Voor anker bij Charleston;
Wat een slechte anker plek leek (reviews), blijkt top te zijn. Dichtbij de jachthaven en goede ankergrond. De Deense kennissen liggen 150 km zuidelijker en krijgen dagelijks een zeer fors onweer over. Bij ons is dit een stuk minder, 1 keer gingen we tijdens een onweersbui bijna van het anker. Gelukkig was het een beetje driften.
Onze buurman dreef 's ochtends in de vaarroute, ging anker op en en verplaatste gewoon. Wind, onweer, bliksem het gaat er hier vaak hevig aan toe. Deze onweersbuien komen vanuit het binnenland aanzetten.
De dingy mogen we voor een paar dollar neerleggen aan een steiger in de jachthaven en ook onze fietsjes sjouwen we naar de kant. Wat een heerlijkheid om die Spaanse barrels bij ons te hebben. Het is een geweldig mooie stad waar we genieten van alle wijkjes met prachtige huizen. Het is er erg vol met mooi geklede mensen. Er zijn diploma-uitreikingen veel zijn 'graduated'. We kunnen bij een Highschool in de tuin kijken waar het hele spektakel zich afspeelt.
Youtube: fietstour door Charleston
We blijven een paar dagen in Charleston tot we denken, 't is mooi geweest we gaan weer verder. We moeten de inlet uit richting Noord, doel is Morehead City. Een grote en goede inlet in een groot watersport gebied. De tocht ernaar toe is prima, mooie lopende wind en we komen in de ochtend aan. Rond het middaguur liggen we voor Morehead City voor anker. Later begrijpen we wat de wake-boei hier betekent, GAS geven of GAS terugnemen. Onze ankerplek ligt in GAS geven, en zoals al eens eerder gemeld, hier ga je met veel pk's het water op.
Morehead City daar is niets aan, we wandelen een keer rond en denken: da's een ander Amerika. Maar later blijkt dat het een vissersmekka is. Hier wordt jaarlijks het grote Big Rock Blue Marlin Tournement georganiseerd. Leuk om een keer een youtube te kijken, je ziet dan hoe dit werkt.
Het Big Rock Blue Marlin Event met zo'n 300 vissersboten (grote jongens vanaf 15 meter) start in de tijd dat wij er blijken te zijn. We varen om de Zeerob af te tanken en voor een ligplaats in een haven naar Beaufort. We gaan Liz, de weduwe van Lars Krijgsman opzoeken in Pittsbouro, in NC.
De ligplaats in Beaufort is top, Town Creek Marina. De auto kunnen we huren in Morehead City en we krijgen de particuliere uitvoering van de Sheriff auto: een Dodge. Geen straf om hier in te rijden. Toeren in Amerika is eenvoudig, ik denk dat we naar Liz, 350 mijl verder, misschien 10 bochten hebben gehad.
Als je zo door Amerika rijdt, ontkom je er niet aan om ook langs de fastfood ketens te gaan, colaatje en een pancake bij Waffels. Mooi om te zien hoe veel personeel er werkt, hoe aardig men is en overal wel een aanbieding heeft. We zien bij de pancake-keten een man/vrouw of 4 op de rij zitten eten en niets zeggen...wel een zeer grote maaltijd voor zich.
Aangekomen in Pitsborough eten we snel wat en kopen iets voor Liz bij de lokale bakker. Liz vindt het helemaal leuk en leidt ons rond door het huis, er wordt druk verbouwd waardoor we goed de Amerikaanse bouwstijl kunnen zien, houtskelet, met ceiling tegen de gevel. Haar dochter komt in een apart gedeelte van het huis wonen, goed geregeld Liz! Het was een mooi weerzien, ze maakt het goed Lars!
AirB&B
We willen/hopen op een leuk contact met locals, dus huren een AirB&B ipv een Motel, :). We komen bij George terecht en praten met George 's avonds een paar uurtje over het leven in de VS. De dag erna boeken we door (wel cash) en worden uitgenodigd om te komen eten bij George, Peggy, zijn vrouw en hun 2 inwonende gasten (76 en 89 jaar oud). Zeer bijzondere avond, we drinken nog lekker een kop koffie voor het huis. Wat een heerlijke avond, doel bereikt mbt AirB&B en contact met de locals. De dag erna rijden we door ChapelHill en bezoeken tuinen van de Duke-university en de campus. 1 jaar studie kost 85K, wel een schitterende omgeving. Terug naar Beaufort NC gaan we door de binnenlanden, prachtig! Het lijkt wel een groot park waar we doorrijden.
Beafort NC, TownCreekMarina
We moeten voor de 2e keer gaan verliggen in de marina, deze keer is de laatste keer op eigen kracht, blijkt. De motor stopt er definitief mee! Maar gelukkig, binnen een halfuur heb ik JJ een monteur aan boord, hij wilde net huiswaarts gaan. Hij kijkt, stelt diagnose en ik tik 40,= af. De dag erna haal ik de hand-opvoerpomp op en monteer hem. Ik ben natuurlijk zeker van de zaak: lopen die motor! Helaas........JJ komt maandag en samen met hem en Barbara definiëren we de fout. De "trottlevalve" wordt besteld en overnight geleverd. Tja overnight is 4 dagen later; we lenen 1 keer de auto van de werf eigenaar, handig! We brengen onze credit card en halen de trottle valve op, 40 mijl verder bij Coastal Diesel.
Een weekje verder alweer en de trottel valve wordt gemonteerd.........nothing!! Dan gaan we de 2 sensoren vervangen op de motor.......nothing! Nu wil Steve toch echt zijn PC aan de motor 'connecteren' om een diagnose te draaien, tja wij zijn denk ik de eerste 'klant' !! Software op de PC blijkt niet up to date, met support van Yanmar krijgt Steve de diagnose-software niet gedraaid.
Maar?! op zaterdagmiddag komt hij met 10 A4's, dé instructie van hoe de software werkt!!! En jawel hoor in 15 minuten is de file gereed, maandag horen we meer. En weer een week VERDER! We appen als we van boord zijn en gaan veel fietsen in de omgeving, we leren meer en meer koffietentjes kennen. Ons favoriet wordt City Restaurant, hier mogen we 1 maal in de week heerlijk gaan eten, heerlijk de verse Grouper. Voor de koffie is de Dancing Barista onze favoriet.
Uitslag van de diagnose : "alles is goed", tja en toch doet de motor het niet. Dan toch maar de hoge druk brandstofpomp testen. Tja in de USA stuur je die naar Illinois, dat koste al met al 475,= dollar! maar het scheelt een weekje liggeld....da's meer :). Testen geeft geen resultaat, toch maar reviseren, bout breekt af! Na reparatie & revisie geeft hij niet de juiste waardes, dan maar een nieuwe! 1.750,=.... Wat een lol zo'n motorprobleempje, waarschijnlijk al sinds Curacao.
Nu loopt hij weer als een zonnetje. TownCreekMarina loop vol met deelnemers aan het Big Rock Tournament, maar ons wegsturen kan niet. Vandaar dat we met de TowBoatUS naar een ander plekje gaan, het geeft een leuk filmpje en groot respect voor de schippers. Je kunt in de US niet zonder, de CoastGuard redt alléén mensen en geen schepen...da's anders dan in Europa.
Vissen:
Als je hier niet van vissen houdt dan hoor je er niet bij, dagelijks gaan er honderden vissersboten het water op. De week dat wij er liggen komen er grote vissersboten Viking 90 is de grootste, de eigenaar komt met 2 van deze schepen op beide 3 man crew. Vissen op het Tournament in MoreHead City: 50K inschrijven en daarnaast zo'n 800-2.000 gallon brandstof per dag voor het varen, bijzondere sport. Maar men is reuze serieus en kan de hele dag hengels klaarmaken en boot poetsen. We genieten van het gedoetje, maar op zondag gooien we los!
Hatteras-Norfolk:
We kunnen ook nu alleen maar buitenom, ICW is maximaal 19,5 meter/65feet, en gaan met doodtij door de inlet, prima getimed Dianne! Hierna zetten we de zeilen en koersen Noordwaards. Hatteras laat zich kennen, in de nacht tikken we de 12" aan en da's duidelijk ruim 4,5" stroom mee. Bij Hatteras staat een vervelende zee, de wind draait en we kloten wat af om de gang er lekker in te krijgen. Maar deze 250" zijn eigenlijk prima te doen, een uurtje wat gedoe. Men name de bimimi klappert als een gek bij wind boven 25" . We lopen de drukste haven van de wereld binnen, Norfolk (nog nooit in Rotterdam geweest die Amerikanen ;), we zien zo af en toe een schip varen.
We krijgen al appjes van Greta waar we zitten. Greta is de Port Officer van Norfolk. Om 14.00 staat er een ontvangst comité klaar en om 17.00 zitten we met Sigrid, Greta, Jack, Phill, Bruce aan de borrel. Allemaal OCC members, leuk is te melden dat Sigrid zus is van onze PatPannic vriendin Adelheid.
Na de borrel komt Jack bij ons sushi eten met een mooi glaasje wijn, maar ook brengt hij de sleutels van zijn truck. Kunnen we wel een dagje mee op pad. Wat een gastvrijheid! Greta brengt de 2 postpakketjes samen met het recept van haar lekkere dipsaus. We mogen 4 dagen gratis blijven en de kosten zijn 20,= voor de stroom. Wat gaaf die OCC.
Op pad met de truck van Jack. We bekijken de vuurtorens, deze liggen op militair terrein en we worden tegen gehouden: heeft u wapens, teasers en .... mag ik u rijbewijzen. Dat is nog eens grondig :). We kijken even rond en zien hoe ontzettend veel wrakken er voor de kust en in de Cheasepeake Bay liggen, honderden..... En dan durven wij niet met een 'gammele' motor rond te varen??!! Bijzondere zekere billies zijn we toch. Hierna gaan we het bos in, stad genoeg gezien. We lopen een mooie trail door het First Landing State Park, zeer moerasachtig gebied. Heerlijk zo'n stukje in lekker ruikend bos. Paddestoelen, mooie paden en geweldige natuur. Dankjewel Jack voor je Ford Pickup 160, reed bokkig maar relaxed.
Norfolk -Washington DC: 180" Noord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten