Jamaica-Cuba

Jamaica:

We landen, na een bezoek van 4 weken aan NL, op Montego Bay. En jawel, Miks staat er en ook George. Miks krijgt zo’n 10 kilo aan spullen overhandigd, blij als een kind! Deze solozeiler (Let) zullen we deze reis niet meer gaan zien. Wij gaan asap naar Cuba en hij is nog niet klaar voor zijn tocht naar Port Antonio. We laden onze spullen in de auto van George en voelen ons safe bij hem en zien dat het een ‘dangerous’ road is! Veel weggebruikers zonder licht, halen in als het niet kan en dan nog niet te spreken van de mensen die op de weg staan en lopen, gaten in de weg en de geparkeerde wagens. Maar we zijn weer onderweg, voelt goed! Onderweg scoren we nog een Jerk Chicken, lekker. 

 

Port Antonio, onze boot is spik en span! Mente en Annick hebben hun intrek na 4 weken weer genomen in de achterhut. We genieten van de rust, gezelligheid en het op de boot zijn, ons thuis.

 

De laatste dagen in Port Antonio bestaan uit wandelen en het eiland verkennen, we hebben wat reserve onderdelen bij ons en die moeten we monteren. Langzaam komt het vertrek in beeld, Santiago de Cuba! We klaren uit en hebben nog een forse discussie met de manager. Donna!!!! Uiteindelijk gaan Dianne en ik samen naar Donna en blijven zelfs een half uur wachten op haar, ze was 'm gesmeerd. Helaas, discussie loopt nog... De tocht naar Cuba is zo’n 100’, een easy tochtje met een lopende wind. We zetten een wachtschema op van 2 uur op 6 af, wat een luxe. Ik lig in de kuip te slapen, koel, en te genieten van de donkere nacht met een enorme melkweg & sterren. De hengels gaan uit en we zijn prepared voor de vangst.

 

Cuba:

Santiago de Cuba, oproepen vanaf 12” uit de kust op kanaal 16! Bijzonder als dit moet en wij doen dit braaf maar aan de landkant zit niemand bij de VHF…….. De ingang is eenvoudig, groot fort op de hoek en we zien in de verte al de marina met een 2 tal windjammers. Dianne krijgt contact met de havenmeester “Handsomee” en moet precies herhalen wat hij gezegd heeft, dit komt later nog vaak voor. We liggen 1e klas, aan de kade met ruime uitkijk in de baai. Het inklaren verloopt soepel, de dame van health is snel, hierdoor loopt ook het douane- en immigratieproces weer vlekkeloos (we willen géén stempels). Maar dan! Hansome (hij heet Jorge, maar Annick en Dianne mogen hem handsome noemen....) de havenmeester, moeten we ook bezoeken, dit duurt meer dan een uur en we krijgen te horen dat politiek, religie geen onderwerpen zijn en wie er wel en niet op de aanlegkade mag komen. Om te scoren legt hij ook uit waar wat te doen is in de stad, aardig maar niet echt nodig. Yes! Tot onze verbazing werkt in Cuba Starlink, we zijn dus 24/7 online. We klussen de 220 Volt aan de paal, uiteindelijk hebben we er 2 draden in gestoken die 2 maal 110 Volt geven. Water gaan we hier niet innemen, blijkt matig van kwaliteit te zijn. Dit hoeft ook niet want we zitten nokkie vol vanaf Jamaica. 

 

Naar de stad! Santiago de Cuba, here we come! Er wordt een bevriende taxichauffeur gebeld en deze komt in een mooie roze Chevrolet uit 1956! Hoe vet. De stad is overzichtelijk en we wandelen er diverse uren doorheen en komen uiteindelijk in een mooi restaurantje terecht. De maaltijd is goed, eenvoudig maar men is zeer service gericht. We maken hier mee dat nadat we de keuze gemaakt hebben we een ‘andere’ keuze moeten maken ivm ‘out of stock’. Maar na deze keuze komt de chef praten over een upgrade naar een duurdere menu, bijzonder. Om 21.00 uur rijden we weer terug naar Marina Marlin, zo’n 10 km een halfuurtje. Geen straf!

Bij de haven heeft de buurt een popup restaurant gemaakt met DJ en groot scherm, wij zakken hier nog even door met de nodige biertje. Gezellig, volgende week weer. 

 

Zondag gaan we lunchen met de Epoxy op het naast gelegen eiland Cayo Granma, om 12.30 uur worden we opgehaald. Natuurlijk door een klein vissersscheepje met dieseltje. De lokale bevolking mag géén buitenboord motoren hebben, dit ivm vertrek vanaf het eiland. De wandeling over het eiland wordt verzorgd door Antoni, zoon van de restaurant eigenaar. Hij laat zijn voetbalveld maar ook zijn school zien, de ‘oppasser van school’ geeft ons een kleine rondleiding. Hierna hebben we een geweldige maaltijd ondersteund met de muziek van  Paco & Raoul.

 

Ook in Cuba gaat het leven gewoon door, er zijn webinar’s te geven, te bekijken maar ook een intake van Mente en Annick met een paar gasten in de BVI. Kortom het leven is goed. 

 

Cuba:

We maken diverse uitstapjes, een rondleiding door de stad waarbij de gids in het oude deel begint en langzaam met ons loopt naar het moderne gedeelte. Na haar rondleiding weten we een aantal plekjes waar we nog even naar binnen gaan. We bezoeken de kerk, waterfront, Hotel Casa Grande en het Troja Cafe. Het cafe was een feestje, 3 mannen die mooie muziek maken, (elke dag live muziek)we kochten nog een tekening en hadden een prima middag.

 

Met onze taxi-driver maken ook een tour “begraafplaats”, sigarenfabriek en ritje door enkele buurten. 

De begraafplaats doet erg Spaans aan, alle families bij elkaar in één graf. We kijken naar de wisseling van de wacht en gunnen Fidel Castro onder zijn steen een korte blik! De sigarenfabriek is een bijzonder bezoek. Buiten worden we ‘opgewacht’ door werknemers, zij kunnen ook niet werken als de stroom uit valt. Geen ventilatie in het pand. We worden rondgeleid en zien dat er veel mensen zijn die het eervolle beroep van sigarenroller hebben. Iedere werkplek is een ‘bedrijfje’ op zich en de werknemer maakt de hele sigaar. Hierna gaan ze naar de controle kamer, iedere sigaar wordt hier gecontroleerd. Dagelijks worden er zo’n 18 sigaren ter controle (uit de 6.000) daadwerkelijk gerookt. Ook de Monte Cristo wordt hier gedraaid, hoe duurder de sigaar hoe beter de werknemers zijn en ook hoe beter hun werkplek. De Monte Cristo draaiers zitten met zijn’ 2e in een ruimte en hebben Airco!

 

Terug in de stad bezoeken we nog het plein van de Revolutie. Onze conclusie is, na discussie met locals en ons vieren dat socialisme op deze wijze niet werkt. Oskana appt nog "kapitalisme werkt", zij heeft een Russisch paspoort.

 

Rond de haven maken we enkele toertjes en kennen zo al diverse locals, je wordt gewoon aangesproken op straat. Rosa de dame van de was is een grote vriendin en krijgt in ruil voor het wassen diverse spullen die we niet meer nodig hebben of die wij makkelijk weer ergens kunnen kopen. Dianne geeft de 20 pakjes paracetamol al bij een apotheek afgegeven en zo komen we van al onze overbodig spullen af. Onze laatste dag gaan we nogmaals op Caya Granma eten en krijgt Antoni van Mente een werphengel met ‘blinkers’, de jongen wil ons met een grote Grouper (vistype) bedanken, nieuwe vrienden geboren. De percussie speler Raoul kunnen we nog blijmaken met een rol visdraad. De kleurtjes ed gaan naar de school van Antoni, zo komt alles bij mensen en kinderen terecht die er wat mee kunnen. 

 

Artemis:

de crew van de Artemis is bijna volledig bij de Zeerob aan boord geweest, een aantal in Jamaica en in Cuba kwam de doc. aan boord. Gezellig babbelen over het zeilersleven. De doc hebben we nog even gekoppeld aan Paul, KLM verkeersvlieger mbt een bemanningslid wat naar huis moest; “fit to fly” verklaring was de oplossing. 

 

Feiten:

In Santiago gaat de stroom minimaal 12 uur / dag uit

Taxi van Marina Marlin - Santiago was 20 US dollar

Kapper van Dianne, 100 Cup (0,30 US dollar)

Aubergine, 60 CUP 

1 Brood, 600 CUP = 2 US dollar

Havenmeester verdient 4.200 CUP

Bolletje, 50 CUP

Diner was 1.500 CUP/pp is zo’n 12 US dollar

Liggeld was er 35 US dollar

Toeristenbelasting was er 75,-US dollar pp

Wisselen van geld deden wij in de taxi, bestelden het eerst 300 CUP voor 1 US dollar (bankrate was 120 CUP voor 1 US dollar)

 

Youtube Cuba

Vertrek:

Annick en Mente gaan met de bus naar Trinidad en daarna door naar Havana, even nog een weekje chillen voor de klus in Miami begint. Wij vertrekken 13 maart, zo’n 180” te gaan door het vervelende gat Haiti/ Cuba / Bahama’s, stroom en wind zijn hier vooral tegen. Wij kiezen voor een windgat met nagenoeg géén wind. 

 

 

 

 

Jerk Chicken

Plein vd Revolutie

drijven voor Bahama's

blije apotheker

visje Cayo Granma

school Cayo Granma

school Cayo Granma

Santiag de Cuba

geen wacht

bijna beet

even luxe

plein van de Revolutie Cuba (stangen zijn Machetes)

Samen spelen, Sudoku

fort

fort

fort

100 CUP ($ 0,30)

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

gids voor de Kerk

school Cayo Granma

Cayo Granma

Artemis vertrekt

interview met USA gasten

Jamaica-Cuba

super Trio, Paco, Raoul, Israel

begraafplaats

onder de steen Fidel Castro

vanaf het fort naar Santiago

Santiago de Cuba

Marlin Marina

electiciteits centrale, op Russische olie  

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba

Jamaica

view op Port Antonio

Santiago de Cuba

Roots21 Jamaica

naar t fort

bunkeren voor vertrek Cuba

Santiago de Cuba

5 min lopen van Marlin Marina

 

 

 

 

San Blas => Jamaica Montago Bay

Dan is het eindelijk zo ver,Vertrek Noord-Oost. Op de kaart lijkt Jamaica goed te doen. We hebben er iets te doen: de 10e is er een Breehornzeilers Webinar waar ik iets mag vertellen via Zoom en Victor kom de 20e aan op Jamaica. Kortom we we gaan. Het is een stevige reis, rumplijn is zo'n 650 mijl en de wind 20+. Kortom een heuse voorbereiding, de mast in om verstaging te controleren. Dianne kookt 4 maaltijden in het voren en ik tape de zeilberging en luik boven ons bed dicht. We weten dat we met 4 dagen aan de wind veel water over krijgen, zout, dus dit moet niet binnen komen. 

Vertrek is in de namiddag en we kruisen door de voor anker liggende schepen die aan het wachten zijn voor ze door het Panamakanaal mogen. De maximale prijs in 2023 was 4 Miljoen voor een LNG tanker. 

De vier dagen naar Jamaica zijn prima, we liggen fors op 1 oor ondanks de ballasttank. Dit op 1 oor liggen heeft iets bijzonders. Dianne en ik zitten achter elkaar aan de lage kant. Luisteren / lezen boeken en de Zeerob treint met dubbelrif en genua op zijn doel af. We varen hoog aan de wind om Jamaica te halen, in het begin hopen we op Kingston. Echter, we merken duidelijk de drift en stroom die ons oostelijk zetten. Maar na 3 dagen kom ik in de ochtend Jamaica tegen. 

Ook hier zien we bekenden, 'Spirit of a Geisha'. Zij waren onderweg naar de Kaaiman eilanden maar door de gunstige wind werd het Jamaica. Later zien we ze ook nog

RAS aan t helpen tijdens bezoekje NL

Vic & Mente tijdens raften

maaltje langs de weg, was top!

Bob Marley Museum 

onze guide George

koffie bonen in diverse stadia

onze buurman en hulp Miks met SV Zelma

Reach Falls

Tijdens bezoek NL ALV en 25 jarig Lustrum

in Port Antonio.

Montego Bay;

Inklaren is voor anker gaan en naar de wal. We kiezen voor een meerboei en gaan aan de wal. Prima geregeld hier, alle instanties komen bij ons aan het tafeltje langs terwijl we een drankje nuttigen. Ineens is er paniek, de Zeerob komt op eigen houtje de haven binnen. De lijn van de mooring is gebroken. Ik word geroepen en een local brengt me met zijn boot op de Zeerob, een maat van de schipper stapt aan boord en samen nemen we een nieuwe mooring MET ook ons anker erbij. Later geven we de mannen een potje bier en worden we de hele week gegroet. 

De haven maakt plaats en een uurtje later liggen we in de marina aan een anker en mooring met de spiegel naar de steiger. Prima plek! 

De binnenstad van MB is heftig, zeer zeer vol met Jamaicanen. Veel dreadlocks, veel rokende mensen en 'zwervers' of iets wat er voor door kan gaan. Dit met enorm veel geluid, het lijkt wel of men maar op 2 nivo's kan praten, normaal en hard, zeer hard. Na een forse ronde en een hapje bij de chinees, het enige 'betrouwbare' en waar we kunnen zitten, komen we bij de fietsjes terug en keren naar Zeerob, rust....

Deze week staat in het teken van een forse klus, de furler vervangen. Naast het nodige werk in de ankerbun is er veel electra werk binnen in de boot. Later blijkt het zeer veel werk als we 1 van de bedieningsknoppen niet gedemonteerd krijgen.  Gelukkig is buurman Miks bereid mij te helpen, in ruil help ik hem. 

Buurman SV Zelma;

Dan komt er een buurman, vieze stootwillen, te korte landvasten.....kortom zo'n boot wil je eigenlijk niet naast je hebben. Maar......hier moet ik van terugkomen. Deze jongeman van 34 blijkt zeer aardig en behulpzaam en later in de week is zijn schip schoon, opgeruimd en een mooi restauratie object. Miks helpt mij met de furler en ik zorg dat zijn mast popnagelvrij is, dwz ik ben zo'n 6 keer de mast in met gereedschap en uiteindelijk zijn er zo'n 250 popnagels verwijderd. Omdat de popnagel die Miks wilde hebben moelijk te krijgen is, bied ik aan Victor te vragen om ze mee te nemen. En jawel uiteindelijk sjouwt Victor zo'n 1.500 Euro aan spullen mee vanuit NL voor Miks. 

Miks is programmeur, werkt zo'n 40% voor een Lets bedrijf. Zelf ben ik aan het nadenken of Miks een projectje voor mij kan uitvoeren, wellicht als co-owner. Hij zegt er al zin in te hebben om het te ontwikkelen. 

Het leven is rondom de haven, we klussen veel en gaan zo af en toe eens naar een winkeltje voor iets verder.  We leven als 'havenklevers'. We krijgen wel steeds meer en leukere contacten, zo helpt een local mij een uurtje met schroeven losdraaien in de ankerbak en is Andrew, zijn broer en een kennis ingeschakeld om de spullen van Victor vanuit Kingston naar Monego Bay te vervoeren. 

Naar Port Antonio;

Uiteindelijk tikt de tijd door, we hebben met Victor een leuk plan om langs de Noordkust van Jamaica te varen richting Oost, helaas! Er komt slecht weer aan met veel wind. We besluiten in de haven uit te klaren, kopen een cruising permit en gaan naar Port Antonio. Een haven zeer beschut zo'n 100" verder. We kiezen voor een nachttocht, dan zakt de wind er meestal uit! Behalve deze dag, rond 00.00 tikt de windmeter nogsteeds ruim 20" aan, we vissermannen. Maar dan ruim na 24.00 krijgen we de beloofde windkracht 2Bft, we tuffen naar Port Antonio en komen eind van de ochtend binnen. Prima ontvangst op een top plekje. Water, stroom, mooi toiletgebouw en bijna hartje centrum. 

Hartje centrum is lekker ivm een ommetje maar heeft zo ook de keerzijde, muziek! Hier in Jamaica is altijd en overal muziek, meestal genieten we van het type muziek. Maar soms staat het zo hard dat het erg vervormt en vermoeiende herrie wordt. De eerste middag cruisen we door het stadje en gaan al even door de supermarkt en merken dat je handig kunt voorkruipen. Ik heb zomaar 3 dames voor gelaten....dit had niets met mijn charmes te maken. Het was een mooie wholesale waar we de nodige spulletjes konden kopen. 

GJ Powel

Het inklaren was een bijzonder event, de maritieme politie kwam met boot naar de haven. De boot ligt op loopafstand van het politiebureau?! Dit is waarschijnlijk de regel, we hebben 2 mannen aan boord en 2 op de wal waarvan 1 van de MP mannen met een mitrailleur op de buik. Een van de mannen George blijkt in de vrije tijd tourguide/gids te zijn. We krijgen van hem uit de losse pols een voorstel voor een gezellige dag, na wat heen en weer appen is de zaak rond. 

Met George op pad:

om 0630 is het instappen in de `toyota aris', George wil om 0900 in de Blue Mountains zijn om de 1e hike te doen. We zitten safe bij hem in de auto, al is bijna iedere bochtje er een van 2 korte stoten op de claxon en soms gepaard met 1 extra zeer lange. Zo scheuren we naar een mooie top in de Blue Mountains. Halverwege zijn er 2 fotoshoot momenten en gaan we bij een ambachtelijke koffiebranderij langs. Heerlijk zo'n vers Blue Mountain kopje koffie. 

Boven aangekomen lopen we 2 mooie hikes en genieten van de natuur en de vergezichten over Kingston. De tocht naar Kingston is over even zo slechte wegen en rond 13.00 komen we bij het Bob Marley museum. Dit is een beleving, Stefan onze rasta-gids vertelt zeer bevlogen over Bob. We starten met een opwarmertje om als gasten bij Bono buiten een 'percussie' instrument te bespelen. Hierdoor ontstaat al een leuke sfeer, er zijn een paar zeer muzikale dames die alle nummers uit het hoofd kennen. Na Bono gaan we door het huis en studio van Bob Marley en in vele ruimtes wordt er door de gids en veelal de dames een nummer gezongen. Exodus en Ledgend zijn platen waar hij lang bij stilstaat. Buiten mogen we nog wat wiet/canabis/marhuana kopen, je mag 2 ons op zak hebben. Helaas mogen we geen foto's en geluidsopnames maken.

We zijn volledig in de vibe, s avonds kijken we nog naar de Shower Posse, een documentaire op Youtube over de georganiseerde misdaad op Jamaica. 

Stappen met George!

Om 2030 het appje, 'ik sta aan de poort'. Wij stappen bij George in de auto, in uniform. Zijn baas had gebeld dat hij aan het werk moest :). We stoppen bij z'n stamkroeg, hier nemen we een biertje, Red/Stripe, George een Heineken en Victor een specialiteit, eerst puur en later met Campari. Dit om zijn keuze te kunnen maken voor de rum voor zijn maten. Er was ook een 'lifster' bij van George Michelle een aardige Duitse backpacker. Na deze kroeg gingen we naar een groot feest waar we natuurlijk VEEEL te vroeg waren maar wel zagen hoe het langzaam volliep. Kijken, roken, drinken en een DJ die zich goed aan het uitsloven was. Wij als 'witjes' vielen niet op, men was bezig met het eigen 'spel'. Boven in de kroeg dronken we nog een biertje en speelde ik een  viertal spelletjes met 3 locale jongens. Leuk!

Reach Falls

Nadat we de auto in ontvangst hadden genomen, 2,5 uur later dan afspraak reden we naar Reach Falls.  Op de weg er naartoe stoppen we om een locale lunch te kopen, BBQ kip en Vegetables, super hapje in een mooie zaak qua bezoekers. Het was een genot om te zien hoe eea werkte en wie er kwam kopen. Een stukje puur Jamaica.

De waterval was een mooie ervaring, we worden tegengehouden door een groepje locals: De watervallen zijn gesloten, volgeboekt (we hebben overigens helemaal niemand gezien..) ! Maar wij kunnen een alternatief laten zien, 20 dollar pp. Prima, wij gaan de 2 mannen achterna en na 3 km stoppen we langs de weg, zwemkleding aan. We volgen de mannen en zien een snelstromende rivier, hier plonsen we in en 'Junior' maakt met onze DJI veel foto's en filmpjes. Het is een gezellige en uitdagende 1,5 uur de Reach Falls beklimmen. We krijgen les: je betaalt 20,= voor de community, onderhoud van het land, schoonhouden rivier/weg. Je geeft de gids een tip als je tevreden bent! Bijzonder verhaal maar we hadden een zeer leuke excursie en betaalden graag. 

Youtube: Watervallen