven losdraaien in de ankerbak en is Andrew, zijn broer en een kennis ingeschakeld om de spullen van Victor vanuit Kingston naar Monego Bay te vervoeren.
Naar Port Antonio;
Uiteindelijk tikt de tijd door, we hebben met Victor een leuk plan om langs de Noordkust van Jamaica te varen richting Oost, helaas! Er komt slecht weer aan met veel wind. We besluiten in de haven uit te klaren, kopen een cruising permit en gaan naar Port Antonio. Een haven zeer beschut zo'n 100" verder. We kiezen voor een nachttocht, dan zakt de wind er meestal uit! Behalve deze dag, rond 00.00 tikt de windmeter nogsteeds ruim 20" aan, we vissermannen. Maar dan ruim na 24.00 krijgen we de beloofde windkracht 2Bft, we tuffen naar Port Antonio en komen eind van de ochtend binnen. Prima ontvangst op een top plekje. Water, stroom, mooi toiletgebouw en bijna hartje centrum.
Hartje centrum is lekker ivm een ommetje maar heeft zo ook de keerzijde, muziek! Hier in Jamaica is altijd en overal muziek, meestal genieten we van het type muziek. Maar soms staat het zo hard dat het erg vervormt en vermoeiende herrie wordt. De eerste middag cruisen we door het stadje en gaan al even door de supermarkt en merken dat je handig kunt voorkruipen. Ik heb zomaar 3 dames voor gelaten....dit had niets met mijn charmes te maken. Het was een mooie wholesale waar we de nodige spulletjes konden kopen.
GJ Powel
Het inklaren was een bijzonder event, de maritieme politie kwam met boot naar de haven. De boot ligt op loopafstand van het politiebureau?! Dit is waarschijnlijk de regel, we hebben 2 mannen aan boord en 2 op de wal waarvan 1 van de MP mannen met een mitrailleur op de buik. Een van de mannen George blijkt in de vrije tijd tourguide/gids te zijn. We krijgen van hem uit de losse pols een voorstel voor een gezellige dag, na wat heen en weer appen is de zaak rond.
Met George op pad:
om 0630 is het instappen in de `toyota aris', George wil om 0900 in de Blue Mountains zijn om de 1e hike te doen. We zitten safe bij hem in de auto, al is bijna iedere bochtje er een van 2 korte stoten op de claxon en soms gepaard met 1 extra zeer lange. Zo scheuren we naar een mooie top in de Blue Mountains. Halverwege zijn er 2 fotoshoot momenten en gaan we bij een ambachtelijke koffiebranderij langs. Heerlijk zo'n vers Blue Mountain kopje koffie.
Boven aangekomen lopen we 2 mooie hikes en genieten van de natuur en de vergezichten over Kingston. De tocht naar Kingston is over even zo slechte wegen en rond 13.00 komen we bij het Bob Marley museum. Dit is een beleving, Stefan onze rasta-gids vertelt zeer bevlogen over Bob. We starten met een opwarmertje om als gasten bij Bono buiten een 'percussie' instrument te bespelen. Hierdoor ontstaat al een leuke sfeer, er zijn een paar zeer muzikale dames die alle nummers uit het hoofd kennen. Na Bono gaan we door het huis en studio van Bob Marley en in vele ruimtes wordt er door de gids en veelal de dames een nummer gezongen. Exodus en Ledgend zijn platen waar hij lang bij stilstaat. Buiten mogen we nog wat wiet/canabis/marhuana kopen, je mag 2 ons op zak hebben. Helaas mogen we geen foto's en geluidsopnames maken.
We zijn volledig in de vibe, s avonds kijken we nog naar de Shower Posse, een documentaire op Youtube over de georganiseerde misdaad op Jamaica.
Stappen met George!
Om 2030 het appje, 'ik sta aan de poort'. Wij stappen bij George in de auto, in uniform. Zijn baas had gebeld dat hij aan het werk moest :). We stoppen bij z'n stamkroeg, hier nemen we een biertje, Red/Stripe, George een Heineken en Victor een specialiteit, eerst puur en later met Campari. Dit om zijn keuze te kunnen maken voor de rum voor zijn maten. Er was ook een 'lifster' bij van George Michelle een aardige Duitse backpacker. Na deze kroeg gingen we naar een groot feest waar we natuurlijk VEEEL te vroeg waren maar wel zagen hoe het langzaam volliep. Kijken, roken, drinken en een DJ die zich goed aan het uitsloven was. Wij als 'witjes' vielen niet op, men was bezig met het eigen 'spel'. Boven in de kroeg dronken we nog een biertje en speelde ik een viertal spelletjes met 3 locale jongens. Leuk!
Reach Falls
Nadat we de auto in ontvangst hadden genomen, 2,5 uur later dan afspraak reden we naar Reach Falls. Op de weg er naartoe stoppen we om een locale lunch te kopen, BBQ kip en Vegetables, super hapje in een mooie zaak qua bezoekers. Het was een genot om te zien hoe eea werkte en wie er kwam kopen. Een stukje puur Jamaica.
De waterval was een mooie ervaring, we worden tegengehouden door een groepje locals: De watervallen zijn gesloten, volgeboekt (we hebben overigens helemaal niemand gezien..) ! Maar wij kunnen een alternatief laten zien, 20 dollar pp. Prima, wij gaan de 2 mannen achterna en na 3 km stoppen we langs de weg, zwemkleding aan. We volgen de mannen en zien een snelstromende rivier, hier plonsen we in en 'Junior' maakt met onze DJI veel foto's en filmpjes. Het is een gezellige en uitdagende 1,5 uur de Reach Falls beklimmen. We krijgen les: je betaalt 20,= voor de community, onderhoud van het land, schoonhouden rivier/weg. Je geeft de gids een tip als je tevreden bent! Bijzonder verhaal maar we hadden een zeer leuke excursie en betaalden graag.
Youtube: Watervallen
