Naar de Jachthaven van Portimão
Na een paar avondjes voor anker, is ook weer heerlijk aan een steiger. Het is makkelijker om van boord te gaan, we krijgen een mooie plek en verkennen het dorp . Nou dat zat bij Dianne anders in de herinnering. Helaas blijkt het hele oude centrum zeer matig te zijn qua schoonheid e.d.
We hadden nog een actiepunt; een kappertje pakken. We besluiten samen te gaan. Doch samen blijkt alleen als we bij een kapperszaakje genderneutraal de drempel over gaan en binnen staan. Ik ga lekker in de toegewezen stoel zitten en Dianne verdwijnt weer de stad in. Na een heerlijke knipbeurt krijg ik als dank een hoofdwasbeurt, tik maar 10, = af. Lekker weer kort koppie!
We gaan terug naar de boot en Dianne bereidt het etentje voor met Paul en Meriam, van de Walkabout. Hen kennen we van de vertrekkersdag en de fermenteercursus; Dianne appt regelmatig met Meriam. Ze varen een Ovni 34, hebben bij de werf een refit van kiel en roer laten doen en zijn voor hun gevoel nog niet op ‘reis’, 4-5 jaar is het plan.
Het weerzien met de Walkabout is gezellig, morgen vertrekken ze naar Rabat, Marokko. Er is goede wind en de swell belooft <2 meter te zijn (bij meer swell een negatief advies om de haven binnen te varen).
Wij krijgen een tip van de Verleiding “met de dinghy naar Silves”, leuk plan! Gaan we doen en wel elektrisch. De afspraak die we maken is “met stroom mee en als de accu op 50% is omdraaien”! Mooi niet… Silves is te ver, maar toch mazzel, we halen de 2e brug maar ‘net’, We besluiten om te draaien, we hadden een een geweldig mooi restaurant aan het water gezien. We hebben topbediening en besluiten er een diner van te maken met lekker glas wijn. Vanavond nemen we stokbrood met kaas, ook lekker.
De werven in Portimão zijn voor mij smullen, alles wordt er gemaakt en gerepareerd. Geweldig om er even met de dinghy te landen en je voor te stellen hoe wij straks ergens op de wal staan en aan bv. het onderwaterschip aan het klussen zijn.
We vertrekken uit Portimão met een mooi lopend windje. We varen even langs de Breehorn Aegir, kletsen wat en hijsen Code Zero en grootzeil. Maar al gauw blijkt dat het doel Ilha da Culatra niet gehaald gaat worden met onze snelheid. Dianne stuurt op Vilamoura. Een jachthaven & nieuwe stad die rondom resorts, golfbanen gebouwd is. Geprezen in Navily (anker/jachthaven app) zijn de gastvrije receptie en het havenpersoneel. We liggen aan een zeilerspontoon met diverse Nederlanders die er overwinteren. We voelen ons te gast van een groot horeca-plein, rondom de haven is het nl. 100% horeca. We verkennen al hardlopend de natuur rondom de ‘stad’, een geweldig mooi stukje wildernis. Grappig dat als we met e-routes lopen ik altijd verbaasd ben over de zandpaadjes die de app voor ons kiest.
Het vertrek vanuit Vilamoura is mooi, geweldige lucht met dito wind, 15-20’. We moeten aan de wind wat direct een geweldig gevoel geeft, we zeilen weer. Zolang ruime en voor de windse koersen is toch van een ander kaliber. Na zo’n 3 uur is er ineens een hard geklapper, boven in de mast! De Code Zero is een deel uitgerold. Dianne en ik zijn direct in actie modus. Handschoenen aan en ieder snel op zijn of haar positie, we hebben het zeil snel beneden en ruimen het op. Stress, nee we hadden de situatie goed onder controle.
Video van Vilamoura naar Ilha da Culatra
Om 15.00 precies zijn we bij de ingang van Ilha de Culatra, Teamscall DG (vorig jaar ook al bij Cape du Seine) wordt afgebroken en we tikken bij binnenkomst 9,5’ aan. Mooi dat we zo op tijd zijn, stevige vloedstroom mee naar binnen. We spraken later de Equinox en zij voeren met 1,5’ naar binnen. Bij de Equinox hebben we een zeer gezellige borrel op het achterdek. Ik kan nog een slang ruilen van 2,5 meter zodat ik het project ‘watermaker’ kan afmaken.
Het anker valt in 6 meter diep water, rust! Het gebied Ilha de Culatra is een soort waddengebied met veel ondieptes en droogvallende platen waar de vissers op dat moment zijn om naar kokkels te vissen. We lezen dat het in de jaren 70 aangelegd is, vergelijkbaar met de Markerwadden.
We wandelen en rennen heerlijk op Ilha da Culatra en genieten van de eenvoud en wad-achtige cultuur. De vissers, watertaxi’s varen altijd hard tussen de vaste wal en het eiland. Wij besluiten na een werkdagje ook naar het stadje Olhão te varen. We zetten de 15 pk achter op de rib en gaan vol gas in plané naar de stad, bij aankomst maar ook bij terugkomst zijn we stram. Het gaat hard!. Na overleg met de havenmeester leggen we aan op de slipway, tikken paar euro/uur af en sjouwen door deze stad. Wow wat mooi en geweldige sfeer.
Ook hier de ‘Chinezen met hun warenhuis’, het lijkt wel Alibaba, alles wat je denkt te kunnen kopen hebben ze. Goed en netjes gesorteerd, Action zou er jaloers op zijn.
Bij terugkomst maken we de boot voor ’t donker klaar om morgen naar de volgende plaats te gaan “Ayamonte” Spanje!!
Beoordeling van de reis tot nu toe:
5 sterren op een schaal van 5+
