Tao-Sand

‘S ochtend even kijken op marinetraffic naar Annick ( Clipper De Amsterdam), wat een gezigzag.... blijkt de start naar Stavanger 24 uur te zijn uitgesteld. Lekker zo’n actie met al die jongelui aanboord. Annick maakt het goed, gezelligheid aanboord.

Kay en Lennard gaan weer verder met hun tour per auto. Ze nemen de ferry naar Stavanger, pikken daar hun bolide op en dan richting Oslo,  ten zuiden van Oslo de ferry en dan hopen ze eind van de week weer thuis te zijn. We brengen ze naar de ferry, bepakt en bezakt, hengel en lunchpakketje mee en nemen voor langere tijd afscheid. De volgende keer zien we elkaar in Spanje. Lennard gaat 27 augustus voor een half jaar naar Barcelona en Kay naar Madrid. Kamers zijn er nog niet, maar ‘dat komt wel goed’. Het stel heeft het nog druk voor het nieuwe schooljaar begint.

Vertrek Tao

Na een bezoekje aan de supermarkt en een doekje door de boot gooien wij rond 14.00 uur de trossen los. We gaan richting Sand in de Sandsfjorden. Volgens de pilot een mooi plaatsje, zo’n 30’. Het is een a-dem-be-ne-mend mooie tocht. Werkelijk prachtig. Geweldig mooie natuur, veel rotsen, bergen, vuurtoren, stadjes, heerlijke wind, zonnetje, niet te warm en  af en toe een heel kronkelige fjord zodat het flink opletten is. We zien een steenafgraving ver van de bewoondewereld wordt er gewoon een ‘rots-berg’ vergruisd. 

De eerste uren lekker op de fok, meer zeil durven we niet te zetten vanwege de enorm wisselende (val) wind en daarnaast wisselende koers. De foto’s spreken voor zich. We eten lekker makkelijk... een lekkere babi pangang van de Texelse slager..hij haalt het niet bij de Bossche van Leo van der Plas, maar ja ‘t is te doen! Ondertussen draait de wasmachine, voor het eerst tijdens het zeilen. We houden goed bij hoeveel stroomt hij neemt....t zou moeten kunnen (en het kan ...). De brug zien we komen met aan de rechterkant 2 grote tunnels, impressive.

Clipper in het middenveld! 

Aanloop Sand

Rond half 9 komen we aan in het schilderachtige Sand. We worden opgevangen door een paar aardige zeilers/visssers. We liggen nog niet of er komen al Nederlanders, oud zeilers, aan die hier met de camper staan. 3 Zalingen... een Nederlander... daar moeten we even gaan kijken. We krijgen gelijk wat toeristische tips. Daarna een stel Noren, op de een of andere manier krijgen we veel bekijks.

Robert springt in de rubberboot om een paar mooie foto’s te nemen en moet daarna als een gek roeien om terug te komen. Het stroomt hier enorm. Later komen we er achter dat dat komt door de waterval vlak achter het dorpje, waar ook enorm veel zalm zit en een zalmtrap. We worden regelmatig opgeschrikt door een springende zalm. Jammer dat onze visser Lennard vertrokken is... We slaan zo’n 6 spijkers krom, allen gericht op onze stootwillen, expres??

Volgens de pilot was er een wasmachine en droger in de haven; alleen blijkt dat de havenmeester maar 1x per dag komt tussen 18.00 en 20.00 en hij heeft de sleutel van het washok.....helaas, dan al het beddegoed maar snel aan de lijn, beetje uit het zicht... gelukkig waait het nog aardig droog want de volgende dag belooft het hondeweer te worden.Als je buiten die tijd komt, gaat het havengeld in een envelop. Dat hebben we ook al eerder meegemaakt;  op basis van goed vertrouwen. 

Vic en Robert wandelen nog even door het dorpje en verkennen de omgeving, dan is er een Carlsberg/Heineken en glas wit met een goed boek.....

Preikestolen - foto’s

4 km omhoog en .... dan weer naar beneden. 604m

Lyseford

Lieve trouwe lezers van de zeerob,

Vrijdag ochtend ging de wekker vroeg, aangezien Kay en Lennard een auto bij zich hadden kon hier voor de boodschappen optimaal gebruik van worden gemaakt. Want op een fietsje met wieltjes met een doorsnede van 20 cm was het geen pretje op een brug van 2 km.. Victor en Robert vertrokken met de rubberboot om kaas te halen bij de Hollandse kaasboer die aan de kant stond. Rond begin van de middag was iedereen weer terug op de Zeerob.  Robert zat aan de kant te vergaderen, terwijl Lennard, Victor en Dianne; Kay aan het helpen waren met haar Spaanse toelatingstoets. 

D

Rond 2u vertrokken we met de Zeerob naar het eerste ankerpunt, er stond vrijwel geen wind dus lekker op de motor. Het was een indrukwekkende tocht met ontzettend mooie natuur, ook hebben we een zeehondje gespot. Eenmaal aangekomen bij de ankerplek, verliep het allemaal niet heel soepel, het anker wilde niet meewerken. Gelukkig lagen we wat later veilig geankerd, dachten we.. hierover later meer. Na het ankeren namen we allemaal meteen een duik in het heldere maar zeker ook koude water. Het was heerlijk verkoelend. Victor deed niet mee, die zwemt niet in open water.. Daarna deden we een lekker koud biertje in de kuip, Heineken (een halve liter kost hier 19 euro in de supermarkt...) gelukkig hadden Dianne en Robert een voorraadje mee vanuit Nederland.

Lennard en Kay maakten kip uit de oven klaar met gebakken aardappeltjes en een frisse salade.. We zaten nog lekker buiten en genoten van de mooie omgeving om ons heen, gelukkig draaide de boot door de wind, dus hadden we elke 5 minuten een ander uitzicht. Vervolgens gingen we lekker slapen, nou ja lekker, het diepte- of ankeralarm ging af. (Dit betekent dat je verschuift naar een andere ankerplaats met een diepere of ondiepere ondergrond of op de kant gaat knallen) Dianne hoorde dit als enige de eerste keer om 03.30 uur en sprintte naar buiten maar de alles leek safe. Daarna ging het alarm weer af en nu werden ook Robert en Victor wakker. Robert wil het anker ophalen en midden in de nacht opnieuw ankeren, maar volgens D liggen we nog steeds vast. Weer vals alarm? Daarna wordt er - voor het gevoel - slecht geslapen en gaat Robert in de kuip liggen, voor het geval dat .... en een stuk koeler dan in bed!, ze maakte Robert en Victor wakker. Of we echt verschoven of dat er een school vissen langs de sensor zwom is nogsteeds niet zeker.

Om 9 uur stonden we op voor een verfrissende duik en genoten we van een ontbijtje in het zonnetje in de kuip. Len gooide zijn succeshengel uit en in no time hadden we een dikke makreel. Daarna hielden we op met bijten. We haalden het anker binnen en vertrokken naar de Preikestolen, er stond een forse wind tegen. Eenmaal onderweg zochten we naar de Preikestolen die op het eerste gezicht nergens te herkennen, we draaiden om en ineens zag Vic hem. Lennard en Kay geloofde op het begin niet dat dit hem echt was, zij hadden hem op woensdag beklommen en van boven was hij volgens hen veel en veel indrukwekkender en groter. Maar na 10 minuten door de verrekijker kijken, checken met Google Mapas was dat hem toch wel echt.

Doordat het zo winderig was in de Lysefjord waren we de enige zeilboot en konden we vervolgens met volle vaart het fjord weer uit. Met slechts een zeil haalde we een snelheid van 8,5 knoop. Al lezend en relaxend vervolgden we onze trip naar Tau. 

Gerechtje met rauwe makreel.... heerlijk!

Het kleine uitsteeksel links van de radar, de ‘melktand’ aldus Robert is de Preekstoel

Check... ja t is ‘m toch echt. 

15 mijl verder kwamen we aan in Tau. Er was nog even verwarring door het onstuimige weer over waar de ingang nou was van de haven maar die werd gelukkig gevonden. In Tau werd ons volgens de boeken een leuk stadje beloofd waar wel wat te beleven viel. Dit was echter iet wat rooskleuriger verteld dan de werkelijkheid uitwees. Vic en Kay sprongen gelijk op de fietsjes om even de laatste boodschappen te doen zodat we van de s’ochtends gevangen makreel een heerlijke tartaar konden maken. En hierna stond een smakelijke curry op het menu. De rest van de avond stond in het teken van spelletjes.

Vandaag stond eindelijk de beklimming van de Preikestolen voor robert en Dianne op het programma. Gelukkig konden ze eindelijk van bovenaf zien hoe indrukwekkende rots het is.Maar alsof dat nog niet genoeg kilometers waren besloten ze in de ochtend nog 9 kilometer hard te lopen. Wat een bikkels. De achterblijvers op besloten om er een stuk rustigere dag van te maken en hebben aan boord gerelaxed, terugreis geboekt, gemonopolied en een lekkere maaltijd klaar gemaakt voor als de wandelaars terug kwamen tegen de avond. 

Foto’s in een volgende upload.....

Zeerob meets Stad Amsterdam

(Backup) Foto’s 26 juli

Aankomst Lennard en Kay

De tall ships arriveren

Op de achtergrond... de Stad

Contact te Annick

De fotograaf

Foto’s 24 en 25 juli

Victor arriveert!

Zicht op onze haven vanuit het centrum

Oliemuseum

Dinsdag tm donderdag 24/7 tm 26/7

Dinsdagochtend 7.30 sta ik dan eindelijk in Stavanger! En boemeltrein de hele nacht door, geen bedden maar vliegtuigstoelen! Telkens een uurtje indommelen maar je hebt ook wat. Een dagje extra met Pa en Dk. Helaas voor mij had ik alleen handbagage... de vliegtuigmaatschappij besloot om 150 stukken bagage te laten liggen in Amsterdam. Dit resulteerde in twee trainingsbroeken lang/kort, 1 T-shirt en 2 overhemden nog. 3 dagen later, Donderdag kwam dan eindelijk mijn bagage aan.

Na 2 weken hard gewerkt te hebben, vond pa ook dat de schoenen aan een wasbeurt toe waren. Netjes gewassen stonden deze weer buiten toen hij besloot om het schip te gaan schoonspuiten! Is er opeens een van de schoenen weg.... tot op heden weten we niet waar deze is gebleven...

De dinsdagochtend was nog een beetje druilerig dus Dk en Robje waren lekker binnen aan het frutte, terwijl ik wat uurtjes bij geslapen heb! Vervolgens gingen we naar Stavanger met de bus, koste maar 55kr per persoon! Volgende keer dus lopen... of de DinkeToy! Dat scheelde toch een heel eind lopen (45minuten). We hebben lekker geluncht en vervolgens weer terug om even gewoon nog wat te relaxen! 

Woensdag staat in het teken van ontspannen voordat Len en Kay er ook waren, even genieten nog van de rust! Dk besloot boodschappente doen bij haar geliefde CoopPrix, ze was alleen een beetje chagrijnig toen ze terug kwam... het was een K winkel... Robje was druk in de weer met zijn AIS, werkt het nou wel of niet... Vic besloot de DinkyToy op te blazen, want dat eind lopen pffff dat doen we toch echt niet meer! Wij met de Dinky naar het Oliemuseum, indrukwekkend dat het enige wat deze stad zo rijk gemaakt heeft de olie is... wat als dit verschijnsel er niet meer is! 

Vervolgens gingen we voor een pintje op het terras zitten, een rondje 26 euro... Niet snel weer, dat begrijpen jullie wel. Vervolgens heerlijk Mexicaans gegeten, want dat hadden Rob en Dk ontdekt in Schotland. We ruiken het nog steeds bij Robje.... en bij mij.. Terug op jacht naar onze dinky, was die weg! Gestolen.... nee dat kon toch niet? Bellen naar de havenmeesters, dianne met een sprintje. Ja hoor ze hadden hem weggehaald.. Echt 10 minuten voordat we hem kwamen ophalen! Gelukkig vonden ze het grapppig, brachten ons naar de Dinky en vonden het verder prima. 

De Dinky was echter maar voor een specifiek doel opgeblazen, de foto waar Robje zo van droomde, die met zijn dochters schip de “Stad-Amsterdam” 

Donderdagochtend in alle vroegte arriveerde het setje, na een enerverende reis door Denemarken en Noorwegen, vertellen ze nog over! Er heerste een bijzondere spanning op de Zeerob! Robjes moment is dan toch echt aanstaande. Langzaam verwelkomen we alle tall-ships, maar waar blijft Annick nou... eindelijk aan de horizon verschijnt een pracht exemplaar, nu de moeilijkste opdracht... een super vette foto met de Zeerob naast de Stad Amsterdam... Ik de DinkyToy in zwemvest aan (blijkt verplicht....) en op zoek naar dat plaatje. En zo geschiedde, luid daarna lachen met Annick van boeg naar boeg! ‘Tot straks’ sloten we mee af.

Terug naar ons lekkere plekje in de haven, lekker niksen totdat we de Stad Amsterdam op mochten. Annick trok werkelijk elke lade open en liet tot robjes vreugde ook de motor, werkplaats (deze wil hij nu zelf ook aanboord) en boegschroef zien! Na twee lekkere traktaties en wat geouwehoer met de crew van Annick, want die moest halsoverkop nog even naar het eennahoogste zeil en douchen. Zijn we heerlijk uiteten geweest, wat een weelde om met z’n alle in Noorwegen weer eens samen te zijn! :) 

Een lekkere wandeltocht met Annick er nog bij, wat ze is bijna jarig en daar hoort een cadeautje bij. Stiekem vond ze het ook wel erg gezellig met ons! Bij aankomst trekt pap z’n tas los, en we horen een plonsje.... ojeej lipstick? Telefoon? Wie zal het zeggen... Rob en ik, nee dit was klein was een lipstick, maar Dk haar telefoon... die was er ook niet.. stress stress stress! Kay opeens, probeer zoek mijn IPhone! En ja hoor, hij lag nog bij Skagen (het restaurant), maar die hadden hem niet gevonden althans, de poets al wel! Maar dat had ze nog niet gezegd.... Snel de Dinky weer in en in plane naar de overkant, dianne via banden klauterend de kant op en in een sprint zoals alleen Usain Bolt dat kan naar het restaurant! Ja hoor de telefoon is er nog, ze wou alleen niet meer via de banden, want dan werd haar broek vies... 

Toen namen we met z’n allen weer afscheid van Annick, de kapitein van de Dinky had dit keer Annick en Robje mee voor de oversteek (bijna donker maar het kon nog net...) Annick afgezet ze zou zwaaien, maar ze werd opgenomen in het feest gedruis. Robje en ik terug met de Dinky... inmiddels donker maar Rob had een lampje op zijn hoofd. Dus het kwam wel goed toch... Midden op het water, POLITIE, we willen even een blaastest doen... Ojee spannend.. maar niks aan de hand. Ze wezen er ons vooral op dat we zwemvesten aan moesten. Al met al een enerverende eerste 3 dagen van de vakantie. Nu richting de Fjorden... hier wordt het ook 32 graden, in een haven of stad wil je niet zijn

Foto’s van dit alles volgen...