2-3 aug Pim, Victor en Pico....HORTA

Horta wordt langzaam ons thuis, snap dat veel oceaanzeilers hier blijven. Geen stress, geen haast, prima weer, kortom een plaats om je thuis te voelen. 

Horta wordt gevierd op de stoep bij Cafe Sport, de 60++ worden (als het gezellig wordt) door hun echtgenotes meegenomen, JAMMER. Na deze mijlpaal geviert te hebben genieten we van een lekker maal aan de kade. 

zo'n 6 weken onderweg en de spanningen in 't dorp zijn af en toe te snijden! Is het cultuur, nationaliteit, onvrede, spanning.....of gewoon menselijk:

-meer dan 3 boten kan echt niet

-continue volk over 't dek, de een vindt het prima de ander is 't zat

-commentaar op manieren van aanleggen

-5 minuten is 5 minuten

-klaploper gedrag

kortom het is langzamerhand een volwassen dorp. Pim en Victor passen er prima, hebben met jan en alleman contact en plezier. Deze crew verdient niets anders dan complimenten, niets te veel altijd verrassend. We genieten van Ze. De middag duiken is een feest, Rob & Hanneke gaan als 'ouder' mee en genieten van de praat vooraf en de stilte en stress in de rubberboot. Uiteindelijk bestempeld Pim het als een van z'n hoogtepunten van de reis.

Horta moet je bezegelen met een 'schilderij', velen hebben sjablonen van thuis en verf bijzich.... helaas is deze taak slecht ingevuld op de Zeerob dus gaan we voor een 3-dimensionale plaat.........later......

Azoren zijn vulcanisch en hebben natuurlijk een hoogste berg/vulcaan, onze Pico. Inschrijvingen zijn gedaan en zo'n 26 personen gaan de Pico beklimmen, 2265 meter. Op 1200 is de start en de eerste 200 meter een 'meet' station mbt conditie, Willem gaat terug, krijgt de hartslag niet onder controle. Hierna gaan we in 'old men' tempo omhoog om als young men boven te komen. Het is een gezellige tocht met veel ge OH. Een goed uur voor de punt is er een splitsing, Jules, Victor en moi gaan met de snelle groep en eindigen om 1230 op de top van PICO! Waanzinnig uitzicht boven de wolken kunnen we alle bezochte eilanden zien, Deze view was de laatste 3 weken niet mogelijk, lucky we!

De PICO terug was gezellig, heftig doch verbroederend. Onze Tom van de Anne kwam tussen Eric en mij en zo kwam hij heelhuids beneden. Onze Tom vroeg mij " Rob, ja Tom.....waarom moet je toch altijd naar beneden als je boven bent?........"Rob, ja Tom...als je op je hoogte punt bent moet je toch stoppen, waarom doen we dat niet....."  En zo verliep de tocht, ik redde links en rechts een huwelijk, galant zijn is niet een ieder gegeven....Kortom "een hand voor de Pico en een hand voor jezelf" is een gevleugelde uitspraak geworden. 

Om 2145 komen we Dianne tegen bij cafe Sport en genieten we van een heerlijke vis en vlees kebab, Pim & Victor gaven deze avond aan ons en we genoten met volle teugen!

Waterpret Sao Jorge 072016

https://youtu.be/ws_YvJJhH-I

als de link niet werkt in de browser kopieren, enjoy

Terceira > St. Jorge > Horta

donderdag 28-7 allen vroeg uit de veren voor het palaver om half 9. Er
stond een tocht van ruim 55 mijl te wachten op de onervaren zeiler,
Pim (Tim of Tom), maar net wat lekker bekte... Een pleister achter de
oren zou wonderen moeten doen, en dat deed het ook. Na een weinig
spectaculaire trip van 10u, met tussendoor wat zwemmen en een dolfijn
die af en toe langs kwam vliegen was er weinig te beleven. Vanaf 20u
in de avond was er een prachtige view te zien. Op het water zag je de
zonsondergang, in optima forma, links van ons steeg hoog boven het
wolkendek de beruchte Pico op, dinsdag 2 augustus moet deze bedwongen
worden...

Aangekomen in het kleine haventje van Velas op St.Jorge bleek er geen
plek meer te zijn voor de machtige Zeerob, er werd gekozen om een
nachtje voor anker te gaan. Deze keuze was met nog 3 andere schepen
van 'het dorp' gemaakt. Een adembenemend uitzicht was het gevolg. Pico
liet zijn topje nog eenmaal zien, en de zon scheen hier haar laatste
stralen op uit. Onder het genot van een klein drankje en hapje werd er
tussen 23u en 00u genoten van de prachtige sterrenhemel, en de
zingende vogels op de achtergrond, die volgens mij (Victor) aan het
zingen/krijsen waren "heeee, jij bent lekker lekker lekker", andere
maakte er helemaal niks van... (over een brede fantasie gesproken).

Het nachtje ankeren verliep zeer rustig, tot dat er tot nu toe een
onbekend voertuig/zeedier zorgde voor onwaarschijnlijk hoge golven
waardoor de Zeerob in hoeken van 40% helde. Kopjes vlogen door de
keuken, een lege fles wijn met dop gelukkig erop lag aan de andere
kant van het schip. Tweede scheepsmaat Pim en first lady Dianne bleven
heerlijk slapen terwijl VDP SR. & JR. naast hun bed stonden (liefde
voor het schip noemen ze dat). Verder verliep de avond zeer rustig.

In de ochtend was het eens in de 2 dagen hardloop rondje weer gepland.
Helaas kwam alleen ditmaal de bemanning van de Zeerob opdagen, de
heren dan. Dianne besloot dat rondjes zwemmen om de boot ook een
uitdaging was. De run was wederom geweldig en een goede 6 kilometer,
werd afgelegd in een recordtijd, volgens Robert.

Terug op de boot werd er contact gezocht met de assistent-havenmeester
Flip van de Roeiboot (Roboot), deze gaf ons een prachtplek aan een
roestige Deense boot ;).

In de middag werd er opgesplitst tussen de oudjes en de jonkies. De
oudjes vonden dat het tijd was om te Suppen, op de sup van Hilde
(Anne), na lang oefenen bleef Robert (Tobbert) staan. Later op de
middag werd er gesnorkeld op een indrukwekkend stukje van het eiland
van St. Jorge. De jonge goden van de Zeerob besloten om een 15
kilometer lange hike te gaan doen, nadat ze nog 6 kilometer hadden
hardgelopen en enkele worstelpartijen in het water gehad te hebben.
Een prachtige uitzicht volgde waarbij de heren met een onwijselijke
Spa Rood op de foto zijn gegaan, helaas hebben wij deze foto nog niet kunnen bemachtigen.

Frenk had ons een kroeg beloofd, met een heerlijk koud biertje, helaas
was de kroeg dicht... Dus zaten we met 15 man sterk te wachten to de
taxi kwam. Hierna werd er afgesloten met een heerlijke maaltijd in de
tripadvisor recommended nr 1.

Vanochtend 30-7 werd onze rust bruut verstoord door een Deen, deze
werd achteraf gezien weggestuurd door de politie. Hiernaa volgde een
prachtige tocht naar Horta, het zeilersmekka onder de zeilers. De
tocht een kleine 20 mijl werd vooral gekend door de fotomomentjes. De
mooiste uitspraken zijn toch op 1 hand te tellen: Flip (Roboot): "We
liggen op de catwalk, laat de fotos maar komen". en Paul (Shaula): "We
hebben het ijzeren voorzeil in werking gezet, we komen eraan." De dag
werd echt gekend door prachtige foto's die van alle boten gemaakt
zijn, waarbij Pico wederom de hoofdrol speelde in het geheel.

Eindelijk Horta, vooral voor de starters van 3 maanden geleden was dit
het moment. Foto's bij Cafe Sport en veel lachen, gieren, brullen en
biertjes! Nu word er afgesloten met een glaasje water (met alcohol) en
een cola voor het Spa'tje rood aan boord. Welterusten.

video impressie Soa Migeul & Terceira

dubbel klik, bij geen resultaat dan url in browser kopieren: ENJOY

https://youtu.be/9amygEcGSIs

Foto's Terceira

Angra

Angra

Op de top van de Monte Brasil

Daar liggen we (1e boot), haven Angra (Terceira)

Furnas de Enxoforte (zwaveldampen)

...niet van het pad af.. 

vulkaanmond

Algar do Carvao (vulkaanmond)

Waar? Ja, daar zitten we!

Furnas de Enxoforte

Daar liggen P en H ..(klein eiland..)

lavazwembaden bij Biscoitos

Praia do Vitoria

Terceira 25- 27 juli

Angra de Heroismo - Terceira

De stad heeft ons hart snel gewonnen, prachtig verzorgde stad met veel kleur en bloemen. De haven is super verzorgd en we voelen ons er echt thuis.
De ochtend van 25-7 start met een heuse run naar een 'uitkijkpost;, hier
is geen 300 meter vlak. Dus deze run was ook een heuse workout met
zo'n hoogteverschil. De laatste 500 meter worden we bijna los gelopen
door een 80 jarige die de kolder in de kop kreeg en ons voorbij sprintte......ja en bijna won !!! Terug waren we voldaan, we lezen een aantal kranten en in de middag gaan we voor een heuse hike van 7,5 km en 2,5 uur. Een prachtige tocht over de vulkanische berg vlakbij Angra. 

We liepen de Monte Brasil, boven stonden de telegraafpalen vanuit 1700 toen de VOC hier kwam. Met enkele afslagen naar 'vestingplaatsen' genieten we van deze heuse trail, het zweet gutst met bakken van mijn hoofd....... Gelukkig krijgen we een bui waardoor de verkoeling ons tot de eindstreep brengt. In de haven belonen we ons met een locaal kaasje en een "grote" pils, zalig.
's Avonds krijgen we nieuwe gasten; Victor en Pim komen om 20.00 aan boord, na inschepen gaan we een hapje eten om te vieren dat ze er zijn. 's
Middags hebben we al gereserveerd; ook in Angra moet dat. We aten heerlijk. We leren dat we hier eerst het voorgerecht moeten bestellen, eten, dan
verder.......anders krijg je alles ineens!!! Ondanks de onbeholpen bediening was het top, in de kuip nog een wijntje en daarna te kooi.

De nacht was onstuimig, weer een shockbreker naar de pietjes...de 2e
al op deze plek. Vannacht was het warm, ben nog even buiten gaan zitten om een paar graden af te koelen. Deuren open en toen nog een uurtje.....sms uit Nederland...grasrobot doet het nog niet! Waarom heb ik nog de zorg over een grasrobot denk ik, soms wil ik gewoon niets meer met 'aan de wal wonen' te maken hebben.

Zo'n boot leven is gewoon heerlijk, een levend dorp en steeds nieuwe
en vertrekkende dorpsgenoten.
Na het douchen gaan de mannen brood scoren en de huurauto halen
bij de schoonste van de Azoren. De rode Skoda was prima opvallend
en hopelijk voldoende motor om de heuvels te trotseren. Ontbijt,koffie en Yes we gaan naar het Azoren rondje "avontuur en romantic", dit vanuit een ANWB gids.....we will see. De eerste attractie.....vulcaanmeer met bos... was fraai, zeker als je ziet hoe de mossen en de cosmosmossen hier het landschap tussen bomen en in beken vullen. Kortom een genot om naar te kijken. Guido (Breenhorn 37) was er ook met zijn crew, Duitste versie van de ANWB of wij een Nederlanse van onze Oosterburen....who know's, zelfde plaatjes..

Attractie 2 was een gangenstelsel gemaakt door vulcanen, we liepen door
soort mijngangen 'steenkool', de mannen kruipen nog een etage dieperwaar regelmatig een kerkdienst/mis wordt gehouden.....volgens mij zonder toeschouwers'.... het lopen op de hurken was max 60 cm. Alle 4 waren we zeer verrast door de ervaring.

Tussendoor reden we nog langs de Furnas de Enxofre. Een gebied waar de zwaveldampen uit de grond komen. We hadden dit al op Sao Miguel gezien, maar hier was de de omgeving werkelijk prachtig, Alle kleuren grond, begroeiing, bruggetes over zompige grond (vooral niet van het pad vanwege de hete en zachte grond..!

Hierna gingen we naar de "krater", ja what's that. Deze ervaring was geweldig,
in een krater lopen zo'n 45 meter diep en zien met wat voor een energie de aarde een weg naar buiten heeft gecreëerd. Je kijkt naar boven en ziet een
monding van 47-20 m en je daalt af  zo'n 86 meter van de monding. 3200 jaar geleden was deze krater ontstaan, waanzinnig fraai en indrukwekkend.
Zon, zwemmen da's aan ons besteed...hm... vanzelfsprekend komen we her
en der volk vanuit het dorp tegen. Soms kun je niet doorrijden doordat er een dorpsgenoot voor je zit te sukkelen. Uit eindelijk komen we in een fraai dorp met natuurbaden, natuurlijk kennen we dit fenomeen vanuit Aruba, maar dit slaat alles (Biscoitos). Prachtige wandelpaden en zonplekken (H*P lagen al te luieren, heb een foto op instagram geketst...geniet Midden Nederland ook mee). zwemmen, zonnen wordt door velen gedaan in dit bijzonder fraaie natuurbad.
Terug aan boord nemen we een verdiend biertje, hierna gaan we met enkele knaken in de zak naar het 'boven' dorp. In het boven dorp is er een soort van 'stierenloop', stieren worden door de straten gestuurd en gaan gevechten aan met 'gekken'. We staan met velen (ook dorpsgenoten) achter schotten en bekijken met dubbele gevoelens het tafereel......
Pim en Vic gaan koken en wij doen de afwas, heerlijke dag!

Ochtend, 27-7! De run der runners.....jawel er zijn lopers die ineens
boodschappen moeten doen, dames die blijven liggen maar ook 3 jonge
lopers, Kailey, Pim & Victor. Eindelijk komt onze aanvoerder Jules aan
zijn trekken. Als Wim en ik boven komen zijn de jongelui al
droog.....en wij hebben het zweet ruim stromen. Maar we did it again!
chapeau.
We chillen wat en zitten lekker lang bij de buurtjes uit  Enkhuizen die een prachtige Bestevaer 53 hebben, aangepast aan hun zoon in een rolstoel. Gezellig wordt er over het bootjesleven en over de B53 gesproken en waarom er zaken zo zijn uitgevoerd. We drinken zelfs overheerlijke thee met Nederlands water.....gewoon deel apart zetten van de 1500 liter. Zowel Dianne als ik zien veel zaken die we opschrijven voor onze next Zeerob. Pim en Victor zijn terug van een ochtend rondrijden, lopen was te zwaar voor de jeugd.....Ze nemen maar een expressootje voor 60 ct, daar D&R nog aan het babbelen zijn. Terug gaan we direct op pad, Pim wordt chauf en Vic navigator, de oudjes
achterin....luxe!!! De lunch wordt genoten op een zeer authentiek dorpsplein waar de mannen met 10 man praten en een ander stel van zo'n 8 man speelt 'domino'; wij krijgen voor een paar knaken "broodje warm vlees", R weet het in een servetje het plein af te smokkelen. D. ruikt 't broodje en geeft het vic om ergens weg te gooien brrrr. We scoren enkele 'wereldbollen', nu zien we de route die onze buurtjes willen gaan varen. (Willen volgend jaar de Noordwest passaatroute varen (1 stuk is pas vanaf half augustus tot eind september toegankelijk want dan breekt het ijs!). De Beringzee en andere bestemmingen moet je zomaar in je mind kunnen plotten. Het bezoek aan de kerkjes was de moeite waarde, er stonden al 5 processie "karren met heiligen" opgesteld (gedragen door volwassenen en jeugd).
Dwe trip van Vic & Pim brengt ons naar een spectaculair uitzicht, zie
de panorama foto. Hierna gaan we naar Angra en genieten in de kuip van
zon, pinda's en een biertje.....Morgen om 0830 Palaver om naar Sao
Jorge te varen, 50'.

Sao Miguel 22-24 juli

Na een onrustig dagje, Annick gaat naar huis,  blijkt hoe we boffen dat Annick bijna 14 dagen bij ons was. Heerlijk, chillen, koken, kletsen, knuffel gewoon heerlijk. De terugvlucht van Sao Miguel is niet alleen fast,  in 3 uur in Dusseldorf ook nogeens goedkoop. Da's echt Annick, zoeken naar snel en verantwoord. We gaan lekker met de huurauto naar het vliegveld, zeer fraai! Klein maar efficiënt met zo'n 12 incheckbalies. Een koffie, knuffel en hup, Annick door douane.......weer samen! 

D is helemaal happy omdat we iemand afleveren op het vliegveld en zelf mogen blijven; wat een luxe. We rijden met de auto naar een grote supermarkt en kopen even 2 karren vol.....handig!!! Hierna leveren we de auto in en gaan chillen op de boot. De rust is ook weer heerlijk al is het altijd weer wennen. Lennard haalt Annick op vanuit Dusseldorf en meteen is al geregeld dat ze samen a.s. Maandag naar Rolde rijden om de nieuw aangeschafte/overgenomen C3 van Opa Bonthuis op te halen. Maandag komt Vic, wij mogen nog even tochtje naar Terceira varen, zo'n 96 mijl. 

Zaterdag is cleaning day!!! Binnen wordt het schip zeer grondig gesopt en buiten gaat het in de was en ook het RVS wordt van 'roest' ontdaan. Het hoekje waar we liggen wordt langzaam een dorp, het is net als thuis. Je werkt in de voortuin om even onkruid te wieden, je doet niets maar hebt wel het hele dorp gesproken en weet alle in en outs. Nou dat heb ik ook, poetsen, poetsen en zo zit je een uur met de overbuurman van een Dijkstra 53 te teuten. K&M...K.. & misère .....vertelt over zijn 25.000 mijl de laatste 5 jaar en de ongemakken.   Gezellige aardige vent die me weer op een aantal ideeën brengt en vooral aanzet K&M op afstand te bekijken!!

1800, na het palaver is het vertrekken. We willen allen aankomen bij licht en niet tegelijk, omdat Terceira een kleine haven heeft. De Zeerob heeft diesel nodig dus gaan we voor vertrek eerst tanken, we vullen de diesel aan met ruim 100 liter en toppen het water af. Yep, lopende wind zo'n 3 uur langs SAO Miguel de ondergaande zo'n tegemoet. We lopen door de stroom nog 2 knopen, anders zouden we stil liggen. D & R zitten continue over de zee te staren naar de walvissen & dolfijnen, helaas geen 'beet'. Wel genieten we van de prachtige kust en de ondergaande zon. De avondmaaltijd is zalig, D had van te voren zuurkool gemaakt en dat wordt al genietend lekker opgepeuzeld! 

We zijn het eens dat SAO Miguel weer wordt bezocht, echter dan willen we er zeker 10-14 dagen blijven. Azoren we houden van jullie.

De nacht gaat zoals het hoort, NO wind 3-4. Geen rif, het wachtschema wordt aangepast! R ziet nooit een ondergaande zon, na het vastleggen van de ondergaande zon in het geheugen gaat R te kooi. Met een knik in de schoot lopen we geweldig; de wachten vallen ons zwaar, allebei toch last van 'slaap'! Gelukkig wordt het de tweede helft van de nacht lekker helder door een prachtige maan. Hadden we toch spannende trillers moeten starten? Denk dat altijd de 1e nacht zwaar en lastig is, nog geen ritme. Ruim 40 mijl voor dat we er zijn doemt Terceira aan de horizon! We zijn als laatste vertrokken en zeilen tot vlak voor de haven, snelheid regelen we met af en toe een zeiltje weg. De ontvangst is heftig, 30 graden in de haven! D gaat alttijd met de tas met papieren inklaren, helpt altijd een charmante dame!! We krijgen de laatste box in de haven en liggen naast de Playmobile (Breehorn 37) kortom alle wandelaars krijgen onze fraaie schepen naast elkaar.  Gelukkig konden wij ons schip goed regelen qua snelheid, een van onze mede schepen liep nog 8', met dubbel rif! Volgende keer zullen we een emmertje onder de kiel hangen.......

Terceira begint met wandeling en lunch met onze zuiderburen Wim & Hilde, gezellig, gezellig.......daarna gaan we maar uurtje of 2 tukken!!!