Bermeo

Op veel plekken in deze regio hangen spandoeken voor onafhankelijkheid. We zien leuzen die wat zeggen over politieke gevangenen. En als we wegvaren uit Motrico zien we vanaf zee op de rotsen in grote letters ‘Independentzia’ geschilderd. We kunnen er niet omheen; het leeft zo te zien enorm.Veel boten voeren alleen de Baskische vlag. Wij hebben zowel een Spaanse als een Baskische. Tot en met Bilbao en dan moet ie er echt uit.

        

Wij gaan vandaag naar Bermeo. Maar natuurlijk eerst een duik (Robert) en run (Dianne). Bermeo ligt op zo’n 16 mijl en vandaar uit zou je makkelijk met de trein naar Guernica kunnen en dat zijn we van plan.

Na een bewolkte dag is het vandaag, volop zon, heel warm en weinig wind. We proberen nog even de code 0, maar door de deining klappert die alleen maar. Kortom een motortocht, die onderbroken wordt door een zwempauze. Het is even spannend of we in Bermeo kunnen liggen. Er is een jachthaven, maar die is alleen voor locale. Er zouden 7 bezoekersplekken zijn, maar die zijn vol. En dan zou je nog op bepaalde plekken aan de Noordkade an de buitenhaven kunnen liggen. We varen voorzichtig langs alle moorings (ook alleen voor locals en vissers) en zien wel een plek maar twijfelen of we daar kunnen liggen; blijkt voor een fabriek te zijn. Een havenmeester kunnen we niet vinden, want ja hoor ... het is vandaag hier een feestdag. Na twee dagen feest en herrie horen we hier de mensen al weer zingen. Iedereen zingt hier namelijk van alles mee! We lezen onze pilots nog eens na, meten een plek op voor de afgemeerde boten voor ons en gaan toch maar verliggen. Nu met 4 hele lange lijnen naar de kant (4 meter verval), de schuurplanken (souvenirs van de Orkneys) bewijzen hun dienst. En daarna liggen we eerste klas. 

Zodra we liggen, springen we over boord. Zo lekker hier! Het is schoon water, oceaanwater en er vindt er een continue aan- en toevoer plaats. Dit doen we nog een paar keer deze middag. Net als veel locals om ons heen. 

In het dorp is iedereen, maar dan ook iedereen van baby tot mensen op zeer hoge leeftijd gekleed in iets blauws. Shirts, jurkjes, maakt niet uit. Een heel gezellig feest. Wij drinken een biertje en kijken lekker rond. Ondertussen wordt er wat afgeschoten (lijkt wel carbid) waar iedereen op af loopt en daarna gaat het feest weer door. Vanaf de Zeerob zien we afgeladen bootjes mensen afzetten. Dat wordt weer een gezellige nacht!

Het feest gaat door tot 01.00 uur en dan stop opeens de muziek. Lekker! De hele avond hadden wij vissers op de kade die in de kuip keken. Dat was iets minder. Morgen toch maar een ander plekje zoeken.

Uitzoeken en dan zie je ons liggen tegen de kade.

Guetaria (Getaria) in Motrico (Mutriku)

Wat een mooi en heerlijke plaats. Henk Oosterbaan mailt ons nog dat hij hier een paar jaar geleden ook geweest was met Godi; toeval! En leuk om de ervaringen te kunnen delen.

 Dianne rende ’s ochtens naar de top van de berg voor Guetaria en keek even langs de vuurtoren over de oneindige atlantische oceaan. Ik besteedde meer tijd aan de workout, de Achilles laat het afweten, en hierna lekker naar het strand om een aantal banen te zwemmen, zo’n 600 meter schat ik....voor mij een forse afstand. Het schip wordt vandaag afgesopt. Rubberboot opgeblazen; jawel hoor met de elektrische pomp. Fluitje van een cent :). En  vervolgens Robert met de slang in de rubberboot...het zout vliegt eraf.

We lopen nog eens door het stadje en verwonderen ons over de bouw in, op en over rotsen. Het schip van de kerk loopt in hoogte op naar het altaar. Heel bijzonder gevoel als je er loopt. En we gaan natuurlijk weer zwemmen tijdens de siësta en kleuren al aardig bij. 

Hierna chillen, ik kreeg nog een artikel binnen wat herschreven moest worden voor het GA blad. Vic laat af en toe van zich horen als aanmoediger en bij het inhalen van de RASSERS die de Vierdaagse hebben uitgelopen. De dag vliegt zo voorbij met strand, zwemmen, loeren en lezen, kortom het lijkt te gaan lukken....geen snelheid in de dag. Na het eten, jawel een lekkere preitaart krijgen we buren een Polaris 50, doordat ze geen Spaans kenden kregen ze met geen havenmeester contact. Kennelijk hadden ze diverse havens geprobeerd en niemand spreekt Engels of Frans. Men kwam vragen of wij buren wilden, natuurlijk en even later bleken het 3 Zuid-Brusselaren te zijn die hun schip in de kop van Frankrijk hadden. Ze waren bekaf, hadden 40 uur gevaren en bij 25 knopen was het schip niet makkelijk te varen :).  Wij lijken weer een klein scheepje naast zo’n bakbeest!

We leggen lijnen en zetten een krukje op de wal voor onze kleine Belgische buurvrouw. 

‘S avonds lopen we nog een prachtige kustroute en komen uiteindelijk in het hart van Guetaria, jawel op vrijdagavond, een genot. We zakken op een terrasje en drinken er nog een glaasje op het mooie Noord Spanje. Niet te geloven hoe goedkoop: 1 rosé en en een witte wijn voor € 2,50! En de tweede keer weer dus kennelijk geen foutje. (En geen hoofdpijn de volgende dag).

   

20 juli 2019

10.00 Vertrek naar Motrico (Mutriku), zo’n 2 uur motoren. We hadden 3 dagen al geen stroom van de wal aan....en de meter stond op 72%. De kustlijn volgde we op de waterdieptelijn van 35 meter, een geweldig gevarieerde kust met prachtige rotsen. Heb er een filmpje van dat op YouTube komt. Rond 1200 komen we binnen en worden ook hier door een collega zeiler opgevangen en liggen in een mum van tijd. Grappig, soms lastig, is te zien dat men het niet kent om een lijn terug te geven.....ze knopen hem snel vast. Maar zeer behulpzaam.

Nog geen Nederlandse boot gezien sinds we in Spanje zijn gezien. Ook deze haven is veel moderner dan in onze pilots; we houden e.e.a. goed bij om aan de redactie van de Vaarwijzer te sturen (i.t.t. De Vaarwijzer (laatste druk 2012) zou je hier alleen kunnen ankeren en er is inmiddels een prachtige haven). Het is hier wel drukker, vol met Fransen. Het lijkt of die nu vakantie hebben? En hier begint morgen een feestweek. We gaan het beleven: nu zien we al veel verkleden jeugd, ‘t lijkt wel carnaval, stierenvechten, muziek, vuurwerk volgens de havenmeester een groot feest. Maar als we de drukte even zat zijn hebben we een heerlijke ligplaats, met uitzicht op de het havenhoofd en een stukje zee. 

Motrica is totaal anders dan de eerder stadjes. Tegen een hele steil berg gebouwd met heel veel en lange steile trappen. Als we een plattegrond bemachtigd hebben zien we dat er op diverse plekken van de stad ook liften zijn. Dat is echt geen luxe. Ook hier wordt weer veel gezwommen in en om de haven. Het is ook heel groen. Morgen pakken we de fiets (eerst met de lift omhoog denk ik) en gaan we via de kustweg richitng Lekeitio (tip uit de Vaarwijzer).  Zou te doen moeten zijn.....

Voor een beeld zie het filmpje:

Www.youtube.com/watch?v=FUWjlHoF4d4

Geteria

Robert haalt om half 9 het zeil op met zijn nieuwe vriend, de havenmeester. De zeilmaker had voor 100,= keurig werk verricht, en in een moment van topdrukte. Hierna met mijn vriend nog even langs een leverancier van verf, hierna even shoppen in zijn winkel “belonen voor de service”, heb een mooie RvS beugel gekocht voor vissen op binito’s en tonijntjes. Vervolgens kunnen we om 11.00 uur tanken (op afspraak), laagwater dus ik klauter een keer of 3 op en neer. Toch al weer zo’n 195 liter verstookt vanuit IJmuiden. Maar ja, als je niet wilt motoren mag je geen tijdsdruk hebben en zijn doelen lastig te halen. Tja en dan gaan we Pasajes toch echt verlaten. Wat een mooi plekje. Met een speed van 2,5” varen we al foto’s makend de baai uit. Vandaag hebben we een tocht van wel 10 mijl voor de boeg (!). We gaan naar Geteria. Volgens onze pilot (Vaarwijzer) misschien wel het mooiste plaatsje aan de Baskische kust. Dat belooft ook weer wat. 

Na vertrek uit Pasajes komen we op zee. Weinig tot geen wind, maar wel een flinke ‘swell’ /deining, Je moet je met beide handen vasthouden aan de reling om niet van links naar rechts te knallen. Niet erg comfortabel. We hadden gelezen dat je beste naar de 100 meter dieptelijn kunt varen en vanaf daar naar de bestemming. Dan is er minder swell. Dat doen we en daar is het gelukkig een stuk aangenamer. En het tochtje wordt zo ook gelijk een paar mijl langer.

        

De kustlijn is prachtig, ruig, groen. We varen langs San Sebastian en komen een paar uur later bij Geteria. We konden niet reserveren (wel geprobeerd met een Spaans mailtje). Er zouden maar enkele bezoekersplekken zijn en anders moeten we ankeren. In het Spaans oproepen en ja hoor... we begrijpen elkaar. Aan een langssteiger achter een Fransman (aluminium ) en een Engelsman (rustler 37) en met ons erbij is de steiger vol. De Engelsman schuift nog snel een paar meter op voor ons. De havenmeester komt ons zelf opvangen. Een prachtige plek; naast een baai met strand. Het is midden op de middag, siësta, lekker warm ... we gaan weer zwemmen! Dit keer vanaf het prachtige strand. Wie had dat verwacht VdP, na een duik op een matje op ‘t strand. Duidelijk wordt na een analyse van zo’n 400 dames dat je nooit een badpak aan hoeft maar gewoon een bikini kunt blijven dragen.... Ik spotte er gelukkig 2....tja en dat was ook niet nodig. Het zeewater is tussen de 22-24 graden, heerlijk.

De Engelse buurman Chris loopt al een paar keer langs onze boot. Blijkt dat hij ook bijna een Breenhorn 37 had gekocht in 2005; nu heeft hij een Rustler 37 nieuw laten bouwen 3 jaar geleden, ook prachtig. Iets meer ruimte dan de B37 lijkt het, bredere stern. De steigerpraat van Chris en VdP eindigt met een biertje in de kuip; een zeer ervaren zeiler met veel verhalen. Is nu 70 maar heeft al ideeën hoe hij kan blijven zeilen als hij 80 is :), Rond de wereld is Chris al geweest in 1975 met de clipper van Knox.

Geteria is van oudsher bekend van de walvisvaart, maar nu  een grote en levendige vissershaven. Bekend om de calamares en de gegrilde vis. En dat trekt ons wel. Tegen achten hebben we echt honger (vroeg voor de Spanjaarden) en gaan we op zoek naar een tafeltje. Het eerste beste tafeltje (met linnen), dat vrij is wordt het onze.  We gaan voor de zeebaars op de grill (en een salade en de ansjovis in olie vooraf). 

Na mijn vraag voor een fotootje van de vis en gril gaat de kok met de rug naar me toe staan, grappige reactie.

Als we na afloop verder op verkenning gaan zijn we weer onder de indruk van het mooie stadje. Enorm sfeervol en verzorgd. Via een serie roltrappen belanden we op een heuvel. En als we boven komen wijst een man ons op een lift in een gebouw waarmee nog verder naar een uitzichtpunt kunnen. Zo slim bedacht! We hebben zo een prachtig uitzicht over de baai.

Sommige delen loopt VdP achterste voren, een ober (v) denkt dat hij het voor haar doet en lacht uiters charmant. Maar nee.....de achillespees....

  

2 dagen aan de wal, San Sebastiaan

Het is vroeg!

Bij Vic gaat om 0300 de wekker: hij gaat de 4-daagse lopen met nog 7 man van het RAS dispuut. 4 dagen 50km, een aanslag op het lijf, maar er is zin en er is getraind. De shirts moesten door Pa’s gesponsord worden, volgend jaar lopen voor ander goed doel RAS!

Ook wij zijn vroeg. We hebben leergeld betaald en gaan nu rekening houden me de siësta. Dus of op tijd weg, of pas na 17.00 uur. 

Om 0900 lopen we naar de bus, voor € 1,80 pp zijn we met een halfuurtje in hartje San Sebastiaan met een geweldige temperatuur om deze stad te bewonderen. Het is er heerlijk, rustig, schoon en prachtige architectuur. Vanzelfsprekend is er na zo’n busreis behoefte aan een bakkie en een gezonde “wortel/appel/gember” juice. Hierna gaan we gezellig aan de boemel, we lopen door winkelstraten en kijken onze ogen uit naar wat een fraaie stad het is. De inwoners vinden het DE mooiste stad van de wereld. Wij als zeilers gaan natuurlijk even naar de haven, tja altijd leuk. Het is een mega volle anker baai met volop schepen. Daarnaast zijn er 2 kleine havens waar vooral de populaire visserssloep ligt, we hangen een tijdje rond en genieten van al wat er zo in zo’n wereldstadhaven gebeurt. 

Vanuit de oude haven belanden we in de oude-stad, we lopen even de prachtig catedraal binnen en de mis is in volle gang, net Nederlands.....de intonatie etc. Je zou zo in het Nederlands kunnen deelnemen, beetje mompelen en DONE! Maar wij gaan weer en komen bij een geweldig mooi zaakje en eten er pinchos en een heerlijk glaasje wit.... genieten. De eettentjes zijn hier echt top, verrassende hapjes. En dan ook nog eens heel betaalbaar.

Rond siësta-tijd (uur of 15.00) nemen de bus terug. De stad is binnen een half uur uitgestorven. De bus overvol. We gaan aan boord lekker chillen. Ik wilde alle ruimten onder de vloer nog een keer zuigen en schoonmaken en ook de storelijst (document waar alles licht) afmaken. 

Na gedane arbeid moet het lijf rusten en wordt er gelezen in Dan Browns “oorsprong” en “ster van het noorden”. Afgewisseld met een verkoelende duik vanaf de boot. En er komt nog een parade langs. Een boot muziekanten, met ook nog nonnen aan boord, begeleid door allerhande bootjes. We komen er niet goed achter wat het is/was; in elk geval erg feestelijk

Om 1700 staat de havenmeester aan de boot voor de Code-0, deze kan morgen om 0900 gebracht worden met furler. Geweldige vent! Dus de conference call met de collega’s zet ik om 0730! We zitten nog tot laat in de kuip; een heel nieuwe ervaring op deze Zeerob ervaren we (vorig jaar nooit ‘s avonds buiten gezeten :))

   

  

17 juli. 0645! Wekker.....WHY??? Conf.call met Paul & Manon, nuttig en gezellig. Hierna om 0830 met de havenmeester naar de zeilmaker, 20 minuten rijden in de spits. De Spaanse havenmeester en chauffeur toetert veel; dit blijkt communicatie te zijn. Bij de zeilmaker spannen we de code-0 op en rollen hem uit tbv de reparatie, in de middag ophalen. Prima geregeld.

Dianne gaat ondertussen hardlopen..... dat is afzien hier op de berg....

Vandaag willen we San Pedro verkennen, aan de overkant van de rivier. We laten ons overzetten met een de ‘ferry’ (een sloep). San Pedro viel ons nogal tegen. We werken ons boodschappenlijstje af en steken daarna weer over. Met de lunch zijn wel al weer in het ons vertrouwde San Juan! De rest van de dag zijn we in en om rondom de boot. Robert heeft nog een afspraak met de havenmeester, laat zijn achillespees (en zo)  masseren, de fiets komt uit het luik en Dianne gaat boodschappen doen. De Spaanse conversatie met de mevrouw van de groentewinkel komt aardig op gang; we hebben toch best veel geleerd van Alex! Kortom een lekkere rommeldag. Morgen vertrekken we naar een volgende bestemming.....

Donibanes, Pasajes, San Juan...

Wat zijn we op een fantastische plek! Tijdens het ontbijt is het enorm bedrijvig om ons heen. Er vaart af en en toe een groot vrachtschip langs, maar ook veel suppers, kanoers, duikers, roeiers, vissers, zowel kinderen als volwassenen, overal wordt gezwomen, ondanks alle verkeer. Er is steeds wat te zien. Wij zitten in Donibane (of San Juan) en aan de overkant van dit riviertje lig San Pedro. De namen zijn wat verwarrend; we zitten namelijk in Baskenland en alles staat ook (of alleen) in het Baskisch op de borden. De plaatsjes liggen zo’n 10 km van San Sebastian.

Het Spaans van Dianne wordt direct op de proef gesteld. Ze kan een aardig woordje spaans!  De haven is zo beveiligd dat je er niet zonder sleutel op kunt, maar ook niet af. Dus... bellen. In het Spaans. pff gelukt. Ik wordt over 10 minuten opgehaald en moet dan met alle bootpapieren klaar staan bij de poort. Zo gezegd zo gedaan en na een korte wandeling komen we terecht bij een watersportzaak waar kennelijk het havenkantoor zit.  Ik betaal maar meteen voor 4 nachten, zo lekker hier; we gaan hier voorlopig nog niet weg. 

De dag staat in het kader van schoonschip maken. We kunnen niet meer door de ramen kijken, de reling en het dek hebben een dikke zoute laag en Robert gaat aan de slag om de boel af te spuiten. Dianne sopt de boel van binnen en de wasmachine gaat aan. We kunnen niet uit over de heerlijke temperatuur. Zo’n 25 graden en een heerlijke wind. Gewoon heel lekker!

Na de schoonmaak gaan de screens erop en de hoezen over de luiken met de blokken ertussen, heerlijk tempte binnen :)

  

In de middag gaan we op verkenning. Wat een prachtig stadje. Het oude gedeelte (waar wij ook liggen) is gebouwd vanaf de rivier en tegen de berg aan, ‘t kent veel leuke straten, steegjes onder de huizen door, restaurants, winkeltjes. Er is een plein dat dan ook weer uitkijkt op de river en langs de hele rivier wordt gezwommen/gezond. Ook kan je prachtig wandelen, je loopt zo de bergen in;  maar daar is D niet helemaal op voorbereid. :), dat komt later. Op de terugweg komen we langs onze havenmeester/watersportzaak en die doet enorm z’n best om ons te helpen. De buitenste naad van de Code 0 is losgeraakt en hij gaat kijken of een zeilmaker dat kan regelen. We kopen nog een rubberen schokdemper en wat andere spullen en krijgen een Baskisch vlaggetje van hem. Kunnen we tot Bilbao voeren, maar daarna adviseert hij ons om het er snel af te halen :). 

In deze omgeving kan je geweldig lekker eten, grote concentratie van sterrenzaken (San Sebastian heeft 3 zaken met 3 sterren) en dat heeft z’n invloed o andere zaken. Wij spotten een leuk visrestaurant met een lekkere kaart, waar je niet kan reserveren. Maar het gaat om 20.15 uur open. Da’s heel vroeg voor Spanje. Dus als we vroeg gaan.... zo gezegd zo gedaan. En ja hoor om 20.20 uur hebben we een tafeltje en genieten van een heerlijk menu, met uitzicht op de rivier/San Pedro. Er komt tijdens het eten nog een gigantisch vrachtschip langs... 3 gangen, flesje wijn...60E :) 

Kortom een topdag!

  

  
Tijdens het eten komt er even een boot voorbij...

Foto’s oversteek Golf van Biskaje

Kanaal, Golf van Biscaye, Spain 11-14 juli

Voor de oversteek is Dianne al bezig met ‘lijstjes’ , wat eten we wanneer, wat maken we klaar voor we gaan en wat moet in de ‘zeela’ voor de lekkere trek onderweg.. (Op zee kunnen we moeilijk bij onze voorraad onder de bank). Gelukkig zit voor dag 2 de Babi Pangang van Pa in de vriezer, super lekker! Zelf ben ik met het schip en weer bezig, ik kijk al een aantal dagen naar het weer. 

Weer 

Het weer zit al vele dagen in de goede hoek, noordelijke winden. Dit geeft lopende wind en beperkt het aantal ‘aandewindse’ rakken. 2 dagen van te voren maak ik de Ipad klaar die qua navigatie een volledige back up is van de Plotter. De ipad heeft GPS en kan zo’n 5-10 uur zonder stroombron, Navionics en WeatherPro gekoppeld aan de IridiumGo.  Deze is gereed, kaarten kloppen etc. Nu nog met Dianne op de PC het weer in kanaal en op de atlantische oceaan bestuderen. Hierna draaien we een routeringsprogramma wat de route laat zien met de komende winden en ook hoe dit is als je 12 uur later weggaat. 

Als we onderweg zijn haal ik iedere 6 uur weerinformatie binnen en beoordeel dat voor de komende 24 uur. Dit geeft rust en stabiliteit aanboord.

Alle seinen staan op groen. 

De grabbag nog nagekeken, zit erin wat erin moet zitten ed. De Golf van Biskaje heeft een slechte naam, vooral door het verschil in diepte als je het ‘continentale plat’ af vaart, dan ga je van 200meter naar 1000-5000 meter. 

Wij blijven op de 1.000 meter lijn, toeval hoor. 

Donderdagmiddag 1600, betaald bij de havenmeester. We zijn nog even het dorp ingelopen voor ‘veren’ dit ivm de deining in de havens. Helaas, ik kon er maar 1 kopen :(. 

Navigatie

We zetten de route uit tussen de traffic zones door, vooral bij de kust van Brest is een dubbele zone waar we langs willen. De vele vissers onderweg zijn soms een ‘gevecht’ mbt de koersrechten. Meestal vaar ik er naar toe en op zo’n halve mijl afstand wijk ik 20 graden van koers tot ik ervoor bij ben.....niet iedereen was het hier mee eens! Had in eens veel lichten op ons afvaren, maar wellicht was het gewoon zijn koers. Hij had ons niet opgeroepen.

Volgens de routering kunnen we redelijk op ons target afvaren, we gaan starten in de hoek van Frankrijk & Spanje “Pasajes”, hier is met bijna alle winden binnen te lopen.

Brandstof

We hebben geen brandstof ingenomen in de UK, dan hebben we weer RodeDiesel in het systeem en daar zijn de douanes redelijk fel op. We hebben nog zo’n 400 liter in de tank, da’s zo’n 100 moteren. Kortom dit moet voldoende zijn. 

Lectuur.

We hebben van de kinderen nieuwe lectuur, uiteenlopende leuke tijdschriften gekregen. Hiernaast wisselen we boeken, e-boeken en luisterboeken af. Afhankelijk van de wacht heb je meer of minder zin in boeken. Daarnaast is er veel Netflix gedownload dus Dianne kan vooruit. 

Tijdens de tocht hebben we regelmatig contact met de buitenwereld, een aantal personen heeft ons iridium-telefoonnummer waar we op kunnen sms-en. Al denken sommige dat het een mail-adres is :), zo’n 130 tekens denk ik. 

Tijdens de reis naar NoordSpanje merkt Dianne op:”heb nog geen vakantie-gevoel”, klopt, in de 13 dagen onderweg zijn we er 7 (nachten) op zee. En vakantie is iets anders dan reizen, toch?!. Na vertrokken te zijn komt de Broccoli met Gnogghi op tafel, een niet te versmaden hapje. Blij dat dit door hellofresch bedacht is, broccoli in ere hersteld.  De eerste dag is het inslingeren en druk met verkeer op het water, hierdoor is er weinig rust aanboord. We draaien onze 3 uur op, 3 uur af wachten.

Dag 2, start zo rond 1200 als we weer fris en fruitig zijn en begint goed, mooi weer en we zien al vroeg enkele vinnen in het water. Later op de dag worden we een aantal keren beloond met het spel van dolfijnen. De wind en golven zijn lastig, zo’n 12 knopen is te weinig om de Code-Zero vol te houden, we klappen veel. Hierna gaan we vlinderen en dat setje blijft zo’n 24 uur staan, heerlijk gaat dit. Ondertussen luister ik het “oude Nest” uit, mooie documentaire over ‘t verzet. Deze 2e nacht heeft veel vissers, allen blijven dan in een gebied van zo’n 10-15 mijl bij elkaar figuurtjes draaien. Maar dat houd de wacht actief en krijg je minder slaap.

13 juli, Dag 3! We leven op Britisch Summer Time, BST aan boord dus Dianne was in Nederland al jarig, maar in NL nog niet.. Sarah aanboord, tjeetje wat gezellig. We krijgen van de diverse familie-leden gezellige sms-en en daarnaast is er de flessenpost. Zo’n flessenpost is super, zeker dat mensen zover vooruit er aan gedacht hebben.  

‘S Avonds krijgen we nog een klein frontje overons, zo’n 27 knopen wind dus zetten tijdens de wachtwissel om 00.00 snel even een 1e rifje. Hierna is het schip beter onder controle te houden, we koersen zo’n ruime wind. De dolfijnen hebben geen last van de wind en onze snelheid en blijven komen en spelen!

De dag is gezellig met prachtig weer, we eten vandaag een ovenschotel met Bleekselderij, aardappel, rode ui, kaas (cheddar ipv port salut, maar ook heel lekker. Uit de oven. Heerlijk!

Halverwege de dag blijkt dat we weer in een andere tijdszone zitten. Onze iphones/ipads pakken de Spaanse/Frankse/Nederlandse zomertijd weer op. Dus maar 23 uur jarig dit jaar!

14 juli  Het lijkt er ‘s ochtends op dat we vandaag gaan aankomen in Pasajes, waarschijnlijk wel in het donker... Dus we lezen ons nog eens goed in de Pilots (Vaarwijzer van Clemens Kok, Reeds, en een Imray Pilot ‘South Biskay’.  Een laatste prachtig dagje op zee maar we tellen wel af! Volgens onze berekening zouden we rond 01.00 uur kunnen aankomen. Wel in het donker. We bestuderen de pilots nog eens goed. Dat zou moeten kunnen, heldere lichtenlijn, rustig weer... We gaan ervoor. Zn 15 mijl voor de kust hebben we weer bereik en ben ik (Dianne) even onder de pannen. Alle lieve verjaardagsappjes, mails, facebookberichtjes. Fantastisch! Dan naderen we de aanloop; toch wel even spannend, of nee focus noemen we dat. We zijn beide heel alert, worden om nog even getrakteerd op enorm veel vuurwerk aan de Franse kust; blijkt het 14 juli te zijn... feestdag. Voor de kust een flinke deining; ondanks het bijna windstille weer dus ineens flinke golven. Daar moeten we maar aan wennen hier.. Tussen een nauwe ingang (200 meter blijkt de volgende dag nog smaller dan in het donker), varen we langzaam naar binnen. De ankerplek die we voor ogen hadden bleek er meer een voor dinghy’s. We varen door tot een haven waar ze ook bezoekers ontvangen (is lang niet overal zo hier) en zien een mooie langssteiger. En tja een half uur later ontkurken we de fles en proosten op de start van onze vakantie. Het is een heerlijke temperatuur, we liggen aan de buitensteiger van de haven op een rivier. Het is hier prachtig. Vanaf nu doen we lekker rustig aan.