Terug in Shelter Bay Marina (SBM), en het is actie! We gaan komende dagen via 2 stops naar de San Blas Archipel, onderdeel van Panama met volledig gerund door de Guna-Indianen. We horen zeer wisselende zaken, velen vinden het hét meest mooie gebied ever, andere vinden het naar een paar tropische eilandjes meer van het zelfde, we gaan het ervaren.
De klussenlijst is afgevinkt, en we kunnen losgooien. Al snel duikt er een appje op van de Walkabout onderweg vanuit San Blas, na 4 weken, naar SBM. Dianne regelt een rendez-vous in Linton Bay, hier moeten we onze oude Rocna (anker 30kg) afgeven dat ze verkocht heeft. De handel in ketting en ankers is vele malen groter dan ooit verwacht, er is volgens mij niemand die bij zijn 1e keuze is gebleven. Wij zijn blij met het nieuwe spul voorop!
Het is een prachtige zeiltocht en de aanloop is fraai, er liggen 2 riffen voor de baai dus het is weer goed uitkijken. Natuurlijk liggen er mastjes boven de waterlijn, die hebben allen een rif ontmoet .... We kunnen ankeren vlakbij de jachthaven en ook daar ligt de koper, netjes 400,= in de knip en het anker gaat van dinghy naar dinghy. 's Avonds pik ik Meriam & Paul op we hebben een gezellig weerzien met een uitwisseling van veel wetenswaardigheden. Morgen gaan wij vroeg weer door naar de San Blas, stevige tocht zo'n 60". We hebben stroom mee, moet dus mooi tochtje worden. Om 07.00 uur sharp gaan we anker op en sturen op de Ipad ipv plotter de baai uit tussen de riffen door en door de branding. Bijzondere ervaring, blij dat de motor weer lekker loopt.
We hebben een prachtige zeildag en Dianne heeft een leuke plek uitgezocht om in de San Blas aan te komen en deze te gaan ontdekken. We krijgen rond de middag een appje van de Avalon dat de rosé koud ligt, wat the h....! We veranderen van plan, tochtje korten we in met zo'n 10' en gooien het anker uit bij de Avalon (kennissen vanuit Curacao). We borrelen weer gezellig. Zij gaan morgen met de watertaxi naar de wal, Panama City om dochter, vriend en kleinkind op te halen. Lef om de boot achter te laten, maar de chief van 3 eilanden is de oppasser!?
De volgende ochtend hebben we voor 0900 al 3 'Guna-bootjes' gehad met de verkoop van allerlei handcraft, vis en kreeft. Voor vandaag 2 Mola's en 1 vis! We stellen een budget om eea te beteugelen, meer, meer is het adagium wat men kent. Later gaan we naar het eiland voor een boodschap. We worden keurig op de dinghy plaats opgewacht, een man neemt ons mee naar supermarkt 1, dan naar 2, dan naar 3. Geen tijd om rond te kijken, geen tijd om een volleybal te slaan! Na onze bezoekjes en beperkte score worden we zeer vriendelijk bij de dinghy afgeleverd. Dag toerist!!!
We liggen onder de strip, al hoewel bijna... De volgende dag besluiten we verder te varen en krijgen van de Epoxy al een locatie door geappt. (de Belgen vanuit Curacao). Dat gaan we niet halen, we zullen eind vd week hen ergens ontmoeten.
Van de Gans hoorde we dat we naar Cayas Holandeses moesten, hier heb je een zgn swimming pool een plek om tussen rif en eiland te ankeren. Liever doen wij het achter het rif en eiland, het hebben van 'open' zee achter je in plaats van een rif geeft een beter gevoel. We navigeren op Ipad, SonarCharts en de PC-met digitale kaarten Bauhaus. Op de kaart is het een drukte van jewelste, echter wij zien alleen een branding en eilandjes. Hier zien we een bekende boot uit NL; we zeggen de Geisha even gedag, voor hen hadden we een roerlager mee naar NL genomen. Het advies van Jan Karel is ga eten op dit eiland, het blijkt al gauw dat je er niet kunt wandelen (te klein) dus nemen we vanzelf de route naar het restaurant. Super plek, mooi schoon geharkt strand door de kinderen, we schommelen even in de zee en zien een bar, lekker met bladerdak, in het water. Maar ons restaurantje/cafe staat op palen boven het water, al binnenlopend genieten we van de sfeer.......tot ik in een gat stap van '3 meter diep' want de plank hadden ze nog niet gemaakt! ShitShit, de stomme eikels. een schaafplek van enkel tm knie.....en die knie werd al gauw 2 maal zo dik. Een dame riep ijs! tja dan komt men met 2 blikjes bier :(. Maar, ach hierdoor belanden we bij John, een Schot, en zijn vrouw Sandra, Zuid-Afrikaanse, aan tafel van SV Knot so Bad en hebben het zeer gezellig. Een toprestaurant voor de San Blas. Deze keer zaten we 'onverwacht' bij elkaar aan tafel, de volgende dag nodigden we ze uit voor de 'pizza' avond. Ook deze avond was zeer geslaagd, John nam zijn rode wijn mee :) Bij een dinertje drink hij nl. altijd graag een glaasje wijn.
Hier merken we dat de furler het begeeft en is er veel contact met de werf. Hoe kom je aan de spullen!? Marc de Vries van Breehorn neemt ze gewoon mee tijdens zijn vakantie naar Costa Rica, TOP!.
We moeten nog een tochtje van zo'n 2-3 uur en dan komen we bij Narganá en hier zou de Epoxy ook liggen. We borrelen op de kant in 'het stadje'! We toeren met de elektrische motor naar de wal, een stevig eindje tegen de wind. Opvallend zijn alle toiletten aan de rand van het eiland. Kortom ons uitzicht was 'een en al toilethuisjes', zo ook de varkens die in een 'kooi' boven het water stonden. Het is een echt 'vrijgemaakt' dorpje, geen klederdracht, geen winkeltjes met mola's e.d. een school, voetbalveld. kroegje en een paar lokale restaurantjes. We nemen een biertje, gelukkig hebben ze hier de gettoblaster uitgevonden en die zet je altijd op VOL open. Muziek a la kermis, hard, schel en vervormd ...zo lach je, drink je je biertje.....
We wandelen lekker een rondje en gaan aan op de Zeerob een eigen maaltje eten.
Gelukkig kunnen klusmaat Ivo en ik op de buik een aantal uren liggen boren om een schroefje wat dol was 'uit te boren', klote torx!!
We gaan de volgende avond wederom een biertje drinken, waarom eigenlijk vragen we ons af, wat een takke herrie!! Maar later vinden we een lokaal restaurantje en eten we een heerlijk maaltje. Vis, Kip, gebakken bananenschijfjes, puntje salade. Hier wordt niet gezwommen en daar balen we van dus vertrekken we richting SBM, onderweg doen we nog 2 eilanden aan (Green Island en Solardup). Het laatste is een idylisch eiland en we kunnen er heerlijk zwemmen. Hier wonen 2 gezinnen waarvan 1 dame er al haar hele leven woont (moeder, charmant van jaar of 40 met dochterje) , haar man. Maar ook haar medewerkster met man en dochter in een andere hut. We eten er een 'maaltijd' 1 vis in vieren.......helaas had ik de staart en Ivo de kop! Maar wel een starlink op het dak, hoe is dat te rijmen....
Het snorkelen is heerlijk en we ontmoeten een koppeltje mantra's, ze hebben een eigen territorium toevallig rond onze boot.
Na 2 dagen vonden we het mooi geweest en hiewen we het anker richting Linton Bay, een mooie tocht! Er staat een stevige wapper, tegen de stroom :(, dus met steile golf. In Linton Bay worden we door een marinero geweldig opgevangen en mogen blijven liggen op een super plek, denken we..... Verdomd, slaat toch die motor af na 10 minuten......dat had geen halfuurtje eerder moeten gebeuren. Ik probeert te starten, NOPE. Even een appje naar Angel, Yes I come today......om 2300 komen de 2 mannen, om 2330 drinken we een biertje en besluiten in SBM de dubbele extra filters er tussenuit te halen. Hij blijft lucht aanzuigen, dit na 3 weken prima te werken. Een torretje wat niet loopt is iets wat niet wenselijk is, en zoals ook hier de tegelwijsheid 'happy wife, happy life'.
Later merken we in Linton Bay de swell, de verandering van het water bij tij-kentering en ook de stevige wind gericht op de haven. Een van onze nieuwe rubber veren gaat 'kets' door midden..... We genieten van de sfeer, wandelen een lekker stukje totdat mijn achilles weer van zich laat horen! Na een gezellige lunch op de haven gaan we aan boord voor nog een 'schokkerige' nacht en morgen een lekkere trip naar SBM.
We speren naar SBM, mooie zeiltocht. Genieten, beter dan altijd maar voor de wind waggelen :). In SBM wacht de crew ons op en krijgen we onze oude plek, luxe! Hier gaan we ons klaarmaken voor de stedentrip met 'spare-parts' ; San Jose, hoofdstad van Costa Rica.
Nadat we er achter kwamen dat er 2 vliegvelden rond Panama City lagen was de trip begonnen, gelukkig was Benjamin onze taxichauffeur ruim op tijd met ons vertrokken..... We genieten van een wachtrij, mensen kijken en nadenken met welk doel doet men dit? Uiteindelijk zitten we op tijd in de lucht en is de rit naar San Jose ook maar een 'dik uurtje'. In San Jose, jawel een internationale luchthaven met dito controles, hier duurt het wat langer maar we staan toch na zo'n 5 kwartier met extra tas buiten. Taxi en hup naar de Selena.
De Selena heeft een goede vibe en ligt in een buurtje zo'n 10 minuten lopen van het centrum. De buurt grenst aan een wijk van de 'parken' en overheidsgebouwen. Afhankelijk van ons loopje gaan we door 3 parken of steken dwars binnen door. Het is een aparte kerst in San Jose, warm, nagenoeg geen kerstversiering overdag. Wel kermismuziek en iedere winkel heeft een extra personeelslid wat je mbv gettoblasters de winkel in probeert te lokken.
Voor de kerstavond en 1e kerstdag heb ik de restaurantjes uitgezocht, gelukkig beide top! Dank hiervoor aan Google. We maken mbv onze Komoot app een 2-tal wandelingen door San Jose en tussendoor chillen we in de hotelkamer of in de lounge. Doordat San Jose op 1100 meter hoogte ligt is de temp heerlijk, overdag een T-shirt en 's avonds een vestje! Dit is wat we nodig hadden, huidcontact weer mogelijk :).
Serviceniveau Breehorn: Marc de Vries ging met familie naar Costa Rica op vakantie en neemt de spare parts voor ons mee. We ontmoeten hem in zijn hotel, iedereen natuurlijk zeer vroeg op en al in het zwembad. We drinken een koffie en zijn superblij met deze support.
In San Jose plannen we een food-tour en gaan met gids door de stad, ondertussen worden we iets wijzer en zien we de struggle van 'monumentale' panden en een kleine economie. De rondgang door locale markten/bazaar achtig leidt ons naar een tentje waar men al zo'n 50 jaar ijs verkoopt in 1 smaak, altijd de zelfde! We begrijpen dit, lekker. We komen aan het einde van de tour uit in een dubbel klassiek huis waar een aantal koks een lokaal 4 gangen diner met lokale bieren/sangria maken. Super lekker en gezellig. We zitten aan de dis met 3 vriendinnen mid 30-40 die van vakantie naar vakantie werken en een net getrouwd koppel. Zij gaan de wereld verkennen, kunnen overal werken en kijken wel hoe het gaat lopen. Ze zijn beide docent muziek/drama .
Terug naar Panama, spareparts verdeeld over de tassen. Op de rug zo'n 21 kg en kijken hoe we door de controles komen. Maar inchecken was het grootste issue, we mochten NIET mee, we hadden geen doorreis ticket. M.a.w. geen vertrekbewijs uit Panama. De haven maakten een prachtig document 'in transit' met paspoorten e.d., niet goed! Uiteindelijk vinden we een bustocht van Bocas naar Limon (Costa Rica) voor 28pp, 2 tickets geboekt. Helaas stonden deze daarna op pending, met de Revolut app laten zien dat het er bij ons af was geschreven en we mochten door.
Hierna was het prima, heftig zo'n pakketje op de rug. Velen lange, lange wachtrijen....gelukkig liep het langzaam door en zijn mijn kleine rugspieren weer getraind. Maar alle controles liepen gesmeerd, uiteindelijk maar 1 maal een 'kijk' controle. Op Panama City stond onze Benjamin, taxi, al op ons te wachten. Thuiskomen in SBM, again.
De week start direct met dagzeggen van de Avalon, in 2028 is afgesproken met kerst Terschelling... zal druk worden. Gezellig stel, we gaan ze missen. Hij moet nog iets meer Koopmans believer worden, daar gaan we aan werken. De Knot So Bad nodigt ons uit voor een borrel en we zitten op de catamaran met ook 4 Noren, 2 vanuit Kaapstad onderweg met een 50" Leopard, en de gasten vanaf de Poolcircel?! Kan het verder uit elkaar vroeg ik me af. Het was gezellig, maar we waren ook blij weer even op ons eiland Zeerob te zijn! Al dat socializen is niet niks.
We toeren vaker dan normaal naar Colon om Ivo in het hospitaal met malaria te bezoeken en te zorgen voor allerlei 1e levensbehoefte (denken wij in NL). Maar dan is er oud en nieuw, champagne in de koelkast maar ik, Robert, krijg van dag op dag koorts 38,5 en snot verkouden.....na 3 dagen weer 't mannetje en gaat Dianne onderuit, ook Koorts en... Duidelijk een suffe, saai oud en nieuw! Ik om 2000 te kooi, Dianne om 2300 achter de boxer.
Gisteren appte ik Albert Marseille, echte vrienden komen gewoon.... Ja, dan zit je ineens met Marja, Bart, Jesse en Stern in de kuip aan de koffie en te lunchen. Zeer gezellig, even met de cruiseboot omgevaren naar Colon. Die 2.600 andere gasten moesten zich maar aanpassen, Bart kennende ;)
Vertrek: Jamaica is het doel, een stukje zeilen noord/noord/oost. De wind is redelijk, verwacht 4-6 bft met een stroom van oost naar west van gemiddeld zo'n 1,5 knoop. Stevig aan de winds rak zou je normaal zeggen, maar wellicht zijn we watjes geworden. Maar we hebben er zin in. De Zeerob is er gebouwd voor: water ballast en de 'speciale bankjes'.
Voorraad op peil, diesel, water afgetopt, maaltjes gekookt. Rigging inspectie, nu gewoon nog gaan!.
