Ile d’Yeu

Op naar Ile d’Yeu, het favoriete eiland van de Chiara. Het plan is om te ankeren op een van de vele ankerplekken om het eiland. Maar als we aankomen op de ankerplek die bij deze wind (West) prettig zou zijn en we de paar boten die er nu liggen zijn fors aan het deinen is de beslissing snel gemaakt. Toch maar even kijken of er plek is in de haven. In de kom wachten we op onze beurt tot het sein dat we de havenmeester mogen volgen. Een 44-ft X yacht zonder boegschroef wordt als 3e op de rij gelegd. De havenmeesters duwen hem even om, handig (je hebt hier 4 havenmeesters).  In de verwachting dat wij daartegen aan moeten worden we verrast met de mededeling ‘I have a box for you’ ! Wat een mazzel. We krijgen de grootste box van de haven en de aardige Engelsen uit Les Sables d’ Olonne pakken ook hier weer een lijn voor ons aan.

Nu we een box hebben stelt Dianne gelijk voor maar om maar 3 nachten te boeken. Dagje rommelen, dagje fietsen/wandelen. Dat is voor R op dit moment nog even te snel… hij wil geen havenklever worden. Maar uiteindelijk gebeurt het natuurlijk wel :)

Het is een totaal ander eiland dan Ile de Re; heeft wat van Vlieland. Meer dorps, meer fietsen. En we zien hier heel veel oude Renaults 4 rijden, 2 CV’s en veel Mehari’s. En nog een paar oude Ami’s en Diana’s. We begrepen dat je op dit eiland niet met eigen auto mag, toch rijden er wel aardig wat auto’s. Allemaal eilanders kennelijk….of de verhuur loopt gesmeerd. Veel e-Bikes en de bus is ook elektrisch, in schil contrast met de ‘oldtimers’ .

In het dorp bij de haven natuurlijk veel horeca, de  witte huizen hebben rode daken, waarvan de dakpannen met wit cement zijn afgewerkt en de naastliggende omgedraaide dakpan dient als goot. Fraai concept.

Donderdag begint met een hardlooprondje over het eiland. Het maximum wat E-routes kan berekenen is hier 6,5 dus het wordt 6,5 kilometer. Daarvan lopen we vaak fout, maar zo zien we des temeer van het eiland; we moeten flink klimmen en dalen! Robert wil een dagje klussen en lummelen en start met de installatie van de SSB zendapparatuur aan de achterstag. Er is al veel voorwerk gedaan, maar al met al is het toch een hoop gepruts. In de bakskist, uit de bakskist, onder het bed, dan weer buiten en ‘s middags moet hij nog even omhoog gehesen worden om e.e.a. aan te sluiten. D maakt schoon schip, maakt gebruik van de gelegenheid en doet nog een paar wasjes en tussendoor lopen we naar het dorp voor een heerlijke Franse lunch. Een galette  deze keer (opgevouwen gevulde crepe, met bijvoorbeeld kaas, ui, aardappel, creme fraiche, ham). We kunnen er weer even tegen! We lopen door de straatjes met winkels, maar veel is nog dicht. En het toprestaurantje dat we zien (stickers van Gault Miliau en Michelin) heeft geen plek voor ons deze dagen. Dus lekker zelf koken :), wel mooie watersportzaken!

Eind van de middag hebben we het zo warm dat we zin hebben om te zwemmen. We lopen naar het strand naast de haven. Je moet alleen wel het pad tussen de rotsen in het water weten om in dieper water te komen. Gelukkig vond Robert nog zwemschoenen aan boord! We koelen heerlijk af, maar hebben allebei schaafplekken aan knieën/enkels overgehouden van de ruwe rotsen die we onverwacht even raakten. Zwemmen rond de boot is toch veiliger! We eten aan boord en starten allebei in een nieuw boek, Eilanden Buch en  Het Grote Gevecht & het eenzame gelijk van Paul Polman, beide ‘papier’.

Vrijdag gaat het project SSB verder, Dianne doet een fietstour naar de Supermarkt en komt behoorlijk over de kook terug… Wat een drukte en wat een chagrijn. Alles moet je afwegen en een sticker opplakken. Lange rijen voor het weegapparaat, iedereen spaart alles op; dingen niet te vinden (4 soorten courgettes, de ene gaan per stuk dus niet afwegen, de andere wel welke heb je dan…) kom je bij de kassa blijk ik toch nog een prei niet te hebben gewogen… ging niet per stuk :) Ook R heeft pech, stekker van de Tuner naar de SSB past niet….maandag gaat de leverancier kijken of hij nog een stekkertje kan krijgen.

 

Dus tijd om de fiets te pakken en van het eiland te genieten. Met onze trouwe fietsjes gaan we naar de andere kant van het eiland, dat maar 4 kilometer breed is. Onderweg komen we door verschillende dorpjes; overal witte huizen, met de bekende rode daken en luiken in verschillende kleuren en natuurlijk de vele oldtimers.  Het is een prachtige kust, mooie rotsen, haventjes waar wij dan niet in kunnen. We fietsen naar La Meule en ‘het kasteel’ een kasteelruine, uit 1650 die behouden is gebleven en we zien menhuirs. Het begrip fietspad moet je hier ruim zien. Het gaat ook over rotsen, gelukkig hielden de bandjes het….

Moe maar voldaan van al het klimmen en dalen, genieten we van een heerlijk ‘blond’ biertje op een van de terrassen aan de haven. Bitterballen, blokjes kaas of olijven kennen ze hier niet, dus borrelen we aan boord verder met stokbrood & lekkere Franse Kaas, uit eigen koelkast. Daarna heerlijk aan boord gegeten, tijdens het eten was de plasjesplus App druk, iedereen bereidt zijn vakantie voor…..en maakt het gezellig. Hierna kwamen de pilots op tafel….wat gaan we doen. We passeren de monding van de Loire, altijd intrigerend een grote  rivier. En zien Nantes liggen… we hebben na 2 eilanden wel zin in een mooie stad… hoe ver is het…. Kortom het plan is geboren. Morgen gaan we tot St Nazaire, hier ankeren  (niets aan meldt Annick, was er met de Stad A’dam) en dan de volgende ochtend vroeg met het tij mee naar Nantes! 

Ile de Re - Saint Marin de Re

We vertrekken rond half 12 uit Les Sables d’Olonne. Ook de Anna is al vertrokken, zij gaan weer Noordwaarts. Het is een prachtige zeildag. Hoog aan de wind zeilen we, eerst met stroom tegen richting Ile de Re. Onze Australische buren in de haven vertelden nog dat we vrij groot zijn voor het haventje; zij hadden vorig jaar schade gevaren op hun gloednieuwe Ovni 45 (20-twenty). (Zij hebben in de UK overwinterd, Australië kost nu zo’n E 20.000 vertelde ze, terwijl ze gevaccineerd zijn, COVID!) We zijn benieuwd en gaan het gewoon proberen; zo niet dan kunnen we altijd ankeren. Een beetje spannend is het wel; het is onze eerste keer weer dit jaar dat we moeten rekenen en een ‘drempel’  (een stuk dat droogvalt of ondiep is bij laag water) over moeten. Dat went overigens wel weer snel in zo’n vakantie.

Rond half 5 zijn we precies volgens plan bij de aanloopton. We zien nog een paar boten voor ons naar binnen varen. De wachtsteiger om aan te leggen totdat de havendeur opengaat blijkt een farce. Dit steigertje ligt helemaal vol met kleine bootjes/vissersboten. We zien dat de ingang naar de haven open is en varen door; met een paar waterscooters en een visser om ons heen zien we even niet dat het licht rood is (betekent ook hier stoppen). Dus de havenmeester begint te schreeuwen. Wij achteruit, maar dan geeft hij aan dat we toch door mogen…. Hij wijst ons gelijk een plek, langs een andere boot. Een Belg helpt nog even met een lijn en binnen 10 minuten liggen we al in het geweldig mooie haventje van Saint Martin. En we zijn lang niet de grootste….

Irene , van de Anna, heeft niets te veel gezegd; de sfeer van deze plek is fantastisch. Je ligt midden in een ontzettend sfeervol stadje,  toch een eilandsfeer en veel te zien als de havendeur open is. De havenmeesters zijn ontzettend behulpzaam hier, ze duwen een boot naar de kant, trekken ze er tussenuit, drukken de neus om met de rib etc. Met weinig manoeuvreerruimte en dan ook nog stroom erbij is dat wel heel fijn!

Saint Martin is een enorm toeristisch stadje met heerlijke winkeltjes. We wandelen lekker door het stadje, langs de haven, nemen een ijsje. Op en top vakantiestadje. Werkelijk iedereen draagt hier op straat een mondkapje, dus wij ook. Gelukkig weer een nieuwe grootverpakking aan boord. We eten aan boord en genieten in de kuip nog van alles wat er om ons heen gebeurt.

Aanloop Ile de Re

Hoog water, de haveningang is open

De volgende dag starten we met hardlopen. E-routes heeft weer een mooie route voor ons bedacht. Langs het indrukwekkende (verdedigings-)Fort de la Pree van Saint Martin, door het stadje en terug langs een prachtig. Daarna scheiden onze wegen even. Robert heeft een teamsmeeting en moet een paar uur aan het werk. En ik (D) heb enorme zin om alle winkeltjes op mijn eigen tempo te ontdekken! Inmiddels regent het stevig, dus gewapend met paraplu op pad. 

Het is een vakantiestadje pur sang met natuurlijk dito winkels. De score valt reuze mee en de winkelbehoefte is weer even gestild. Een potje jam en nieuwe ovenwanten voor aan boord. Een mooie souvenir… en natuurlijk een lekker brood voor de lunch. 

Iedereen die Robert die ochtend spreekt blijkt Ile de Re te kennen! En enthousiast te zijn. Tja tot nu toe waren wij niet van die ‘Francofielen’ dus voor ons is alles nieuw, maar hier is het wel heel mooi en plezierig!

Fort de la Pree

‘S middags pakken we de fietsjes en verkennen - met vele anderen - het eiland. Het is overal wel druk hier.  Het eiland is ook via een brug te bereiken vanuit La Rochelle, dat maakt het ook aantrekkelijk om een dagje (met de auto…) naar naar toe te gaan. We zien veel oesterkwekerijen en dito proeverijen. Allemaal familiebedrijven, leiden we af uit de bordjes. Dan wordt de lucht heel donker, we fietsen in hoog tempo naar het volgende  stadje met het doel om ergens binnen te kunnen zitten. Maar alle restaurants sluiten net hun deuren… (?), dan maar een ijsje onder een luifel en de stortbui afwachten. Daarna schijnt de zon weer en vervolgens we onze tour.

Oesterkwekerij

 

Via Tripadvisor hadden we een leuk tentje uitgezocht om te eten, in het minder drukke deel van Saint Martin. Bellen lukt niet; dan maar op goed geluk ernaar toe. Helaas, het zit er niet meer en het pand staat te koop….Uiteindelijk vinden we na ettelijke pogingen toch een tafeltje in het drukke deel aan de haven. D gaat weer voor de mosselen, bereid op dennennaalden uit de bossen van Ile de Re (gerookt?). Verrassend en ontzettend lekker. Ook een flesje rood van het eiland en R neemt een pasta Roquefort.  Als toetje hebben ze hier crêpes, dat kunnen we niet weerstaan. 

Haveningang bij laag water

  

  

Zeerob in Saint Martin - de Re

Morgen gaan we verder. Om 09.00 uur vertrek, richting Ile d’Yeu. We zijn benieuwd…

Les Sables d’Olonne

2 heerlijke dagen in dit zeilersmekka.

We starten met hardloopronde van 8 kilometer. We hebben een appje ‘e-routes’. Je geeft het aantal kilometers in dat je wilt lopen of fietsen en hij berekent zelf een route. Heel handig als je de omgeving niet kent. Zo lopen we door de stad langs het bos via een rivierengebied/parkachtige omgeving en komen weer uit bij de boot. Op deze manier zien we delen van wijken waar je normaal niet komt. Hartstikke handig en we hebben gelijk de omgeving verkend. Hierna op naar de boulangerie, van Engelse horen we dat bij de Kerk een geweldige bakker is. En inderdaad, een rij van 10 mensen buiten aan het wachten, het is er klein en er mogen maar 2 personen tegelijkertijd naar binnen, maar de bediening is snel en efficiënt. Inderdaad heerlijk!

We houden een heerlijke rommeldag in en om de boot; er is koffie op de Anna en daarna wordt gewassen, geklust, R bezoekt een paar van de vele watersportzaken..

Ineens hoor ik een luide vloek…. Is er een fiets van de steiger in het water gevallen…..er staat nu 8 meter water onder de boot…..te veel voor een duik..

Er wordt weinig gezegd; en wat in elkaar gezet. Met een constructie met het achteranker met een zelfgefabriceerde haak op 40 cm erachter wordt er een tijd gedregd; en ja hoor…… na verwoede pogingen heeft hij ‘beet’! Voorzichtig omhoog en de fiets is weer terecht…… De roest ontwikkeling zal door dit uurtje zout wel versneld worden :(.

Met Maarten en Irene belanden in een gezellig tentje aan de haven. Het enige plekje is in de ‘rokers-afdeling’, maar met alle deuren open naar buiten hebben we geen last van de paffers. Als we goed en wel zitten, begint er live (veel techniek en een charmeur die kan meezingen) muziek begint. We hebben een zeer gezellige avond. Na het toetje kunnen we de muziek niet meer weerstaan en wordt er nog even heerlijk gedanst!  Om 24.00 uur moet de zaak dicht en worden we vriendelijk verzocht om te vertrekken…. Een topavond!

Zondagmiddag pakken we de fiets en verkennen Les Sables d’Olonne. De meeste winkels zijn dicht maar we fietsen toch even over een soort industrieterrein met alleen maar maritieme zaken. Jammer voor R dat hij niet even ergens naar binnen kan. We fietsen over de lange promenade langs de zee, lopen nog door de oude stad. De enorme tijverschillen blijven fascineren. In de stad veel prachtige oude huizen, over het algemeen heel goed onderhouden. We vinden het een heerlijke plek, zie de foto’s.

Morgen gaan we verder naar Ile de Re; naar het plaatsje St Martin. We kunnen hier alleen rond hoogwater naar toe en in de haven en moeten dus even goed rekenen wanneer we weg moeten en aan moeten komen. Dat in de sport van het varen in Bretagne.

     

Audierne -> Les Sables-d’ Olonne

Audierne,

Een onrustige nacht achter het anker. De lijn met rubber om de kracht van de lier te halen maakte herrie, dus 2 keer eruit. Hierna nog even omdat er 2 Fransen erg dicht bij ons ankerden, en R in zijn hazenslaapje de ketting hoorde vallen. 

Om 07.45 uur zit  R klaar voor een duik en is aan het wachten op de havenmeester die even 2 croissants & baguette komt afleveren, en dat terwijl je voor anker ligt. 

Omdat we achter het anker liggen gaan we ipv hardlopen even 10 keer om ‘t schip zwemmen, de 17,5 graad (of is het inmiddels meer) wennen wel en een bijkomend voordeel: je krijgt het de eerste uren ook niet warm. We maken de boot klaar na een heerlijk ontbijt en rond 0930 is de ankerplaats al zo goed as leeg, wij gaan rond12.00 ri. het zuiden. 

De tocht heeft als doel La Rochelle, een plaats met een marina van 4.000 boten. Tijdens de tocht bekijkt Dianne de aanloop, we blijken daar 3 uur voor HW en 1,5 erna te moeten zijn ivm drempels. Het is maar de vraag of we dat halen. Hierna besluiten we naar Les Sables-d’Olonne te gaan, voor ons altijd aan te lopen. Hier starten diverse grote zeilraces: Vendee Globe, Mini transat <6 meter en de plaats waar onze NL-er Mark Slats vertrok voor de Golden Globe Race. Kortom, hier willen we ooit geweest zijn. 

Rond 17.00 horen we een bijzonder geluid, wij op onderzoek: De Watt&Sea, Radio, Ontluchting tank..NEE het was de bakskist die tot aan de rand vol stond met water. De koppeling mbt de buitendouche zal wel lekken, wij alles eruit en ophangen. Gelukkig drinkwater maar ook al het gereedschap, hardloop & wandelschoenen. Kortom een zootje in de kuip, later is alles prachtig geordend en hangt/ligt te drogen. Zoals Mente zei: gezelligheid in de kuip. Na dit euveltje een alcoholvrije borrel met nootje, verdiend!

Maar dan, tijdens een zonnig lopend windje : DOLFIJNEN! het grootste kado wat je ons op zee kunt geven. Wel een half uur en hele groep. Dan gingen ze weer en ineens waren ze weer terug..!

Zie ook dit filmpje

 https://www.dropbox.com/s/tcbqnsijgmnvrd0/2021-07-%20dolfijnen%20.MOV?dl=0

Hierna wordt de wacht voorbereid, koken en slaapplek in orde maken. Het is warm en R krijgt de temp niet omlaag en alles wat hij op het bed legt is ‘warm’. Maar goed even later ligt hij met koptelefoon op te ‘rusten’. Het is druk met vissers, wij varen rondom de 100 meter dieptelijn, het lijkt wel of dat ook hun plekje is. Vissers zijn zelden alleen, meestal een groepje van 4-6 in een cirkel van zo’n 5 mijl. ‘s Avonds kruisen ons nog een aantal zeiljachten/jes met en zonder AIS. Dus uitkijken blijft belangrijk en zo vliegen de wachten voorbij.

Ook vandaag is er weer een boek uit gelezen, Maxima, moederland. Een roman met veel info over politiek, cultuur en het leven in Argentinië; en de vroege jaren van onze koningin. Een aanrader. Ook R. leest de Plastic Soup Surfer uit, zou verplichte kost moeten zijn voor ons allen. Dus lezen!

Wij dubben even met welke nieuwe boeken we gaan lezen, R heeft nog Bart Chabot, hartritme als luisterboek zo’n 13 uur…..hij kan nog even. De nachtwissel om 00.00 zetten we even het 1e rif, de wind is aangetrokken. Maar wat zeil je lekker hier op de Oceaan…..17-20’ en dan geen rif is op Ijsselmeer of Noordzee een No-Go.

Dianne neemt nog even een pleister, het wordt bokkig op zee. We krijgen veel water over, moeten hoog aan de wind sturen. Zeker als de stroom tegen is dan gaat het lekker over het dek, vaak ‘vast’ water. 

Rond 11.30 draait de wind <15 minuten naar West,  wij kunnen dus bijna voor de wind naar de haven. Ik draai bij en de wind valt bijna weg, motor aan? Ja, Dianne wordt zo toch ook wakker. Beng, motor uit. Nog een keer, voor/achteruit handel. Shit wat is dit…nog zo’n 50’ te gaan met toenemende wind en aanlandig. 

Dianne wordt ondertussen wakker en zegt : Lijn in de schroef?! YES inderdaad…..de schoot van de Code 0. We hebben nog 50’ maar nu is de wind even 10’ en deze wordt 20’. Actie dus. We hebben even “overleg”, R is in zijn hoofd bezig en D wil dat R vast aan de boot zit…… Na ampel overleg blijkt er een harnasje te zijn wat veel beter is dan de lus om het middel, R heeft weinig taille :(. 

Kompleet bepakt het water in (komt de wetsuit eindelijk van pas), even een test duikje en dan met 2 stevige halen omlaag om de lijn los te snijden om de schroefas/schroef. R gebruikt een schilmesje omdat zijn duikmes dan niet kwijt kan raken (en de leatherman wilde R niet gebruikenn…’ zonde als hij zout wordt’…:(. gelukkig kenden we de temperatuur en was het helder. Maar toch een spannend klusje, de boot sprong lekker op en neer ondanks dat we bijlagen. 

Harry had op Marine-traffic een ‘S’ route gezien, bijzondere manoeuvre. Nu is bekend wat we deden; bijliggen en duiken.

Even bijkomen na de eerste duik

Gelukt!

Rond 1800 naderen we Les Sable d’Olonne, de aanloop is groots. Er komen nog 2 coasters uit het smalle kanaaltje naar de havenn en veel jetski’s, de havenmeester legt ons op H036. Prima plekje. 

Het was een stevige tocht van zo’n 190’. Bij aankomst kregen we een appje van de ANNA, een B44 met Maarten en Irene. Welkom en morgen borrel of koffie. Rond 2230 was de pijp leeg en legden we het hoofd op het kussen.  

Aankomst Sables d’Olonne

L Aber Wrac’h - Camaret sur Mer -Audierne

De watertemperatuur is hier 17,5 graad. We (mmm, niet we… maar niemand duikt) dubben maar zien er toch maar vanaf om te gaan zwemmen. Zijn we watjes? Een doorslaggevend maar ook welkom argument is dat de douchekraan in de kuip kapot is, slang gescheurd. R. Koopt een nieuwe slang, maar helaas aansluiting geen 3/8 maar 1/2”, wie o wie heeft een verloop…. Tijdens het varen wordt er gesleuteld en een tule gevonden, slangen doorgesneden maar helaas lukt het niet om de tule op de nieuwe slang te krijgen, dan weer de hele….kuip opruimen. Geen resultaat! En met zout water naar binnen om te douchen vinden we geen goed plan. Vervolgens gaat Robert in z’n nieuwe ‘rib’ (koopje in Ravenstein met stevig yam-2tact) in plane naar de kant op zoek naar vers brood; maar helaas de bakker is nog 2 kilometer verder na een forse klim. Dan maar geen croissants. (Maar wel een mooi tochtje gehad). Deze tocht het 1e boek uitgelezen Laila Guhl, zet je wel aan het denken. Soms ben je het boek goed zat mbt het taalgebruik, maar de grote lijn is aangrijpend…….dat dit nog bestaat anno 2021.

We genieten in de kuip van ons ontbijt van alle activiteiten om ons heen.  Ankeren op een rivier is wel bijzonder. We liggen weliswaar aan de stuurboordkant maar er wordt gewoon om ons heen gevaren.  Zeilscholen, vissers, recreanten, van alles te zien. We tellen zo’n 150 cursisten die in diverse type bootjes het water op gaan, hier is de zeilsport echt hot. Om een onverklaarbare reden gaat ons ankeralarm ineens af. We zien niet dat we krabben, vergroten de range met 10 meter, maar ook dan gaat hij af. Kennelijk zwieren we toch behoorlijk; er is hier zo’n 6 meter verval. De diepte gaat van 12-18 meter, da’s veul ketting zetten.

Het hoogwater houdt ons ook bezig, in. Zomer 2021 zo’n hoogwater. Wat is er mis? In Overlangel hebben we het rond 1995 hoog gehad, toen is ook in de Kerkstraat 49 de kruipruimte leeggepompt en stond er in een kelder water. Ik sprak het Waterschap en zij zijn wel blij met het hoogwater voor de ‘ Dassenaanpak’. De Dassenpijpen&holen zijn nu zeker leeg dus mag men ze <50mtr van de dijk afsluiten om later uit te graven en goed af te sluiten. Wij zijn blij dat we 2 jaar geleden toch het Waterschap hebben geïnformeerd, er zaten al 2 Dassenpijpen IN de dijk van enkele meters diep, door de kleilaag. Ben benieuwd of het Dassenbeleid door dit hoogwater niet wordt bijgesteld……ten nadele van de Das.

Vandaag willen we naar Camaret sur Mer. Zo’n 30 mijl. En nu met stroom mee door het Chenal du Four. Er is weinig wind, maar met uitgeboomd voorzeil, af gewisseld met de genua en dan weer de Code 0 (ons lichtweerzeil) hebben we toch het hele stuk kunnen zeilen. Met stroom tegen gaan we zo’n 3 knopen, maar als de stroom mee gaat gaan we 10 knopen.  Halverwege zien we ineens de Iskander weer opduiken op onze AIS. Zij lijken ook naar Camaret te gaan. 

Na een prachtige zeiltocht zijn we tegen 20.00 uur in Camaret. De haven ligt vol, maar we zien ook moorings. Je ligt dan aan een boei buiten de haven, maar kunt wel gebruik maken van de havenfaciliteiten; je betaalt ook havengeld, maar tegen een gereduceerd tarief. We pikken de mooring in de 2e poging op en hebben vervolgens een prachtig uitzicht op Camaret. Iskander komt uurtje later, we varen ernaar toe voor een kletsje uit de rib en halen even een 2e lijn door de mooring. 

 

We zijn hier 5 jaar geleden geweest op ons ‘rondje Azoren’. Toen was het begin juni, nog koud, niet druk. Het blijkt nu een totaal ander stadje: levendig, veel terrassen, veel galerieën.

In de rib scheuren we naar de kant. Ons Frans is nog niet helemaal opgehaald; het gaat wel steeds beter. Dianne gaat aan de mosselen. Robert denkt dat hij tong bestelt; alleen mogen we dat niet buiten eten (why ??), maar we moeten verkassen naar binnen. Vervolgens wordt er een bord met verschillende soorten rauwe vis voor Robert neergezet; waarop hij nogal beteuterd kijkt….. heb ik dit besteld? En dan komt er een warme steen en kan Robert gaan steengrillen; en dat is erg lekker.. en de mosselen ook! Dit alles vergezeld van een lekker blond biertje van de tap is het leven goed.

Op de terugweg  FaceTime we een tijdje met Lennard al zittend tegen de kademuur, wat hebben die een mooi event gedraaid op Bleijendijk. Knap wat Bosque allemaal durft, chapeau KayLen. 

En de bootvoorraad moet nodig aangevuld worden met verse spullen. De laatste supermarkt zagen we in Scheveningen. Dus scheuren we de volgende dag, (na wel een eerste zwemtour) met de rib en boodschappentassen naar de kant (vanzelfsprekend scheelt dit vreselijk veel sjouwen, we ‘landen’ zo dichtmogelijk bij de supermarkt). Ontbijt met cappucino en een croissant, Franser kan niet en een mooier moment is er niet: in de zon, aan de haven bediend worden. Vervolgens naar een prachtige supermarkt waar we ruim inslaan. Alles in het bootje en vervolgens nog naar een werf/watersportwinkel. En jawel wat schetst mijn verbazing een nieuwe tule, de oude is vernaggeld en ze hebben een verloop 3/8-1/2.  En weer hup naar de Zeerob. We voelen ons al echte wereldzeilers. Het met takel laden / lossen van de BB motor zo’n 37kg gaat steeds beter, bijna zonder stress. Ondanks de lijnen van Mente zijn handschoenen belangrijk voor de grip. 

Inmiddels hebben we contact met Grote Mees (BH 48/Rob en Nynke). Zij liggen 30 mijl verder in Audierne. We gaan via Audierne naar La Rochelle en kunnen dan even gezellig bij praten. We zwaaien naar de Iskander, we komen ze vast nog een keer tegen deze vakantie. 

Het is een prachtige tocht, helaas wel grotendeels op de motor want er is weinig wind. In de Raz du Sein hebben we flink stroom mee. Mooie tocht om een stevig klapje te maken in het boek de Plastic Soap Surfer, knap wat zo’n vent doet. En eind van de middag zijn we in Audierne. Alle moorings zijn bezet, maar we kunnen hier prachtig ankeren. De 1e keer komen we iets te dicht bij een ander schip en gaan anker op en liggen dan super! Daarna eerst een duik, want wat is het warm hier…. Rob komt ons al roeiend uitnodigen voor de borrel.

Het is een heel gezellig weerzien, De laatste keer was in de kou op het IJsselmeer, nu onder de prachtige Bimimi in Bretagne met drankje, Franse kaas en een heerlijk diner in de kuip! We praten weer helemaal bij en zitten tot laat in de kuip. 

   

Onderweg wordt af en toe ook gewerkt..

Tochtplanning… Een belangrijk onderdeel van deze vakantie. Veel havens zijn alleen bereikbaar binnen een bepaalde periode voor of na hoogwater, dus er moet gerekend worden……Of uitwijkhavens/plekken worden genoteerd…. 

Cherbourg - Aber Wrach

De wekker staat, shit Robert…..waarom! Er is een afspraak om bij de Chiara: “ even” de Iridium te installeren ( de satelliettelefoon). Tijdens het ontbijt is Robert zich aan het inlezen en ketst een paar instructies naar de Chiara. Dianne kan een paar uurtjes werken terwijl ‘even’ ruim 2 uur wordt. Robert brengt de fiets van Annet mee voor een bezoekje aan de Carrefour, helaas dicht :(.

Ondertussen geeft Robert de ‘autohelm’ voor aan de windvaan te leen aan een mede zeiler die een kapotte stuurautomaat heeft, Jaap van de Elsa uit Marken. 2 uur later horen we dat hij naar behoren werkt, leuk! Hoop dat ze nu nog een mooie reis maken en bij Beute een nieuwe automaat bestellen. 

Na diesel tanken gaan we rond 1600 de haven uit. In de reusachtige kom voor de marina is het ruzie met de Code 0. Shit waarom draait dat ding niet op/uit. Dan maar strijken, zak lag al klaar. Zeil op gevouwen en dan ziet Robert dat het de bovenste top-wartel vergeten is!!!! Stomstom… hij blijft maar roepen wat een stommerd hij is. Hierna loopt de Code-0 weer als een zonnetje. Tocht in de plotter en belangrijke havens genoteerd als ‘alternatief’ en we varen prachtig de havenkom van Cherbourg uit, grootzeil en code 0.

We varen om Alderney heen richting Brest. We denken zo uiteindelijk toch sneller te zijn dan via de Alderney Race op de hele tocht. Maar uiteindelijk blijkt dat toch niet zo te zijn. We zien de Chiara en Iskander nog lang op de AIS. De Chiara loopt uit (of motoren ze meer?) Er is weinig wind en de snelheid was lange tijd maar 3 knopen en met stroom mee gelukkig weer wat sneller. Het grootste deel van de tocht deden we ‘vlinderend’. (Voorzeil uitgeboomd en grootzeil naar de andere kant.  De tocht naar Camaret gaat door het Chenal du Four en daar moet je toch echt stroom mee hebben. Als we door zouden varen kwamen we daar op het meest ongunstigste moment.  De scheepsraad was weer kort. We gaan de rivier op naar Aber Wrach en daar voor anker. Een ‘Tij-stop’ dus. Niet nog een nachtje doorvaren, maar ankerend op een getijde-rivier. Zodra we stil liggen, gaat de onze nieuwe rubberboot, of beter de rib de eerste keer het water in. Met harde bodem (heel fijn) en een heel snelle motor zodat we kunnen planeren.  (D moet hier even aan wennen, hij gaat wel heel hard als je wilt (en maakt een hoop herrie), maar je wordt niet nat!).

Cherbourg

17 juli

E-routes had ook in Frankrijk een mooie route bedacht met de diverse hellingen, pfff. 

Hierna konden we de e-bikes bij de havenmeester ophalen, jawel met helm en mandje. Top! We plannen naar de Cape Hague te karren, echter na 25 km wordt het koud. Koud door wind en soms afdalingen met zo’n 40km, in een T-shirtje. We vinden nog een mooie Boulangerie waar we een lekker broodje scoren, uiteindelijk hebben we een prachtige tocht gefietst en zijn rond 16.00 weer in de haven om te chillen. Een boot heeft altijd klussen en ook het werk gaat door. Robert moest even een paar uurtjes achter de PC. 

Rond 1900 gaan we in ‘net’ , dwz hakjes en blouse, met de crew van de Iskander en Chiara naar een prachtig restaurant in Cherbourg.  We hebben een mooi diner en lachen wat af, die Fransen zullen wel gedacht hebben….alle Hollanders aan het gehoorapparaat?!

Terug in de haven is nog een Beerenburg of Whiskey aan boord van de Iskander en om 2400 leggen we ons hoofd op het kussen. Morgenmiddag naar Camaret, er is sinds vanmiddag met Grote Mees al app-contact over testen etc. Zij rijden zondag naar Brest waar de boot ligt.