Nantes-Pornichet-Belle-Ile

Nantes, vertrek doet altijd zeer. We zijn klaar ruim voor vertrektijd en gooien rond 13.00 uur los, we stomen met stevig toerental de Loire af naar de monding. Soms zon, regen en ook mist, zo’n plotter doet dan toch mooi zijn werk. We draaien wachtjes en luisteren naar de luisterboeken, R heeft steeds Bart Chabot… nog zo’n 5 uur. 

We zijn na ruim 4 uur de Loire af en varen door naar Pornichet, D roept op en de havenmeester maant ons te wachten; hij gaat het regelen. 2 man sterk in een ‘havenbootje’ verleggen een boot en daarmee krijgen wij een mooie plek, top geregeld. Het is een grote haven en als je niet minimaal 2 motoren hebt en het liefste 2 maal 300 PK doe je toch echt niet mee! Komt daar zo’n Porsche aan rijden, parkeert naast de steigerloopbrug en heeft maar 600PK……Toch jammer net geen 1.000 PK en niemand die hem ziet, behalve die ene Nederlander.

We besluiten even de shop te bezoeken voor een kleine Gardena koppeling en gaan morgen op tijd naar Belle-Ile. R is die eilanden eigenlijk wel zat….maar dit moet je gezien hebben, of niet Annet ;); de pilot schrijft zo positief! Morgen even 300 Ltr diesel erbij en dan kunnen we er weer even tegen; er is hier een mooie tanksteiger tegenover onze ligplaats. 

Onze Engelse  steigerburen uit Nantes

De tocht is top, stevige wapper. R stuurt vele uren en geniet volop. Luisterboek aan en gaan met die schuit. Ook onderweg zien we veel windparken in aanbouw, de consoles staan al voor de Mono-molens. Hoop dat N-Sea er werk aan heeft, ook hier is de zee maar zo’n 20-30 meter diep.

We passeren 2 eilanden en voor ons doemt Belle Ile op, we zien de masten en ook al diverse schepen achter moorings. Als we in vol ornaat klaar zijn om binnen te varen blijkt iedereen van de mooring af te zijn en te draaien voor de ingang. Hier tussendoor manoeuvreren 3 rubberboten met ‘havenmeesters’. Na lang wachten blijkt er geen plaats voor ons….Nederlander, grote of de diepgang…. Wie zal het zeggen. We keren om en pikken een mooring op waarna we direct onze rib & bbmotor gereed maken voor een wandeling in het dorpje Palais, hoofdstad Belle-Ile. Tja wat moet je ervan zeggen…..mooi om te zien… maar zeer druk met gaan en komen van toeristen. Vele, vele veerboten verzorgen het transport.

R. is blij dat hij niet in de overvolle haven ligt en ook in de buitenhaven is het stapelen en dan nog met een bootje naar de kant. Dan liever zelf achter de mooring. 

Wachten tot de havenmeester komt om je te begeleiden naar een plek. Of niet.

2e haventje van Le Palais

We drinken een biertje en genieten van de crêpe, achter de mooring bespaar je vele tientallen euro’s :).

En dan de nacht……voorin de punt stampen we en komen bijna los, dan maakt D het bed op in de achter hut, we liggen heerlijk doch na een halfuurtje is D het zat: hier ga ik niet slapen!! Dan de banken, we verhuizen de kussens, maken 2 provisorische bedjes, oordoppen in ooglapjes op, R kussen op het hoofd……’s nachts tikkende lijnen, de rib die piept (hij hing naast de boot, oefenen voor de Carieb…)… we schudden vaak van links naar rechts! D pakt de slaap snel, R waakt nog paar uurtjes en uiteindelijk staan we laat op 10.00! Toch een boerennacht gemaakt, lekker.

We zien dit ook als training voor de reis volgend jaar, dan zullen we erg weinig havens zien. Voor de vertrekkers avonden staat ‘slapen’ achter het anker op de agenda!! Toch besluiten we nog een nachtje achter de mooring te blijven liggen, slingerzeil in de achterstag, flopper stopper monteren. We hebben het allemaal wel…. We krijgen flinke wind, 25 knopen; maar de deining komt hier vooral van de passerende veerboten en vissers. 

Zicht op Sauzon op Belle Ile

Ankerplek/moorings voor Sauzon

en natuurlijk werd het droog

We gaan hiken! Met de bus naar Sauzon en dan het kustpad terug, zo’n 12 km. De laatste keer kreeg R in Zuid Engeland hiervan een achillespeesblessure van maanden; dit was het stukje coast path in Falmouth. In Sauzon aangekomen na een bustoer van zo’n 15 minuten begint het te regenen met donkere luchten. De voorspellingen zijn ‘wisselvallig’, dus ook af en toe droog…. Wel gaan/niet gaan….schuilen… we zijn toch geen watjes; maar 12 km lopen en al zeiknat zijn bij vertrek, is geen lolletje. We bekijken de haven en schuilen even, dan toch op pad! De tocht moet je gedaan hebben anders heb je geen Belle Ile gezien, ervaren en gevoeld. Het is een geweldig pad, we verbranden vele calorieën en de hartslagmeter van R komt niet onder de 110. Na zo’n 3,5 uur klimmen en dalen komen we rond 1700 aan in Le Palais, als eindverrassing loop je door het gigantische slot en zijn slotgracht naar het dorpje. We zijn echt af!!! Blijkt dat de wandel/klusschoenen van R los gaan laten, maar ook geen profiel meer hebben, de zuinigerd. 

Het zitten kijken naar toeristen onder het genot van een enkele Blond Grimbergen, doet ons goed!  De tocht heeft een mooie ervaring en foto’s opgeleverd en voldaan gevoel. We did it :))

Op de Zeerob is het lekker, R monteert het slingerzeil en D bakt een broodje. De nacht gaan we ervaren…….

 

Voor de lezer:

Máxima, Hartritme, Eilanden, Koudelucht, Mindfullness, Het Gevecht (Polman)  dit zijn de ‘onderhanden’ boeken.

Nantes, leuke geveltjes

 

Nantes

Vanuit Ile d’Yeu richting Saint Nazaire. Daar willen we ankeren. ‘Niks aan’, volgens Annick; ze zijn er met de Stad Amsterdam bij Saint Nazaire geweest. Als we er na een lekker tochtje, minder dan 10 knoop dus zeilen/motoren/zeilen een mooie workout, tegen 4 uur aankomen, blijkt dat we precies op tijd zijn om met stroom mee door te varen naar Nantes (35 mijl); volgens de pilot dan. We kijken elkaar aan…doorvaren! De Loire (1.200 km lang) is aan het begin heel breed, maar dat is verraderlijk, want wel veel ondieptes. Goed opletten dus. De stroom mee merken we pas na een paar uur, onder de 4’ knoop gaat de tor erbij, maar dan gaan we ook met zo’n 8 knopen richting Nantes. Eerst veel industrie, een grote elektriciteitscentrale (kern?) en daarna wordt het steeds groener en lieflijker. Zo’n delta opvaren blijft bijzonder, eerst vele km-ers. breed met allerlei ondieptes en stromingen, hierna gaat de rivier over in een breedte van paar honderd meter. Zo’n slingerende rivier heeft afwisselend links/rechts ondieptes, mooi  en goed betond ?? Rond half 10 komt Nantes in zicht. Er ligt een ponton (ponton Belem) op de rivier voor  jachten; iedereen is ruim afgemeerd met (te veel) meters er tussen. Er is een plek maar daar zouden we niet mogen liggen omdat dat af en toe een passagiersboot ligt.. die komt vannacht niet dus daar gaan we zo lang liggen. We krijgen weer hulp met aanleggen (nog ruim 2 knopen stroom) en de code van de poort van de buurboten, iedereen is erg behulpzaam hier.

‘S Ochtends gaat R al op tijd op onderzoek uit, want D ligt hier toch niet zo lekker. En wat blijkt, 2 boten aan het eind van de steiger vertrekken binnen een uur, waarna wij verkassen naar een prachtige plek. Mooi mazzel zij gaan de rivier op met de masten plat. 

Onderweg, in de Loire

Aankomst Nantes

En dan … Nantes verkennen. Wat een heerlijke stad! We hebben al wat informatie uit de reisgids die we van (schoon-)vader Leo hebben meegekregen en hebben een handige site gevonden ‘travelaar.nl’. En daarmee komen we een heel eind. Eerst naar het havenkantoor op L’Ile de Versailles. Al een prachtige wandeling door de stad. Nantes heeft een geweldig ‘systeem’ voor de toerist. Door de hele stad loopt een groene lijn langs alle bezienswaardigheden; van circa 10 kilometer. 

Na het l’Ile de Versailles pakken we deze groene lijn op en genieten volop. Prachtig om te zien hoe de woonboten hier erbij liggen, en van schip naar woonboot groeien. 

Af en toe krijgen we een flinke bui, maar de temperatuur is heerlijk. Zo’n bui is ook vaak reden om even verplicht een kop koffie te nemen en in dit geval in een banketbakkerij met iets zoets erbij. Zo lopen we door de prachtige straten, pleinen, langs de ‘Notre Dame’, de toren van de LU fabriek (van de koekjes), opera, musea chateau de Duc de Bretagne. En als we genoeg hebben we gelopen, gaan we lekker ‘naar huis’. Lekker even chillen op de boot.  Gelukkig kunnen we de LU koekjes nog kopen en genieten er tijdens de koffie goed van, heerlijk een pakje van 6, ieder 3 :).

De toren van de oude LU fabriek

 

Het meeste indruk maakt het monument van de slavernij, vlak naast het ponton waar we liggen. Vanuit Nantes (maar ook vanuit Texel/Vlissingen etc en de andere Nederlandse zeehavens) zijn vroeger duizenden slaven verkocht en verscheept naar andere delen van de wereld. Er is een enorm monument langs de Loire ter nagedachtenis aan deze vele slaven. Op de kade zijn allemaal plaquettes ingemetseld met daarop namen van de schepen die vanuit Nantes de slaven vervoerden; enorm veel. Onder de grond is nog een klein vrij toegankelijk museum . Nantes had een ‘centrale’ rol, zo’n 4.000 ‘ladingen schepen zijn er gegaan en gekomen, indrukwekkende statements staan er op geschreven, we hebben het er regelmatig over.

Een van de plaquettes op de kade; naam van een ‘slavenschip’

 

Eind van de middag lopen we naar de de wijk ‘Ile de Nantes’, waar we op uitkijken. Een hele hippe wijk met allemaal bijzondere plekken; doet denken aan het NDSM terrein in Amsterdam Noord. Het is een eiland in de Loire waar wij vanaf de boot op uitkijken, een oud fabrieksterrein dat met inspraak en inzet van de inwoners weer een nieuwe bestemming heeft gekregen.  We zien er ‘street art’, Les Machines de L’Ile. Er loop bijvoorbeeld een enorme olifant rond, een robot, waar je in kunt, hij maakt olifantgeluiden (die we op de boot ook horen), hij wappert met z’n oren. Er is een grote carrousel, ook weer bovenmaats, met meer verdiepingen. Een oude giga- hijskraan  die is blijven staan. Veel terrassen, een theater in een hangar etc etc. Op een van de vele terrassen in de zon pakken we een blond biertje…... een heerlijke chillplek, we zien er de zon zakken….

We wandelen weer verder tot D er achterkomt dat ze haar jasje is vergeten, dus weer terug…. Na 20.000 stappen belanden we uiteindelijk bij heerlijke pizzeria vlakbij de haven, gelukkig voor R, die kreeg een hypo. 

De olifant op Ile de Nantes

De volgende dag laten we e-routes weer een mooie route bedenken en lopen een kant uit waar we nog niet geweest zijn. En toevallig ook weer een heel stuk van de ‘groene lijn’; ook weer gezien. Een stuk ‘terug’ langs de Loire, met trappen, klimmetjes en afdalingen…..

Vandaag zijn de winkels open en tegen de middag gaan we op pad. We bewonderen de Passage Pommeraye, de oudste winkelpassage van Frankrijk! Met vooral beneden prachtige winkels. Gelukkig kunnen we een sim-card voor in de router scoren, happy we! We lunchen natuurlijk nog op een van de mooie pleinen en werken ons boodschappenlijstje af. Een volgende keer, want die komt er,  gaan we een van de vele musea bezoeken. 

 

‘

Achter Dianne is een rollerskatebaan

S Avonds doen we kop of munt, aan boord eten of toch nog een keer uit eten in deze mooie stad. Gewoon omdat het kan:). Na 2 keer munt door Robert, mag Dianne nog een keer gooien => kop. Toch uiteten. We gaan naar de ‘buren’ van gisteravond en eten weer lekker buiten op het terras. Dat zag er ook heel gezellig uit. We nemen Lobster en een veggie curry….lekker op bijzondere wijze klaargemaakt. 

Rechts Ponton Belem, met de Zeerob, links Ile de Nantes

Ile d’Yeu

Op naar Ile d’Yeu, het favoriete eiland van de Chiara. Het plan is om te ankeren op een van de vele ankerplekken om het eiland. Maar als we aankomen op de ankerplek die bij deze wind (West) prettig zou zijn en we de paar boten die er nu liggen zijn fors aan het deinen is de beslissing snel gemaakt. Toch maar even kijken of er plek is in de haven. In de kom wachten we op onze beurt tot het sein dat we de havenmeester mogen volgen. Een 44-ft X yacht zonder boegschroef wordt als 3e op de rij gelegd. De havenmeesters duwen hem even om, handig (je hebt hier 4 havenmeesters).  In de verwachting dat wij daartegen aan moeten worden we verrast met de mededeling ‘I have a box for you’ ! Wat een mazzel. We krijgen de grootste box van de haven en de aardige Engelsen uit Les Sables d’ Olonne pakken ook hier weer een lijn voor ons aan.

Nu we een box hebben stelt Dianne gelijk voor maar om maar 3 nachten te boeken. Dagje rommelen, dagje fietsen/wandelen. Dat is voor R op dit moment nog even te snel… hij wil geen havenklever worden. Maar uiteindelijk gebeurt het natuurlijk wel :)

Het is een totaal ander eiland dan Ile de Re; heeft wat van Vlieland. Meer dorps, meer fietsen. En we zien hier heel veel oude Renaults 4 rijden, 2 CV’s en veel Mehari’s. En nog een paar oude Ami’s en Diana’s. We begrepen dat je op dit eiland niet met eigen auto mag, toch rijden er wel aardig wat auto’s. Allemaal eilanders kennelijk….of de verhuur loopt gesmeerd. Veel e-Bikes en de bus is ook elektrisch, in schil contrast met de ‘oldtimers’ .

In het dorp bij de haven natuurlijk veel horeca, de  witte huizen hebben rode daken, waarvan de dakpannen met wit cement zijn afgewerkt en de naastliggende omgedraaide dakpan dient als goot. Fraai concept.

Donderdag begint met een hardlooprondje over het eiland. Het maximum wat E-routes kan berekenen is hier 6,5 dus het wordt 6,5 kilometer. Daarvan lopen we vaak fout, maar zo zien we des temeer van het eiland; we moeten flink klimmen en dalen! Robert wil een dagje klussen en lummelen en start met de installatie van de SSB zendapparatuur aan de achterstag. Er is al veel voorwerk gedaan, maar al met al is het toch een hoop gepruts. In de bakskist, uit de bakskist, onder het bed, dan weer buiten en ‘s middags moet hij nog even omhoog gehesen worden om e.e.a. aan te sluiten. D maakt schoon schip, maakt gebruik van de gelegenheid en doet nog een paar wasjes en tussendoor lopen we naar het dorp voor een heerlijke Franse lunch. Een galette  deze keer (opgevouwen gevulde crepe, met bijvoorbeeld kaas, ui, aardappel, creme fraiche, ham). We kunnen er weer even tegen! We lopen door de straatjes met winkels, maar veel is nog dicht. En het toprestaurantje dat we zien (stickers van Gault Miliau en Michelin) heeft geen plek voor ons deze dagen. Dus lekker zelf koken :), wel mooie watersportzaken!

Eind van de middag hebben we het zo warm dat we zin hebben om te zwemmen. We lopen naar het strand naast de haven. Je moet alleen wel het pad tussen de rotsen in het water weten om in dieper water te komen. Gelukkig vond Robert nog zwemschoenen aan boord! We koelen heerlijk af, maar hebben allebei schaafplekken aan knieën/enkels overgehouden van de ruwe rotsen die we onverwacht even raakten. Zwemmen rond de boot is toch veiliger! We eten aan boord en starten allebei in een nieuw boek, Eilanden Buch en  Het Grote Gevecht & het eenzame gelijk van Paul Polman, beide ‘papier’.

Vrijdag gaat het project SSB verder, Dianne doet een fietstour naar de Supermarkt en komt behoorlijk over de kook terug… Wat een drukte en wat een chagrijn. Alles moet je afwegen en een sticker opplakken. Lange rijen voor het weegapparaat, iedereen spaart alles op; dingen niet te vinden (4 soorten courgettes, de ene gaan per stuk dus niet afwegen, de andere wel welke heb je dan…) kom je bij de kassa blijk ik toch nog een prei niet te hebben gewogen… ging niet per stuk :) Ook R heeft pech, stekker van de Tuner naar de SSB past niet….maandag gaat de leverancier kijken of hij nog een stekkertje kan krijgen.

 

Dus tijd om de fiets te pakken en van het eiland te genieten. Met onze trouwe fietsjes gaan we naar de andere kant van het eiland, dat maar 4 kilometer breed is. Onderweg komen we door verschillende dorpjes; overal witte huizen, met de bekende rode daken en luiken in verschillende kleuren en natuurlijk de vele oldtimers.  Het is een prachtige kust, mooie rotsen, haventjes waar wij dan niet in kunnen. We fietsen naar La Meule en ‘het kasteel’ een kasteelruine, uit 1650 die behouden is gebleven en we zien menhuirs. Het begrip fietspad moet je hier ruim zien. Het gaat ook over rotsen, gelukkig hielden de bandjes het….

Moe maar voldaan van al het klimmen en dalen, genieten we van een heerlijk ‘blond’ biertje op een van de terrassen aan de haven. Bitterballen, blokjes kaas of olijven kennen ze hier niet, dus borrelen we aan boord verder met stokbrood & lekkere Franse Kaas, uit eigen koelkast. Daarna heerlijk aan boord gegeten, tijdens het eten was de plasjesplus App druk, iedereen bereidt zijn vakantie voor…..en maakt het gezellig. Hierna kwamen de pilots op tafel….wat gaan we doen. We passeren de monding van de Loire, altijd intrigerend een grote  rivier. En zien Nantes liggen… we hebben na 2 eilanden wel zin in een mooie stad… hoe ver is het…. Kortom het plan is geboren. Morgen gaan we tot St Nazaire, hier ankeren  (niets aan meldt Annick, was er met de Stad A’dam) en dan de volgende ochtend vroeg met het tij mee naar Nantes! 

Ile de Re - Saint Marin de Re

We vertrekken rond half 12 uit Les Sables d’Olonne. Ook de Anna is al vertrokken, zij gaan weer Noordwaarts. Het is een prachtige zeildag. Hoog aan de wind zeilen we, eerst met stroom tegen richting Ile de Re. Onze Australische buren in de haven vertelden nog dat we vrij groot zijn voor het haventje; zij hadden vorig jaar schade gevaren op hun gloednieuwe Ovni 45 (20-twenty). (Zij hebben in de UK overwinterd, Australië kost nu zo’n E 20.000 vertelde ze, terwijl ze gevaccineerd zijn, COVID!) We zijn benieuwd en gaan het gewoon proberen; zo niet dan kunnen we altijd ankeren. Een beetje spannend is het wel; het is onze eerste keer weer dit jaar dat we moeten rekenen en een ‘drempel’  (een stuk dat droogvalt of ondiep is bij laag water) over moeten. Dat went overigens wel weer snel in zo’n vakantie.

Rond half 5 zijn we precies volgens plan bij de aanloopton. We zien nog een paar boten voor ons naar binnen varen. De wachtsteiger om aan te leggen totdat de havendeur opengaat blijkt een farce. Dit steigertje ligt helemaal vol met kleine bootjes/vissersboten. We zien dat de ingang naar de haven open is en varen door; met een paar waterscooters en een visser om ons heen zien we even niet dat het licht rood is (betekent ook hier stoppen). Dus de havenmeester begint te schreeuwen. Wij achteruit, maar dan geeft hij aan dat we toch door mogen…. Hij wijst ons gelijk een plek, langs een andere boot. Een Belg helpt nog even met een lijn en binnen 10 minuten liggen we al in het geweldig mooie haventje van Saint Martin. En we zijn lang niet de grootste….

Irene , van de Anna, heeft niets te veel gezegd; de sfeer van deze plek is fantastisch. Je ligt midden in een ontzettend sfeervol stadje,  toch een eilandsfeer en veel te zien als de havendeur open is. De havenmeesters zijn ontzettend behulpzaam hier, ze duwen een boot naar de kant, trekken ze er tussenuit, drukken de neus om met de rib etc. Met weinig manoeuvreerruimte en dan ook nog stroom erbij is dat wel heel fijn!

Saint Martin is een enorm toeristisch stadje met heerlijke winkeltjes. We wandelen lekker door het stadje, langs de haven, nemen een ijsje. Op en top vakantiestadje. Werkelijk iedereen draagt hier op straat een mondkapje, dus wij ook. Gelukkig weer een nieuwe grootverpakking aan boord. We eten aan boord en genieten in de kuip nog van alles wat er om ons heen gebeurt.

Aanloop Ile de Re

Hoog water, de haveningang is open

De volgende dag starten we met hardlopen. E-routes heeft weer een mooie route voor ons bedacht. Langs het indrukwekkende (verdedigings-)Fort de la Pree van Saint Martin, door het stadje en terug langs een prachtig. Daarna scheiden onze wegen even. Robert heeft een teamsmeeting en moet een paar uur aan het werk. En ik (D) heb enorme zin om alle winkeltjes op mijn eigen tempo te ontdekken! Inmiddels regent het stevig, dus gewapend met paraplu op pad. 

Het is een vakantiestadje pur sang met natuurlijk dito winkels. De score valt reuze mee en de winkelbehoefte is weer even gestild. Een potje jam en nieuwe ovenwanten voor aan boord. Een mooie souvenir… en natuurlijk een lekker brood voor de lunch. 

Iedereen die Robert die ochtend spreekt blijkt Ile de Re te kennen! En enthousiast te zijn. Tja tot nu toe waren wij niet van die ‘Francofielen’ dus voor ons is alles nieuw, maar hier is het wel heel mooi en plezierig!

Fort de la Pree

‘S middags pakken we de fietsjes en verkennen - met vele anderen - het eiland. Het is overal wel druk hier.  Het eiland is ook via een brug te bereiken vanuit La Rochelle, dat maakt het ook aantrekkelijk om een dagje (met de auto…) naar naar toe te gaan. We zien veel oesterkwekerijen en dito proeverijen. Allemaal familiebedrijven, leiden we af uit de bordjes. Dan wordt de lucht heel donker, we fietsen in hoog tempo naar het volgende  stadje met het doel om ergens binnen te kunnen zitten. Maar alle restaurants sluiten net hun deuren… (?), dan maar een ijsje onder een luifel en de stortbui afwachten. Daarna schijnt de zon weer en vervolgens we onze tour.

Oesterkwekerij

 

Via Tripadvisor hadden we een leuk tentje uitgezocht om te eten, in het minder drukke deel van Saint Martin. Bellen lukt niet; dan maar op goed geluk ernaar toe. Helaas, het zit er niet meer en het pand staat te koop….Uiteindelijk vinden we na ettelijke pogingen toch een tafeltje in het drukke deel aan de haven. D gaat weer voor de mosselen, bereid op dennennaalden uit de bossen van Ile de Re (gerookt?). Verrassend en ontzettend lekker. Ook een flesje rood van het eiland en R neemt een pasta Roquefort.  Als toetje hebben ze hier crêpes, dat kunnen we niet weerstaan. 

Haveningang bij laag water

  

  

Zeerob in Saint Martin - de Re

Morgen gaan we verder. Om 09.00 uur vertrek, richting Ile d’Yeu. We zijn benieuwd…