We hebben niet echt een doel de komende dagen. 12 of 13 augustus komen Annick en Mente en dan moeten we melden waar we zijn. Crew Kleine Walvis komt van een kano in Zweden aan boord, dat is dus zorgen dat alles spik en span is. Alle lijntjes afgesplitst etc, je zou het controle kunnen noemen. Ze komen wel naar ons toe rijden, handig zo’n leen Volvo. We moeten alleen niet op een te klein eiland zijn, want ze moeten wel weer moet openbaar vervoer terug om tzt de auto op te halen. We proberen ze op te pikken bij de brug Sjealand - Fun, Nyborg. En de 15e komen Lennard en Kay ook. Gezellige boel! Len heeft al een boodschappelijstje gehaald bij de watersportzaak in Heeg, handig.
Het is lekker warm en we besluiten vannacht weer te gaan ankeren bij het eiland Femo. Het lijkt een kort tochtje te worden met weinig wind, onder 2 bruggen van 26 meter door en daarna een breder vaarwater. Maar de wind trekt aan en we kunnen kruisen. Een heerlijke tocht en na een uurtje of wat zien we Femo liggen. We hadden gehoord dat hier in de zomer vaak optredens zijn, veel jazz muzikanten. Maar deze zomer niet.., in elk geval vandaag niet. We liggen op een prachtige plek. ‘S Avonds nog even naar de kant. De buitenboordmotor die de afgelopen jaren nooit weigerde, heeft nogal kuren. Maar uiteindelijk krijgt R hem aan de praat. Hij heeft, geloof ik, een onderhoudsbeurt nodig. In het dorpje is verder weinig te beleven, zelfs geen ijsje meer te krijgen....
De volgende ochtend is de vraag of we gaan fietsen op Femo of lekker zwemmen en vervolgens zeilen naar een volgend doel. Het wordt het laatste. Het water is heerlijk hier. Als we rond de middag het anker op trekken, trekt ook de wind aan tot zo’n 15 knopen. We gaan ankeren bij Omo, 20 mijl verder. Met dit warme weer, trekt een haven niet erg. We hebben een prachtige tocht, rubberboot op sleeptouw, halve wind en hebben een vaart van gemiddeld 7,5 knoop. Heerlijk!!! We hebben een Pogo 30 achter ons, dus alles halen we uit de kast om ze voor te blijven. Zo zijn we wel snel weer op een volgende bestemming. Er ligt nog een Nederlander “de Noord” voor anker; Nederlanders zien we hier nog steeds maar heel weinig... en een Deen die snel vertrekt. Het zou de hele nacht 14 knopen waaien met vlagen tot 23 knopen. We liggen in de luwte van het eiland. Het zou dus heel relaxed moeten zijn, het anker zou het in elk geval moeten houden.
Dianne had veel herinneringen met de kids aan Omo, ik geen ?! We hijsen na het eten de motor op de boot en scheuren naar de haven, hier kopen we een ijsje en lopen even rond. Dan zien we hoe mooi de zon ondergaat. Wat zou mooier zijn dan vanaf de kant de boot in de ondergaande zon te fotograferen, zo gezegd zo gedaan. We hollen, de zon zakt enorm snel de laatste minuten. We zijn op tijd en kunnen naar hartelust foto’s maken. Ook De Noord staat er een paar keer op.
Terug, motor start ineens! Hey geen schroef, dan maar roeien. Pal tegen de wind in roeien Dianne en ik als een team naar de boot. Soms komen we niet vooruit, zeker de haven uit ‘beetje meer golfslag’. Uiteindelijk komen we op de Zeerob aan, Dianne zat op t bankje was kletsnat van de golven. Leuke ervaring, we dachten nog om de buren een paar plaatjes te geven, maar die zien ze wel op marine-traffic.
De avond is gezellig en we zitten tot laat buiten. Morgen naar Korsor.
Op tijd op en het zwemmen met veel wind is pittig, ik klok maar 5 rondjes in 15 minuten ipv normaal 8. Hierna schoonschip en anker op naar Korsor. Gelukkig is er voor 1 nacht geboekt, mooi dorpje maar het lijkt of wij de enige gasten zijn (al is het ook 27 graden). We fixen de breekpen en gaan suppen met de peddel van de rubberboot, oefenen! Oefenen, wat lijkt dat simpel zeg.
