Santander

Vandaag een mooi zeildagje. Even verse vis gehaald: daar kan je in dit stadje niet omheen. Er lag een boot voor de pomp dus wij er ook snel naartoe en getankt onder het mom van ‘Vol=vol’ en vervolgens de zeilen gehesen.

Eigenlijk tegen de verwachtingen in bleek het een geweldige zeildag. We hebben in dit gebied steeds een paar knopen meer dan (op onze appjes) voorspeld, nu zo’n 15 knopen wind. Wel nog een aardige golfslag. Om een beetje comfortabel op de golven te zeilen we op 150 graden, zgn afkruisen. Zo zijn we in twee slagen naar Santander gezeild. Bij binnenkomst passeren we een roll-on-roll-off-boot, hierna kijken we naar een adembenemend plaatje. Santander met zijn rijke historie.

Santander ligt aan een rivier. Je kunt ankeren voor het strand (aanrader volgens onze pilot) en dat gaan we eerst proberen. Je bent en blijft een NL-budgetzeiler! En daarna naar een haven, maar die ligt iets verder van de stad. Het is weer even uitkijken met alle vrachtschepen en ferries. Maar eind van de middag liggen we heerlijk voor anker  op een eerste klas plek. Zicht op het Maritiem museum, strand en we de rivier waar aan een stuk prachtige zeiljachten voorbij komen op gennacker/spinnaker. Er is kennelijk een regatta aan de gang of geweest.

Wel draaien we flink, stroom en wind. Harrie ligt dan weer links, dan weer rechts en dan weer 30 meter verder. Onze buurman (een Spaanse motorboot) heeft zijn boot naar onze zin veel te dicht op ons gelegd en met dat gedraai komt hij wel erg dichtbij. Kortom we liggen niet erg relaxed en het is door de wind ook wel erg schommelig. Vervolgens blijkt dat Harrie schade heeft (z’n bovenkant is er af). Robert probeert hem op te vissen, maar hij zit vast (om het roer/schroef/Boegschroef?)  Er zit niets anders op dan even het water in,  Dianne brengt de boot naar SOG 0,0. Aangelijnd aan een touw (veel stroom hier) heeft Robert even een snelle aktie. Jawel en flinke sprong in het oceaanwater, Harrie pakken (toch € 250,- ). Dianne geeft een scherp mes en ik snijd de  lijn door zodat ik Harrie in de armen kan nemen. Hierna geeft Dianne  langzaam gas. We hebben schroefwerking, hopelijk zit de lijn alleen om de kiel.... Nu nog het anker klaren, dus volledig ophalen... Als we eindelijk varen, zien we dat onze ‘gevaarlijke buurman’ ook is vertrokken......grrr 

We besluiten toch maar door te varen naar de Marina Santander, nog 3 mijl.  Een geweldig mooie toch zo langs de stad. Uiteindelijk komen we bij Marina de Santander, opgevangen door een havenmeester in boot die voor ons uit vaart  naar aan mooie plek. Echt een aankomst/vertrekhaven, 1400 ligplaatsen (!), vlakbij vliegveld en bus. In alle pilots staat dat de overlast van het vliegveld wel meevalt. Tot nu toe blijkt dat gelukkig ook zo te zijn. 

Eindelijk kan dat de tonijn in de pan en uiteindelijk zitten we om half 10 aan tafel met verse tonijn uit Laredo met een heerlijke saus uit mijn ‘Visbijbel’.

Waarschijnlijk onze laatste Spaanse haven. Nog een paar dagen chillen in Santander, en er moet nog wat gewerkt worden, en dan bereiden we ons voor op de oversteek naar NL.

Laredo

Kay en Len besluiten om dinsdag weer te vertrekken om saampjes nog even van de oostkant van Noord Spanje te genieten, de hoek van San Sebastian.. Maar vandaag 29/7, verjaardag van Jeanette, gaan we gebruik maken van de mooie fietsen bij de havenmeester. Kay en Len regelen dat we een ‘middag’ dan is hier van 14.00 tot 22.00 fietsen hebben.  Het is idee is om naar Santona te fietsen, 14 km verderop langs of door een prachtig natuurgebied het Parque Natural Marismas de Satona. En Santona is ‘het Ansjovis-stadje’ . Daar gaan we, Len voorop met googlemap’s... zo’n natuurgebied heeft een aantal bruggen waar we over moeten. Met de boot zou het een tochje van 2 ‘ zijn. 

Het tempo is fors, we beginnen door een soort ‘onverhard/gaten pad’ te fietsen met links en rechts weien/stallen met alle maten paarden, het doet ons denken. Hierna gaan we door via 2 stadjes en heuvels langs de openbare weg, een snel treintje wat er hard aan trekt. Uiteindelijk komen we na zo’n 45 minuten trappen in Santona. We drinken er een cafe solo en verkennen op de fiets het stadje, gezellige sfeer en ook de haven wordt even bezocht. Veel vissers en een grote visafslag. De vissershaven blijkt een van de hoofdkwartieren van Napoleon te zijn geweest. Het is een gezellig stadje met ook veel toerisme en dus ook erg veel terassen. Len en Kay hebben het oudste ansjovis-cafe van Europa ontdekt en daar kun je heus ansjovis proeven. Anchoateca La Menuta. We proeven er een paar en zijn alle verbaasd van de verschillende smaken, de suggesties voor een ansjovis-bar in NL worden gemaakt. We durven een klein glaasje wijn te nemen want onder het borrelen besluiten we om terug te fietsen en in Ladero te gaan dineren, Kay en Len trakteren. 

Op de heenweg viel het natuurgebied mij (D) nogal tegen. Op de kaart was het groen, maar wij zagen vooral water, een rivermonding, vrij veel bebouwing en industrie. Maar... op de terugweg begrepen we wat er werd bedoeld. Het water was inmiddels gezakt en we fietsen nu door prachtige wetlands, met veel groen. Heel bijzonder om dit verschil zo te zien.

  

Op de terugweg, bij afgaand tij

Even bijkomen na een flinke klim

We strijken neer in het advies van de haven “la tunel”, we krijgen hier een tafeltje en genieten van shared voorgerechten en een geweldige mooie vis San Martin, heerlijk. 

Nadat via de app “VIVINO” blijkt dat vino de casa 1,30 euro kost wordt besloten om voor duurder te gaan......7,= verkoop, jawel en op VINO koste deze 15,- we maakte tijdens het eten winst. 

Na deze geweldige dag nemen we een slaapmutsje en gaan te kooi. Naast ons is een Pogo40 komen liggen, jawel Nederlanders. De eerste Nederlandse boot die we hier zien. Later blijken ze al 8 jaar in Portugal en Spanje te liggen en te genieten van land, cultuur en ‘t weer.

   

De dag van  ‘vertrek van het setje’  starten Dianne en ik met ‘lummelen’ en klusjes, zo had ik nog het idee om de achterbakskist anders in te richten en ook het RVS van het schip te cleanen. Roest komt toch op veel lassen en ook op veel andere onderdelen. Na een laatste geweldige boord-lunch die de voorraad een flinke deuk gaf brengen we het setje naar de bus. Wij flaneren nog door de oude stad en brengen een bezoekje aan de kerk en een zeldzaam watersportzaakje. We gaan aanboord en verwerken het weggaan van het setje en kijken weer uit naar de tijd samen. 

Morgen staat Santander op het programma

Castro Urdiales

Om dat je in Getxo zo’n prachtige promenade hebt (zo’n 10 km), zonder helling deze keer, had ik (D) veel zin om te gaan hardlopen . Eindelijk een keer geen klim. Robert z’n achillespees laat dat niet toe, maar R heeft weer een enorme afstand gezwommen. Na deze sportieve activiteiten in de ochtendmiezer lijkt het boven zee op te klaren. Kortom we gaan verder. Len en Kay gaan nog even op zoek naar een supermarkt en dan koersen we naar Castro Urdiales. Weer zo’n mooi Spaans oud stadje dat je volgens de pilot niet mag missen. Het is wel 9 Mijl, waarvan 4 mijl door de haven van Bilbao. Desondanks veel swell en golven waar Kay even flink aan moest wennen.

Geen marina, maar een plek tegen de (rauwe, ongelijke) kade zoeken of ankeren. We proberen de kade! Met schuurplanken klaar, Len en Dianne op de kant is het een aanlegmanoeuvre om door een ringetje te halen. Maar we hebben daar zo’n swell en schommelen zo dat we snel weggaan, motto is boel heel houden. Later blijken de lijnen aan de schuurplanken in die paar minuten al redelijk doorgesleten, ketting? We gaan een een mooie ankerplek zoeken. Belangrijkste is binnen de kade en niet in alle oude kettingen verzand te raken.

Harrie wordt weer overboord gezet en we ankeren op 13 meter diepte - op dat moment. We steken 3 keer de diepte, handig zo’n ketting met om de 10 meter een kleurtje.  Weer in 1 x vast. Later zien we toch nog een boot tegen de kade afmeren en die krijgt zelfs een dubbelligger (die midden in de nacht wordt weggestuurd en alsnog voor anker moet). 

In Makkum wordt ook geankerd, lezen we op de familieapp door Harrie, Rianne, Hanneke en Marc. 

Alvorens naar de kant te kunnen maak ik, Robert, met Len de rubberboot klaar met motortje, en jawel na 3 keer trekken AAN! Sterke vent die Len, net zijn vader. R&D gaan op expeditie met de rubberboot, vinden een mooie landingsplek en we zijn alweer helemaal enthousiast over dit stadje. Heel sfeervol, een combinatie van kleine smalle straatjes met een ruimere promenade aan de zeekant. Een prachtige kerk en een kasteel op een heuvel. En er worden tenten opgebouwd en afgebroken. Het zal toch niet weer een feestdag zijn (sinds Motrico in elk stadje....). Ook op afstand zien we de Zeerob mooi en stabiel liggen.

Robert trekt z’n baantjes

Doel in zicht: Castro Urdiales 

Zo liggen we dan.

Weer terug aan boord genieten we vanuit de kuip van het mooie zicht op de stad en dan weer op zee, want we draaien door de stroom, swell en wind lekker om Harrie heen. Na het eten gaan Kay en Len naar de wal. D en R kijken het even aan omdat er een dreigende lucht aankomt. Die leidt uiteindelijk niet tot regen, maar wel tot prachtige regenbogen! Kay en Len melden bij thuiskomst dat het weer een feestdag/nacht is. En dat hebben we geweten. Tot 4 uur ‘s nachts gaat de muziek door. Daarnaast hadden we een flinke swell en nog een keer ankeralarm ‘s nachts. Kortom... we zijn de feesten hier wel zat. Zo’n GPS heeft helaas nog niet tot op de m2 een positie, de mobiel heeft gemiddeld 16 meter afwijking... dus het alarm moeten we nog ruimer zetten, want we lagen zo vast als en huis.

Zo’n doorwaakte nacht heeft wel iets, ‘gezellige’ praat, de een droomt al van een ‘power-nap’ en de ander vindt het erbij horen. We laten ons niet kisten en gaan door met genieten van de plek! Want wat weer alles goed maakt is dat de zon schijnt, we weer heerlijk gezwommen hebben (waarbij Lennard ons drie keer heeft ingehaald (onze jonge God lag dus uiteindelijk 210 meter voor zijn Pa, gelukkig kan mijn ego dit wel hebben) maar nu wel de hele dag klaagt over spierpijn ....) .... en we konden ontbijten in de kuip.  Daarna nog een keer met z’n vieren in de dinghy naar het stadje. We bekijken de kerk en proberen nog een Bretons shirt voor Len te scoren, helaas te zwaar gespierd. 

Haven Laredo

Veel pelgrims zien we hier, allen met zo hun eigen doel onderweg. Bijzonder leuk om zo hun de outfit van de pelgrims te bekijken. Na een prachtige koffie nog een laatste ronde waar we Len’s Hotel bekijken gaan we ons klaarmaken voor vertrek richting Laredo.

Na een mooi bokkige tocht, motorzeilen komen we in de middag aan bij de giga-haven. Wij hebben lekker gevaren en Kay heeft lekker van de zon genoten....hoewel....verbrand! Binnen na een Engelse oproepmanouvre we krijgen een mooie box met 20 mtr langsteiger. Na inklaren en de ontvangst van een mega-EUstekker halen zijn we er klaar voor. We hadden een lekkere nacht voor ogen dus we liggen lekker in de veren. (Eigen RVS veren tussen de landvasten) Komende dagen komt er een klein front door Biscay en hierdoor loopt er dinsdag een swell van 3 meter, nu 1. Deze hoogte is 1/3, maw er zit wel eens een stevige jonge tussen. Hierdoor blijven we nog een dagje liggen, Santander is pal West en kruisen met deze swell waar wind golven bovenop komen is geen lolletje. ‘S middags krijgen we de kans om in een hippe lounge tent nog een witte wijn te scoren, top plekje.  

Morgen gaan we uiteten dus vandaag maakt Dianne uit eigen keuken een zalige maaltijd, Len neemt haalt zelfs 3 lepels rijst door de pan. 

Bilbao

Het is niet te geloven! Het regent dat het giet als we opstaan. Dat zijn we niet meer gewend! Binnen ontbijten.... Len en Kay blijken geen jassen bij zich te hebben; ze hadden immers alleen maar mooi weer-verhalen van ons gehoord en in Nederland was het ook niet bepaald jassenweer (41 graden).

Maar daaraan valt natuurlijk een mouw, of liever een jas, te passen. We blijven in elk geval een dagje liggen. Het setje wil ook graag naar Guggenheim en wij kunnen ons ook nog wel een dagje vermaken in de stad.

Dus na een uitgebreid ontbijt zoeken we de (regen)jassen en paraplu’s op om op pad te gaan. Wat verveelt die regen snel! Vlakbij de boot heb je een mooie zweefbrug (zelfde architect als Eiffeltoren en Unesco werelderfgoed). Wij gaan met de zweefbrug naar de andere kant van de rivier en liggen er op onze route roltrappen naar het hogere gedeelte, dit deel is ook voor de Caminino San Diago. Af en toe schuilen we, regelmatig een lekker café solo,  even als het te erg wordt met de regen. Via de Tourist Office lopen we naar de oude stad; ook hier heb je de ‘7 straatjes’ en lopen daar lekker rond. Er wordt wat geshopt, we lunchen bij een hip tentje dat net open is, dat streekproducten (wijn, kazen, vis) onder de aandacht brengt. 

Eind van de middag hebben we nog de fietsen uit het luik gehaald om Getxo te verkennen. Onze haven ligt namelijk in een mooi gebied met prachtige promenades. Fietsen tussen de buien door. Was het idee.... Nou niet dus. In een stevige middag-/avondregen scheurden we naar Getxo centrum en weer terug, doorweekt..... Terug op de boot ging de kachel zelfs aan om weer droog en warm te worden!! We zouden met Lennard en Kay bij een leuk tentje gaan eten. Gelukkig heeft onze haven een top-restaurant in de mooie Yachtclub en kon Lennard daar nog een mooi tafeltje reserveren. Een aanrader! En de jassen konden gelijk mooi drogen. Weer heerlijke Spaanse specialiteiten uitgeprobeerd!

‘Zwevend in/onder de zweefbrug’

Bilbao Guggenheim en gasten!

Na een flinke zwemtocht (10 rondjes rondom Harry en de boot), zo’n 500 meter schatten we in, lichten we het anker en gaan we naar een van de twee havens. De goedkoopste natuurlijk. Als je hier ankert, zoals we deden ben je een ‘budgetzeiler’ lezen we, dus de keuze is terecht. We krijgen een mooie box op maat en bij aankomst staan er 2 havenmeesters te wachten om ons op te vangen. De haven is gezellig, er wordt veel geklust links en rechts. Alle schepen liggen aan zware veren, dus die van ons komen ook uit het ‘vooronder’, en jawel een heerlijke nacht gehad. Nu we goed liggen mbt de deining is het besluit genomen om NU te poetsen ipv vanmiddag. In zwembroek is het lekker poetsen op het dek, Len zal trots zijn...hoop dat hij het straks ziet. 

 

De dag staat in het teken van Guggemheim. We gaan met de metro richting stad, dan neem ik de oortjes mee en kan lekker het luisterboek ‘lezen’, ‘Een goede man slaat zijn vrouw’ van Joris Luijendijk. De metro is van eind 90-er jaren en ziet er schitterend uit. Na 20 minuten metro en 0,5 uur wandelen, staan wij voor een immens van titanium, marmer en glas geconstrueerd gebouw: het Guggenheimmuseum. Na een geweldige lunch in de Brasserie van het museum  bekijken we het gebouw. Vanaf de brug over de loopbrug waar net als in Dan Browns ‘De Oorsprong’ de stoom over ons heen kwam. Het is veel groter dan we hadden verwacht en - ook al hadden we wel plaatjes gezien- veel en veel imposanter. Het was ook een machtig gevoel in het gebouw te zijn, over het algemeen waren het heftige thema’s waar aandacht voor werd gevraagd. Doch we kwamen er met een blij gevoel uit, blij dat we in vrijheid geboren zijn en mogen leven. 

De hele dag blijven we onafhankelijk van elkaar terug komen op zaken die we gezien hebben, Len en Kay gaan morgen ook. We zijn benieuwd wat ze ervan vinden. De temperatuur, zo’n 10 graden minder dan in NL, toch nog steeds 28. 

Het is weer een feestdag: Don Juan, dus alles dicht en een bijna autoloze stad. We komen om 1800 op de boot en nog geen halfuur later melden Len en Kay zich. Gezellig! Mooi op tijd, geen last van de brandstofproblemen op Schiphol, de mazzelaars.  Tijdens de borrel ben ik nog even voor Annick bezig zodat Mente als ‘familielid’ ook gebruik kan maken van onze navigatieapps bij het ‘schipperen’ rond om Sardinië. Na een borrel is het tijd voor inschepen en eten we gezellig in de kuip onze favoriete gnocchi & broccoli schotel. Om 2300 gaan we allen te kooi, Netflix en de boeken gaan open. Helaas is mijn boek uit wat we van Janny en Erik kregen ‘Carlos Ruiz Zafon’ Het spel van de engel. Een aanrader. D is nu bezig met Hotel Europa: genoeg gespreksstof.

 Troffen we aan in het museum

Ze zijn er! En met hun komst begint het ook t regenen. Weersomslag die een paar dagen duurt.

Bermeo Bilbao

Weliswaar een gastenplek met stroom en water, maar wat een onrustige nacht! Tegenover onze boot meren ‘s nachts vissers af om hun vis af te leveren. En dat gaat de hele nacht door. Als ze nog niet terecht kunnen blijven ze draaien voor de kade. Dat en de swell (oceaandeining) zorgt ervoor dat we liggen te stuiteren in bed. En dan ook nog veel herrie en licht van de vissers.We gaan er midden in de nacht uit om de lijnen nog anders te leggen. Dat lukt en alleen met behulp van de motor, zoveel kracht staat erop. Volgens Robert zit er tenminste 30 centimeter rek in de lijnen. (De volgende dag krijgen we ze ook bijna niet los. Onze aktie helpt wel, want daarna vallen we in slaap en R wordt ook pas om 10.00 uur wakker!

We gaan hier in elk geval weg. Na een bezoekje aan de supermarkt (D) en het klaarmaken van de boot (R)zijn we beide oververhit en weten we niet hoe snel we de zee op moeten. Ook een duik zit er niet in vanmorgen, want er drijft een enorme olieplas op het water. Het was alleen lekker in het pilothouse, hier hebben we ‘screens op de ruiten’.

Eenmaal op zee is het geweldig. We kunnen de hele tocht (zo’n 20 mijl) zeilen, ruime wind, kracht 4 tot 5. Dat hebben we hier nog niet gehad, Kortom genieten. De aanloop van Bilbao is weer even serieus. Veel vrachtschepen op de rede. Ik roep op; op de 2 kanalen die in de Reeds staan, maar krijg te horen dat ik naar een ander kanaal moet. We willen namelijk wel toestemming om binnen te varen. Daar melden we ons en blijven we stand-by maar horen vervolgens niets. We varen op zeil naar binnen (zien we alle locals ook doen en de haven ligt nog een eind de rivier op). Ondertussen zien we een pilot uitvaren en een vrachtschip achter ons loopt ons snel op. De pilot komt vervolgens op ons af en geeft instructies. We worden verzocht om om een hoek even te wachten zodat het vrachtschip een hoek kan maken en dan kunnen wij er weer achterlangs. We kunnen gelijk even strijken en zo gezegd zo gedaan. Vervolgens gaan we op ons gemak verder. In Bilbao heb je twee havens in Gexto een voorstadje, verder in de stad kan je nergens liggen. Tussen de havens is een baai waar je kunt ankeren. Dat gaan we doen vanavond.

We gooien ons anker uit samen met ‘Harrie’. Harrie is een ankerboei met een (25 meter) neuringlijn en een lampje dat boven het anker blijft drijven en dus ook licht geeft in het donker, zodat je altijd weet waar je anker ligt. Je draait immer steeds om het anker heen. Maar omdat je toch regelmatig kijkt waar het ding is, kreeg hij al snel een naam en om de een of andere reden werd het Harrie, zoals onze wijlen grasrobot Bobby heette. Als we liggen natuurlijk eerst weer een duik en daarna zitten we tot laat in de avond in de kuip, te genieten van de mooie avond, de skyline van Bilbao en de rust. Geweldig!

Harry drijft tevreden naast de boot.

HTTP://www.youtube.com/watch?v=r_a-fLk-qvQ (1e vlog)

Ochtend Guernica

T zou vandaag 34 graden worden! Ons plan is als volgt. ‘S ochtens naar Guernica en rond de siësta terug. We pakken de koele en moderne trein en hebben een prachtige tocht door een soort wetlands naar Guernica.

Guernica heeft een heftige geschiedenis. We willen naar het oorlogsmuseum daar. Guernica was een bolwerk van nationalisten. In 1937 is er een burgeroorlog uitgebroken en na 4 dagen heeft er een Duits bombardement plaatsgevonden op burgers waarbij de 1600 inwoners zijn omgekomen en een groot deel van de binnenstad is platgebombardeerd. Er gaan geruchten dat de Duitsers Franco steunden, maar dat is nooit officieel bevestigd. Iedereen die probeerde te vluchten werd neergeschoten. Het is een indrukwekkend museum, met verhalen van overlevenden en veel beelden. Kennelijk was dit het eerste burgerbombardement in de geschiedenis.

Picasso is gevraagd om dit in beeld te brengen. En dat heeft hij gedaan op een 8 meter breed doek. De totstandkoming wordt ook uitgelegd en in beeld gebracht in het museum. Het schilderij hangt (nu) in Madrid. 

Beetje verhit

Voor het museum

Na afloop verkennen we de stad, nemen een heerlijke pinxto en als het echt heel heet wordt gaan we weer richting trein. In Bermeo is de havenmeester nu aanwezig en we kunnen op een van de gastenplekken gaan liggen. Prachige plek. Uitstekende plek voor vele duiken. Aan het begin van de avond begint het (gelukkig) te onweren en regenen. Hopelijk morgen weer wat koeler. Wel even tijd voor deze blog. Vanavond een hapje eten in de stad. 

Nieuwe plek, gasten plek bij de haven van Bermeo