Dag Annapolis (28-6-2024 tm 3 juli 2024)
In 1997 voor het eerst bezocht met de auto en toen viel het iets tegen, je hoort er nl. niet echt bij ;).
Maar als we nu los zijn van de mooring in Annapolis kijken we met weemoed terug op dit zeilersmekka. Dat een stad/plaats vanaf het water anders oogt dan van af de kant is hier wel een feit. Met de 4 'fjorden' rondom Annapolis is het een geweldige plaats met volop watersport. Op een aantal marina's worden ook de echte 'dure' open bootjes gestald, de H20 kost per maand 1.200 dollar en aanschaf 55.000 dollar. Maar dan kun je ook ieder moment wedstrijd varen in deze eenheidsklasse, gaaf om dit rondom onze boot mee te maken.
We gaan verder de Chesapeake Bay op richting het Noorden, een mooie dag met zuidenwind. We hebben van Jeff een mooie ankerspot "Morgan Creek" gekregen en dat wordt onze ankerplaats voor de nacht voordat we het Chesapeake-Delaware kanaal op gaan. Later op de dag trekt de wind nog even aan waardoor we hoog aan de wind bijna tot op de ankerplek kunnen zeilen. Het is een Dorpje met enkele straten, maar......de hoek om zien we een soort van binnenmeertje. We lanceren de rubberboot en met electro motor cruisen we de hoek in. Veel huizen met hun steigertje en ook een visser met veel fuiken boven het water. We gaan met de rubber op jacht naar de 'waterlelies'. Ze zijn er in overvloed, helaas zien we geen bloeiende. We zijn waarschijnlijk te vroeg in het seizoen. Later die avond komt Jonathan even dag zeggen, ligt met vrouw en dochter voor anker. Was duidelijk op zoek naar een praatje, werkte 4 maanden en dan 8 maanden varen. Zijn vrouw en hij waren verpleger(ster) en werkten aan de westkust van de VS. Doel was zijn dochter voor haar 18e alle 6 de continenten te laten zien. Leuk om te zien dat als je iets wilt dat dat ook bereikbaar is.
Voor de Amerikanen heeft de binnenzee Chesapeake Bay een idyllische naam, 320 mijl lang..... Wij gaan er in hun ogen redelijk snel door heen.
De ochtend staan we op tijd op om het tij mee te hebben in het kanaal tussen de Chesapeake Bay en de Atlantic door Delaware. Het is een in 1900 gegraven kanaal, veel vaste bruggen en je mag er alleen op de motor varen. Het lijkt op het OostZeekanaal bij Kiel, we draaien onze wachtjes uur op en af en genieten van de omgeving. Aan het einde van het kanaal draaien we achter de pier, Reedy Point DE voor een nachtje ankeren. later op de avond komen er nog 2 zeilboten liggen om 's ochtends om 06.30 anker op te gaan voor de tocht door de Delaware Bay, met afgaand tij, naar Cape May.
De Delaware Bay heeft bij VS - zeilers een slechte naam, te lang voor 1 tij! en zoals wij merken: wind tegen!!! De eerste uren motoren we tot er wat wind komt en we gaan dan vissermannen. Stroom tegen wind tegen.......pfffff we schieten geen meter op. Er staat een stevige zee, dat maakt er hoog aan de wind varen lastig. Het is een drukke rivier qua vrachtverkeer, we wijken regelmatig uit voor zeeschepen.
SHIT! De motor valt uit, we reageren lauw en gaan lekker door met kruisen. Omdat de motor uit is zetten we direct het stroom verbruik op ransoen. Lieren met de hand, vriezer uit, alle electronica van de laders. We kunnen tot bijna NY doorvaren als het moet. Daar zien we wel verder of bellen de TowboatUS.
Maar, als de wind er iets uitzakt en de golven stabieler worden ga ik toch het motorruim in. Na inspectie van het brandstoffilter zie ik niets, maar krijg ook de diesel met de opvoerpomp niet aangezogen. Hierna de mond op de aanvoerslang en zuigen...Nothing!! Dan blazen op de slang, Dianne met het oor liggend op de vloer. Geen geluid, shit! duidelijk dat de aanvoerleiding verstopt is.
Hierna een luchtpomp gepakt van de rubberboot en een 'tuutje' erop gemaakt en Dianne pompen, hierna hoorde Dianne lucht borrelen in de tank tijdens het pompen. Duidelijk verhaal: los vuil in de tank. We ontluchten de motor en starten maar!! Lachen, de oorzaak gevonden. Komende dagen maar even 'dieseltank' laten cleanen.
We varen met 20 knopen wind en motor standby de inlet in bij Cape May (New Jersey). Anker uit en 'we call it a day', pfff never more the Delaware Bay.
In de ochtend ga ik op jacht naar een haven (ligplaats) en dieselmonteur of iets dergelijks om de diesel te polishen en de tank te reinigen. Ik bezoek 3 havens, allen geen plek :( , geen tijd :( en ik bel een dieselmonteur die over 1 week tijd heeft. Ondertussen denk ik dan doe ik het zelf, even de diesel door een T-shirt jagen en done!
Na 2 uur rond te vragen ben ik terug in op de Zeerob en begin ik met het diesel-clean-proces. Ik bel nog even met Kees Kingma van de Breehornclub om te overleggen hoe ik het wil aanpakken (Kees zijn specialiteit). De boot ruikt naar diesel, onze handen zijn 'vet' maar uiteindelijk hebben we het 1e compartiment schoon. We ruimen op, soppen wat het rond, en zijn blij dat we met eigen ogen het vuil hebben gezien. We spreken af de komende 3/4 weken de dieseltank te cleanen. De Zeerob kent meerdere diesel compartimenten en we kunnen er maar in eentje komen. Door de golven hopen we dat het 'vuil' uit de andere tanken in het compartiment komt met het inspectieluik.
We zijn het in Cape May snel zat, de ankerplek is heel klein en het voelt niet safe genoeg om van boord te gaan. Dus... vertrek: we varen nog even naar de haven en tanken wat diesel. Bijzonder aardige marinero's die Dianne even een supermarkt wijzen voor 'vers' brood en ijs (wat een luxe die vriezer die weer aan mag :). Om 1300 varen we Cape May inlet uit! New York here we come.
Pfff, dagje te vroeg vertrokken, geen wind en zon.... we tuffen op zo'n 15" van de kant naar het Noorden. Rond 1800 krijgen we een oproep van Lucky Bitch, ontmoet in Norfolk. Na een babbeltje blijkt ze een diesel issue te hebben. We bieden aan om in de buurt te blijven maar dat was niet nodig, Sigrid, solozeiler redt zich wel. En jawel de volgende dag blijkt ze binnen gesleept te zijn en sinds 0400 aan een moorring te liggen. Ze zit er helemaal doorheen.
We gaan over van 'chatten' naar bellen, ons advies aan haar is begin bij de basis! Tank schoon, diesel schoon etc. We sturen haar nog even een artikel van het Technisch Forum.
Later blijkt dat ze ons advies heeft opgevolgd en de motor heeft al 5 uur onder belasting gedraaid! Normaal viel hij na 3 uur uit. Er bleek ook iets te zijn met een slechte ontluchting, dit in combinatie met de diesel polishen geeft haar weer een lekker lopend torretje.
NEW YORK
Rond het middaguur op 3 juli komen we aan op de Hudson. We varen en verbazen, maken veel, heel veel foto's wat gaaf. Dianne heeft een ankerspot achter het vrijheidsbeeld, het is bumpy maar dat verdwijnt als de cruise/pontjes etc stoppen met varen. We blijven ons verbazen met en zonder verrekijker. 's avonds worden we beloond met een heuse skyline van Manhattan. Ondertussen luisteren we een podcast over NY. Hierdoor wordt NY al een beetje bekender.
's Ochtends zijn er al vroeg toeristen, om 0730 zie ik ze lopen bij het Statue of Liberty, geschonken door de Fransen ter ere van afschaffing van de slavernij. (detail is aan de voeten van het beeld waar je ketenen ziet liggen)
GAAF!!!
We cruisen de Hudson op met zo'n 3" per uur en zitten op het dek met koffie, water en de afstandbediening van de stuurautomaat. Wat een mooie belevenis. Bij Dyckman marina leggen we aan voor instructies. We moeten naar een van de laatste 2 moorings (nummer 41), meer beton eraan ivm verplaatsen/dregging op zijn Engels. Oké. De Spaanse vouwfietsjes gaan de kant op, WD40 over de ketting en de zadels weer mee aan boord.
New York, volgend Blog
